Κουμής, Κανελλοπούλου, Μιχάλης Καλτεζάς. Το Πολυτεχνείο δεν τέλειωσε για εμάς

Το Πολυτεχνείο δεν είναι γιορτή. Είναι αγώνες ταξικοί, λαϊκοί, εργατικοί, φοιτητικοί, μαθητικοί. Είναι το αίμα και η ζωή που άφησαν τα αδέλφια μας κάτω από τη μπότα της αστυνομικής βίας, τη βία και τρομοκρατία του κράτους,  της αστικής εξουσίας.

Πορεία του Πολυτεχνείου 16 Νοεμβρίου 1980

Στην πορεία του Πολυτεχνείου, δολοφονήθηκαν από  κράτος- κυβέρνηση, ο Κύπριος φοιτητής Ιάκωβος Κουμής και η εργάτρια από το Περιστέρι, Σταματίνα Κανελλοπούλου

Η εργάτρια Σταματίνα Κανελλοπούλου, δολοφονήθηκε άγρια από αλλεπάλληλα χτυπήματα αστυνομικών κλομπ στην οδό Πανεπιστημίου. Μεταφέρθηκε αναίσθητη στο Ιπποκράτειο όπου άφησε την τελευταία της πνοή.

Για την δολοφονία της, δεν δόθηκε ποτέ καμία απάντηση, δεν τιμωρήθηκε ποτέ κανείς.

Την ίδια ημέρα,στην πλατεία Συντάγματος έπεφτε βαριά τραυματισμένος και κλινικά νεκρός ο Κύπριος φοιτητής Ιάκωβος Κουμής, μετά από  άγρια επίθεση των ΜΑΤ.

                                    

Το βράδυ της ημέρας των επεισοδίων ο Ανδρέας Παπανδρέου (αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης) δηλώνει ότι «μικρές ομάδες ανευθύνων στοιχείων και προβοκατόρων άγνωστης και ύποπτης προέλευσης δημιούργησαν θλιβερά έκτροπα με προφανή σκοπό να αμαυρώσουν και να δυσφημήσουν τη μεγάλη λαϊκή επέτειο του Πολυτεχνείου».

Ο πρωθυπουργός, Γ.Ράλλης, μία εβδομάδα μετά, στη συζήτηση που έγινε στη βουλή για τις δολοφονίες Κουμή-Κανελλοπούλου,δήλωνε : «Και ο Αρχάγγελος Μιχαήλ σπάθην κρατεί στα χέρια του για να αμυνθεί εναντίον των δαιμόνων. Δεν κρατεί άνθη».

Πέντε χρόνια μετά, τον Νοέμβριο του 1985, η επέτειος του Πολυτεχνείου έρχεται σε εποχή έντονων αντιδράσεων,εργατικών κινητοποιήσεων ενάντια στην κυβερνητική πολιτική.

Το βράδυ της 17ης Νοέμβρη 1985, μετά τη διαδήλωση του Πολυτεχνείου, ο 15χρονος μαθητής Μιχάλης Καλτεζάς, δολοφονήθηκε πισώπλατα με μια σφαίρα στο κεφάλι από τον αστυφύλακα Αθανάσιο Μελίστα.

Ο Αθανάσιος Μελίστας, ο δολοφόνος αστυνομικός που πυροβόλησε πισώπλατα και σκότωσε τον 15χρονο Καλτεζά, τιμήθηκε από το κράτος με το μετάλλιο ευδόκιμης αστυνομικής υπηρεσίας (ως επιβράβευση), με υπουργική απόφαση (ΦΕΚ Γ/31/8.2.2002) υπογεγραμμένη από τον τότε υπουργό Δημόσιας Τάξης, Μιχάλη Χρυσοχοΐδη . Ενάμισι μήνα μετά, 28 Μαρτίου 2002, ο Μελίστας συνταξιοδοτήθηκε με τον βαθμό του υπαστυνόμου, ανέγγιχτος και βραβευμένος

Οι παραιτήσεις των προϊσταμένων του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης, Τσούρα και Κουτσόγιωργα, για την δολοφονία του Μιχάλη Καλτεζά, δεν έγιναν δεκτές από τον Α. Παπανδρέου. Φοιτητές και μαθητές ξεσηκώθηκαν. Γίνεται κατάληψη του Χημείου. Τα ΜΑΤ εισέβαλαν στο Χημείο και προχώρησαν σε 37 συλλήψεις. Το άσυλο είχε καταλυθεί.  Χιλιάδες διαδηλωτές βρίσκονται στο κέντρο της Αθήνας, σε συνεχείς συγκρούσεις με την αστυνομία. Προχωρούν σε  κατάληψη του ΕΜΠ. Οι συγκρούσεις στο κέντρο της Αθήνας συνεχίστηκαν για ημέρες με το κράτος να εχει συμμάχους για άλλη μια φορά τους φασίστες πολιτικούς  απόγονους της Χούντας, εναντίον των διαδηλωτών φοιτητών και μαθητών.

Χθες, σήμερα, αύριο και πάντα, τούτες οι μέρες δεν είναι γιορτή. Χρωστάμε τη δικαίωση των νεκρών αδελφών μας. Χρωστάμε τους αγώνες που δεν τελείωσαν, τις νίκες που δεν ήρθαν. Έχουμε ανοιχτούς λογαριασμούς με την αστική εξουσία. 

Σήμερα που δεχόμαστε μια άνευ προηγουμένου ταξική επίθεση, μας καλούν οι νεκροί μας σε αγώνες ταξικούς, εργατικούς, λαϊκούς, φοιτητικούς, μαθητικούς...

Κουμής, Κανελλοπούλου, Μιχάλης Καλτεζάς. Το Πολυτεχνείο δεν τέλειωσε για εμάς.