Μπράβοι,"κρυφτό" της Συγκλήτου και αποκλεισμός φοιτητών στο Α.Π.Θ. Μαρτυρία-καταγγελία φοιτητή (video)

Μαρτυρία - καταγγελία του Γιώργου Παπαστουγιαννίδη, φοιτητή Φιλολογίας του Α.Π.Θ

Την Τετάρτη 17/10 υπήρχε κινητικότητα από κοσμήτορες, αντιπρυτάνεις και προέδρους στο Κτήριο Διοίκησης.Ετοιμάζονταν για άλλη μια κρυφή Σύγκλητο.

Είναι πάγια τακτική της πρυτανείας Π.Μήτκα να μην ανακοινώνει ποτέ τις συνεδριάσεις της Συγκλήτου, κι έτσι να μην έχουμε  στη Θεσσαλονίκη την ευχέρεια, να παρευρισκόμαστε  ως φοιτητικοί σύλλογοι σε αυτές, να θέτουμε τα αιτήματα μας και να παλεύουμε την υλοποίηση τους.

Έτσι, ερχόμαστε εκ των υστέρων αντιμέτωποι με τις αποφάσεις της Συγκλήτου για την εφαρμογή των νόμων Γαβρόγλου στο ΑΠΘ, τη σίτιση, τη στέγαση κλπ.

Αυτή τη φορά, μείζονος σημασίας  στο ΑΠΘ είναι το θέμα της Λέσχης, που επιχειρείται να μπει αντίτιμο των 2 ευρώ/γεύμα ή 66 ευρώ/μήνα (!!!)  για τους φοιτητές που έχουν περάσει το ν+2,ή δεν πληρούν τα εισοδηματικά κριτήρια  κλπ.

Το θέμα επίσης των νόμων Γαβρόγλου και των συγχωνεύσεων που φέρνουν αχρήστευση των πτυχίων και ρευστοποίηση των επαγγελματικών δικαιωμάτων που απορρέουν από αυτά, ώστε να ενισχύεται η λογική της δια βίου επανακατάρτισης και της επισφαλούς εργασίας.

Αφού παίξαμε το γνωστό "κυνηγητό" με τη Σύγκλητο σε όλους τους ορόφους του κτηρίου, φτάσαμε στον 7ο όροφο, όπου θα  γινόταν η διαδικασία,( όταν έκλεινε βιαστικά  η πόρτα με εμάς απ’ έξω).

Για ώρα χτυπούσαμε και τελικά βγήκε ο Πρύτανης Π. Μήτκας, παριστάνοντας ότι δεν συμβαίνει τίποτα, πως δεν γίνεται Σύγκλητος, ενώ δυο μπράβοι φυλούσαν την πόρτα πίσω του.

Επιμένοντας συνεχώς να μας ανοίξουν, χωρίς αποτέλεσμα όμως, του εκθέσαμε την κατάσταση και τα αιτήματα, ξεμπροστιάζοντας τις αντιφάσεις του.

Ενώ δηλαδή από την μια δήλωνε πως «εγγυάται» ότι οι φήμες περί αντιτίμου στη λέσχη δεν ισχύουν,( βγάζοντας μας ψεύτες ), από την άλλη, παραδεχόταν ότι μπορούν να τρώνε μόνο 6000 απ τους 50000+ φοιτητές του ΑΠΘ,(!!!)  καθώς μόνο τόσες κάρτες σίτισης εγκρίνει ο εργολάβος βάση της σύμβασης που υπέγραψε με το Παν/μιο.(!!!)

Όλο αυτό ενώ δήλωσε «άγνοια» (!!!)  για τις πιέσεις του γραφείου σίτισης σε φοιτητές να πληρώνουν.

Στην επιλεκτική «άγνοια» του, δεν γνώριζε για πιέσεις στους φοιτητές/τριες, παρ όλο που γνώριζε πολύ καλά πως το Πανεπιστήμιο, το κράτος, το Υπουργείο, με τις εργολαβικές συμφωνίες και για τα εργολαβικά συμφέροντα, απέκλεισαν δεκάδες χιλιάδες φοιτητές από τη σίτιση.

Στο θέμα των συγχωνεύσεων δήλωσε ότι διαφωνεί με τον τρόπο που γίνονται, αλλά θα ήταν υπέρ να γίνουν με ένα «άλλο πλαίσιο» (με περισσότερο σεβασμό του Γαβρογλου στα τοπικά συντεχνιακά συμφέροντα  δηλαδή )

Για την παιδαγωγική επάρκεια και τα λοιπά επαγγελματικά δικαιώματα, είπε πως εφαρμόζει τους νόμους του Υπουργείου (αυτούς τους νόμους που λένε ότι οι απόφοιτοι  θα έχουν ή οχι δικαιώματα στο πτυχίο τους, ανάλογα με το τι αποφασίζει το κάθε τμήμα).

Κατακερματισμένα πτυχία δηλαδή.

Αυτο που μένει σαν συμπέρασμα, με άλλη μια επιβεβαίωση από όσα συνέβησαν, είναι ότι η πρυτανεία ευθυγραμμίζεται πλήρως με τις στοχεύσεις κυβέρνησης-ΕΕ, για φοιτητές με πτυχία-κουρελόχαρτα και  για κομμένες παροχές που υποβαθμίζουν ακόμη περισσότερο τις σπουδές.

Με στόχευση για ακρωτηριασμένο- ελεγχόμενο φοιτητικό συνδικαλισμό, όπου η παρουσία στα όργανα διοίκησης, θα μπορεί να γίνεται μόνο μέσω εκλογής αντιπρόσωπων, δηλαδή ακίνδυνα και με «παζάρι» για τις σπουδές και τα φοιτητικά δικαιώματα.

Καταγγέλλω τέλος, ΣKAI και voria.gr, τα οποία έσπευσαν  να εκτοξεύσουν τις γνωστές συκοφαντίες  για  "μειοψηφίες" που κρατούν «όμηρο»  τον πρύτανη, δεν τον αφήνουν να πάει στη Σύγκλητο και του ζητούν παράλογα αιτήματα, στα οποία αυτός τους απαντά με τη φωνή της «σύνεσης».

Την ώρα που οι φοιτητές και οι φοιτήτριες είμαστε όμηροι του Υπουργείου, της Συγκλήτου και των εργολάβων, την ώρα που οι σπουδές μας υποβαθμίζονται και τα πτυχία μας γίνονται κουρελόχαρτα...

Την ώρα που το ζοφερό παρόν προδιαγράφει ένα αβέβαιο μέλλον στην ανεργία και σε εργασιακή επισφάλεια, έχοντας απέναντι μια πολιτική συνεχούς επίθεσης, είναι μονόδρομος οι φοιτητές και οι φοιτήτριες, οργανωμένα να ρίξουμε τον τοίχο αποκλεισμού που υψώνουν ορίζοντας μας ένα μέλλον που δεν μας αξίζει.

Για το μέλλον που μας ανήκει.