Γράφει ο Στέλιος Νικητόπουλος.
Στις 7 Νοέμβρη του 2013, τα ξημερώματα, τα ΜΑΤ έμπαιναν στο ραδιομέγαρο της ΕΡΤ για να καταστείλουν το μοναδικό, στα παγκόσμια χρονικά, εγχείρημα μιας αυτοδιαχειριζόμενης δημόσιας ραδιοτηλεόρασης. Τότε, που ο Άδωνις Γεωργιάδης πανηγύριζε μέσω twitter και έστελνε... συγχαρητήριο μήνυμα στον Δένδια από το Καζακστάν.
Η επιλογή της κυβέρνησης του "μαύρου" να πιστέψει ότι αυτό θα ήταν το τέλος του εγχειρήματος και να υποτιμήσει τον αγώνα των εργαζομένων και της κοινωνίας, της στοίχισε ακριβά. Η τηλεοπτική ΕΡΤ συνέχισε να εκπέμπει μέσα από την ελεύθερη αυτοδιαχειριζόμενη ΕΡΤ3 και η ραδιοφωνική, τόσο από τη Θεσσαλονίκη όσο και από τους περιφερειακούς σταθμούς σε όλη τη χώρα, αλλά και από την Αθήνα, όπου η ΕΡΤοπεν αποτέλεσε διαδικτυακό κόμβο του αγώνα.
Ένας αριθμός εργαζομένων μαζί με την αλληλέγγυα κοινωνία άντεξε και το πήγε μέχρι τέλους. Σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα τα κτίρια της ελεύθερης ΕΡΤ σε όλη την Ελλάδα ήταν χώρος συνάντησης και συντονισμού εργατικών και κοινωνικών αγώνων. Ένας μικρός αριθμός εργαζομένων συνειδητοποίησε ότι "μπορούμε και μόνοι μας" μέσα από γενικές συνελεύσεις και χωρίς κάθετες ιεραρχίες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως δεν ήθελε την οριζοντιότητα στις σχέσεις και στη λήψη των αποφάσεων και εκμεταλλευόμενος το γεγονός ότι στην αυτοδιαχείριση μετείχαν "μόνο" και "το πολύ" κάποιες εκατοντάδες εργαζόμενοι σε όλη τη χώρα, δεν είναι ψέμα αυτό, επέβαλε και πάλι την κάθετη ιεραρχία. Με ένα κίνημα σε κάμψη μετά την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και με τη λογική της ανάθεσης από ένα μεγάλο κομμάτι του κόσμου.
Όσοι επέμειναν στα προτάγματα της αυτοδιαχείρισης αντιμετωπίστηκαν ως "ερυθροί ΧμΕΡΤ", χαρακτηρισμό που μας απέδωσε νεοφιλελεύθερη αρθρογράφος τον Ιούνιο του 2013, ή χαρακτηρίστηκαν ονειροπόλοι με ανεδαφικές προτάσεις.
Ως "ερυθρός ΧμΕΡΤ" λοιπόν, θα κλείσω αυτό το "επετειακό" κείμενο με κάποιες σκέψεις μου μετά την πρόσφατη απόλυση της διοίκησης της ΕΡΤ από την κυβέρνηση, τις οποίες έχω αποτυπώσει στην κοινωνική δικτύωση με τίτλο: "Η ΕΡΤ χωρίς διοίκηση, ε και;".
Ο Λένιν, στο "Κράτος και Επανάσταση", αναλύοντας τον Μαρξ, έγραφε: "Ο καπιταλισμός απλοποιεί τις λειτουργίες της «κρατικής» διοίκησης, επιτρέπει ν' απορρίψουμε το «ρόλο του προϊστάμενου»"...
Αυτό ισχύει και στην ΕΡΤ, που, όπως θα διαπιστώσετε, κάλλιστα μπορεί να επιτελεί τις βασικές λειτουργίες της χωρίς διοίκηση.
Για τα υπόλοιπα όμως; Για την υποδομή πχ, ποιος θα αποφασίζει;
Έχει κι εδώ απάντηση ο Λένιν:
"και να περιορίσουμε όλο το ζήτημα στην οργάνωση των προλετάριων (σαν κυρίαρχης τάξης) που θα λειτουργεί εξ ονόματος όλης της κοινωνίας...".
Κανείς από τους εμπλεκόμενους στα παιχνίδια εξουσίας στην ΕΡΤ δεν αναφέρει πια την "αξιοποίηση" της εμπειρίας της εργατικής και κοινωνικής αυτοδιαχείρισης στην ΕΡΤ την περίοδο 2013-2015. Είναι προφανής ο λόγος: αυτό το μοντέλο δεν είχε καμία σχέση με κάθετη ιεραρχία αλλά μέσω των γενικών συνελεύσεων εργαζομένων-κοινωνίας επέβαλλε την οριζοντιότητα στις σχέσεις εντός ΕΡΤ και στις αποφάσεις.
Νομίζαμε ότι η επιτυχία και η δυναμική του εγχειρήματος αρκούσε για να πάμε στην "ΕΡΤ που θέλουμε", που περιγράψαμε στο περίφημο κείμενο της αυτοδιαχείρισης. Η εμπειρία όμως της βελούδινης καταστολής της αυτοδιαχείρισης, φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι, μου δίδαξε ότι με τα λουλούδια και τα χτυπήματα συμπάθειας στην πλάτη, δεν μπορεί να είναι νικηφόρος ένας αγώνας. Κατέληξα στο ότι ο Λένιν είχε δίκιο.
Κι όπως είπε κι ο ίδιος: "Οποιος φοβάται τους λύκους, ας μην πηγαίνει στο δάσος".
Στο ερώτημα λοιπόν που θέτει ο τίτλος του "επετειακού" αυτού κειμένου, "τι απέγιναν οι ερυθροί ΧμΕΡΤ", η απάντηση είναι ότι βρίσκονται ακόμη στο δάσος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου