Τρίτη 2 Αυγούστου 2016

για τον Νίκο Ζαχαριάδη...

Αναδημοσιέυουμε 2 άρθρα από τον ΗΜΕΡΌΔΡΟΜΟ


ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ

Την 1η Αυγούστου 1973, σαν σήμερα, έφευγε από τη ζωή ο Νίκος Ζαχαριάδης.

Έχουν γραφτεί τόσα. Eχουν ειπωθεί ακόμα περισσότερα. Επιτρέψτε μου μια «μαρτυρία» διαφορετική, «προσωπική».

Ήταν χούντα. Εγώ πιτσιρικάς. Θυμάμαι τον πατέρα μου, όσες φορές το κυνηγητό δεν μεταφραζόταν για μας τα παιδιά στο «λείπει σε ταξίδι για δουλειές», στα συναπαντήματα με τους φίλους του (σσ: όσες φορές δεν «έλειπαν σε ταξίδι για δουλειές»…), στον αποχαιρετισμό, μισοχαμογελώντας, μισοσυνωμοτικά, να πετάνε πότε – πότε ο ένας στον άλλον εκείνη τη φράση: «Αγάπα το κελί σου, τρώγε το φαί σου και διάβαζε πολύ». Τί είναι αυτά που λένε, έλεγα από μέσα μου…

Αργότερα έμαθα ότι ήταν μια φράση που τη μοιραζόταν ο Νίκος Ζαχαριάδης, ο ιστορικός γραμματέας του ΚΚΕ, με τους συντρόφους του. Ήταν η συμβουλή του, ένα παρασύνθημα, για να κρατηθούν όρθιοι στις φυλακές και στις εξορίες. Αλλά πάλι μου φαινόταν παράξενο: Πώς γίνεται να αγαπάς το κελί σου;…

Στην πορεία κατάλαβα (νομίζω). Αυτό που λέγανε (νομίζω) ήταν ότι δεν παραιτείσαι ποτέ. Δεν σκύβεις ποτέ. Δεν συνθηκολογείς. Ποτέ. Παίρνεις δύναμη από ό,τι μπορεί να σου δώσει ζωή. Παίρνεις ζωή από την αγάπη για την ίδια τη ζωή. Από την αγάπη για την ομορφιά και το δίκιο. Από την αγάπη για τους ανθρώπους και τον τόπο σου. Ακόμα κι αν για τον τόπο σου, για την προκοπή του, χρειαστεί να ζεις μέσα στο «κελί» σου. Φροντίζεις το «κελί» σου, δεν το παρατάς, δεν απαρνιέσαι τον αγώνα και το όραμα να ξημερώσει το δίκιο στον τόπο σου. Και κάνεις ό,τι περνάει από το χέρι σου για να είσαι παρών και ετοιμοπόλεμος σε αυτό τον αγώνα. Δεν καταθέτεις τα όπλα. Φροντίζεις να συντηρείς τις βιολογικές αντοχές σου, αλλά και τη σπίθα στο μυαλό σου. Αν είναι να γράψεις Ιστορία, να γίνεις μέρος του λαού που θα γράψει τη δική του Ιστορία, πρέπει να σε παίρνουν τα πόδια σου. Και να δουλεύει το μυαλό σου.

Για τις γενιές που ακολούθησαν, για τη δικιά μου γενιά, το κελί έγινε κάπως πιο «ευρύχωρο». Το φαγητό «γρήγορο». Δεν είμαστε η γενιά που μπορεί να δίνει συμβουλές για «κελιά». Ούτε να κάνουμε μαθήματα για τη δύναμη της ψυχής που χρειάζεται για να «καταπιείς» τις σωματικές κακουχίες και την ανάξια πλερωμή που επιφύλαξε η «δημοκρατία» ενάντια στους αγωνιστές για δημοκρατία.

Όμως, το χρέος παραμένει ίδιο και ατόφιο. Κι αν θέλουμε να είμαστε άξιοι γιοί των πατεράδων μας, θα κριθούμε, τελικά, από αν γίνουμε άξιοι πατεράδες για τα παιδιά μας. Αν αξιωθούμε να τους μεταφέρουμε το μήνυμα και μαζί τη φλόγα κάθε φορά που το «κελί» θα στενεύει – και ειδικά όταν το «κελί» κατακλύζεται από τη βλακεία, από την ευτέλεια, από την απάτη, από το ψέμα, από το «δήθεν» και από το διαρκώς αναπαλαιωμένο «τίποτα».

Υστερόγραφο: Πατέρα – δεν πρόλαβα να στο πω: Είχατε δίκιο: «Αγάπα το κελί σου. Τρώγε το φαΐ σου. Και διάβαζε πολύ»…

Νίκος Ζαχαριάδης - Μήνυμα από την άλλη μεριά

zaxariadhs

Σαν σήμερα, 1η Αυγούστου του 1973, αυτοκτόνησε στο Σουργκούτ της Σιβηρίας ο κομμουνιστής ηγέτης, Νίκος Ζαχαριάδης.

Διαβάστε το «Μήνυμα από την άλλη μεριά» (ένα κείμενο του που γράφτηκε στις 28 Ιουλίου 1973, λίγες μέρες πριν φύγει από τη ζωή) και ακούστε ένα ηχητικό ντοκουμέντο (ένα απόσπασμα από ομιλία του, που μεταδόθηκε στις 2 Σεπτέμβρη 1951, από το ραδιοφωνικό σταθμό «Ελεύθερη Ελλάδα» που εξέπεμπε από το Βουκουρέστι).

Μήνυμα από την άλλη μεριά

Την τιμή κανένας δεν μπορεί να σου την αφαιρέσει. Την τιμή μπορείς μονάχα να την χάσεις.

Στη ζωή μου έκανα πολλά λάθη και στραβά. Ο αναμάρτητος πρώτος το λίθο βαλέτω. Όμως με κατηγόρησαν ότι πρόδωσα το KKE και τον αγώνα και με διέγραψαν απτό κόμα. Κανένας δε βρέθηκε ανοιχτά, αντρίκια να πει ότι αφτό είναι ψέμα. Παράπονο δεν έχω γιατί έμαθα το φορτίο να το κουβαλώ μόνος μου. Το KKE ήταν και παραμένει το κόμα μου και κανένας δεν μπορεί να το χτυπήσει και να το λερώσει χρησιμoπoιώvτας το όνομά μου. Όταν έκανα το γράμμα προς τον εισαγγελέα Αθηνών στα 1962 τόγραψα ξεκινώντας απτά ίδια κίνητρα που με καθοδηγούσαν όταν έγραφα και το γράμμα του 1940. Η αντίδραση της Αθήνας φάνηκε πιο έξυπνη, —όταν μου αρνήθηκε να γυρίσω στην Ελλάδα,— απαφτούς που το σήκωσαν σα μια ακόμα απόδειξη της προδοσίας μου.

Το κουκουέδικο πέρασε πολλές αντάρες και μπόρες, όμως να το ξεριζώσει κανένας δεν μπόρεσε γιατί αφτό θα σήμαινε να ξεριζώσει τον ίδιο το λαό. Παρόλες τις δοκιμασίες που τόδερναν και το δέρνουν το KKE είναι αθάνατο.

Το γράμμα αφτό το γράφω για να βουλώσω το στόμα σ’ όλους αφτούς που θα βάλουν τώρα τις φωνές. Με το KKE δεν είχα ούτε έχω ανοιχτούς λογαριασμούς. Ούτε μπορούσα ποτέ νάχω.

Απόλη μου την ψυχή εύχομαι σ’ αυτούς που φορτώθηκαν το πολύ δύσκολο έργο να ξαναστήσουν το κουκουέδικο στα πόδια του να πετύχουν απόλυτα, ολοκληρωτικά. Να το κάνουν το KKE της Εθνικής Αντίστασης, που οι βαλτοί την πρόδωσαν, το KKE του αθάνατου ΕΛΑΣ και του δοξασμένου ΔΣΕ.

28 Ιούλη 1973 

Ν. Ζαχαριάδης




Το «Μήνυμα από την άλλη μεριά» δημοσιεύθηκε στο βιβλίο «Νίκος Ζαχαριάδης: Θύτης και θύμα» (Εκδόσεις ΦΥΤΡΑΚΗ) του Πέτρου Ανταίου. Κι εδώ κρατήθηκε η ορθογραφία του συντάκτη.

Το ηχητικό ντοκουμέντο προέρχεται από το Αρχείο του ΚΚΕ και συμπεριλήφθηκε στο βίντεο που προβλήθηκε στο πλαίσιο της εκδήλωσης (2014) για τα 20 χρόνια από την πλημμύρα που έπληξε την έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ και το Αρχείο του Κόμματος.