Με την ημερομηνία των εκλογών να πλησιάζει γίνεται ολοένα και πιο ξεκάθαρη τόσο η σημασία της επερχόμενης μάχης κι ακόμα περισσότερο της περιόδου που ανοίγεται μετά από αυτή, όσο και το ποια είναι τα κρίσιμα ερωτήματα τα οποία θα πρέπει ο λαός να απαντήσει ξεκάθαρα ώστε εξοπλισμένος με τα πολιτικά συμπεράσματα που αυτές οι απαντήσεις θα του προσφέρουν να είναι ετοιμοπόλεμος και ικανός να παλέψει για την ζωή και την αξιοπρέπειά του.
Ο αντίπαλος ρίχνει όλες τις εφεδρείες του στη μάχη. Τον Άνθιμο με τον σκοταδισμό του πνευματικού μεσαίωνα που αποπνέει. Τον Βορίδη με το "πατρίς, θρησκεία, οικογένεια" και τα εμφυλιοπολεμικά απειλητικά υπονοούμενα προς τον λαό. Τον Γεωργιάδη σαν πιο πιστό υπηρέτη των τραπεζών και της προπαγάνδας τους. Τα έμμισθα στρατιωτάκια όλων αυτών και των αφεντικών τους (των ΜΜΕ, του κράτους και του παρακράτους), που άλλοτε κυνηγάνε κατοίκους για να εξαφανιστούν άλση και να χτιστούν γήπεδα, να εξαφανίσουν δάση και να σκάψουν ορυχεία, άλλοτε επιτίθενται σε απεργίες, καταλήψεις και πολιτικές εκφράσεις του μαχόμενου για ζωή και αξιοπρέπεια λαού.
Με πάνω από 2 εκατομμύρια ψηφοφόρους να έχουν πατήσει γερά στην "τρίτη ηλικία" το δικαίωμα ψήφου από 100.000 18άρηδες στερείται προκλητικά. Σ' αυτούς φυσικά δεν προσμετρούνται καν οι εκατοντάδες χιλιάδες μεταναστών και τα παιδιά τους που εξακολουθούν να στερούνται πολιτικών δικαιωμάτων στα πλαίσια της «αστικής δημοκρατίας» παρά το γεγονός ότι ιδρώνουν, ματώνουν και αγωνίζονται μαζί μας για τον επιούσιο (Je suis Charlie φωνάζει κατά τα άλλα ο υποκριτής Σαμαράς). Το παλιό για να επιβιώσει πρέπει να πνίξει, πρέπει να στραγγαλίσει το νέο.
Αυτή τη μάχη του παλιού απέναντι στο καινούριο είναι που βιώνουμε στο πετσί μας τα τελευταία χρόνια της κρίσης. Είτε το συνειδητοποιούμε είτε όχι, ζούμε την απελπισμένη προσπάθεια ενός γερασμένου, ιδεολογικά, πολιτικά και οικονομικά, καπιταλισμού, ενάντια στις δυνάμεις του νέου. Τις δυνάμεις του λαού και της νεολαίας οι οποίες έχοντας μεγαλύτερη μαζικότητα και ικανότητες παρά ποτέ, καλούνται να υποθηκεύσουν την ίδια τους τη ζωή και να τη ζήσουν στο ασφυκτικό πλαίσιο που έχουν ανάγκη να τους επιβάλουν ο καπιταλισμός και ο ιμπεριαλισμός για να επιβιώσουν.
Σ' αυτό το τοπίο δεν λείπουν παρά ελάχιστα στοιχεία από τις κοινωνικές αυτές δυνάμεις που το μέλλον τους διαγράφεται δυσοίωνο, έτσι ώστε το νέο να επαναστατήσει ενάντια στο παλιό, να εξεγερθεί και να το ανατρέψει. Στοιχεία που αποκομίζει όμως όλο και περισσότερο από την καθημερινή του εμπειρία, από τον μόχθο του στη δουλειά, την διαπάλη του με τις δύσκολες περιόδους της ανεργίας, από την φλόγα της καρδιάς που κρατιέται αναμμένη στα χωρίς θέρμανση σπίτια. Μέσα από αυτούς τους δύσκολους μα συνάμα όμορφους μέσα στην σκληρότητά τους δρόμους, το νέο μορφοποιείται. Αποκτά όνομα, στόχους, χαρακτηριστικά και μαχητές που θα αγωνιστούν για αυτό, τις ζωές τους και τις ζωές των επόμενων γενιών. Η εμπειρία της καθημερινής ζωής τους κάνει ολοένα περισσότερο να συνειδητοποιούν όσα τους ενώνουν υλικά, όσα προσπαθεί τεχνητά το παλιό να επιβάλλει σαν διαχωριστικές γραμμές μεταξύ τους, τους κάνει να συνειδητοποιούν πως το νέο είναι μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, μια κοινωνία αταξική, μια κοινωνία κομμουνιστική.
Μπορεί να μην ξέρουμε το πότε ακριβώς, αναπόδραστα όμως θα έρθει η στιγμή που στις συνειδήσεις των εργαζομένων και της νεολαίας θα λάμψει καθάρια το γεγονός πως ο κομμουνισμός είναι η νιότη του κόσμου. Πως οι λαοί όλου του κόσμου μπορούν να προσδοκούν σε μια άλλη κοινωνία, όπου οι ίδιοι θα καρπώνονται τον πλούτο που παράγουν, με τα μέσα παραγωγής να είναι στα χέρια τους και να μπορούν να σχεδιάζουν την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους. Πως το ταξίδι μας προς εκεί έχει εδώ και καιρό ξεκινήσει.
Οι συντεταγμένες του επόμενου βήματος αυτού του ταξιδιού απλές. Έξοδος από το ευρώ, ρήξη και έξοδος από την ΕΕ. Μονομερής κατάργηση των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων. Στάση πληρωμών στους δανειστές, μη αναγνώριση και διαγραφή του χρέους. Ριζική αναδιανομή εισοδήματος και πλούτου, υπέρ της εργασίας και σε βάρος του κεφαλαίου. Εθνικοποιήσεις όλων των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας χωρίς αποζημίωση, και λειτουργία τους με εργατικό-λαϊκό έλεγχο.
Ακόμα κι ένα ταξίδι χιλίων χιλιομέτρων ξεκινάει με ένα απλό βήμα. Ενίοτε τα βήματα αυτά – ιδιαίτερα στην αρχή – είναι αμήχανα και διστακτικά, τα βήματα αυτά όμως έχουν ήδη γίνει. Την Κυριακή στις 25 Γενάρη ξεκινάμε να κάνουμε το πρώτο αποφασιστικό βήμα στους κρίσιμους αγώνες του επόμενου διαστήματος που έρχονται. Ψηφίζουμε όπως ζούμε, όπως αγωνιζόμαστε και όπως θέλουμε να κοιτάμε το μέλλον μας, με αξιοπρέπεια και με αισιοδοξία. Γι' αυτό ψηφίζουμε ΑΝΤΑΡΣΥΑ – ΜΑΡΣ!
Γιώργος Μαυρομμάτης (υποψήφιος στην Α' Θεσσαλονίκης με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ - ΜΑΡΣ)
19/1/2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου