Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2012
Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2012
Πρωτοφανής-τραμπούκικη επίθεση κατά απεργών στην ΙΝΤΕΡΚΕΜ
Πρωτοφανής τραμουκικη επίθεση στην Εύβοια.
Η Μαφιόζικη επίθεση με σιδερογροθιές απέναντι στους εργαζόμενους, όπου τρεις από αυτούς πήγαν και στο Νοσοκομείο, έδειξε το πραγματικό πρόσωπο της Εταιρίας ΙΝΤΕΡΚΕΜ, πρώην θυγατρική ΝΕΟΧΗΜΙΚΗΣ, όπου παλαιότερα ήταν συμφερόντων Λαυρεντιάδη.
Ενώ οι εργαζόμενοι έχουν σχεδόν τέσσερις μήνες απλήρωτοι, ενώ η Εταιρία έχει καταθέσει αίτηση και δήλωση παύσης πληρωμών, την ίδια ώρα Διευθυντής του εργοστασίου Υποδιευθυντής,συνοδευόμενοι από άλλα 15 άτομα άγνωστα προς τους εργαζόμενους και δηλώνοντας δήθεν καινούργιες προσλήψεις, με μεθόδους «νονών» της νύχτας (σιδερογροθιές κ.λ.π.) ξυλοκόπησαν εργαζομένους.
Οι εργαζόμενοι δεν θα ανεχθούν τέτοιες μεθόδους και θα αντιδράσουν δυναμικά.
Ο εργασιακός μεσαίωνας που έχουν επιβάλλει στους Έλληνες, έπειτα από κατευθυντήριες εντολές των ντόπιων δωσίλογων , έχουν δώσει το δικαίωμα στους ασύδοτους μεγαλοεργοδότες και σε αυτούς που εξυπηρετούν «σκοτεινά» συμφέροντα να κάνουν ότι θέλουν.
Καλούμε άπαντες να καταδικάσουν αυτές τις πρακτικές με έργα και όχι λόγια.
Δράση και αντίδραση είναι πλέον υποχρέωση.»
Οι Εργαζόμενοι της ΙΝΤΕΡΚΕΜ (πρώην θυγατρική της ΝΕΟΧΗΜΙΚΗΣ του ομίλου Λαυρεντιάδη ) που βρίσκονται σε επίσχεση εργασίας τον τελευταίο καιρο ξυλοκοπήθηκαν απο υποτηθέμενους νέους εργαζόμενους της εταιρίας (μαφιόζους μπραβους της νύχτας) την στιγμή πυ περιφρουρούσαν την απεργια τους.
Η ανακόινωση τους:
Τελικά αποκαλύφθηκε ποιος έχει την ΙΝΤΕΡΚΕΜ!!!
Η Μαφιόζικη επίθεση με σιδερογροθιές απέναντι στους εργαζόμενους, όπου τρεις από αυτούς πήγαν και στο Νοσοκομείο, έδειξε το πραγματικό πρόσωπο της Εταιρίας ΙΝΤΕΡΚΕΜ, πρώην θυγατρική ΝΕΟΧΗΜΙΚΗΣ, όπου παλαιότερα ήταν συμφερόντων Λαυρεντιάδη.
Ενώ οι εργαζόμενοι έχουν σχεδόν τέσσερις μήνες απλήρωτοι, ενώ η Εταιρία έχει καταθέσει αίτηση και δήλωση παύσης πληρωμών, την ίδια ώρα Διευθυντής του εργοστασίου Υποδιευθυντής,συνοδευόμενοι από άλλα 15 άτομα άγνωστα προς τους εργαζόμενους και δηλώνοντας δήθεν καινούργιες προσλήψεις, με μεθόδους «νονών» της νύχτας (σιδερογροθιές κ.λ.π.) ξυλοκόπησαν εργαζομένους.
Οι εργαζόμενοι δεν θα ανεχθούν τέτοιες μεθόδους και θα αντιδράσουν δυναμικά.
Ο εργασιακός μεσαίωνας που έχουν επιβάλλει στους Έλληνες, έπειτα από κατευθυντήριες εντολές των ντόπιων δωσίλογων , έχουν δώσει το δικαίωμα στους ασύδοτους μεγαλοεργοδότες και σε αυτούς που εξυπηρετούν «σκοτεινά» συμφέροντα να κάνουν ότι θέλουν.
Καλούμε άπαντες να καταδικάσουν αυτές τις πρακτικές με έργα και όχι λόγια.
Δράση και αντίδραση είναι πλέον υποχρέωση.»
Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2012
Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2012
ΠΩΣ ΦΤΑΝΟΥΜΕ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΣΗΜΕΡΑ
Στο Σύνταγμα φτάνουμε με λεωφωρεία και τρόλεϊ μέχρι τις 11 όπου και ξεκινάει η στάση εργασίας μεχρι τις 4.
Οι σταθμοί του μετρο που θα εξηπηρετησουν τους διαδηλωτές ειναι Ο ΣΤΑΘΜΟΣ ΟΜΟΝΟΙΑ ΚΑΙ Ο ΣΤΑΘΜΟΣ ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ.
Οι σταθμοί: Σύνταγμα , Πανεπιστήμιο Ευαγγελισμός Μέγαρο Μουσικής, Αμπελόκηποι και Κατεχακη είναι κλειστοί.
Οι σταθμοί του μετρο που θα εξηπηρετησουν τους διαδηλωτές ειναι Ο ΣΤΑΘΜΟΣ ΟΜΟΝΟΙΑ ΚΑΙ Ο ΣΤΑΘΜΟΣ ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ.
