GREXIT - BREXIT και διάλυση της Ε.Ε

Πολλά έχουν γραφτεί αυτές τις ημέρες με αφορμή τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος στην Αγγλία....Περισσότερα έχουν γραφτεί για την Ε.Ε. και ιδιαίτερα από τη μερίδα των υπερασπιστών της για τα οράματα, το ρόλο, την πολιτική και πολιτιστική της αξία....

Υπάρχει και ο αντίλογος όμως...

Τον Αύγουστο του 1915 ο μεγαλοφυής Λένιν σχετικά με το ζήτημα των Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης έγραφε τις απόψεις του, αποσπάσματα των οποίων μπορείτε να διαβάσετε παρακάτω μαζί με κάποια σχόλια του συντάκτη του παρόν άρθρου:

"Από τη σκοπιά των οικονομικών συνθηκών του Ιμπεριαλισμού - π.χ., η εξαγωγή άνευ ενδιαφέροντος κεφαλαίου και η διαίρεση τους η διαίρεση του κόσμου από τις "ανεπτυγμένες" και "πολιτισμένες" αποικιακές δυνάμεις, οι Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης, κάτω από τον καταπιταλισμό είναι είτε αδύνατες είτε αντιδραστικές. Το κεφάλαιο έχει γίνει διεθνές και μονοπωλητής. Ο κόσμος έχει κομματιαστεί από μια χούφτα Μεγάλων Δυνάμεων, δηλ., δυνάμεις επιτυχείς στη μεγάλη λεηλασία και καταπίεση των εθνών" , ΛΕΝΙΝ

Είναι δεδομένο ότι σήμερα παρά τις επιμέρους αλλαγές της καπιταλιστικής εξέλιξης των χρόνων που μεσολάβησαν, η βαθύτερη ουσία είναι ότι ο Ιμπεριαλισμός συνεχίζει να στηρίζεται σε μεγάλες δυνάμεις κτήνη για να εξασφαλίζει την κερδοφορία του και μάλιστα όντας σε συνθήκες κρίσης τρώει όλο και περισσότερο από τις σάρκες του. Για αυτό ακόμα και σε θεσμούς που πλάσαρε με τόνους ιδεολογικής προπαγάνδας (εξίσωση κομμουνισμού με φασισμό σαν δήθεν εξίσου απολυταρχικά αντιδημοκρατικά καθεστώτα) και κάλπικων οραμάτων (κοινή νομισματική πολιτική με το ευρώ,κοινό δήθεν παραγωγικό και εξαγωγικό πλάνο, ευρωπαϊκή κοινή ιστορία και δικαιώματα) όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν άργησε με τη στάση του στα μνημόνια των καιρό της κρίσης να δείξει το πραγματικό του πρόσωπο. 

Η μήπως η ψεύτικη "αλληλεγγύη" των ευρωπαϊκών τραπεζών για τη διάσωση της Ελλάδας δεν δόθηκε με τίμημα το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας της χώρας μας, τη καταλήστευση όλων των εργατικών δικαιωμάτων, τα μνημόνια και το ζυγό των δανειστών, τα εκβιαστικά capital controls, την αναγκαστική για την επιβίωση μετανάστευση, το τσαλάκωμα του Συντάγματος, την οργανωμένη και μεθοδευμένη κωλοτούμπα  της αστικής κυβέρνησης της χώρας όπου το μεγάλο ΟΧΙ του ελληνικού λαού μετατράπηκε σε ΝΑΙ με τρίτο μνημόνιο.... Αυτά αν δεν είναι όψεις ενός σκληρού αντιδραστικού προσώπου απέναντι στους λαούς (που το είδαμε στη χώρα μας σε όλο του το μεγαλείο) τότε τι είναι;

"Eνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης κάτω από τoν καπιταλισμό είναι ισοδύναμες προς μια συμφωνία για διαίρεση των αποικιών. Κάτω από τον καπιταλισμό, εντούτοις, καμία άλλη βάση και καμία άλλη αρχή της μοιρασιάς δεν είναι πιθανή εκτός από την δύναμη. Ένας πολυεκατομμυριούχος δεν μπορεί να μοιραστεί το "εθνικό εισόδημα" μιας καπιταλιστικής χώρας με κανένα άλλον ειδάλλως σε αναλογία "με το κεφάλαιο που επενδύθηκε" (με ένα επίδομα που ρίχνεται μέσα, έτσι ώστε το μεγαλύτερο κεφάλαιο μπορεί να λάβει περισσότερο από το μερίδιό του). Ο καπιταλισμός είναι η ιδιωτική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής, και η αναρχία στην παραγωγή.Η υπεράσπιση μιας "δίκαιας" μοιρασιάς του εισοδήματος σε μια τέτοια βάση είναι καθαρός Προυντονισμός, ηλίθιος φιλισταιισμός. Καμία μοιρασιά δεν μπορεί να επηρεαστεί ειδάλλως από την "αναλογία στην δύναμη", και τις αλλαγές της δύναμης με τη πορεία της οικονομικής ανάπτυξης. Μετά από το 1871, το ποσοστό της Γερμανίας σε άνοδο δύναμης ήταν τρεις ή τέσσερις φορές γρηγορότερο από αυτό της Μεγάλης Βρετανίας και της Γαλλίας, και της Ιαπωνίας και δέκα φορές τόσο γρήγορο όσο της Ρωσίας. Δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρξει κανένας άλλος τρόπος για να δεις την πραγματική δύναμη ενός καπιταλιστικού κράτους εκτός τον πόλεμο. Ο πόλεμος δεν έρχεται σε αντίθεση με τις βασικές αρχές της ιδιωτικής ιδιοκτησίας - το αντίθετο, είναι μια άμεση και αναπόφευκτη έκβαση εκείνων των βασικών αρχών. Κάτω από τον καπιταλισμό η ομαλή οικονομική ανάπτυξις ατομικών επιχειρήσεων ή ατομικών κρατών είναι αδύνατη. Κάτω από τον καπιταλισμό, δεν υπάρχει κανένα άλλο μέσο για την αποκατάσταση της περιοδικά ενοχλημένης ισορροπίας από τις κρίσεις στη βιομηχανία και τους πολέμους στην πολιτική.", ΛΕΝΙΝ

Πόσες πολεμικές συρράξεις με την συμμετοχή στρατού των "εξευγενισμένων" ευρωπαϊκών δυνάμεων, πόσες πολεμικές βάσεις  και πολεμικές επιχειρήσεις πρέπει να υπάρξουν, πόσοι εν δυνάμει εχθροί, πόσα "τρομοκρατικά χτυπήματα" , πόσα τετραγωνικά μέτρα του Αιγαίου πρέπει να εκμεταλλεύονται τα πολεμικά τους πλοία και οι στρατοί τους για να φανεί το βαθιά πολεμικό αντιδραστικό πρόσωπο της Ε.Ε.

Πόσοι πρόσφυγες πολέμου πρέπει να κλειστούν σε συρματοπλέγματα, πόσα σύνορα πρέπει να κλείσουν, πόσο πρέπει να υποτιμηθεί η αξία της ανθρώπινης ύπαρξης και το δικαίωμα στη ζωή για να μπορούν οι ιμπεριαλιστές να μοιράζουν καλύτερα την πίτα των κερδών τους και να παίζουν πόκερ με τα νούμερα των πλασματικών οικονομιών τους που δεν έχουν άμεση υλική αντανάκλαση στις ζωές της μεγάλης πληττόμενης πλειοψηφίας;

Στην Ιστορία της ως τώρα αυτή ήταν η Ε.Ε. Ενας τεχνοκρατικός μηχανισμός διαπλοκής, οικονομικών σκανδάλων, πολέμων, αντικομμουνιστικής προπαγάνδας που σε τίποτε δε ζήλευε την εποχή του ψυχρού πολέμου. Η Ε.Ε. ήταν αυτή που δικαίωσε τους φασίστες, συνεργούς των ναζί στην Ουκρανία, τους σύγχρονούς εγκληματίες που βίασαν και κάψανε ζωντανούς εργάτες, τα καθάρματα που κυνηγούσαν σε πάρκα ηλικιωμένους αγωνιστές που γιόρταζαν την αντιφασιστική νίκη και που μετά πίναν μπύρες και λιάζονταν με τις σβάστικες τους σαν γνήσιοι ευρωπαίοι πολίτες στις εξέδρες του Euro της Γαλλίας. Εξέδρες στις οποίες ο ντόπιος λαός δεν ήτανε εκεί, διότι διαδηλώνε και ακόμα διαδηλώνει στους δρόμους καθώς βλέπει τα ίδια που φέραν στη δύσμοιρη Ελλάδα, να έρχονται και σε αυτόν!

2) Συμπέρασμα:

Η Ε.Ε. μας οδηγεί στην καταστροφή, είναι ένας αντιδραστικός ιμπεριαλιστικός μηχανισμός και δεν τη θέλουμε!

Υπήρχαν προνόμια μέσα σε όλο αυτό το κατασκεύασμα;

Η απάντηση είναι ότι ναι υπήρχαν ποτέ κανένας καπιταλιστής δεν είναι χαζός να πάρει τόσα χωρίς να δώσει ένα μικρό αντάλλαγμα. Πέρα από τον ιδεολογικό μανδύα της κοινής ευρωπαικής ταυτότητας, έδωσε στην αρχή οικονομικά πακέτα την αξία των οποίων πήρε πίσω εις διπλούν, θεσμοθέτησε και σταδιακά τσαλάκωσε κατά το δοκούν τα ευρωπαικά συντάγματα. Αποτελεί γεγονός όμως ότι το σύνολο των μικρών κάλπικων πλεονεκτήματων όπως η ελεύθερη διακίνηση αγαθών, η ελεύθερη μετακίνηση των ανθρώπων ήταν πλεονεκτήματα σχεδιασμένα και ραμμένα στα μέτρα των μεσαίων τάξεων των χωρών μελών. Αυτό διότι δημιουργήθηκαν για να ενισχύουν τις τότε μεγάλες σε έκταση μεσαίες τάξεις, η δημιουργία των οποίων ήταν βασικό σχέδιο των καπιταλιστών ώστε να κυριαρχήσουν έναντι στης Σοβιετικής Ενωσης. Συνοπτικά ήταν καλύτερο ύφασμα για το μαξιλαράκι υποστήριξης που δημιούργησε ο καπιταλισμός για να στηρίζεται. Δυστυχώς αυτό το πλάνο για κάποια χρόνια πέτυχε αλλά δεν ήταν προνόμια που αφορούσαν και αφορούν την εργατική τάξη και τα κατώτερα στρώματα.

Υπήρχαν όμως και δύο αντικειμενικές αδυναμίες γιατί πάντα τα υφάσματα τους είναι δευτέρας διαλογής και φτιαγμένα με αίμα και ιδρώτα άλλων...

Η μία ήταν ότι κανείς καπιταλιστής στην απληστεία του για κέρδος δεν έβλεπε το που σε οδηγεί ο άναρχος τρόπος οικονομικής παραγωγής.Δηλαδή στις οικονομικές κρίσεις του καπιταλισμού σαν αυτή που βιώνουμε στις μέρες μας και στην κατάρρευση του νεοφιλελεύθερου οικονομικού μοντέλου.

Η δεύτερη που εξάγεται σαν συνέπεια της πρώτης είναι ότι η βίαιη εξαθλίωση των εργατών και των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων, η εξαθλίωση των μεσαίων που οριακά στις αδύναμες ευρωπαικές χώρες έχουν πάψει να υπάρχουν εκτίναξε τον αριθμό των κατώτερων στρωμάτων, τα οποία μέσα στην πίεση και τη κατάσταση που ζούνε τα τελευταία χρόνια έχουν γεμίσεις οργή.

Είναι δόκιμο λοιπόν να γραφτεί ότι ανάμεσα στο μεγάλο ΟΧΙ της σύγχρονής ιστορία του Ελληνικού λαού και του πρόσφατου BREXIT υπάρχουν πολλά κοινά σημεία. Είναι γεγονός ότι έχει δημιουργηθεί ένα εύφορο έδαφος στο οποίο η αντίδραση, η ξενοφοβία, η νοοτροπία του φασιστά ενισχυμένη από το ιδεολογικό μανδύα της Ε.Ε. και την αντικομμουνιστική της προπαγάνδα βρίσκει και αυτή πεδίο να εκφραστεί πιο ενισχυμένα...Αντίθετα το κομμουνιστικό κίνημα λαβωμένο και με τόνους προπαγάνδας και λάσπης εναντίον του, παλεύει να αναστηλωθεί αλλά στις μέρες μας δεν έχει τη δυναμική που είχε. Είναι γεγονός ότι η μεγάλη πλειοψηφία των λαών δεν έχει μέσα της το ευρωπαικό όραμα που τις πλασάραν και αντίθετα αγανακτεί με όσα συμβαίνουν και με το τσάκισμα των υλικών συνθηκών της ζωής τους που μεγαλώνει μέρα με τη μέρα. Είναι γεγονός ότι η διαίρεση της Ε.Ε. είναι αναπόφευκτη αφού σε οικονομικό επίπεδο έχει ήδη συντελεστεί.Το θέμα είναι να γίνει από τα κάτω και τους αγώνες του λαού και όχι από τις μηχανοραφίες και τα επεξεργασμένα σχέδια των αστικών επιτελείων, του Σόιμπλε και των άλλων αστών ηγετών.

