ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΚΟΡΙΝΘΟΥ - ΕΧΟΥΜΕ ΨΥΧΗ...

Δελτίο Τύπου Συντονιστικού Επιτροπών Αγώνα Χαλκιδικής και Θεσσαλονίκης

Έκλειψη Δημοκρατίας

Παρασκευή 20 Μαρτίου και σχεδόν σε όλη την Ελλάδα, ο κόσμος περιμένει με ανυπομονησία να δει την έκλειψη ηλίου. Μόνο για τη Χαλκιδική, αυτή η ημερομηνία θυμίζει κάτι διαφορετικό. Ήταν 3 χρόνια πριν όταν ζήσαμε τη μέρα που αποτελεί μία θλιβερή επέτειο για τον τόπο και τους κατοίκους του. Είναι εκείνη ακριβώς η στιγμή, που η Eldorado εκφράζει βροντερά τις προθέσεις της. Μαζί με την πολιτική ηγεσία του τόπου και της χώρας, δηλώνει πως η εξόρυξη θα γίνει με κάθε τρόπο. Ακόμα κι αν χρειαστούν 500 μισθωμένα «πρωτοπαλίκαρα» να επιτεθούν οργανωμένα σε 20 αγωνίστριες και 10 αγωνιστές, οι οποίοι προστάτευαν τον τόπο τους. Ακόμα κι αν χρειαστεί να στήσουν τετελεσμένα γεγονότα, κατηγορίες και κυνήγι μαγισσών απέναντι σε περισσότερους από 350 κατοίκους και αλληλέγγυους.

Τρία χρόνια μετά τα θλιβερά γεγονότα, είμαστε ακόμα ζωντανοί και το δηλώσαμε με τον τρόπο που γνωρίζουμε καλύτερα. Διαδηλώσαμε για το δίκιο του αγώνα μας, για την ελευθερία του τόπου μας, για την ελευθερία των συναγωνιστών μας. Φωνάξαμε δυνατά ότι το βουνό δεν ανήκει σε καμία εταιρεία αλλά στον κόσμο της Χαλκιδικής. Ξεκαθαρίσαμε ότι ο εχθρός μας δεν είναι οι εργαζόμενοι αλλά τα συμφέροντα που τους χρησιμοποιούν ως ασπίδα. Είναι η εταιρεία που τους υποχρεώνει σε απεργίες και αντισυγκεντρώσεις με σκοπό να ακυρώσει τη φωνή μας.

Δεν αντιμετωπίσαμε κάτι πρωτόγνωρο εκτός από τις καιρικές συνθήκες. Πυκνό χιόνι, λάσπη και πολικό ψύχος δε σταμάτησαν τον κόσμο. Χρειάστηκαν πάνοπλες διμοιρίες ΜΑΤ, προκλητικοί ασφαλίτες που βιντεοσκοπούσαν όλη την πορεία και αποκοπή της διαδήλωσης μας ελάχιστα μέτρα πάνω από τον κόμβο της Μ. Παναγίας. Για άλλη μια φορά βρήκαμε απέναντί μας ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις με σκοπό να σταματήσουν την ανακοινωμένη δράση μας πριν ουσιαστικά ξεκινήσει. Αυτήν τη φορά, όμως, αποφασίσαμε να απαιτήσουμε την ελευθερία μας. Συνεχίσαμε την πορεία μας και καταλήξαμε πολύ κοντά στο σημείο που βρισκόταν 3 χρόνια πριν το φυλάκιο. Κι εκεί, όμως, το ίδιο σκηνικό. Προσβολές, ειρωνεία και προκλήσεις από την αστυνομία. Στην προσπάθεια μας να προχωρήσουμε μέσα στο δικό μας βουνό, στον δικό μας τόπο, απάντησαν με τις γνωστές μεθόδους. Δακρυγόνα, κρότου-λάμψης και κυνηγητό από ασφαλίτες με πολιτικά προσπάθησαν να διαλύσουν την πορεία. Το μόνο που κατάφεραν ήταν να προχωρήσουν σε μία σύλληψη αγωνιστή που γλίστρησε στο χιόνι.

Στεκόμαστε δίπλα σε ακόμα έναν συναγωνιστή μας που φορτώθηκε κατηγορίες και αυτό φάνηκε από τη συγκινητική απόκριση του κόσμου που βρέθηκε μαζικά στο ΑΤ Πολυγύρου και απαιτούσε την άμεση απελευθέρωσή του. Ένας άνθρωπος που συνελήφθη από αστυνομικό με πολιτικά, από αυτούς που καταργήθηκαν και πνίγηκε από τα χημικά της αφοπλισμένης, πλέον αστυνομίας. Συνεχίζουμε τον αγώνα μας καθημερινά, μαζικά και δυναμικά. Δε μας πτοούν τα χιόνια, οι λάσπες, τα δακρυγόνα και οι συλλήψεις. Δε σταματάμε μέχρι την τελική δικαίωση. Να φύγει η εταιρεία και να μην έρθει άλλη. Να αποσυρθούν οι κατηγορίες από τους 350 αγωνιστές

Στις 28 Μάρτη στην Θεσσαλονίκη και στις 5 Απρίλη στις Σκουριές διαδηλώνουμε για τον τόπο μας, για την ζωή μας, για την ελευθερία μας.

Επιτροπές Αγώνα Χαλκιδικής και Θεσσαλονίκης

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΕΑΑΚ για την προκλητική ανακοίνωση της Πρυτανείας του ΑΠΘ

Την Πέμπτη 19/03, ήταν προγραμματισμένη η συνεδρίαση της συγκλήτου του ΑΠΘ, στην οποία οι φοιτητικοί σύλλογοι, μετά από απόφαση των γενικών τους συνελεύσεων, παρευρέθηκαν μαζικά ώστε να καταθέσουν τις αποφάσεις τους και να παρέμβουν στη διαδικασία. Ωστόσο η διοίκηση του πανεπιστημίου αρνούμενη να έρθει αντιμέτωπη με τα συλλογικά όργανα των φοιτητών επιστράτευσε για ακόμη μια φορά τις αυταρχικές πρακτικές της, κλειδώνοντας την πόρτα και φυλάσσοντας με μπράβους τον 7ο όροφο του κτιρίου διοίκησης όπου πραγματοποιούνταν η σύγκλητος. Κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης η μαζική παρουσία των φοιτητικών συλλόγων αγνοούνταν επιδεικτικά.

Η πεισματική άρνηση της συγκλήτου και οι αυταρχικές πρακτικές που μεταχειρίζεται υποσκελίστηκαν μέσα από την συνήθη τακτική παραποίησης των γεγονότων και αντικατάστασής τους από εξόφθαλμα ψέματα που απασχόλησαν τον δημόσιο λόγο σε ψευδή ρεπορτάζ και λασπολογίες των ΜΜΕ, τη ρητορική των οποίων υιοθέτησε και το Υπουργείο Παιδείας, που έκανε λόγο για πράξεις βαρβαρότητας και τυφλής βίας. Όλα αυτά τροφοδοτούνται προφανώς και από την ανακοίνωση της πρυτανείας στις 20/3, που αναφέρονταν σε μαυροφορεμένες ομάδες εξωπανεπιστημιακών που επιχείρησαν να βάλουν φωτιά στην πόρτα του 7ου ορόφου χωρίς να επικαλούνται συγκεκριμένα φοιτητικά αιτήματα. Χαρακτηριστικό της διαστρέβλωσης της πραγματικότητας είναι η προκλητική και απαράδεκτη επίκληση της πρυτανείας στην υπεράσπιση του ασύλου και την ελευθερία έκφρασης, την ίδια στιγμή που αποκλείει με μπράβους τους φοιτητές και ζητάει κατ’ εξακολούθηση την παρέμβαση του εισαγγελέα και της αστυνομίας.