Οι σταθμοί: Σύνταγμα , Πανεπιστήμιο Ευαγγελισμός Μέγαρο Μουσικής, Αμπελόκηποι και Κατεχακη είναι κλειστοί.
Δευτέρα 8 Οκτωβρίου 2012
ΔΕΝ ΜΑΣΑΜΕ ΑΠΟ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙΣ ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
Με Ανακοικωση της η ΓΑΔΑ απαγορεύει τις διαδηλώσεις αυριο στο κεντρο της Αθήνας .
Τώρα ειναι η στιγμη που θα πρέπει να δώσουμε την απάντηση που πρέπει .
Όλοι στον Δρόμο σημερα και αυριο .
Η Μερκελ ειναι ανεπηθυμητη στην Ελλάδα.
Δεν θα σκυψουμε το κεφαλι στις χουντικες προσταγες.
ΘΑ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΜΕ με μαζικες διαδηλωσεις.
Ολοι σημερα στις 18:00 Στο Σύνταγμα και αύριο Στις 13:00
Τώρα ειναι η στιγμη που θα πρέπει να δώσουμε την απάντηση που πρέπει .
Όλοι στον Δρόμο σημερα και αυριο .
Η Μερκελ ειναι ανεπηθυμητη στην Ελλάδα.
Δεν θα σκυψουμε το κεφαλι στις χουντικες προσταγες.
ΘΑ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΜΕ με μαζικες διαδηλωσεις.
Ολοι σημερα στις 18:00 Στο Σύνταγμα και αύριο Στις 13:00
Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2012
Φωτογραφια Σοκ. Ειλικρινά γιατι???
Η φώτο αυτή είναι το αποτέλεσμα των βομβαρδισμών της Προηγούμενης Τετάρτης στο Χαλέπι της Συρίας. Ένα μεγάλο γιατί ειλικρινά γιατί...
Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2012
Πως γινεται κάποιος Φασίστας
Η μετατροπή ενός ανθρώπου σε φασίστα δεν είναι μια απλή διαδικασία. Συνήθως παίρνει χρόνο.
Ακολουθεί σχεδόν πάντα μια πατέντα, μια διαδικασία στην οποία αφού μπουν τα θεμέλια χτίζεις τα πατώματα μέχρι που φτάνεις στην κορυφή. Ορισμένες φορές η διαδικασία είναι τέτοια που δεν την καταλαβαίνει ούτε ο εμπλεκόμενος. Δεν λέει δηλαδή αύριο θα γίνω φασίστας, ούτε έχει μια ημερομηνία σταθμό την οποία γιορτάζει ως τα γενέθλια της φασιστικής του ζωής. Η μετατροπή ενός ανθρωπάκου-κάμπιας σε ναζιστική-πεταλούδα είναι μια σύνθετη διαδικασία την οποία σας παρουσιάζουμε:
Δελτίο Τύπου: αποφάσεις της σύσκεψης που κάλεσε ο Συντονισμός Πρωτοβάθμιων Σωματείων, 1 Οκτωβρίου
Σάββατο 6/10/2012 ΚΑΛΟΥΜΕ ΣΕ ΛΑΪΚΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ
ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ στο ΣΥΝΤΑΓΜΑ στις 18:00,
ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟ ΝΕΟ
ΠΑΚΕΤΟ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ
Η κλιμάκωση και ο μέγιστος συντονισμός των αγώνων μας για να αποτραπεί το τελειωτικό χτύπημα στην εργατική τάξη
προκύπτει ως άμεση προτεραιότητα.
Καλείται όλο το συνδικαλιστικό εργατικό κίνημα να σταθεί στο ύψος των
περιστάσεων και της ιστορικής ευθύνης για την οποία θα κριθούμε όλοι.
Η μεγάλη συμμετοχή στην πρωτοβουλία του
Συντονισμού Πρωτοβάθμιων σωματείων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα να καλέσει σε
σύσκεψη σωματεία, ομοσπονδίες και επιτροπές αγώνα, γι’ αυτό το σκοπό, είναι
ελπιδοφόρα ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε.
Στη χθεσινή συνάντηση πέρα από τη μεγάλη
συμμετοχή αναπτύχθηκε πλούσιος και εποικοδομητικός προβληματισμός για το πως θα δουλέψουμε για να δημιουργήσουμε έναν
μεγάλο, πλατύ, μαζικό παλλαϊκό εργατικό ανατρεπτικό ξεσηκωμό που θα βάλλει τέλος
στα μέτρα της εξόντωσης και της καταστροφής.
19 Χρόνια Χωρίς την Ασυμβίβαστη...
Η Κατερίνα Γώγου γεννήθηκε στην Αθήνα την 1η Ιουνίου 1940. Έπειτα από περίπου 53 χρόνια, στις 3 Οκτωβρίου 1993 αποφασίζει να τερματίσει τη ζωή της, λαμβάνοντας υπερβολική δόση χαπιών και αλκοόλ.
Τρίτη 2 Οκτωβρίου 2012
Δελτίο Τύπου της Κοινότητας της Τανζανίας στην Ελλάδα για τη φασιστική επίθεση στα γραφεία της
Αγαπητοί φίλοι και φίλες
Καταγγέλλουμε στον φίλο ελληνικό λαό την απρόκλητη και δολοφονική επίθεση που δεχτήκαμε την Τρίτη 25 Σεπτέμβρη 10 μέλη της κοινότητάς μας και τα γραφεία μας στη οδό Λεμεσού 1 στην Πλατεία Αμερικής.