Υπάρχει προοπτική λοιπόν;

Υπάρχει διότι υπάρχει η αναγκαιότητα να αλλάξει ο τρόχος και αυτό δεν είναι πια μεγαλομανία, είναι πραγματικότητα που ο καθένας μας την αντιλαμβάνεται μέσα του περισσότερο η λιγότερο. Η εξέλιξη των τελευταίων χρόνων μας ενοχλεί όλους με διαφορετικό τρόπο, όλο και πιο πολύ σαν αγκάθι.

Υπάρχει διότι οι αντικειμενικοί όροι για το δυνάμωμα των κομμουνιστών υπάρχουν....

Χρειάζεται όμως αποφασιστικότητα και θαρραλέα βήματα στην οργάνωση.

Το Brexit ήταν ένα ράπισμα για τους αστούς, μια κραυγή αγωνίας και οργής από πλευράς των καταπιεσμένων και ένα ανοικτό πεδίο αναμέτρησης με την εθνικιστική ιδεολογία πιστό σκυλί των καπιταλιστών.

Ήταν μια αποτύπωση ότι κυοφορούνται γεγονότα και καταστάσεις στην Ευρώπη, που απαιτούν αναβαθμισμένα καθήκοντα και τρόπους πάλης από τις δυνάμεις της εργασίας, από τους κομμουνιστές και όσους αντιστέκονται με  πιο οργανωμένο τρόπο.

Είναι γεγονός ότι μπαίνουμε σε μια νέα φάση αποδόμησης της Ε.Ε., σε ένα νέο γύρο σκληρής ταξικής πάλης. Ο κόσμος καταλαβαίνει όλο και περισσότερο ότι δεν πάει άλλο έτσι η κατάσταση. Εχει έρθει η ώρα να τον βοηθήσουμε να την πάρει στα χέρια του. Εχει έρθει η ώρα να καταλάβει ότι μόνο με επανάσταση και μόνο με σοσιαλισμό μπορεί να ξυπνήσει σε καλύτερες μέρες. Καμία Ε.Ε. δεν ενώνει λαούς, όλα αυτά ήταν παιχνίδια του παρελθόντος για να οικονομάνε οι λίγοι εις βάρος των πολλών. Ενα παράδειγμα η δήθεν σταθερή γερμανική οικονομία βασίστηκε πάνω στην εργατική δύναμη των τούρκων μεταναστών, στα λεφτά των αμερικανών, και στους μισθούς 450 ευρώ και μερικής εργασίας που δίνουν τη δυνατότητα στους εργοδότες να έχουν τα γερμανικά κατώτερα στρώματα πλήρως εκμεταλλεύσιμα. Μόνος κοινός όρος για τους καπιταλιστές ενοποίησης είναι οι αποτελεσματικότερες φόρμες εκμετάλλευσης των πολλών.

Οι καταπιεσμένοι είναι και αυτοί εκεί. Ξεκίνησαν να τρίζουν τα δόντια τους και να δημιουργούν κλυδωνισμούς. Τα δημοψηφίσματα όμως από μόνα τους δεν αλλάζουν την κατάσταση. Η ανασυγκρότηση του κομμουνιστικού κινήματος πρέπει να γίνει πάση θυσία! Οι απεργίες και η ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος είναι όρος στα βήματα για την επανάσταση. Είναι επιτακτική η δημιουργία επαναστατικών κομμουνιστικών φορέων.

 Αν υπήρχαν σε κάθε χώρα, βάζω στοίχημα ότι τόσο το GREXIT όσο και το BREXIT θα είχαν απανωτές αλυσιδωτές αντιδράσεις γρηγορότερα από ότι περιμένει ο καθένας μας. . . Η Ευρώπη μοιάζει με ένα καζάνι που βράζει....το θέμα είναι να σκάσει στο κεφάλι των αστών και να πληρώσουν τα χρέη τους για την εκμετάλλευση που ασκούν αιώνες τώρα....Ερχόμαστε!