Οι πρυτανικές αρχές καταδικάζουν τις πρακτικές των φοιτητικών συλλόγων μιλώντας εξ ονόματος ολόκληρης της πανεπιστημιακής κοινότητας ξεχνώντας όμως ότι κανένα σωματείο εργαζομένων του πανεπιστημίου (είτε διοικητικών, είτε εργολαβικών) αλλά και κανένας φοιτητικός σύλλογος δεν έχει σταθεί απέναντι σε αυτές τις κινητοποιήσεις ούτε τις έχει καταγγείλει. Άλλωστε δεν είναι λίγες οι φορές που η πρυτανεία του ΑΠΘ έχει επιχειρήσει να φέρει αντιμέτωπους τους φοιτητές με τους εργαζόμενους του πανεπιστημίου, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον εκβιασμό για την επαναπρόσληψη των διαθέσιμων διοικητικών μέσα από την συγκρότηση του Οργανισμού του Ιδρύματος, ενώ είχε προχωρήσει σε εκδικητικές απολύσεις στοχοποιώντας την μερίδα των εργολαβικών εργαζομένων που πρωτοστατούσαν στην μεγαλειώδη απεργία του 2012. Οι πρυτανικές αρχές αυτή τη στιγμή με τον πιο βρώμικο και απεχθή τρόπο μεταλλάσσουν κατά το δοκούν τα καθήκοντα των εργαζομένων στην φύλαξη-θυρωρών, μετατρέποντας τους σε επίλεκτη ομάδα μπράβων, που καλείται να παίξει ρόλο πρυτανικής φρουράς και «αστυνομικής αρχής» στο εσωτερικό του πανεπιστημίου. Η πρυτανεία του ΑΠΘ, που επικαλείται το άσυλο και την ελευθερία έκφρασης, με τον ίδιο τρόπο που τοποθετεί μπράβους για να περιφρουρήσουν την διαδικασία της συγκλήτου, αφήνει την εκάστοτε εργολαβική εταιρία (πρώτα την οικολογική και την ΑΣΠΙΣ, τώρα την ISS) να περιφρουρεί με μπράβους στο υπόγειο του κτιρίου διοίκησης την ανανέωση των συμβάσεων των εργαζομένων συγκαλύπτοντας τον εργοδοτικό δεσποτισμό εις βάρος πάντα των εργαζομένων. Τελικά απ’ ό, τι φαίνεται αυτοί που χαρακτηρίζουν με θρασύτητα «φασιστικού τύπου βιαιότητες» τις συλλογικές διεκδικήσεις και πρακτικές των φοιτητικών συλλόγων, που αποφασίζονται μέσα από τις γενικές συνελεύσεις είναι οι ίδιοι που με τις πρακτικές τους επιβεβαιώνουν τον φασιστικό πυρήνα της λογικής που διέπει την πρυτανική αρχή και εφάπτεται στα λόγια του έκπτωτου αντιπρύτανη Τζιφόπουλου περί ανάγκης φασιστοποίησης όσων κατέχουν θέσεις εξουσίας.

Το γεγονότα που εκτυλίχθηκαν την Πέμπτη 19/3 αλλά και ο τρόπος που τα διαχειρίστηκε η διοίκηση του ΑΠΘ αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι μιας διαδικασίας έντασης του αυταρχισμού και επιβολής του δόγματος «ησυχία, τάξη και ασφάλεια» που διαμορφώνεται τα τελευταία χρόνια στο πανεπιστήμιο και αποκρυσταλλώθηκε στο πρόσωπο των νέων πρυτανικών αρχών με πρωτοπόρο τον τέως πρύτανη του ΕΚΠΑ και νυν βουλευτή της ΝΔ Φορτσάκη. Ακολουθώντας απαρέγκλιτα την ίδια κατεύθυνση αυταρχικοποίησης η πρυτανεία του Μήτκα κατ’ εξακολούθηση επιδιώκει οι αποφάσεις των διοικητικών οργάνων να αποκλείουν τους φοιτητικούς συλλόγους και να μην λογαριάζουν τις ανάγκες και τα συμφέροντα των φοιτητών, ειδικά σε μια συγκυρία που η νεολαία δέχεται αλλεπάλληλες και πολύπλευρες επιθέσεις βλέποντας την προοπτική της να συρρικνώνεται.

Στην διαμορφούμενη κατάσταση παρά την στοχοποίηση και την καταστολή το φοιτητικό κίνημα συνεχίζει να αντιλαμβάνεται τα προβλήματα εντός του πανεπιστημίου και συνεχίζει να παλεύει για τα δικαιώματά του, καθώς η κυβέρνηση μπορεί να άλλαξε, αλλά μια σειρά πραγμάτων παραμένουν ίδια κι απαράλλαχτα. Θα συνεχίσει να αντιτάσσεται και να παλεύει για την κατάργηση του νόμου Διαμαντοπούλου, πλαίσιο που ανέδειξε αυτές τις διοικήσεις, μέσω των συμβουλίων ιδρύματος, προσυπογράφοντας το μαύρο εργασιακό μέλλον μας, μέσω της διάσπασης των πτυχίων από τις αλλαγές των προγραμμάτων σπουδών, καταργώντας το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα του πανεπιστημίου και ενισχύοντας τα ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.

Απέναντι στην ασταμάτητη λασπολογία των συστημικών ΜΜΕ που αναπαράγουν τη θυματοποίηση και τα παιχνίδια των πρυτανικών αρχών, απαντάμε ότι το φοιτητικό κίνημα δεν καταστέλλεται και δεν συκοφαντείται, αλλά θα συνεχίσει να στοχοποιεί επιθετικά τις αυταρχικές και φασιστικές πρακτικές των πρυτανικών αρχών, που φιλοδοξούν να φιμώσουν τους φοιτητικούς συλλόγους και την συλλογική έκφραση των φοιτητών. Δεν κάνουμε βήμα πίσω από τα κεκτημένα μας και απαιτούμε ανοιχτές σε όλη την πανεπιστημιακή κοινότητα συνεδριάσεις της συγκλήτου και όλων των οργάνων διοίκησης. Με τον ίδιο τρόπο θα συνεχίσουμε πεισματικά να αντιπαλεύουμε την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και τον αλαζονικό αυταρχισμό μέχρι να ξηλώσουμε κάθε αντιδραστικό κατακάθι και φορέα που τον επιβάλει.

ΕΑΑΚ Θεσ/νίκης

21/3/15

Αριστερή Συσπείρωση - Η Ε.Ε. δεν είναι το σπίτι των λαών!

 

Από Αριστερη Συσπέιρωση

Δελτίο Τύπου της Αριστερής Συσπείρωσης για τις διαδηλώσεις της Τετάρτης 18/3 στη Φρανκφούρτη

Η Αριστερή Συσπείρωση χαιρετίζει τις μεγαλειώδεις και δυναμικές διαδηλώσεις της Τετάρτης 18 Μάρτη στη Φρανκφούρτη της Γερμανίας με αφορμή τα εγκαίνια του νέου πύργου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Χιλιάδες διαδηλωτές από τη Γερμανία, αλλά και από άλλες χώρες της Ευρώπης, βρέθηκαν από το πρωί στους δρόμους διαδηλώνοντας ενάντια στην εφαρμογή των σκληρών πολιτικών λιτότητας από την ΕΕ και την ΕΚΤ υπό το φόντο της παγκόσμιας δομικής κρίσης του καπιταλισμού και αμφισβητώντας τις «κόκκινες ζώνες» απαγορεύσεων που είχε στήσει από νωρίς η γερμανική αστυνομία με κιγκλιδώματα μήκους 100 χιλιομέτρων, αύρες και ανάπτυξη δυνάμεων με σενάριο εμφυλίου πολέμου.

«Οι άνθρωποι πάνω από τις τράπεζες» ήταν το σύνθημα που κυριάρχησε στις διαδηλώσεις, απέναντι στην πολιτική λιτότητας που επιβάλει η ΕΕ σε ολόκληρη την Ευρώπη για το ξεπέρασμα της κρίσης εις όφελος των τραπεζών και συνολικά του κεφαλαίου, τσακίζοντας ταυτόχρονα τον κόσμο της εργασίας, τα κατώτερα και μεσαία κοινωνικά στρώματα. Χέρι – χέρι με την ΕΕ στην κατεύθυνση επιβολής των μνημονίων, των προγραμμάτων – συμφώνων σταθερότητας, των αντεργατικών – αντιλαϊκών πολιτικών κινείται η ΕΚΤ, η οποία εκβιάζει με την παροχή ρευστότητας, με την καταβολή δόσεων, με την ενίσχυση των τραπεζών και με την εξαγορά του χρέους την εφαρμογή των πολιτικών αυτών.
Σήμερα, γίνεται περισσότερο σαφές από ποτέ ότι οι μηχανισμοί αυτοί ούτε μπορούν να «αλλάξουν», ούτε εξωραΐζονται βαφτίζοντας τους με νέα ονόματα (όχι τρόικα, αλλά «θεσμοί»). Είναι μηχανισμοί, οι οποίοι από την ίδρυσή τους έχουν σκοπό την επιβολή των συμφερόντων των αστικών τάξεων της Ευρώπης πάνω στην εργατική τάξη και τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα. Δεν υπάρχει επομένως «αμοιβαία επωφελής λύση», η οποία να σώζει και την ΕΕ, την ΕΚΤ, το ευρωπαϊκό κεφάλαιο και τον κόσμο της εργασίας των χωρών της Ευρώπης. Απαιτείται η σύγκρουση, η ρήξη και η ανατροπή αυτών των μηχανισμών, για να κερδίσουν τα συμφέροντα των εργαζομένων και της νεολαίας κι όχι του κεφαλαίου. Απαιτείται η διπλή έξοδος από ΕΕ και Ευρώ και το άνοιγμα του δρόμου για μία διαφορετική κοινωνική πραγματικότητα.
Το εργατικό κι ευρύτερα λαϊκό κίνημα σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, θα πρέπει να πιάσει το νήμα από τις πρόσφατες διαδηλώσεις στη Φρανκφούρτη, από τις κινητοποιήσεις στην Ελλάδα και τις άλλες χώρες, των τελευταίων ετών, και να παλέψει στην παραπάνω κατεύθυνση.

Εποικοδομητική κριτική ή αριστερή αντιπολίτευση ?

Από Συσπείρωση Αριστερων Μηχανικών

Η εισήγηση που καταθέτουμε επιχειρεί να αναμετρηθεί με επείγοντα πολιτικά ερωτήματα : Εποικοδομητική κριτική ή αριστερή αντιπολίτευση ? Ανοχή ή Αντιπαράθεση ? Πώς οφείλει να τοποθετηθεί η Συσπείρωση Αριστερων Μηχανικών απέναντι σε μια Κυβέρνηση που κινείται σε ολοένα και μεγαλύτερη απόσταση από τις διεκδικήσεις των Μηχανικών και της Κοινωνίας ? Σε ποιους πολιτικούς άξονες μπορεί να αναπτυχθεί μια γραμμή ανάπτυξης κινητοποιήσεων ?

Λεβ Γιασίν, η «μαύρη αράχνη» της κόκκινης αρμάδας

 25 χρόνια από το θάνατο του καλύτερου τερματοφύλακα του 20ου αιώνα.

Από atexnos.gr

Υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους αθλητές όλων των εποχών, ένας αθλητής που προπορεύτηκε της εποχής του, ο κορυφαίος -των κορυφαίων- τερματοφύλακας στον κόσμο για τον 20ο αιώνα και ίσως ο μεγαλύτερος στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Ο Λεβ Ιβάνοβιτς Γιασίν, έφυγε πρόωρα από τη ζωή (μόλις στα 60 του χρόνια) μια μέρα σαν σήμερα, στις 20 Μάρτη του 1990, αφήνοντας στη μνήμη των φίλων του ποδοσφαίρου μερικές από τις ομορφότερες στιγμές του αθλήματος και το όνομά του χαραγμένο με χρυσά γράμματα στην ιστορία του παγκόσμιου αθλητισμού.

Ο επονομαζόμενος και «μαύρη αράχνη» των γηπέδων ―εξαιτίας της εξ ολοκλήρου μαύρου χρώματος εμφάνισής του και της ικανότητάς του να «αιχμαλωτίζει» τις φάσεις μέσα στην περιοχή του και να εξουδετερώνει τους αντιπάλους του επιθετικούς― Λεβ Γιασίν γεννήθηκε στη Μόσχα στις 22 Οκτώβρη του 1929. Οι γονείς του ήταν εργάτες σε εργοστάσιο. Σε ηλικία 12 ετών, κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου όταν ολόκληρος ο σοβιετικός λαός έχει ριχτεί στη μάχη ενάντια στον γερμανικό φασισμό που επελαύνει στην Ευρώπη, ο Λεβ πιάνει δουλειά σε εργοστάσιο παραγωγής πολεμικού υλικού. Παράλληλα έχει ξεκινήσει να παίζει  ποδόσφαιρο και να ξεδιπλώνει το ταλέντο του στην τοπική κοινωνία, ώσπου σε μια διοργάνωση  αγώνων μεταξύ ομάδων εργοστασίων θα τραβήξει την προσοχή των ανθρώπων της Ντιναμό Μόσχας και θα πάρει μεταγραφή στη μεγάλη ομάδα.

Την πρώτη του εμφάνιση ως επαγγελματίας ποδοσφαιριστής θα την πραγματοποιήσει το 1949, σε έναν αγώνα που θα ήθελε να ξεχάσει για πάντα, αφού εξαιτίας της κακής απόδοσής του στάθηκε αφορμή να παροπλιστεί για τέσσερα ολόκληρα χρόνια. Ο νεαρός Λεβ δεν το έβαλε κάτω. Ασχολήθηκε σε υψηλό επίπεδο με το χόκει επί πάγου και μάλιστα με την ομάδα χόκει της Ντιναμό κατέκτησε το πρωτάθλημα Σοβιετικής Ένωσης το 1953!

ΑΠΟΦΑΣΗ του Πανελλαδικού Συντονιστικού Οργάνου (ΠΣΟ) της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, 15 Μαρτίου 2015

Α. Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΓΚΥΡΙΑ

1. Στις εκλογές της 25^ης Ιανουαρίου 2015 πλατιά εργατικά και λαϊκά στρώματα μαύρισαν τα κόμματα της συγκυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ. Εκδήλωσαν την αγανάκτησή τους απέναντι στην βαρβαρότητα της μνημονιακής επίθεσης, ξεπέρασαν εν μέρει το φόβο και τους εκβιασμούς, αναδεικνύοντας τον ΣΥΡΙΖΑ σε πρώτο κόμμα, ενισχύοντας συνολικά την αριστερά. Μετά από 5 χρόνια μεγάλων αγώνων, απαίτησαν να γυρίσει σελίδα, να τελειώνουμε με την λιτότητα και τα μνημόνια.

Το αποτέλεσμα των εκλογών επιβεβαίωσε την διαλυτική κρίση του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, ενώ όξυνε σημαντικά τα προβλήματα και στην ΝΔ. Έτσι η κρίση των κομμάτων της αστικής τάξης που συγκυβέρνησαν και διαχειρίστηκαν την επίθεση φτάνει σε πρωτόγνωρα επίπεδα.

Η οικονομική κρίση που συγκλόνισε τον παγκόσμιο καπιταλισμό το 2007-08 δεν έχει τελειώσει. Η υιοθέτηση της πολιτικής της “ποσοτικής χαλάρωσης” δεν έχει προκαλέσει την ανάπτυξη που ανέμεναν ούτε στις ΗΠΑ, ούτε στην Ιαπωνία και δεν πρόκειται να το κάνει ούτε και στην ΕΕ. Eίτε με Μέρκελ είτε με Ντράγκι, είναι κοινός ο προσανατολισμός στην λιτότητα, τους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, τα πλεονάσματα, στο έδαφος των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων, με μόνους ωφελημένους τους τραπεζίτες και τους βιομήχανους.

Οι τάσεις υποχώρησης και η κατάρρευση των παραδοσιακών πυλώνων της αστικής διαχείρισης σε όλη την Ευρώπη είναι αποτέλεσμα της τεράστιας δυσαρέσκειας των πλατιών λαϊκών στρωμάτων, της κρίσης της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και της συνέχισης της οικονομικής κρίσης. Η κατάσταση αυτή ανοίγει μεγάλες δυνατότητες για την Αριστερά η οποία μπορεί αποφασιστικά να ενισχυθεί εφόσον είναι δύναμη εργατικής χειραφέτησης, συνεπούς αντιΕΕ αγώνα, αντικαπιταλιστικής επαναστατικής προοπτικής. Αλλά ταυτόχρονα υπάρχει τεράστιος κίνδυνος να καλύψουν το πολιτικό κενό ακροδεξιές, εθνικιστικές ακόμα και φασιστικές δυνάμεις, εάν απουσιάσει μια τέτοια παρέμβαση. Την ίδια στιγμή ο φόβος των ευρωπαϊκών ελίτ απέναντι σε μια άνοδο εργατικών και λαϊκών κινημάτων αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής μπορεί να εξηγήσει και το γιατί η ΕΕ σκληραίνει σε τέτοια κλίμακα την πολιτική της απέναντι στην ελληνική κυβέρνηση και διαλέγει το δρόμο του ωμού εκβιασμού.

 2. Δεν πέρασε παρά ένα μικρό χρονικό διάστημα για να επιβεβαιωθεί η βασική εκτίμηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην προεκλογική περίοδο: δεν υπάρχει τρίτος δρόμος ανάμεσα στην ρήξη με τους δανειστές, την ΕΕ, τις δυνάμεις του κεφαλαίου από την μια ή την συνέχιση και την διαιώνιση της μνημονιακής επίθεσης από την άλλη. Δεν υπάρχει πολιτική win –win. Δεν υπάρχει πολιτική που να ωφελεί και τους τοκογλύφους και τους εργαζόμενους. Ότι είναι αυταπάτη η λογική ούτε ρήξη-ούτε υποταγή.

Η ΕΕ αποδείχτηκε ότι δεν είναι «εταίρος». Ότι αποτελεί βαθιά αντιδραστική πολιτική ένωση των τραπεζιτών και των πολυεθνικών, που δεν διστάζει σε τίποτα μπροστά στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους. Για αυτό χρησιμοποιεί όλα τα μέσα που της δίνουν η συμμετοχή της χώρας μας στην ευρωζώνη και την ΕΕ για να εκβιάσει τον λαό με «πιστωτική ασφυξία» οδηγώντας την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ σε πλήρη άρνηση ακόμα και των «χλωμών» διακηρύξεών της, σε πλήρη υποταγή σε μια πολιτική συνέχισης των μνημονίων, των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων, της σκληρής λιτότητας και της επιτροπείας.

Χωρίς ρήξη με τους δανειστές, χωρίς μονομερείς ενέργειες για τη διαγραφή του χρέους και την αναγκαία ρήξη και έξοδο από ΕΕ-ευρώ, εθνικοποιήσεις των τραπεζών και χτύπημα του κεφαλαίου δε θα περισσέψουν ούτε κονδύλια για παιδεία και υγεία, δε θα υπάρχει δυνατότητα για την προστασία του φυσικού πλούτου και των δημόσιων υποδομών, δε θα είναι ιερές και απαραβίαστες οι ελευθερίες και τα δικαιώματα του λαού.

Αυτός ο δρόμος μπορεί να επιβληθεί από εργατικό και λαϊκό κίνημα οργανωμένο και μαχητικό που θα επιβάλλει τη λαϊκή βούληση στην κατεύθυνση της ρήξης και της αντικαπιταλιστικής ανατροπής

Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΣΕΦΟΝΗΣ - ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ

Γρηγόρης Μπιθικώτσης - Μέρα Μαγιού μου μίσεψες

Κατάληψη Αλληλεγγύης σε Πρόσφυγες και Μετανάστες στα Λυόμενα της Ιλισίων.

 

-Προσφυγιά-

Τα τελευταία χρόνια μαίνεται στη Συρία ένας σφοδρός εμφύλιος πόλεμος που έχει προκαλέσει -ανάμεσα στα άλλα- αμέτρητους θανάτους και χιλιάδες πρόσφυγες. Πολλοί απ΄ αυτούς κατάφεραν να φτάσουν στην Ελλάδα όπως λένε οι ίδιοι “διασχίζοντας θάλασσες, λιμάνια και δάση, άντρες και γυναίκες, νέοι και ηλικιωμένοι, τραυματίες και μη, για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε”, ενώ άλλοι πνίγηκαν στα νερά της Μεσογείου προκαλώντας στιγμιαία θλίψη και μόνιμη αδιαφορία.
Εδώ αντιμετώπισαν την αδιαφορία του επίσημου κράτους (παρ' όλες τις υποχρεώσεις που έχει απέναντι σε πρόσφυγες πολέμου) και με ευθύνη των αρχών μας μαρτυρούν ότι “σοκαριστήκαμε βλέποντας τον εαυτό μας ως, πραγματικά, μία μπουκιά στα στόματα όλων όσων φτιάχνουν πλαστά χαρτιά και μας τα πουλάνε για να μπορέσουμε να ταξιδέψουμε”. Μετά από πολυήμερο αγώνα στην πλατεία Συντάγματος πήραν υποσχέσεις για αυτά που δικαιούνται: ταξιδιωτικά έγγραφα, στέγη και φαγητό, ελευθερία για όσους κρατούνται, χωρίς όμως μέχρι στιγμής να έχουν τηρηθεί τα συμφωνηθέντα.

-Ανθρωπιά-

Στην ελληνική ιστορία λέξεις όπως πόλεμος, μετανάστευση και προσφυγιά δεν είναι άγνωστες. Σ' αυτούς τους δύσκολους καιρούς, είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαίο να δείξουμε την αλληλεγγύη μας σε όσους την έχουν ανάγκη και είναι θύματα του άκρατου καπιταλισμού της βιομηχανίας των όπλων, των πολέμων, των ολιγαρχικών συμφερόντων. Η στάση μας απέναντι σε συνανθρώπους μας που βρίσκονται σε ευάλωτη θέση είναι αυτή που δείχνει τι κοινωνία είμαστε και τι κοινωνία θέλουμε.

Δεν μας περισσεύουν τα λεφτά και ο χρόνος• είμαστε και οι ίδιοι φτωχοποιημένοι, άνεργοι, απελπισμένοι. Σε καμία όμως περίπτωση δεν θα γίνουμε κανίβαλοι.

-Αλληλεγγύη-

Συλλογικότητες και κάτοικοι της περιοχής προσπαθούμε να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να σταθούμε στο πλευρό των ανθρώπων αυτών που έχουν μείνει έξω στο κρύο, χωρίς καμία μέριμνα από κανέναν. Έτσι, προχωρούμε στην οικειοποίηση των παρατημένων λυόμενων του δήμου στην οδό Ιλισίων με σκοπό να φιλοξενηθούν δύο οικογένειες προσφύγων από τη Συρία.

Τη στιγμή που η ελληνική κοινωνία ζητά την αλληλεγγύη των λαών της Ευρώπης για να ξεφύγει από το βάρος των μνημονιακών μέτρων, προσπαθούμε μαζί με τους ίδιους τους πρόσφυγες να δημιουργήσουμε τις συνθήκες μιας αξιοπρεπούς διαβίωσης. Είναι το λιγότερο που μπορούμε...

Σε αυτό το πλαίσιο δηλώνουμε ότι στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον δίκαιο αγώνα των προσφύγων για την υλοποίηση των αιτημάτων τους και στηρίζουμε την προσπάθεια των κατοίκων για τη στέγαση των συνανθρώπων μας στα λυόμενα της οδού Ιλισίων.

- Κατάληψη Αλληλεγγύης σε Πρόσφυγες και Μετανάστες στα Λυόμενα της Ιλισίων -

Συγκλονιστική εκτέλεση τραγουδιού του Μίκη Θεοδωράκη στα Ιμαλάια!

ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ - Άμεση ανάκληση των απολύσεων στην QCS - IKE!

 

ΑΠΟ :  ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ

Νέα κινητοποίηση στα γραφεία της QCS - IKE (Πατησίων 48, Αθήνα) την Τετάρτη 4/3 στις 5.00 μμ για την επαναπρόσληψη των δύο απολυμένων εργαζόμενων.

Η αυθαιρεσία και η αδιαλλαξία της εργοδοσίας στο call center - κάτεργο της QCS - IKE συνεχίζεται. Ύστερα από τις πρόσφατες άδικες απολύσεις δύο εργαζόμενων, μεταξύ των οποίων και του συντρόφου Κ.Φ., με το αιτιολογικό της μειωμένης παραγωγικότητας, ο εργοδότης δηλώνει ότι "προτιμά να κλείσει η εταιρία παρά να επαναπροσλάβει τους "αντιπαραγωγικούς" εργαζόμενους". Φαίνεται πως οι μισθοί πείνας των 250 ευρώ κάθε μήνα, οι 400 κλήσεις κάθε μέρα, τα 4ωρα εργασίας, οι κάμερες και οι διαρκείς απειλές πάνω από τα κεφάλια των εργαζόμενων για την εντατικοποίηση της εργασίας τους, δεν είναι αρκετά για να διασφαλίσουν τα επιθυμητά κέρδη για την εργοδοσία, η οποία επιχειρεί να τσακίσει περαιτέρω τα δικαιώματα των εργαζόμενων, να τους "ξεζουμίσει", προκειμένου "να πάει καλά το μαγαζί".

Μόνο που τα κέρδη του "μαγαζιού" δεν τα μοιράζονται όλοι. Για τους εργαζόμενους η εταιρία, εκτός από τις εργασιακές συνθήκες σύγχρονης γαλέρας, επιφυλάσσει μέχρι κι εκδικητικές απολύσεις, όπως συνέβη στην περίπτωση του συντρόφου Κ.Φ. που στην προηγούμενη προσπάθεια απόλυσής του, πριν από ένα μήνα, με κινητοποίηση κερδήθηκε η επαναπρόσληψή του.

Η αυθαιρεσία και η αδιαλλαξία της εργοδοσίας να σταματήσει τώρα!

Απαιτούμε την άμεση επαναπρόσληψη των συναδέλφων! Κανένας εργαζόμενος μόνος του, με συλλογικούς αγώνες σπάμε την εργοδοτική τρομοκρατία.

Στο Κάτεργο της «QCS IKE» απέλυσαν για 2η φορά τον ίδιο εργαζόμενο!

 

Την Πέμπτη 26/02 η εργοδοσία της QCS IKE (Quality Call Sales) προχώρησε σε δύο απολύσεις. Βλέπετε, οι εργαζόμενοι δεν ήταν παραγωγικοί, δεν έκαναν πολλές πωλήσεις! «Δεν βγαίνω», είπε το αφεντικό… Είναι κατάπτυστοι! Με 4 ώρες εργασία, 400 κλήσεις ημερησίως, για 250 ευρώ το μήνα. Με διαρκείς απειλές, τρομοκρατία, με παρακολούθηση των εργαζομένων από κάμερες!
Ο ένας από τους δύο απολυμένους, μέλος του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών, είχε απολυθεί ξανά στις 29/1. Το επιχείρημα ίδιο. Μειωμένη παραγωγικότητα! Ο εργαζόμενος επαναπροσλήφτηκε έπειτα από δυναμική κινητοποίηση του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών και αλληλέγγυων.
Όμως το αφεντικό δεν το ξέχασε, ήθελε να πάρει το «αίμα» του πίσω! Κι έτσι, ένα μήνα μετά τον απέλυσε πάλι!
«Να σπάσουμε τον τσαμπουκά στα αφεντικά»! Το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών καλεί πάλι σε κινητοποίηση αύριο Παρασκευή 27/02 στα γραφεία της QCS, στις 5:00 μμ, (Πατησίων 48),
Ολόκληρη η ανακοίνωση του σωματείου:

Ξανά απολύσεις στο «κάτεργο» QCS IKE (Quality Call Sales)

Την Παρασκευή 27/02, όλοι στα γραφεία της QCS, στις 5:00 μμ, Πατησίων 48

Το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών καταγγέλλει την εταιρία QCS ΙΚΕ για την απόλυση δύο συναδέλφων. Η εργοδοσία της εταιρίας ανακοίνωσε τις απολύσεις τους, με το αιτιολογικό ότι είναι αντιπαραγωγικοί και δεν κάνουν αρκετές πωλήσεις! Η πραγματικότητα είναι ότι στην συγκεκριμένη εταιρία οι συνθήκες εργασίας είναι αυτές ενός σύγχρονου κάτεργου. 4 ώρες εργασία, 400 κλήσεις ημερισίως, για 250 ευρώ μηνιαίο μισθό. Με τέτοιους μισθούς ψίχουλα, το αφεντικό έχει το θράσος να δηλώνει ότι «δεν τον συμφέρει οικονομικά να παραμείνουν οι εργαζόμενοι στη δουλειά τους»! Με διαρκείς απειλές και πίεση σχετικά με την παραγωγικότητα των συναδέλφων, με παρακολούθηση των εργαζομένων με κάμερες προκειμένου να διασφαλίζεται η εντατικοποίηση της εργασίας.
Πριν ακριβώς ένα μήνα η εργοδοσία είχε απολύσει πάλι τον συνάδελφο Κ.Φ., αλλά έπειτα από κινητοποίηση που πραγματοποιήθηκε αναγκάστηκε να τον επαναπροσλάβει. Όμως η εργοδοσία δεν «ξεχνά». Πριν καλά-καλά περάσει ένας μήνας, σε μια επίδειξη στυγνής εκδικητικής πρακτικής, προχώρησε στην απόλυση του συναδέλφου.
Το συγκεκριμένο περιστατικό έρχεται να προστεθεί στο μακρύ κατάλογο εργοδοτικών αυθαιρεσιών. Έρχεται ακόμη να επιβεβαιώσει, ότι η εφαρμοζόμενη πολιτική έχει φέρει 100 χρόνια πίσω τις συνθήκες εργασίας, με τα αφεντικά να νομίζουν ότι μπορούν να λειτουργούν αυθαίρετα. Οι εργαζόμενοι τρομοκρατούνται και απειλούνται με στόχο να μην τολμούν να διεκδικήσουν τα εργασιακά τους δικαιώματα και εργάζονται υπό το καθεστώς συνεχούς φόβου.
Εμείς τους απαντάμε ότι η τρομοκρατία που βιώνουν εργαζόμενοι στους χώρους δουλειάς, η εργοδοτική ασυδοσία, η καταστρατήγηση των εργατικών δικαιωμάτων και η χειροτέρευση των όρων εργασίας δεν θα μείνουν αναπάντητα.
Το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών στηρίζει κάθε συνάδελφο σε κάθε προσπάθεια για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του. Οι εργαζόμενοι δεν μπορούν πλέον να παλεύουν μέσα από ατομικούς δρόμους. Μόνο ο συλλογικός αγώνας για την κατοχύρωση των δικαιωμάτων διασφαλίζει τη θέση τους και μπορεί να σπάσει το κλίμα του φόβου που προσπαθεί να επιβάλλει η εργοδοσία στους χώρους δουλειάς.

Καμία απειλή, καμία απόλυση να μην μείνει αναπάντητη. 

Και δεν θα μείνει! 

Αύριο όλοι στα γραφεία της QCS, να σπάσουμε τον τσαμπουκά στα αφεντικά!

Απαιτούμε την άμεση επαναπρόσληψη των συναδέλφων!

Κανένας εργαζόμενος μόνος του, με συλλογικούς αγώνες σπάμε την εργοδοτική τρομοκρατία

Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών

Είμαστε ρεαλιστές, διεκδικούμε το αδύνατο

του Κώστα Ντάσκα από ΕΔΩ

Είχατε δίκιο σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει ακραίες θέσεις. Πρέπει να είμαστε ρεαλιστές. Η Ελλάδα είναι μικρή και αδύναμη. Δε μπορούμε να βγούμε από την Ευρωζώνη, δε μπορούμε συγκρουστούμε με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η λύση θα έρθει μέσα στην Ευρώπη αρκεί να αλλάξει ο συσχετισμός πολιτικών δυνάμεων. Λίγο υπομονή λοπόν μέχρι:

• Να βγούνε οι Podemos στην Ισπανία το 2016.
• Να βγει το Σιν Φέιν στην Ιρλανδία (μέχρι το 2017 σίγουρα).
• Να βγει το Altra Europa Con Tsipras στην Ιταλία (αυτοί αργούνε λίγο, πες 2020)
• Να βγει ο Μελανσόν στη Γαλλία (μέχρι να ξεδιαλύνει η κατάσταση με το ΚΚΓ αργεί κι αυτός λίγο, πες 2021)
• Να βγει και το Die Linke στη Γερμανία (εφόσον αλλαγή στην Ευρώπη χωρίς αλλαγή στη Γερμανία δε νοείται, πάμε 2025 στο νερό)

• Last but not least, είναι γνωστό ότι οι ΗΠΑ είναι παραδοσιακά στρατηγικός εταίρος της Ε.Ε. Οπότε χωρίς προοδευτική αλλαγή στις ΗΠΑ δεν πας πουθενά. Κι επειδή Αριστερά δεν υπάρχει εκεί, όλες οι ελπίδες είναι στον προοδευτικό φιλελεύθερο Ρον Πολ.Μέχρι το 2030 θα είναι η χρονιά του(αν ζει)

Αν γίνουν αυτά, τότε ναι. Θα μπορούμε να μιλάμε για το τέλος της λιτότητας με ρεαλισμό. Χωρίς μαξιμαλισμούς και ανευθυνότητα.

Η μαγική λέξη είναι υπομονή. Μια δεκαπενταετία είναι, θα περάσει...

Προβολη της ταινίας "Ακόμα και η βροχή" 27/02

Ντονμπάς!

ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ - ΝΕΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΝΕΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ

ΑΠΟ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ 

 

 

Αποτίμηση του αποτελέσματος των εκλογών της 25ης Γενάρη και της συγκυρίας που διαμορφώνεται μετά από αυτές

Στις εκλογές της 25/1/15 αποτυπώθηκε η ήττα των πολιτικών κομμάτων του Μνημονίου στην Ελλάδα μετά από μια πενταετή κόλαση για το Λαό και τους εργαζόμενους. Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί παράλληλα την πρώτη νίκη αντι-μνημονιακού κόμματος μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών στις οποίες εφαρμόστηκαν μνημονιακά προγράμματα (Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Κύπρος) και μάλιστα στην χώρα που ασκήθηκε η πλέον οξεία ταξική πολιτική εις βάρος της Εργασίας.

Ωστόσο ο σχηματισμός κυβέρνησης με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ γίνεται στο έδαφος σημαντικών πιέσεων που ασκούνται από την ΕΕ και το Κεφάλαιο, ενάντια στην εφαρμογή του προεκλογικού του προγράμματος, πιέσεων που προκαλούν ήδη προγραμματικές υπαναχωρήσεις κύρια στο θέμα του χρέους, των ιδιωτικοποιήσεων και των Τραπεζών.

Είναι ξεκάθαρο ότι το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ αποβλέπει κυρίως στον αστικό εκδημοκρατισμό τόσο της Ελλάδας όσο και μακροπρόθεσμα της ΕΕ, και πολύ λιγότερο στην αύξηση του μεριδίου της Εργασίας στο παραγόμενο κοινωνικό προϊόν, στα επίπεδα έστω της προμνημονιακής περιόδου. Σε καμιά περίπτωση τα αναμενόμενα μέτρα κοινωνικής ανακούφισης δεν αμφισβητούν τους όρους αναπαραγωγής του Κεφαλαίου και την ταξική του κυριαρχία. Πρόκειται άλλωστε για ομαλή κοινοβουλευτική εναλλαγή και όχι για ανατροπή της κυβέρνησης μέσα από τη λαϊκή κινητοποίηση.

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν είναι ούτε αριστερή κυβέρνηση, ούτε κυβέρνηση της Αριστεράς, όπως άλλωστε ομολογείται και από το ΣΥΡΙΖΑ υιοθετώντας τον όρο «κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας». Όχι εξ' αιτίας της παρουσίας των ΑΝΕΛ, αλλά και προσώπων με διακεκριμένο ρόλο στην εφαρμογή μνημονικών πολιτικών, στο κυβερνητικό σχήμα. Όχι εξαιτίας ορισμένων αναδιπλώσεων και κυβιστήσεων από τις προεκλογικές δεσμεύσεις. Κύρια διότι είναι μια κυβέρνηση με προγραμματική και άνευ όρων αποδοχή του Ευρωπαϊκού Συμφώνου Σταθερότητας και της συμμετοχής στο πολιτικό και στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ.

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν είναι όμως και μια κυβέρνηση ίδια με αυτές των μνημονίων.

Είναι μια κυβέρνηση που θα επιδιώξει να υλοποιήσει ένα σχέδιο καπιταλιστικής ανασυγκρότησης με εθνική δεσπόζουσα, περιορισμένες παραχωρήσεις στα λαϊκά στρώματα και επαναφορά συγκεκριμένων δημοκρατικών κατακτήσεων που άρθηκαν μια προηγούμενη περίοδο. Η γραμμή της δημοσιονομικής χαλάρωσης που αυτή τη στιγμή αποτελεί σημείο σύγκρουσης με την ΕΕ, συνεπάγεται τη μεταφορά μέρους της κρίσης χρέους στο εσωτερικό του πυρήνα της Ευρωζώνης και κυρίαρχα της Γερμανίας. Η γραμμή αυτή κρατά ανέπαφους τους βασικούς πυλώνες της καπιταλιστικής ηγεμονίας, δηλαδή την ανεργία και την ένταση της εκμετάλλευσης της εργασίας, όπως προβλέπονται στο Σύμφωνο για το Ευρώ.

Οι κοινωνικές και πολιτικές προεκτάσεις από την αποδόμηση του μνημονιακού κυβερνητικού κέντρου στην Ελλάδα και η αμφισβήτηση της γερμανικής ευρωπαϊκής πολιτικής, είναι δυνατό να υπερβούν τις επιδιώξεις της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Η είσοδος του λαϊκού παράγοντα στο προσκήνιο συνεχίζει να αποτελεί διακύβευμα και ενεργή πιθανότητα, ικανή να ανατρέψει την «συναινετική λύση» μεταξύ Ελλάδας και ΕΕ, διότι βρισκόμαστε σε μια στιγμή που μέρα με τη μέρα θα αποδεικνύεται ότι καμιά φιλεργατική πολιτική δεν είναι πιθανή εντός της ΕΕ.

Εκλογική αποτίμηση

Η είσοδος των ΑΝΕΛ στη βουλή και η έλλειψη αυτοδυναμίας για τον ΣΥΡΙΖΑ κατέστησε υποχρεωτική μια κυβερνητική συνεργασία για την οποία υπάρχουν βάσιμες εκτιμήσεις ότι αποτελούσε στρατηγική επιλογή των δύο πλευρών και θα συνέβαινε ούτως ή άλλως. Σε πρώτη ανάγνωση η συνεργασία αυτή φαίνεται ως ιδεολογικά οξύμωρη, στην πραγματικότητα όμως δεν είναι έτσι. Ο σχηματισμός αυτής της κυβέρνησης αποτελεί έμπρακτη υλοποίηση του ιδεολογικού σχήματος της «εθνικής σωτηρίας» και δίνει το τόνο σε σχέση με τον περιορισμό των ρήξεων με το εγχώριο κεφάλαιο. Η απόδοση των Υπουργείων Εθνικής Άμυνας και Τουρισμού στους ΑΝΕΛ δεν είναι τυχαία και «φωτογραφίζει» συγκεκριμένες μερίδες του ελληνικού κεφαλαίου στις οποίες αποβλέπει η Κυβέρνηση, ενώ παράλληλα ενσωματώνει παραδοσιακά τμήματα της δεξιάς στον πυρήνα του κρατικού μηχανισμού στο σχέδιο της εθνικής σωτηρίας.

Η οριοθέτηση των κομμάτων που εξέφρασαν μνημονιακές θέσεις (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, ΔΗΜΑΡ) ήταν σημαντική αλλά όχι συντριπτική - τουλάχιστον συνολικά - όπως θα αντιστοιχούσε σε κυβερνήσεις που εφάρμοσαν ένα από τα σκληρότερα προγράμματα λιτότητας παγκοσμίως και αντιμετώπισαν μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις για συνεχόμενα έτη. Τα αποτέλεσμα αυτό αποδεικνύει την ύπαρξη υλικών εκπροσωπήσεων και ιδεολογικών δεσμών ακόμα και σήμερα, με ευρύτερα κοινωνικά στρώματα.

Ακόμα αρνητικότερη είναι η διατήρηση των ποσοστών της ΧΑ και η ανάδειξη της σε τρίτο κόμμα. Η αντοχή του νεοναζιστικού μορφώματος εξακολουθεί να τροφοδοτείται από τα σημαντικά αποθέματα εκφυλισμού του πολιτικού συστήματος. Είναι ενδεικτικό ότι στις εκλογές της 25/1/15, με ιστορικό και διεθνές δαικύβευμα, καταγράφηκε αποχή της τάξης του 36%, αλλά και σημαντική ενίσχυση της φασίζουσας ψήφου της «πλάκας» – Λεβέντης – Γλέτσος – Ποτάμι. Η εκλογική σταθεροποίηση της ΧΑ συνάδει με την σταθεροποίηση της εξαθλίωσης και «λουμπενοποίησης» τμημάτων του πληθυσμού, το βάθεμα του εκφασισμού μερίδων των εργατικών και κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων, στην ανασυγκρότηση φασιστικών πυρήνων που υπήρχαν από την εποχή του εμφυλίου κυρίως σε θύλακες πέριξ του κρατικού μηχανισμού και είχαν ενσωματωθεί παλαιότερα στα κυρίαρχα αστικά κόμματα και, τέλος, οφείλεται στην ειδική ισχύ συγκεκριμένων μερίδων του ελληνικού κεφαλαίου (κυρίως το εφοπλιστικό). Η εκτίμηση που επιβεβαιώνεται είναι πως με την καταστολή δεν ήταν δυνατός ο περιορισμός του φαινομένου, ενώ αντίθετα δόθηκε η δυνατότητα στη ΧΑ να αναδειχθεί ως εν δυνάμει «αντισυστημική» δύναμη σε κοινωνικές μερίδες χωρίς συλλογικό πολιτικό κριτήριο (αγροτικά στρώματα, επαρχία, μηχανισμοί καταστολής, νησιά κ.α.).

Το Ποτάμι δεν κατάφερε να συσπειρώσει σημαντικές δυνάμεις με αποτέλεσμα να μη μπορεί να παίξει, τουλάχιστον άμεσα, το ρόλο της άφθαρτης αντιπολίτευσης απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ παρά την εμμονή ντόπιου και ξένου κεφαλαίου να του αναθέσουν το ρόλο του εκφραστή της νέας αστικής στρατηγικής. Εν πολλοίς αυτό οφείλεται στην πόλωση που επικράτησε και ανάγκασε την αστική τάξη να αφιερώσει σημαντικές δυνάμεις στην στήριξη της ΝΔ, αλλά και στην εκλογική διάσωση του ΠΑΣΟΚ.

Το ΚΚΕ κατάφερε να διατηρήσει τις δυνάμεις του, χωρίς όμως να μπορεί να αρθρώσει ένα πραγματικό και μάχιμο σχέδιο εξόδου από τη κρίση. Η ψήφος στο ΚΚΕ εξακολουθεί είναι η πιο αμήχανη ψήφος καθώς το ΚΚΕ επιμένει να μην εμπλέκεται με τις κοινωνικές διεργασίες των τελευταίων ετών και δε λαμβάνει καμία πρωτοβουλία για τη ρήξη με το καπιταλισμό και τη σύγκρουση με τις κυρίαρχες επιλογές του κεφαλαίου στο σήμερα. Είναι η ιδανική επιλογή των φοβισμένων παραδοσιακών μικροαστικών στρωμάτων καθώς δεν αναλαμβάνει πολιτική ευθύνη σε κανένα επίπεδο και απλά εντείνει την αναμονή να «περάσει η μπόρα» για να μην εκτεθεί στα πραγματικά ενδεχόμενα. (ατύχημα και έξοδος, βάθεμα της καπιταλιστικής επίθεσης, υλική αμφισβήτηση του υφιστάμενου πολιτικού πλαισίου). Μετά από 5 χρόνια βαθύτατης κρίσης του καπιταλισμού με διαλυτικά χαρακτηριστικά για την πλειοψηφία του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού, η στάση του ΚΚΕ καταδεικνύει το πολιτικό κενό ενός δομημένου ιστορικά πολιτικού χώρου που θα διατηρεί (μόνο) στη θεωρία του το ζήτημα της κοινωνικής ανατροπής.

Για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ - ΜΑΡΣ το αποτέλεσμα έχει διπλή ανάγνωση. Καταρχάς σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί αποτυχία, καθώς σε μια ιδιαίτερα πολωμένη αντιπαράθεση μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ και με το πρόταγμα της «αριστερής κυβέρνησης» να διαμορφώνει το πολιτικό κλίμα στην αριστερά, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ διατήρησε τις δυνάμεις της και παραμένει ένας αναγνωρίσιμος πολιτικός χώρος. Όμως αντικειμενικά το αποτέλεσμα είναι κατώτερο των δυνατοτήτων, των περιστάσεων και της αναγκαιότητας της περιόδου. Ένας πολιτικός χώρος στον οποίο εν πολλοίς οφείλεται σημαντικό μερίδιο από την απονομιμοποίηση της πολιτικής του κεφαλαίου και με σημαντικότατη και κρίσιμη συμβολή στο μαζικό κίνημα, δεν μπορεί να αποτυπώνει τόσο μειοψηφικά αποτελέσματα παρά μόνο και με ίδια ευθύνη.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ για μια ακόμη φορά δεν επιτυγχάνει να μετασχηματίσει την σημαντική κινηματική και συνδικαλιστική της παρουσία σε αντικαπιταλιστικό πολιτικό ρεύμα. Παρότι έχει καταφέρει να γεννήσει πολιτικές διεργασίες αμφισβήτησης και αντίστασης στην κυρίαρχη πολιτική, και παρά το γεγονός ότι στοιχεία ρήξης του μεταβατικού προγράμματος (τόσο αποσπασματικά, έξοδο από ευρώ και ΕΕ, όσο και στο σύνολό του) επανέρχονται συνεχώς στο προσκήνιο, εκκρεμεί η σύνδεση με συγκεκριμένα τμήματα της σύγχρονης εργατικής τάξης
Η συγκρότηση της εκλογικής πολιτικής συμμαχίας ΑΝΤΑΡΣΥΑΣ - ΜΑΡΣ, δεν μπόρεσε, όπως αναμενόταν άλλωστε, να δώσει εκλογική δυναμική και το καλό ή αποτυχημένο σκέλος του αποτελέσματος δεν θα μπορούσε να χαρακτηρίζει αυτή τη «συνεργασία».