Άτομα που μας συστήθηκαν σαν επιτροπή κατοίκων πρώτα μας ζήτησαν τα σχετικά έγγραφα με τα γραφεία μας, παρότι δεν είχαν κανένα δικαίωμα καθώς δεν ήταν αστυνομικοί. συγκέντρωση στο ΤΣΜΕΔΕ την Τετάρτη 3 Οκτώβρη στις 9.00 πμ
Ώρα μηδέν για το ασφαλιστικό!
Καλούμε σε συγκέντρωση στο ΤΣΜΕΔΕ την Τετάρτη 3 Οκτώβρη στις 9.00 πμ Πραγματοποιούμε Στάση Εργασίας 9.00 – 12.00
ΑΜΕΣΗ ΑΝΑΚΛΗΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΥΠΕΡΟΓΚΕΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΕΙΣΦΟΡΩΝ ΣΤΟ ΤΣΜΕΔΕ
Με εντολή της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, και τη συμφωνία του ΕΤΑΑ-ΤΣΜΕΔΕ κλιμακώνεται η επίθεση στα ασφαλιστικά μας δικαιώματα. Έτσι ανακοινώθηκε η εφαρμογή των αυξήσεων που είχαν παγώσει προεκλογικά, με αναδρομική ισχύ από την 1 Ιουλίου 2011 και με τη θετική ψήφο των εκπροσώπων του ΤΕΕ! Οι αυξήσεις θίγουν όλες τις κατηγορίες των μηχανικών, ειδικά για τους «νέους» ασφαλισμένους (μετά το 1992) ελεύθερους επαγγελματίες, συμπεριλαμβανομένων και των μισθωτών με Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών αλλά και των υποαπασχολούμενων και ανέργων.
Το «Estelle» μεταφέρει την αλληλεγγύη μας στη Γάζα
Απο το : http://www.shiptogaza.gr/
Του Δημήτρη Πλειώνη
Από τον Αύγουστο του 2008, όταν δύο ελληνικά ψαροκάικα με 41 διεθνείς ακτιβιστές του Free Gaza, αποπλέοντας από την Ελλάδα, κατάφεραν να σπάσουν για πρώτη φορά τον πολύχρονο ισραηλινό αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας μέσα σε φρενιτώδεις πανηγυρισμούς των Παλαιστινίων, μέχρι σήμερα έχουν περάσει τέσσερα χρόνια.
Στο διάστημα αυτό έγιναν και άλλες προσπάθειες, με την πιο αιματηρή, αυτή της νύχτας της 31 Μαΐου 2010, όταν οι ισραηλινές δυνάμεις επιτέθηκαν σε διεθνή ύδατα στον πολυεθνικό στολίσκο του «Στόλου της Ελευθερίας», δολοφονώντας 9 συνανθρώπους μας, τραυματίζοντας βαριά δεκάδες και συλλαμβάνοντας 700 ακτιβιστές. Στην αποστολή αυτή συμμετείχαν και 38 Έλληνες της Πρωτοβουλίας «Ένα Καράβι για τη Γάζα» που συνελήφθησαν, κάποιοι τραυματίστηκαν, ορισμένοι υπέστησαν βίαιη ανακριτική μεταχείριση, τα υπάρχοντά τους κλάπηκαν, ενώ τα 2 ελληνικά πλοία της αποστολής, μόλις πρίν από δύο μήνες έγινε κατορθωτό να απελευθερωθούν.
Το εκπαιδευτικό δεν λύνεται με νόμους. Ή μια ζωή στις αίθουσες ή μια ζωή στους δρόμους.
Από το www.axmmet.tk
Ο νόμος 4009 από την μέρα της ψήφισής του, καταδικάστηκε από το σύνολο της ακαδημαϊκής κοινότητας με απόγειο τον αγώνα των φοιτητών. Οποιαδήποτε πτυχή του νόμου πήγε να εφαρμοστεί από το Υπ. Παιδείας με κυρίαρχη την εφαρμογή του Σ.Δ. βρήκε απέναντι της το φοιτητικό σώμα. Εν μέσω του καλοκαιριού, ξανά, η νέα κυβέρνηση επαναψηφίζει ισχυροποιώντας τον ίδιο αντιεκπαιδευτικό νόμο, στον οποίο δεν αλλάζει ούτε η φιλοσοφία του ούτε η κατεύθυνση που βάζει για τους φοιτητές, αλλά συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο. Ο νόμος 4076 απαξιώνει τα πτυχία πιστοποίησης, διαλύοντας τα γνωστικά και επιστημονικά αντικείμενα των σχολών. Ο τίλτος αυτός διαλύει τα ενιαία πτυχία και κατακερματίζει τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα. Στα πλαίσια της εντατικοποίησης και της πειθάρχησης του φ.σ. προβλέπονται διατάξεις όπως ο συγκεκριμένος αριθμός προσπάθειας για επιτυχία σε κάθε επιμέρους μάθημα, τα ν+2, οι υποχρεωτικές παρακολουθήσεις κτλ. Τέλος, με αφορμή τη γενικότερη κρίση που διαπερνά την χώρα, καταργούνται οι φοιτητικές παροχές με πιο έντονη την εγκύκλιο για την κατάργηση δωρεάν συγγραμμάτων, δωρεάν σίτισης, όπως και την κουβέντα για επιβολή διδάκτρων. Από την μεριά μας, στεκόμαστε απέναντι στη διάλυση του δημόσιου και δωρεάν πανεπιστημίου, καθώς και στην μετατροπή των πτυχίων σε τίτλους ανεργίας. Θα συνδεθούμε με όλα τα κομμάτια της κοινωνίας-εντός και εκτός ακαδημαϊκής κοινότητας και με τις κατάλληλες πιέσεις θα παράξουμε τριγμούς σε οποιαδήποτε κυβέρνηση τσακίζει το παρόν και υποθηκεύει το μέλλον μας.