"Προμηθέας"

ΥΓ. Χαίρομαι ιδιαίτερα που τα βήματα για τη συγκρότηση επαναστατικού κομμουνιστικού φορέα στην Ελλάδα έχουν ξεκινήσει. Ξεχωρίζω δε την έκδοση των " Τετράδιων Μαρξισμού " και το σκοπό της δημιουργίας τους.Περισσότερα μπορείτε να αναζητήσετε εδώ.  Ο δημιουργικός προβληματισμός και η επιμέλεια των άρθρων είναι σημάδι για την ενοποίηση σε μια ανώτερη βάση.Ούτως η άλλως ο στόχος αυτός είναι επιδίωξη της κυκλοφορίας τους. Πρέπει όλες οι μαχόμενες κομμουνιστικές δυνάμεις να πάρουν το μήνυμα ότι τώρα η υπάρξη του  κομμουνιστικού φορέα είναι αναγκαιότητα! Οποιος δεν θέλει ή δεν μπορεί θα μείνει πίσω και θα "αλλάξεί" ρώτα αν δεν το χει ήδη κάνει...

Κάλεσμα ΤΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ Χαλκιδικής για την 9η Ιούνη

Κάτω τα χέρια από τους αγωνιστές



Στις 9 Ιούνη ξεκινά η δίκη 21 αγωνιστών του κινήματος της Χαλκιδικής, για την υπόθεση εμπρησμού στο εργοτάξιο των Σκουριών. Η υπόθεση αυτή στάθηκε ως αφορμή για να στηθεί μία βιομηχανία διώξεων απέναντι στο κίνημα της Χαλκιδικής, για να τρομοκρατηθούν οι αγωνιστές, για να κατασταλούν δικαιώματα και ελευθερίες, για να στηθεί ένας μηχανισμός ενάντια σε κάθε ενεργό πολίτη που αντιστεκόταν στην καταστροφή του τόπου του.

Ο μηχανισμός αυτός, πρωτόγνωρος τόσο σε τοπικό όσο και σε ευρύτερο κοινωνικό επίπεδο, λειτουργούσε με βία, καταστολή, παράνομη λήψη γενετικού υλικού και προφυλακίσεις. Τις μέρες που ακολούθησαν τον «εμπρησμό», η αστυνομία μπούκαρε σε σπίτια και εξαφάνιζε αγωνιστές με τις οικογένειές τους να μένουν σε αγωνία, χωρίς πληροφόρηση. Δημιουργήθηκε, για πρώτη φορά σε τέτοια κλίμακα, τράπεζα γενετικών δεδομένων. Στις 7 Μάρτη του 2013 η αστυνομία εισέβαλε στην Ιερισσό, με ολόκληρο στρατό από ΜΑΤ και ΟΠΚΕ, αποδεικνύοντας ότι στοχοποιεί ολόκληρη την κοινωνία. Λίγες μέρες μετά, πραγματοποιήθηκαν 2 προφυλακίσεις με fast track δικαιοσύνη, με χαλκευμένες κατηγορίες ενώ θα ακολουθούσαν ακόμα 2 προφυλακίσεις το επόμενο διάστημα.

Οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, με όλες τους τις μορφές, είχαν δείξει ότι «η επένδυση θα προχωρήσει με κάθε κόστος». Μία φράση που ακούστηκε από κομματικούς και κυβερνητικούς παράγοντες αλλά και από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, Α. Σαμαρά. Και όταν μία κυβέρνηση κινείται με το δόγμα αυτό, χάνονται οι ελευθερίες και τα δικαιώματα. Καταστρέφεται η Δημοκρατία. Για μία ακόμη φορά, αποδείχθηκε ότι οι πολιτικές των κομμάτων εξουσίας και των κυβερνήσεων που σχηματίζουν, χαράζονται από τα συμφέροντα του κεφαλαίου και των εταιρειών. Και το κόστος αυτό, το πλήρωσαν και το πληρώνουν ακριβά, ακόμη και σήμερα, οι αγωνιστές του κινήματος της Χαλκιδικής.

Η σημερινή κυβέρνηση, σαν γνήσιος συνεχιστής ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, αποδεικνύει καθημερινά ότι κινείται ενάντια στο κίνημα και τους αγωνιστές. Η Eldorado του Μπόμπολα λαμβάνει τη μία άδεια μετά την άλλη, οι συλλήψεις και η καταστολή συνεχίζονται και η τοπική κοινωνία εξακολουθεί να βρίσκεται σε κατάσταση ομηρίας και εκβιασμών. Στόχος του ΣΥΡΙΖΑ ήταν να κοιμίσει την τοπική κοινωνία με υποσχέσεις και μεγάλα λόγια. Κατέληξε στο να εκβιάζει τους αγωνιστές χρησιμοποιώντας την νομιμότητα που δημιούργησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, θέτοντας εμμέσως το ψεύτικο δίλημμα ΣΥΡΙΖΑ ή φυλακή.