Το εκλογικό αποτέλεσμα είναι απόρροια των πολιτικών και οργανωτικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και αντανακλά περισσότερο την εσωτερική αντιπαράθεση - με ευθύνη συγκεκριμένων οργανώσεων - και λιγότερο τη δυναμική της. Δεν υπάρχει καλύτερο παράδειγμα από το ίδιο το εκλογικό συμμαχικό όχημα και την συμμετοχή ορισμένων οργανώσεων και στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ και στο ΜΑΡΣ ταυτόχρονα.

Η υπερταξική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ξεδιπλώνει μια ιστορική αλλαγή στο πολιτικό σύστημα στην οποία η αντικαπιταλιστική Αριστερά οφείλει να τοποθετηθεί με σαφή προσανατολισμό. Αυτόν της εργατικής λαϊκής αντιπολίτευσης, του επαναστατικού δρόμου, του μαρασμού κάθε επίδοξου διαχειριστή της καπιταλιστικής κρίσης και όχι της διαπραγματευτικής ομαλής μετάβασης σε μία εν δυνάμει πιο φιλολαϊκή διαχείριση στα λόγια και όχι στην πράξη. Στο ρήγμα το οποίο δημιούργησε η κυβερνητική εναλλαγή στην αστική στρατηγική, η αντικαπιταλιστική αριστερά οφείλει αδιαμφισβήτητα να παρέμβει και να το διευρύνει, υπερασπιζόμενη τα λαϊκά συμφέροντα και κεκτημένα. Σε αυτό το πλαίσιο, αποτελεί ιστορική ευθύνη όλων των οργανώσεων να πάνε το εγχείρημα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς ένα βήμα μπροστά

Νίκος Αλέφαντος: «Τσίπρα έτσι να τους παίξεις στο Γιούρογκρουπ»

Από Luben 

Η Ευρώπη και τα Γιουρογκρούπ είναι δύσκολα, πάντα το λέω. Οι δικοί μας προχτές πήγανε λίγο τραλαλά. Θυμάμαι που πήγαινα πριν τριάντα χρόνια να δω τις προετοιμασίες του Μιτεράν που ήτανε μάνα καημένη στην τακτική και τους είχε κλεισμένους στο προεδρικό Μέγαρο δεκαπέντε μέρες και τους γύμναζε. Ο Τσίπρας τους έχει λάσκα και αυτό στα Γιουρογκρούπ το πληρώνεις.

Μου έχει αρχηγό το Δραγασάκη. Πότε έκανε καλό ματς ρε τελευταία φορά ο Δραγασάκης; Με το Ζολώτα και με τον Τσοβόλα έπαιζε μπάλα. Βαρύς πολύ, αργοκαρούτα, μέχρι να πει δυο προτάσεις έχει πέσει και έχει ανέβει το χρηματιστήριο πενήντα φορές. Ο δε Βαρουφάκης, που πας ρε με το σηκωμένο γιακά και το πουκάμισο έξω; Στη σύγχρονη πολιτική Υπουργός με γιακάδες δεν υπάρχει, τι μας κάνεις τον γκόμενο; Σοβαροί να είμαστε. Το Γιουρογκρούπ είναι πόλεμος, θέλει γραβάτα κόκκινη, γαλάζιο πουκάμισο, σκούρο σακάκι. Εμείς πήγαμε ότι θα κάνουνε περίπατο αλλά ο Σάουμπλε και οι άλλοι ήταν με το μαχαίρι στα δόντια, δεν γλιτώνεις.

Τώρα για την Παρασκευή. Δε θα πας γιούργια 4-4-3 θα μας βάλουνε στα δίχτυα μέσα. Έξω τον Βαρουφάκη. Αλέφαντος μιλάει. Δώσε βάση. Εδώ θα βάλεις τη Ζωή τον σκύλο. Θα τον κυνηγήσει τον Ντάισεμπλαν, ο Ντάισελμπλαν είναι βαρύς δεν μπορεί να πάρει απόφαση μόνος του. Θα του κολλήσεις τη Ζωή τη Κωστοπούλου από δίπλα να τον κυνηγάει σε όλη την αίθουσα. Τον Ντάισελμπλαν τον είδα και με την επερώτηση στην ολλανδική Βουλή, δε πρέπει να τον αφήσεις μόνο του να σολάρει, θέλει κυνήγι.

Με τίποτα δε θα βάλεις το Λαπατσίτσα. Αυτός είναι παιχτάκος ρε, με Αλέφαντο μιλάς τώρα. Για καμιά ημερίδα στο ίδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ, για κανά μίτινγκ με Βενεζουελάνους, δεν πας να παίξεις Ευρώπη με το Λαπασίτσα. Μου θυμίζει τον Ηλία τον Ηλιού, καλές επερωτήσεις, ιστορία τα πάντα, με το που πήγαινε στο ΝΑΤΟ, καλώς τα παιδιά καλώς τα 3-0.

Μου λένε ο Γιούνκερ μας υποστηρίζει. Ποιος Γκούγκερ μωρέ τώρα, από το Λουξεμβούργο που είναι όλοι και όλοι τέσσερις; Ο Γιούνκερ θέλει τρία βαρέλια τζιν για να ανοίξει το στόμα του μόνο. Ο Αντρέας κάποτε είχε συμμαχάρες, τον Πάλμερ, το Μιτεράν το Γκονζάλο, τώρα ο Τσίπρας μας έχει μείνει με το Γιούνκερ και το Ρέντσι με τη χωριστρούλα.

Πάμε τώρα και στη Δεξιά. Σαμαρά τελείωσες ρε φύγε, δε μπορείς άλλο. Ο Κόκκαλης ο μεγάλος πρόεδρος δεν παραιτήθηκε όταν έχασε το πρωτάθλημα; Μου λένε για τον Κυριακό, το παιδί είναι του κατηχητικού, μια χαψιά θα τον κάνει ο Τσίπρας. Εδώ θες το Βορίδη το δυναμίτη να τους συσπειρώσει μπας και κάνουνε τίποτα.

Αυτά σε γενικές γραμμές. Το ξαναλέω η Ευρώπη είναι δύσκολη. Θέλει κυνήγι, θέλει παιχταράδες, θέλει λεφτά. Πας κερδάς το ψόφιο το ΠΑΣΟΚ, τη Νέα Δημοκρατία, αλλά για Ευρώπη δεν είσαι με τους Παππάδες και τους Τσακαλάτους, θα σε αλαλιάσουνε, γελάει ο κόσμος.

Η Επιτροπή Πολυγύρου για την πορεία στις Σκουριές (15/02)

Ανακοίνωση Επιτροπής Αγώνα Πολυγύρου

Η Επιτροπή μας συνεδρίασε στις 19/02 με θέματα την αποτίμηση της πορείας στις 15/2 στις Σκουριές και το χαρακτήρα που θεωρούμε ότι ρέπει να έχει το κίνημα ενάντια στην εξόρυξη χρυσού. Αποφασίσαμε ότι είναι απαραίτητη η συνέxιση του αγώνα μας πιο δυναμικά και πιο μαζικά απέναντι στην Eldorado, στο Μπόμπολα και σε όποιους στηρίζουν άμεσα ή έμμεσα την καταστροφή της Χαλκιδικής.

Δε συμμεριζόμαστε λογικές ανάθεσης, δεν περιμένουμε κανέναν αυτόκλητο σωτήρα, βασιζόμαστε στους χιλιάδες αγωνιστές και αγωνίστριες που εδώ και 9 χρόνια παλεύουν με μόνο κίνητρο τη διάσωση του τόπου μας. Στο πλαίσιο αυτό αποφασίσαμε να συνυπογράψουμε την ανακοίνωση των επιτροπών Αγώνα Μεγάλης Παναγίας και Προποντίδας την οποία και παραθέτουμε παρακάτω.

Ανακοίνωση Eπιτροπών Aγώνα ενάντια στην εξόρυξη χρυσού για τα γεγονότα της Κυριακής 15 Φλεβάρη

Την Κυριακή 15 Φλεβάρη για άλλη μια φορά, πολλοστή στα σχεδόν εννιά χρόνια αγώνα ενάντια στους εξορυκτικούς παραλογισμούς, θελήσαμε να διαδηλώσουμε την εναντίωσή μας στις καταφανώς και φύσει καταστροφικές λογικές και πρακτικές όπως και την αντίθεσή μας στις κερδοσκοπικές και μνημονιακές αντιλήψεις και πολιτικές. Η πριν από τις εκλογές προγραμματισμένη πορεία των επιτροπών αγώνα οργανώθηκε με σκοπό να κάνει ξεκάθαρο ότι όποιες και να ήταν οι πολιτικές εξελίξεις, ο αγώνας για τη γη και τη ζωή με αξιοπρέπεια θα συνεχιστεί στους δρόμους και στα βουνά ενάντια στη λογική της ανάθεσης μέχρι την τελική δικαίωση. Δεν αναθέτουμε, δεν περιμένουμε, να φύγουν τώρα. Αυτά ήταν τα προτάγματα και οι λέξεις κλειδιά που αποφασίστηκαν μέσα από τις ζυμώσεις και τις συλλογικές διαδικασίες των επιτροπών αγώνα και αυτά ώθησαν τον κόσμο του κινήματος να ανταποκριθεί στο κάλεσμα για την παραπάνω πορεία.

