Ο κόκορας γέννησε στον κήπο κι έκανε κολοκύθια...

(πολιτικοσατυρικό)δεμάτι και χερόβολο της Ι.Κατσίμπα
Ιδιαίτερη εφίδρωση παρατηρείται τον τελευταίο καιρό στην κεντρική αστική πολιτική σκηνή.

“Is no good” και “no me mister” , με ολίγον σύνδρομο από «μπαρμπα-Γιώργο» και «Χατζηαβάτη», έρχονται σε «σκληρή» αντιπαράθεση (προσφιλής φράση των συστημικών ΜΜΕ), μεταφέροντας τις ίδιες εντολές, του ίδιου κοινού αφεντικού.

Τον γύρο του θριάμβου κάνει η κυβέρνηση, που της επετράπη από την κεντρική εξουσία να μη μειωθούν (προσωρινά) σε αυτόν τον προϋπολογισμό οι συντάξεις. 

Ως καλή μαθήτρια του πρώτου θρανίου, ζητωκραυγάζει χαιρέκακα την «αριστεία» της, που επιβραβεύτηκε με προεκλογικό μπόνους «δια τον ζήλον» που επιδεικνύει, έναντι των γειτονικών λαών, που η μαμά εξουσία τιμωρεί με περαιτέρω μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις.

Θαύμα!!! Θαύμα!!!

"Ο κόκορας γέννησε στον κήπο κι έκανε κολοκύθια. Κι εμείς που δεν είπαμε τα ζήτω, ξέρουμε την αλήθεια"...

«Ήταν δίκαιο κι έγινε πράξη» ψάλλουν εν χορώ τα κυβερνητικά κλιμάκια. 

Το ότι διαβεβαιώνουν δε, πως θα «εκτελέσουν» το πλήρες πακέτο των «κοινωνικών» μέτρων  που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός στην Δ.Ε.Θ, μπορεί να ερμηνευτεί και ως ευθεία απειλή.

Τι είναι δηλαδή αυτό το πακέτο «κοινωνικών» μέτρων για την «ελάφρυνση των αδυνάτων»;

Πρώτα- πρώτα, γιατί είναι αδύνατοι οι αδύνατοι;  ποιος κατέστησε τους αδυνάτους-  αδύνατους; Σηκώθηκαν ένα πρωί και είπαν : «τι καλά, αποφάσισα από σήμερα να μην έχω να φάω, να κάνω τη δίαιτα του φτωχού»;

Δεύτερον, ζήλεψαν τη φτώχεια τα 2/3 του πληθυσμού κι αποφάσισαν να πιάσουν το όριο ή να πέσουν και κάτω από αυτό; 

Τρίτον, ξύπνησαν ένα πρωί γονείς του 29%  παιδιών που ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας και είπαν χάρη μοντερνισμού : «από εδώ και πέρα θα στέλνουμε τα παιδιά μας νηστικά στο σχολείο, είναι πολύ σικ»;  

Τέταρτον, αυτά τα «κοινωνικά» μέτρα είναι ένα είδος διαγωνισμού; 

Κάτι σαν ΑΣΕΠ ας πούμε; 

Δίνουν εξετάσεις εκατοντάδες χιλιάδες που πληρούν τους όρους  φτώχειας, αλλά εντάσσονται μερικές χιλιάδες; Οι υπόλοιποι μένουν μετεξεταστέοι για τον Σεπτέμβρη και παρουσιάζονται με τον κηδεμόνα τους που τόλμησαν να θεωρούν εαυτούς φτωχούς; 

 Δεν είναι φτώχεια δηλαδή, είναι η δίαιτα του παξιμαδιού;

Πέμπτον, θα διανεμηθούν τα ήδη κουτσουρεμένα επιδόματα, σε κουτσουρεμένους δικαιούχους. Τα κουτσουρεμένα επιδόματα ποιος τα κουτσούρεψε; 

Είδαν φως σε γκιλοτίνα και μπήκαν να κάνουν κόμη; 

Έκτον, πάμε και στο «εργατικό» που σκύβει «μητρικά» η κυβέρνηση να «χαϊδέψει».

Ποιοι κατάργησαν τα εργατικά δικαιώματα; 

Ποιοι έφεραν τον εργασιακό μεσαίωνα;

Ποιοι κατάργησαν τις Σ.Σ.Ε; 

Ποιοι έφεραν τους μισθούς σε επίπεδο προ του 2000; 

Είπαν δηλαδή οι εργαζόμενοι, «κρίμα για τα αφεντικά να μη κερδίζουν περισσότερα», «κρίμα για το κεφάλαιο να έχει κρίση υπερπλεονάσματος πλούτου»...

...ας καταργήσουμε τα εργατικά μας δικαιώματα, ας κόψουμε τους μισθούς μας στο μισό, ας καταργήσουμε και την απεργία, ας υπερφορολογηθούμε, ας χρεωθούμε το χρέος τους, ας εξαθλιωθούμε, να κερδίσουν περισσότερα τα αφεντικά.  