Κλιμάκωση του αγώνα με γενική πολιτική απεργία διαρκείας
Του Δ.Κάβουρα
Η πετυχημένη απεργία της 26ης Σεπτέμβρη,στην οποία συμμετείχαν εκατοντάδες χιλιάδες εργατοϋπάλληλοι σε όλη τη χώρα, απέδειξε ότι η εργατική τάξη εξακολουθεί να αγωνίζεται και δεν παρέδωσε τα όπλα.
Αν οι συγκεντρώσεις που έγιναν ήταν ενωτικές, θα αποτύπωναν με πιο σαφή τρόπο την μαζικότητα των απεργιακών συγκεντρώσεων και τη θέληση της εργατικής τάξης για ανατροπή των μνημονίων και της ασκούμενης πολιτικής. Θα έδιναν μεγαλύτερη ώθηση στους εργατικούς αγώνες.
Η επιτυχία της απεργίας και η αισιοδοξία που εξέπεμψε, μπορεί και πρέπει να αποτελέσει αφετηρία κλιμάκωσης του αγώνα για την ανατροπή των νέων μέτρων και της κυβέρνησης που θέλει να τα υλοποιήσει. Η τρικομματική κυβέρνηση συγκροτήθηκε ακριβώς για να υλοποιήσει την πολιτική του μνημονίου, να περάσει τα αντίστοιχα μέτρα χωρίς κανένα περιθώριο παρέκκλισης από αυτή της την αποστολή. Ο μόνος τρόπος για να μην περάσουν τα μέτρα είναι η ανατροπή της.
Η Απεργία Διαρκείας αποτελεί το όπλο για την επίτευξη αυτού του άμεσου στόχου.
Ο χαρακτήρας της απεργίας διαρκείας θα είναι πολιτικός, όπως πολιτικός ήταν και στην απεργία της 26 Σεπτέμβρη, πράγμα που προκύπτει από το γεγονός ότι απευθύνεται στην κυβέρνηση, διεκδικεί από αυτή συνολικά εργατικά αιτήματα και στο βαθμό που η κυβέρνηση δεν τα ικανοποιεί, το κίνημα την αμφισβητεί, ή την ανατρέπει.
Την αναγκαιότητα της ανατροπής της κυβέρνησης την κατανοούν σήμερα αρκετοί εργαζόμενοι, ακόμα και από αυτούς που ψήφισαν τα κόμματα που την αποτελούν.
Το αμέσως επόμενο βήμα του κινήματος πρέπει να είναι η κλιμάκωση της πάλης, το γκρέμισμα της εσωτερικής, της μικρής τρόικας ως προϋπόθεση για την εκδίωξη και της εξωτερικής, της μεγάλης Τρόικας και η ανάδειξη, η εγκαθίδρυση μιας κυβέρνησης η οποία θα στηρίζεται και θα εκφράζει πρωτίστως τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, του εργαζόμενου και εκμεταλλευόμενου λαού. Μια τέτοια κυβέρνηση είναι η εργατική κυβέρνηση.
Η κατανόηση, η εμπέδωση και η πραγματοποίηση αυτού του στόχου από το κίνημα, αποτελεί άμεσο καθήκον.
Την ίδια στιγμή, η κατάσταση που διαμορφώνεται στην αριστερά, στις δυνάμεις δηλαδή οι οποίες έχουν αναφορά στην εργατική τάξη και θα μπορούσαν να συγκροτήσουν μια εργατική κυβέρνηση, δεν είναι ανάλογη με την περίσταση και δεν ανταποκρίνεται στις εργατικές και λαϊκές προσδοκίες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, η μεγαλύτερη δύναμη, αυτή τη στιγμή, στην αριστερά, γίνεται αντικείμενο επεξεργασίας από το σύστημα, ο γωνίες του λειαίνονται και μετατρέπεται πολύ γρήγορα από αριστερό, σε μεταρρυθμιστικό κόμμα του συστήματος.
Η ηγεσία του υπέβαλε τα σέβη της στον Πέρες, στον επικεφαλής της task force της ΕΕ στην Αθήνα, κ. Χορστ Ράιχενμπαχ και σε άλλους αξιωματούχους της ΕΕ, υιοθέτησε αστικά ιδεολογήματα, ότι τα δάνεια που παίρνει η χώρα προέρχονται από τους ευρωπαίους φορολογούμενους αποκρύπτοντας το γεγονός ότι τα κράτη-τοκογλύφοι έχουν κερδίσει και κερδίζουν ακόμα δις. ευρώ ως προϊόν τοκογλυφίας, περιόρισε την πάλη στην αίθουσα του κοινοβουλίου, κουτσούρεψε το ήδη κουτσουρεμένο και ανεπαρκές πρόγραμμα του.
Οι δηλώσεις Τσίπρα στην ΔΕΘ και στους Ευρωπαίους αξιωματούχους, σχετικά με το μοντέλο της ανάπτυξης που προκρίνει και το οποίο καθόλου δεν ξεφεύγει από την καπιταλιστική διαχείριση, δεν επιτρέπουν καμιά αισιοδοξία σχετικά με τον ρόλο που καλείται να παίξει ο ΣΥΡΙΖΑ. Προορίζεται, από το σύστημα, για εναλλακτική, για διάδοχη λύση.
Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να αποδέχεται αυτό τον ρόλο. Η διαδοχή πρέπει να γίνει με την ταχτική του ώριμου φρούτου
.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ενώ αναδεικνύεται εκ των πραγμάτων η αναγκαιότητα της πάλης για την ανατροπή της κυβέρνησης, για να μην περάσουν τα μέτρα, με το όπλο της απεργίας διαρκείας, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν βάζει τέτοιο στόχο και δεν καλεί την εργατική τάξη και το λαό στην πάλη με άμεσο στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης και την ανάδειξη, έστω, αριστερής κυβέρνησης!
Αντίθετα, καλεί σε μια γενική αντίσταση και αλληλεγγύη, χωρίς άμεσο στόχο και προοπτική. Με τον τρόπο αυτό δίνει τον απαραίτητο χρόνο, αντικειμενικά, στην κυβέρνηση και στο σύστημα να υλοποιήσουν τα σχέδιά τους τα οποία οδηγούν την εργατική τάξη και το λαό στην εξαθλίωση, στην πείνα, στην λιμοκτονία.
Αποτέλεσμα αυτής του της στάσης είναι το γεγονός ότι, οι θέσεις και η πολιτική πραχτική του δεν συγκινούν την εργατική τάξη, παρόλο που τον ψήφισε μαζικά στις τελευταίες εκλογές. Απόδειξη γι αυτό είναι τα πενιχρά οφέλη της καμπάνιας του για την εγγραφή νέων μελών, στην πορεία του για ένα ενιαίο κόμμα και οι φυγόκεντρες τάσεις που δημιουργούνται στο εσωτερικό του από αριστερές-κομμουνιστογενείς δυνάμεις.
Η προοπτική του, αν συνεχίσει έτσι, πράγμα που φαίνεται το πιθανότερο, είναι να αναλάβει ρόλο διαχειριστικό σχετικά σύντομα, μετά από μια πτώχευση, αποπομπή από το ευρώ, επιβολή διπλού νομίσματος, ή την παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα.
Αν αυτό δεν συμβεί σχετικά γρήγορα, τότε ο ρόλος του και η ύπαρξή του τίθενται υπό αμφισβήτηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ΄80, από την άποψη των οργανωμένων του δυνάμεων και των μεταρρυθμιστικών του δυνατοτήτων, ούτε πρόκειται να γίνει. Η οξύτητα της καπιταλιστικής κρίσης δεν αφήνει περιθώρια για μακροχρόνιους σχεδιασμούς, ούτε για παροχές. Οι οργανωμένες δυνάμεις του είναι ελάχιστες και ήταν ανεπαρκείς για να διαχειριστούν το 4,5%. Πόσο μάλλον το 27%. Ο ρόλος του είναι αντικειμενικά περιορισμένος.
Το ΚΚΕ επιμένει να καλεί επίσης σε μια γενικόλογη αντίσταση. Επιμένει να βάζει απέναντί του σαν βασικό εχθρό τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν έκανε απολύτως καμιά προσπάθεια να παρέμβει στην διαμόρφωση των εξελίξεων, να αποτρέψει ή να καθυστερήσει την γρήγορη μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε αστικό –μεταρρυθμιστικό κόμμα ή, στο βαθμό που αυτό ήταν αναπότρεπτο, να αποτελέσει το επόμενο βήμα του κινήματος. Το ΚΚΕ θα μπορούσε να επιδράσει στις εξελίξεις και στον ΣΥΡΙΖΑ βάζοντας όρους για να δώσει ψήφο ανοχής σε μια αριστερή κυβέρνηση. Αν αυτό συνέβαινε ανάμεσα στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις που προηγήθηκαν, θα δημιουργούσε άλλες εξελίξεις και θα έφερνε τον ΣΥΡΙΖΑ αντιμέτωπο με άμεσες ευθύνες.
Η ηγεσία του ΚΚΕ περιμένει υπομονετικά να εισπράξει από την φθορά του ΣΥΡΙΖΑ, ποντάρει στην απογοήτευση του κόσμου της αριστεράς και της εργατικής τάξης. Δεν προτείνει καμιά άμεση διέξοδο, δεν προβάλει καν την αναγκαιότητα της άμεσης κλιμάκωσης της πάλης με Γενική Πολιτική Απεργία διαρκείας για να μην ψηφιστούν τα μέτρα με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης.
Με την επιμονή του στις ξεχωριστές συγκεντρώσεις διασπά την αναγκαία ενότητα δράσης της εργατικής τάξης, δημιουργεί εσφαλμένη εικόνα για την μαζικότητα των συγκεντρώσεων πράγμα που λειτουργεί απογοητευτικά. Παραπέμπει την λύση των προβλημάτων σε ένα απροσδιόριστα μακρινό μέλλον. Δεν προβάλει καμιά άμεση προοπτική, παρόλο που το ζήτημα αυτό αποκτά επείγοντα χαρακτήρα λόγω της σφοδρότητας της επίθεσης που έχουν εξαπολύσει οι δυνάμεις του κεφαλαίου και με τον τρόπο αυτό διευκολύνει την κυβέρνηση και το ίδιο το σύστημα στο πέρασμα και την υλοποίηση των μέτρων. Δυστυχώς και μεγάλο κομμάτι της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς δεν τοποθετείται με σαφήνεια απέναντι στην άμεση απάντηση που πρέπει να δοθεί. Δεν δίνει καμιά άμεση διέξοδο από την καπιταλιστική κρίση και δεν παίρνει καμιά πρωτοβουλία στην κατεύθυνση οικοδόμησης ενιαίου μετώπου πάλης και εξουσίας.Βάζοντας διάφορους όρους και προϋποθέσεις, παραπέμπει την μάχη σε άλλο χρόνο. Τα μέτρα όμως τώρα, άμεσα θα κατατεθούν για ψήφιση. Τώρα είναι η ώρα της μάχης. Τώρα πρέπει να συσπειρωθούν δυνάμεις, να μπουν μπροστά για να δώσουν την μάχη για την ανατροπή της κυβέρνησης που οδηγεί το λαό στην καταστροφή.