Σ’ αυτόν τον ανηφορικό και δύσκολο δρόμο του αδιαμεσολάβητου και ακηδεμόνευτου αγώνα βρήκαμε για ακόμη μια φορά απέναντί μας τις αποικιοκρατικές πρακτικές της Eldorado Gold. Η “παραγωγός κοινωνικής ευημερίας εταιρεία”, τρεις μέρες πριν από την πορεία και μέσω των εργοδοτικών σωματείων κάλεσε σε αντισυγκέντρωση τους “εργαζόμενους” χρησιμοποιώντας όμως ως ασπίδα αλλά και στοιχείο πίεσης γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένους. Σκοπός της, να εντείνει το διχασμό της τοπικής κοινωνίας που η ίδια έχει επιβάλει μαζί με τα τοπικά θεσμικά της φερέφωνα (πρώην δήμαρχος Αριστοτέλη, βουλευτές της ΝΔ, εργατικό κέντρο Χαλκιδικής και λοιπός συρφετός). Θεωρούμε σημαντικό το γεγονός ότι μεγάλος αριθμός ακόμη και μεταξύ των “εργαζομένων” δεν ανταποκρίθηκε στο εκβιαστικό και με απουσιολόγιο κάλεσμα της εταιρείας με αποτέλεσμα να καταστεί σαφές και παρά τις σκηνοθετικές παρεμβάσεις αλά Μπιρσίμ πως τελικά το κομμάτι της κοινωνίας που στηρίζει τα επενδυτικά σχέδια των χρυσοθήρων και αυτές τις πρακτικές δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο από μια καθοδηγούμενη και όχι τόσο καλοπληρωμένη μειοψηφία. Όσο για τη βόλτα εν είδη πορείας, με παραγγέλματα αντί για συνθήματα, που τους βγάλανε για να φωτογραφηθούν, ας αναλογιστούν οι ίδιοι το τι είναι αυτό που συνήθως οι άνθρωποι βγάζουν βόλτα, μήπως και καταλάβουν έστω και την τελευταία στιγμή το πώς τους βλέπει η εταιρεία τους και ως τι τελικά τους χρησιμοποιεί.

Βέβαια σ’ αυτόν το δύσκολο δρόμο των κοινωνικών αγώνων βρήκαμε για ακόμη μια φορά μπροστά μας τις κλούβες της γνωστής-άγνωστης “αριστερό-δεξιάς” ελληνικής αστυνομίας όπως και τις δικές μας πολιτικές αφέλειες. Η λανθασμένη επιλογή να αγνοήσουμε τις εμφανείς προθέσεις της αστυνομίας για απαγόρευση της πορείας στο βουνό και κατά συνέπεια η προσπάθεια να κινηθούμε με αυτοκινητοπομπή προς τις Σκουριές, οδήγησαν σε μια πρωτόγνωρη διαδικασία διαβουλεύσεων μεταξύ του κινήματος, κυβερνητικών παραγόντων και μπάτσων. Μια κατάσταση, όχι απλά αναποτελεσματική και ανούσια αλλά και καθόλου όμορφη.

Από την άλλη όμως το ουδέν κακό αμιγές καλού έχει τη δικιά του υπόσταση σε μια εκδήλωση που δυστυχώς σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσαμε να την χαρακτηρίσουμε επιτυχημένη. Ο κυκεώνας των τριμερών διαβουλεύσεων κατέδειξε, ανέδειξε και ξεκαθάρισε σειρά από αλήθειες, προβλήματα και προβληματισμούς. Ότι τα ΜΑΤ ήταν και θα παραμείνουν, αφού συνεχίζουν να υφίστανται, ο κατεξοχήν κατασταλτικός μηχανισμός των κινημάτων. Ότι η απαγόρευση της πρόσβασης στο βουνό μιας πορείας που είχε ανακοινωθεί και προγραμματιστεί από καιρό και η αντιμετώπισή της ουσιαστικά ως αντισυγκέντρωση στο σκηνοθετημένο καραγκιοζιλίκι των δήθεν εργατικών σωματείων της Eldorado δεν ήταν άλλο παρά ξεκάθαρη πολιτική απόφαση της κυβέρνησης. Κι αυτό γιατί δεν μπορούμε να διανοηθούμε ότι η μετακίνηση και παράταξη όλης της κατασταλτικής μηχανής της Κεντρικής Μακεδονίας και ο πάνοπλος, παρά τη ξεσκούφωτη/αφοπλισμένη βιτρίνα, φραγμός που συναντήσαμε, ήταν αποτέλεσμα πραξικοπηματικής αυτονόμησης των στρατηγών και δεκανέων της ΕΛ.ΑΣ. Ότι τα ακηδεμόνευτα και από τα κάτω κινήματα πρέπει να πορεύονται βασιζόμενα στις δικές τους δυνάμεις και στα δικά τους πόδια χωρίς να επιτρέπουν σε καμιά περίπτωση την υποκατάστασή τους από κομματικούς ή κοινοβουλευτικούς και δη κυβερνητικούς παράγοντες, ακόμη κι αν πρόκειται για δεδηλωμένα/αποδεδειγμένα φίλα προσκείμενα πρόσωπα. Ότι δεν γίνεται να μας διακατέχουν οι επικίνδυνες λογικές περί “δικών μας αυτή τη φορά παιδιών” ή “δικών μας ανθρώπων” (πολιτικών ή “νταβατζήδων”) που δεν αποτελούν τίποτα άλλο παρά τη διαιώνιση παλαιοκομματικών και ρουσφετολογικών αντιλήψεων και θα πρέπει επιτέλους να θαφτούν στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Όπως επίσης και ότι το κίνημα ενάντια στα μεταλλεία χρυσού είναι ένα κίνημα ώριμο που δεν διακατέχεται από αυτοσκοπούς και μικροπολιτικούς εγωισμούς, που ασχολείται και παρακολουθεί το κοινωνικο-πολιτικό γίγνεσθαι σε όλες του τις εκφάνσεις και που ξέρει να αυτοελέγχεται και να λειτουργεί πέρα από τις λογικές της σύγκρουσης για τη σύγκρουση αποδεικνύοντας ότι οι “κραυγές αγωνίας” αυτών που προδίκαζαν εμφύλιες συρράξεις δεν ήταν άλλο από φοβικές υστερίες.

Δεν αναθέτουμε λοιπόν, γιατί τα κοινωνικά κινήματα δεν μπορούνε να είναι ούτε παραρτήματα κομματικών μηχανισμών ούτε το μακρύ χέρι των όποιων πολιτικών ή οικονομικών συμφερόντων. Και γιατί ως κίνημα ενάντια στα μεταλλεία χρυσού έτσι πορευτήκαμε στον εννιάχρονο αγώνα μας, χωρίς σωτήρες και εντολοδόχους. Επίσης, δεν περιμένουμε, γιατί το κίνημα δεν ήταν ποτέ στείρα άρνηση. Είχε πάντα τεκμηριωμένες αντιπροτάσεις, θέσεις και ιδέες σχετικά με την μεταλλευτική δραστηριότητα αλλά και την οικονομική ανασυγκρότηση της Β.Α. Χαλκιδικής οι οποίες και πρέπει να υλοποιηθούν. Και ακόμη γιατί οι ρυθμοί των εργασιών και δημιουργίας τετελεσμένων στον Κάκκαβο είναι φρενήρεις και πρέπει να σταματήσουν άμεσα.

Επίκαιρο παραμένει λοιπόν το σύνθημα «ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε» στους δρόμους του αγώνα, απαιτώντας άμεση παύση κάθε εργασίας της Eldorado Gold στον Κάκκαβο και απόσυρση όλων των κατηγοριών που βαραίνουν τους συναγωνιστές μας.


Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΓΗ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ, ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΤΩΡΑ!

Επιτροπές Αγώνα Μεγάλης Παναγίας, Νέας Προποντίδας & Πολυγύρου

ενάντια στην εξόρυξη χρυσού

Με 50 ένσημα η ασφάλιση και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη

Αναρτήθηκε στη Διαύγεια η εγκύκλιος του υπουργείου Eργασίας σχετικά με τη χορήγηση ασφαλιστικής κάλυψης στους ασφαλισμένους του Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ. και την παράταση ασφαλιστικής κάλυψης ανέργων και ασφαλισμένων Ο.Α.Ε.Ε., Ε.Τ.Α.Α./Τ.Σ.Μ.Ε.Δ.Ε. και Ο.Γ.Α. με 50 ένσημα αντί για 100 που προβλέπει ο σχετικός νόμος