Η απάντηση από την κυβέρνηση για τα παραπάνω είναι: “no me mister”.

Δηλαδή σαν να λέμε, πέρασε ο Προκρούστης τυχαία από τη Βουλή, έφερε μερικά μνημόνια δώρο, είδε πλεόνασμα, φόρους, καταστολή  και τα μάκρυνε, είδε δικαιώματα, αποδοχές, όριο διαβίωσης και τα κόντυνε ή τα έκοψε; 

Το χειρότερο στην αστική πολιτική παράγκα, είναι ότι όλα αυτά, εντάσσονται στις «θυσίες» του λαού. 

Έτσι ονομάζουν την τιμωρητική χρέωση και ταξική επίθεση 

Έκανε μια συνέλευση ο λαός και είπε:

«για το τραπεζικό σύστημα, τα χρέη  και τα κέρδη του κεφαλαίου, ας αυτοτιμωρηθώ και ας θυσιαστώ».

«Ας μου πάρουν το σπίτι, ας μου πάρουν τη δημόσια περιουσία, την ενέργεια, ας μου κόψουν το ρεύμα, ας μου κόψουν το νερό, ας μείνω χωρίς θέρμανση, χωρίς πραγματική περίθαλψη, χωρίς γιατρούς, χωρίς δασκάλους, χωρίς σχολεία, έχω παπάδες και αστυνομία. 
Για το κράτος, τον καπιταλισμό και τις τράπεζες, χαλάλι». 

. 

Βέβαια, οι κυβερνήσεις από κάποιους ψηφίζονται. Η αστική βιομηχανία παραγωγής εκλογικών αφηγημάτων και διλημμάτων, εκλέγει  τις κυβερνήσεις κατά το συμφέρον της αστικής τάξης.

Επίσης οι τελευταίες κυβερνήσεις εκλέχθηκαν για να καταργήσουν αυτά που οι ίδιες σαν πρώην κυβερνήσεις έπρατταν. Πλην του ΣΥΡΙΖΑ, που εκλέχθηκε για να καταργήσει με έναν νόμο και ένα άρθρο, την ταξική επίθεση που νομοθέτησε και νομιμοποίησε, σε συντομότερο χρόνο από όσο χρειαζόταν για την κατάργηση που έταζε. 

Ήταν δίκαιο και έγινε πράξη.

Η αστική εξουσία, το αστικό πολιτικό σύστημα, πάντα είχε, έχει και θα έχει έναν ακραίο διαστροφικό ορισμό για τη δικαιοσύνη, το λαϊκό δίκαιο και τα δικαιώματα. 

Κάτι ανάμεσα στον Τζακ τον αντεροβγάλτη και τον μίστερ Χάιντ χωρίς τον δόκτορ Τζέκιλ. 

Πάντα φρόντιζε, φροντίζει και θα φροντίζει να νομοθετεί αυτή τη «δικαιοσύνη», να ντύνει το άδικο με τα κουρέλια της αστικής ηθικής και χέρι- χέρι με την εκκλησία, εκτός από το κράτος του νόμου, να δημιουργεί και το κράτος του άγραφου «ηθικού» αστικού νόμου, προσπαθώντας να έχει με το μέρος της, κομπάρσο, ρουφιάνο, δικαστή  και εκτελεστή μέρος της κοινωνίας .

Τα παραπάνω δεν έχουν να κάνουν με την ψυχιατρική επιστήμη, αυτή έχει σηκώσει προ πολλού τα χέρια ψηλά. Έχει να κάνει με την απλή λογιστική, εισροές και εκροές.

Η ψυχιατρική επιστήμη το πολύ πολύ, απλώς προσφέρει τα τεχνικά στρατηγικά μέσα της προπαγάνδας.

Από την άλλη μεριά, οι «is no good»  που ορέγονται την εξουσία του χαλιφάτου και θέλουν να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη, σκυλιάζουν που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ κάνει καλύτερα από αυτούς τα αντιλαϊκά, που ήταν δική τους παραδοσιακή συνταγή και τους έκλεψε ο ΣΥΡΙΖΑ την πρωτοκαθεδρία χωρίς καν να ανοίγει ρουθούνι.

Φωτογραφίζονται μπροστά από κλουβιά προσφυγόπουλων, υπερασπίζονται δικαιώματα «διαφορετικότητας» που οι ίδιοι διαπόμπευαν και οδηγούσαν σε αυτοκτονίες, μιλούν για «σκάνδαλα» όταν η τρύπα των σκανδάλων των αστικών –πολιτικών λόμπι έχει αλλάξει τις τεκτονικές πλάκες της γης.