Στις 9 Ιούνη δεν δικάζονται 21 αγωνιστές της Χαλκιδικής. Δικάζεται ολόκληρη η κοινωνία. Δικάζεται κάθε ελεύθερος νους. Δικάζονται οι αγώνες και τα κινήματα. Δε μπορούμε να επιτρέψουμε σε κανέναν να βρεθεί μόνος του απέναντι στα γρανάζια του συστήματος που στήθηκε από το κεφάλαιο και τους υποτελείς του.

• Καλούμε όλους να στηρίξουν τον δίκαιο αγώνα της Χαλκιδικής και να συμπαρασταθούν στους αγωνιστές. 
• Καλούμε όλους να στηρίξουν την νυκτερινή διαμαρτυρία στις 8 Ιούνη στην Πλατεία Αριστοτέλους.
• Καλούμε όλους στις 9 Ιούνη στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης για να δείξουμε στην πράξη ότι δε μένει κανένας μόνος του.

Τετράδια Μαρξισμού: Κυκλοφορεί το πρώτο τεύχος την Παρασκευή 03/06

.και διώξεις από πάνω μου όλη τη σκουριά, και ξαναβάλεις τις ρόδες μου σε ράγες…

Διακύρηξη της Συντακτικής Επιτροπής του περιοδικού «Τετράδια Μαρξισμού» εδώ

Την Παρασκευή 3 Ιουνίου κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΚΨΜ το πρώτο τεύχος του περιοδικού θεωρίας «Τετράδια Μαρξισμού. Θεωρία και πράξη για την κομμουνιστική απελευθέρωση», με ιδιαίτερο αφιέρωμα στην «επικαιρότητα του μαρξισμού και στην κομμουνιστική προοπτική στον 21ο αιώνα» και άρθρα για την καπιταλιστική κρίση, το εργατικό κίνημα, την εκπαίδευση, την τέχνη.

Σε μια περίοδο που η έννοιες του Μαρξισμού, του Κομμουνισμού και της Αριστεράς κακοποιούνται βάναυσα, τα Τετράδια επιχειρούν να αναδείξουν το αληθινά επαναστατικό τους νόημα και την άθικτη κοινωνική τους σημασία.

Γι αυτό και οι απαντήσεις που δίνονται πάνω σε επείγοντα ιδεολογικά και πολιτικά ερωτήματα, είναι διαμορφωμένες μέσα από την δημιουργική ανάπτυξη του επαναστατικού μαρξισμού, απαλλαγμένες από την «αρχαία σκουριά» κάθε λογής δογματισμών και «ορθοδοξιών».

Με σύγχρονο, ζωντανό και τολμηρό τρόπο τα Τετράδια καταθέτουν όψεις μιας σύγχρονης επαναστατικής πολιτικής, φιλοδοξώντας να αποτελέσουν βήμα συμβολής στο αναγκαίο σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα.

Τα κείμενα του 1ου Τεύχους γράφουν και επιμελούνται οι Σοφία Τσάδαρη, Γιώργος Ρούσης, Βασίλης Μηνακάκης, Δημήτρης Γρηγορόπουλος, Δημήτρης Ταβουλάρης, Αλέξανδρος Χρύσης, Κώστας Γούσης, Κώστας Παλούκης, Γιώργος Οικονομάκης, Μάνια Μαρκάκη, Αλέκος Αναγνωστάκης, Γιώργος Γρόλλιος, Σπύρος Κοντομάρης, Κίμων Ρηγόπουλος, Αντώνης Κασίτας, Μπάμπης Συριόπουλος, Παναγιώτης Μαυροειδής, Διονύσης Τζαρέλλας, Γιάννης Ευσταθίου, Βασίλης Γάτσιος, Κική Μένου, Ολύβια Τζιουβάρα, Αλέξανδρος Μινωτάκης

Η παρουσίαση της έκδοσης του πρώτου τεύχους θα γίνει την Τρίτη 14 Ιουνίου στο «Polis art-café», Πεσμαζόγλου 5, Αίθριο Στοάς Βιβλίου.