Την κατάσταση που επικρατεί στην Αριστερά, την βλέπει, την αντιλαμβάνεται η εργατική τάξη και ο εργαζόμενος λαός. Προσπαθούν να βρουν κάπου να ακουμπήσουν και δεν βρίσκουν. Απογοητεύονται διαρκώς και μόνο η δική τους παρέμβαση είναι αυτή που ξεκουνάει κάπως την Αριστερά και τροποποιεί τις δρομολογημένες εξελίξεις.
Η δράση του λαϊκού παράγοντα στο αμέσως επόμενο διάστημα είναι αυτή που μπορεί να αποτελέσει τον καταλυτικό παράγοντα των εξελίξεων.
Η εργατική τάξη πρέπει να κινηθεί αποφασιστικά για την οργάνωση Γενικής Πολιτικής Απεργίας διαρκείας, με άμεσο στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης, την καταγγελία των μνημονίων και την διαγραφή του δημόσιου χρέους, την ικανοποίηση των αιτημάτων του κινήματος.
Στην κατεύθυνση αυτή η εργατική τάξη πρέπει να μαζικοποιήσει τα σωματεία, να επιβάλει Γενικές Συνελεύσεις και αποφάσεις για Γενική απεργία διαρκείας, για το γκρέμισμα της κυβέρνησης και την ανατροπή των μέτρων.
Ήδη πολλοί εργαζόμενοι κατανοούν την οξύτητα της επίθεσης και μια σειρά σωματεία και Ομοσπονδίες παίρνουν αγωνιστικές αποφάσεις ή μιλάνε για την αναγκαιότητα κλιμάκωσης της πάλης και τον απαραίτητο εργατικό συντονισμό. Αυτό πρέπει να γενικευτεί και να εξαναγκαστεί η συνδικαλιστική γραφειοκρατία να πάρει ανάλογη απόφαση.
Μέσα σε αυτή την πάλη η οποία καθίσταται επιβεβλημένη από τα ίδια τα πράγματα, η εργατική τάξη και ο εργαζόμενος λαός πρέπει να κρίνουν με αυστηρότητα ανάλογη της κρισιμότητας της κατάστασης, τις πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις που έχουν εργατική αναφορά.Στο βαθμό που οι δυνάμεις αυτές δεν ανταποκρίνονται και δεν παίρνουν πρωτοβουλίες για την άμεση απάντηση στην καπιταλιστική κρίση και στο βαθμό που παραπέμπουν την απάντηση στο απώτερο μέλλον, πρέπει να τις εγκαταλείψουν και να συναντηθούν ή να αναδείξουν νέες δυνάμεις που απαντάνε με άμεσο τρόπο από την πλευρά των εργατικών συμφερόντων.
Η πετυχημένη απεργία της 26ης Σεπτέμβρη,στην οποία συμμετείχαν εκατοντάδες χιλιάδες εργατοϋπάλληλοι σε όλη τη χώρα, απέδειξε ότι η εργατική τάξη εξακολουθεί να αγωνίζεται και δεν παρέδωσε τα όπλα.
Αν οι συγκεντρώσεις που έγιναν ήταν ενωτικές, θα αποτύπωναν με πιο σαφή τρόπο την μαζικότητα των απεργιακών συγκεντρώσεων και τη θέληση της εργατικής τάξης για ανατροπή των μνημονίων και της ασκούμενης πολιτικής. Θα έδιναν μεγαλύτερη ώθηση στους εργατικούς αγώνες.
Η επιτυχία της απεργίας και η αισιοδοξία που εξέπεμψε, μπορεί και πρέπει να αποτελέσει αφετηρία κλιμάκωσης του αγώνα για την ανατροπή των νέων μέτρων και της κυβέρνησης που θέλει να τα υλοποιήσει. Η τρικομματική κυβέρνηση συγκροτήθηκε ακριβώς για να υλοποιήσει την πολιτική του μνημονίου, να περάσει τα αντίστοιχα μέτρα χωρίς κανένα περιθώριο παρέκκλισης από αυτή της την αποστολή. Ο μόνος τρόπος για να μην περάσουν τα μέτρα είναι η ανατροπή της.
Η Απεργία Διαρκείας αποτελεί το όπλο για την επίτευξη αυτού του άμεσου στόχου.
Ο χαρακτήρας της απεργίας διαρκείας θα είναι πολιτικός, όπως πολιτικός ήταν και στην απεργία της 26 Σεπτέμβρη, πράγμα που προκύπτει από το γεγονός ότι απευθύνεται στην κυβέρνηση, διεκδικεί από αυτή συνολικά εργατικά αιτήματα και στο βαθμό που η κυβέρνηση δεν τα ικανοποιεί, το κίνημα την αμφισβητεί, ή την ανατρέπει.
Την αναγκαιότητα της ανατροπής της κυβέρνησης την κατανοούν σήμερα αρκετοί εργαζόμενοι, ακόμα και από αυτούς που ψήφισαν τα κόμματα που την αποτελούν.
Το αμέσως επόμενο βήμα του κινήματος πρέπει να είναι η κλιμάκωση της πάλης, το γκρέμισμα της εσωτερικής, της μικρής τρόικας ως προϋπόθεση για την εκδίωξη και της εξωτερικής, της μεγάλης Τρόικας και η ανάδειξη, η εγκαθίδρυση μιας κυβέρνησης η οποία θα στηρίζεται και θα εκφράζει πρωτίστως τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, του εργαζόμενου και εκμεταλλευόμενου λαού. Μια τέτοια κυβέρνηση είναι η εργατική κυβέρνηση.