Μιλούν για τα μνημόνια σαν να μην είναι και αυτοί που έφεραν μνημόνια, σαν να μη τα ψήφισαν όλα μέχρι κεραίας.

Ο Μητσοτάκης «τάζει» πως θα δώσει αμέσως τις άδειες στις Σκουριές, πως θα σκληρύνει την καταστολή, πως θα κάνει όλα αυτά που κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Έτσι, γυρνάνε ως  δρακουμέλ, σκίζοντας τα ιμάτια τους, πως αυτοί μπορούν  να είναι πιο κακοί από τον ΣΥΡΙΖΑ, εφαρμόζοντας την ίδια πολιτική με τον ΣΥΡΙΖΑ, που εφαρμόζει την ίδια πολιτική που εφάρμοζαν και αυτοί πριν έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Εδώ η ψυχιατρική επιστήμη γέρνει ευλαβικά το γόνυ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη, θέλει να απαλλαγεί από τους ΑΝΕΛ, διότι του αφαιρεί  το «αριστερό» από το προεκλογικό ίματζ. Δηλαδή, η ταξική επίθεση είναι αριστερή (!!!), η φτώχεια και η εξαθλίωση είναι αριστερή (!!!), αλλά κόβουν εκλογικό ποσοστό από τον ΣΥΡΙΖΑ  οι ΑΝΕΛ που είναι ακροδεξιοί.

"Κι η παπα-Λάμπραινα γυμνή χαϊδεύει δώρο συσκευή σ' ένα τηλεπαιχνίδι πουλημένο"

Θορυβήθηκαν οι του ΣΥΡΙΖΑ με τις δηλώσεις του  Π. Καμέννου, περί εγκατάστασης πολλών βάσεων του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ.

Για το ότι ο Π.Καμμένος δεν είπε τίποτα καινούργιο, η κυβέρνηση έχει ήδη συμφωνήσει για αυτές τις βάσεις και πολλές ήδη λειτουργούν, η χώρα είναι ήδη βάση ΝΑΤΟ-ΗΠΑ, με εμπλοκή συγχρόνως στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και στις εμπόλεμες ζώνες στην ευρύτερη περιοχή, αλλά και  αδελφάτο με το  Ισραήλ, σφυρίζουν το «σαν της αγιάς κουφής της Πινακωτής άλλη ομορφιά δεν έχει» ...

Για τους του ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή, είναι ακροδεξιά αυτά που είπε ο Καμμένος στις ΗΠΑ ως πολεμική μηχανή, αλλά είναι «αριστερά» στη εφαρμογή τους από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Εδώ η ψυχιατρική επιστήμη ίσως θα μπορούσε να βάλει ένα χεράκι.   

Κουβαλώντας νερό στον μύλο του καπιταλισμού, της Χ.Α και των αντικομμουνιστών, ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει την βρόμικη δουλειά που δεν τολμούσε να ονειρευτεί ούτε ο Γκέμπελς:

Την ενοχοποίηση της αριστεράς, σέρνοντας το όνομα της στην κυβέρνηση του, φορτώνοντας στην αριστερά δηλαδή την ταξική επίθεση του καπιταλισμού, την διαχείριση του ολοένα και πιο άγριου, φασιστικού καπιταλισμού.

Λίγο διάβασμα, λίγη ιστορική και πολιτική  γνώση από τον λαό, θα ήταν αρκετά ώστε να μη μπορεί να σταθεί το αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ περί αριστεράς, ούτε λίγες ημέρες στην εξουσία.

Θα εξέλειπε τσακισμένος και  ο φασισμός που τόσο αγαπά η αστική εξουσία να χαϊδεύει στα σκέλια της.

Η μόνη εξουσία στην οποία μπορεί να αναφέρεται η αριστερά είναι η λαϊκή εξουσία.

Η μόνη κυβέρνηση που μπορεί να κάνει η αριστερά στον καπιταλισμό, είναι η κυβέρνηση του βουνού όταν θα ανατρέπει τον καπιταλισμό.

Γι αυτό, με ειδική αφιέρωση, με αυτό που φοβάται και πάντα θα φοβάται η αστική εξουσία, το κράτος, οι «is no good» και οι «no me mister»,  θα στείλουμε τα χαιρετίσματα μας στην εξουσία. 

Χαιρετίσματα λοιπόν στην εξουσία

 

Πότε θα κάμει ξαστεριά,

πότε θα φλεβαρίσει,

να πάρω το ντουφέκι μου,

την έμορφη πατρόνα,

να κατεβώ στον Ομαλό,

στη στράτα του Μουσούρου,

να κάμω μάνες δίχως γιους,

γυναίκες δίχως άντρες,

να κάμω και μωρά παιδιά,

να κλαιν' δίχως μανάδες,

να κλαιν' τη νύχτα για νερό,

και την αυγή για γάλα,

και τ' αποδιαφωτίσματα

τη δόλια τους τη μάνα...