Η κατανόηση, η εμπέδωση και η πραγματοποίηση αυτού του στόχου από το κίνημα, αποτελεί άμεσο καθήκον.
Την ίδια στιγμή, η κατάσταση που διαμορφώνεται στην αριστερά, στις δυνάμεις δηλαδή οι οποίες έχουν αναφορά στην εργατική τάξη και θα μπορούσαν να συγκροτήσουν μια εργατική κυβέρνηση, δεν είναι ανάλογη με την περίσταση και δεν ανταποκρίνεται στις εργατικές και λαϊκές προσδοκίες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, η μεγαλύτερη δύναμη, αυτή τη στιγμή, στην αριστερά, γίνεται αντικείμενο επεξεργασίας από το σύστημα, ο γωνίες του λειαίνονται και μετατρέπεται πολύ γρήγορα από αριστερό, σε μεταρρυθμιστικό κόμμα του συστήματος.
Η ηγεσία του υπέβαλε τα σέβη της στον Πέρες, στον επικεφαλής της task force της ΕΕ στην Αθήνα, κ. Χορστ Ράιχενμπαχ και σε άλλους αξιωματούχους της ΕΕ, υιοθέτησε αστικά ιδεολογήματα, ότι τα δάνεια που παίρνει η χώρα προέρχονται από τους ευρωπαίους φορολογούμενους αποκρύπτοντας το γεγονός ότι τα κράτη-τοκογλύφοι έχουν κερδίσει και κερδίζουν ακόμα δις. ευρώ ως προϊόν τοκογλυφίας, περιόρισε την πάλη στην αίθουσα του κοινοβουλίου, κουτσούρεψε το ήδη κουτσουρεμένο και ανεπαρκές πρόγραμμα του.
Οι δηλώσεις Τσίπρα στην ΔΕΘ και στους Ευρωπαίους αξιωματούχους, σχετικά με το μοντέλο της ανάπτυξης που προκρίνει και το οποίο καθόλου δεν ξεφεύγει από την καπιταλιστική διαχείριση, δεν επιτρέπουν καμιά αισιοδοξία σχετικά με τον ρόλο που καλείται να παίξει ο ΣΥΡΙΖΑ. Προορίζεται, από το σύστημα, για εναλλακτική, για διάδοχη λύση.
Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να αποδέχεται αυτό τον ρόλο. Η διαδοχή πρέπει να γίνει με την ταχτική του ώριμου φρούτου
.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ενώ αναδεικνύεται εκ των πραγμάτων η αναγκαιότητα της πάλης για την ανατροπή της κυβέρνησης, για να μην περάσουν τα μέτρα, με το όπλο της απεργίας διαρκείας, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν βάζει τέτοιο στόχο και δεν καλεί την εργατική τάξη και το λαό στην πάλη με άμεσο στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης και την ανάδειξη, έστω, αριστερής κυβέρνησης!
Αντίθετα, καλεί σε μια γενική αντίσταση και αλληλεγγύη, χωρίς άμεσο στόχο και προοπτική. Με τον τρόπο αυτό δίνει τον απαραίτητο χρόνο, αντικειμενικά, στην κυβέρνηση και στο σύστημα να υλοποιήσουν τα σχέδιά τους τα οποία οδηγούν την εργατική τάξη και το λαό στην εξαθλίωση, στην πείνα, στην λιμοκτονία.
Αποτέλεσμα αυτής του της στάσης είναι το γεγονός ότι, οι θέσεις και η πολιτική πραχτική του δεν συγκινούν την εργατική τάξη, παρόλο που τον ψήφισε μαζικά στις τελευταίες εκλογές. Απόδειξη γι αυτό είναι τα πενιχρά οφέλη της καμπάνιας του για την εγγραφή νέων μελών, στην πορεία του για ένα ενιαίο κόμμα και οι φυγόκεντρες τάσεις που δημιουργούνται στο εσωτερικό του από αριστερές-κομμουνιστογενείς δυνάμεις.
Η προοπτική του, αν συνεχίσει έτσι, πράγμα που φαίνεται το πιθανότερο, είναι να αναλάβει ρόλο διαχειριστικό σχετικά σύντομα, μετά από μια πτώχευση, αποπομπή από το ευρώ, επιβολή διπλού νομίσματος, ή την παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα.
Αν αυτό δεν συμβεί σχετικά γρήγορα, τότε ο ρόλος του και η ύπαρξή του τίθενται υπό αμφισβήτηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ΄80, από την άποψη των οργανωμένων του δυνάμεων και των μεταρρυθμιστικών του δυνατοτήτων, ούτε πρόκειται να γίνει. Η οξύτητα της καπιταλιστικής κρίσης δεν αφήνει περιθώρια για μακροχρόνιους σχεδιασμούς, ούτε για παροχές. Οι οργανωμένες δυνάμεις του είναι ελάχιστες και ήταν ανεπαρκείς για να διαχειριστούν το 4,5%. Πόσο μάλλον το 27%. Ο ρόλος του είναι αντικειμενικά περιορισμένος.
Το ΚΚΕ επιμένει να καλεί επίσης σε μια γενικόλογη αντίσταση. Επιμένει να βάζει απέναντί του σαν βασικό εχθρό τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν έκανε απολύτως καμιά προσπάθεια να παρέμβει στην διαμόρφωση των εξελίξεων, να αποτρέψει ή να καθυστερήσει την γρήγορη μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε αστικό –μεταρρυθμιστικό κόμμα ή, στο βαθμό που αυτό ήταν αναπότρεπτο, να αποτελέσει το επόμενο βήμα του κινήματος. Το ΚΚΕ θα μπορούσε να επιδράσει στις εξελίξεις και στον ΣΥΡΙΖΑ βάζοντας όρους για να δώσει ψήφο ανοχής σε μια αριστερή κυβέρνηση. Αν αυτό συνέβαινε ανάμεσα στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις που προηγήθηκαν, θα δημιουργούσε άλλες εξελίξεις και θα έφερνε τον ΣΥΡΙΖΑ αντιμέτωπο με άμεσες ευθύνες.
Η ηγεσία του ΚΚΕ περιμένει υπομονετικά να εισπράξει από την φθορά του ΣΥΡΙΖΑ, ποντάρει στην απογοήτευση του κόσμου της αριστεράς και της εργατικής τάξης. Δεν προτείνει καμιά άμεση διέξοδο, δεν προβάλει καν την αναγκαιότητα της άμεσης κλιμάκωσης της πάλης με Γενική Πολιτική Απεργία διαρκείας για να μην ψηφιστούν τα μέτρα με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης.
Με την επιμονή του στις ξεχωριστές συγκεντρώσεις διασπά την αναγκαία ενότητα δράσης της εργατικής τάξης, δημιουργεί εσφαλμένη εικόνα για την μαζικότητα των συγκεντρώσεων πράγμα που λειτουργεί απογοητευτικά. Παραπέμπει την λύση των προβλημάτων σε ένα απροσδιόριστα μακρινό μέλλον. Δεν προβάλει καμιά άμεση προοπτική, παρόλο που το ζήτημα αυτό αποκτά επείγοντα χαρακτήρα λόγω της σφοδρότητας της επίθεσης που έχουν εξαπολύσει οι δυνάμεις του κεφαλαίου και με τον τρόπο αυτό διευκολύνει την κυβέρνηση και το ίδιο το σύστημα στο πέρασμα και την υλοποίηση των μέτρων. Δυστυχώς και μεγάλο κομμάτι της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς δεν τοποθετείται με σαφήνεια απέναντι στην άμεση απάντηση που πρέπει να δοθεί. Δεν δίνει καμιά άμεση διέξοδο από την καπιταλιστική κρίση και δεν παίρνει καμιά πρωτοβουλία στην κατεύθυνση οικοδόμησης ενιαίου μετώπου πάλης και εξουσίας.Βάζοντας διάφορους όρους και προϋποθέσεις, παραπέμπει την μάχη σε άλλο χρόνο. Τα μέτρα όμως τώρα, άμεσα θα κατατεθούν για ψήφιση. Τώρα είναι η ώρα της μάχης. Τώρα πρέπει να συσπειρωθούν δυνάμεις, να μπουν μπροστά για να δώσουν την μάχη για την ανατροπή της κυβέρνησης που οδηγεί το λαό στην καταστροφή.
Την κατάσταση που επικρατεί στην Αριστερά, την βλέπει, την αντιλαμβάνεται η εργατική τάξη και ο εργαζόμενος λαός. Προσπαθούν να βρουν κάπου να ακουμπήσουν και δεν βρίσκουν. Απογοητεύονται διαρκώς και μόνο η δική τους παρέμβαση είναι αυτή που ξεκουνάει κάπως την Αριστερά και τροποποιεί τις δρομολογημένες εξελίξεις.
Η δράση του λαϊκού παράγοντα στο αμέσως επόμενο διάστημα είναι αυτή που μπορεί να αποτελέσει τον καταλυτικό παράγοντα των εξελίξεων.
Η εργατική τάξη πρέπει να κινηθεί αποφασιστικά για την οργάνωση Γενικής Πολιτικής Απεργίας διαρκείας, με άμεσο στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης, την καταγγελία των μνημονίων και την διαγραφή του δημόσιου χρέους, την ικανοποίηση των αιτημάτων του κινήματος.
Στην κατεύθυνση αυτή η εργατική τάξη πρέπει να μαζικοποιήσει τα σωματεία, να επιβάλει Γενικές Συνελεύσεις και αποφάσεις για Γενική απεργία διαρκείας, για το γκρέμισμα της κυβέρνησης και την ανατροπή των μέτρων.
Ήδη πολλοί εργαζόμενοι κατανοούν την οξύτητα της επίθεσης και μια σειρά σωματεία και Ομοσπονδίες παίρνουν αγωνιστικές αποφάσεις ή μιλάνε για την αναγκαιότητα κλιμάκωσης της πάλης και τον απαραίτητο εργατικό συντονισμό. Αυτό πρέπει να γενικευτεί και να εξαναγκαστεί η συνδικαλιστική γραφειοκρατία να πάρει ανάλογη απόφαση.
Μέσα σε αυτή την πάλη η οποία καθίσταται επιβεβλημένη από τα ίδια τα πράγματα, η εργατική τάξη και ο εργαζόμενος λαός πρέπει να κρίνουν με αυστηρότητα ανάλογη της κρισιμότητας της κατάστασης, τις πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις που έχουν εργατική αναφορά.Στο βαθμό που οι δυνάμεις αυτές δεν ανταποκρίνονται και δεν παίρνουν πρωτοβουλίες για την άμεση απάντηση στην καπιταλιστική κρίση και στο βαθμό που παραπέμπουν την απάντηση στο απώτερο μέλλον, πρέπει να τις εγκαταλείψουν και να συναντηθούν ή να αναδείξουν νέες δυνάμεις που απαντάνε με άμεσο τρόπο από την πλευρά των εργατικών συμφερόντων.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)