ΑΠΟΦΑΣΗ του Πανελλαδικού Συντονιστικού Οργάνου (ΠΣΟ) της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, 15 Μαρτίου 2015

Α. Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΓΚΥΡΙΑ

1. Στις εκλογές της 25^ης Ιανουαρίου 2015 πλατιά εργατικά και λαϊκά στρώματα μαύρισαν τα κόμματα της συγκυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ. Εκδήλωσαν την αγανάκτησή τους απέναντι στην βαρβαρότητα της μνημονιακής επίθεσης, ξεπέρασαν εν μέρει το φόβο και τους εκβιασμούς, αναδεικνύοντας τον ΣΥΡΙΖΑ σε πρώτο κόμμα, ενισχύοντας συνολικά την αριστερά. Μετά από 5 χρόνια μεγάλων αγώνων, απαίτησαν να γυρίσει σελίδα, να τελειώνουμε με την λιτότητα και τα μνημόνια.

Το αποτέλεσμα των εκλογών επιβεβαίωσε την διαλυτική κρίση του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, ενώ όξυνε σημαντικά τα προβλήματα και στην ΝΔ. Έτσι η κρίση των κομμάτων της αστικής τάξης που συγκυβέρνησαν και διαχειρίστηκαν την επίθεση φτάνει σε πρωτόγνωρα επίπεδα.

Η οικονομική κρίση που συγκλόνισε τον παγκόσμιο καπιταλισμό το 2007-08 δεν έχει τελειώσει. Η υιοθέτηση της πολιτικής της “ποσοτικής χαλάρωσης” δεν έχει προκαλέσει την ανάπτυξη που ανέμεναν ούτε στις ΗΠΑ, ούτε στην Ιαπωνία και δεν πρόκειται να το κάνει ούτε και στην ΕΕ. Eίτε με Μέρκελ είτε με Ντράγκι, είναι κοινός ο προσανατολισμός στην λιτότητα, τους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, τα πλεονάσματα, στο έδαφος των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων, με μόνους ωφελημένους τους τραπεζίτες και τους βιομήχανους.

Οι τάσεις υποχώρησης και η κατάρρευση των παραδοσιακών πυλώνων της αστικής διαχείρισης σε όλη την Ευρώπη είναι αποτέλεσμα της τεράστιας δυσαρέσκειας των πλατιών λαϊκών στρωμάτων, της κρίσης της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και της συνέχισης της οικονομικής κρίσης. Η κατάσταση αυτή ανοίγει μεγάλες δυνατότητες για την Αριστερά η οποία μπορεί αποφασιστικά να ενισχυθεί εφόσον είναι δύναμη εργατικής χειραφέτησης, συνεπούς αντιΕΕ αγώνα, αντικαπιταλιστικής επαναστατικής προοπτικής. Αλλά ταυτόχρονα υπάρχει τεράστιος κίνδυνος να καλύψουν το πολιτικό κενό ακροδεξιές, εθνικιστικές ακόμα και φασιστικές δυνάμεις, εάν απουσιάσει μια τέτοια παρέμβαση. Την ίδια στιγμή ο φόβος των ευρωπαϊκών ελίτ απέναντι σε μια άνοδο εργατικών και λαϊκών κινημάτων αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής μπορεί να εξηγήσει και το γιατί η ΕΕ σκληραίνει σε τέτοια κλίμακα την πολιτική της απέναντι στην ελληνική κυβέρνηση και διαλέγει το δρόμο του ωμού εκβιασμού.

 2. Δεν πέρασε παρά ένα μικρό χρονικό διάστημα για να επιβεβαιωθεί η βασική εκτίμηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην προεκλογική περίοδο: δεν υπάρχει τρίτος δρόμος ανάμεσα στην ρήξη με τους δανειστές, την ΕΕ, τις δυνάμεις του κεφαλαίου από την μια ή την συνέχιση και την διαιώνιση της μνημονιακής επίθεσης από την άλλη. Δεν υπάρχει πολιτική win –win. Δεν υπάρχει πολιτική που να ωφελεί και τους τοκογλύφους και τους εργαζόμενους. Ότι είναι αυταπάτη η λογική ούτε ρήξη-ούτε υποταγή.

Η ΕΕ αποδείχτηκε ότι δεν είναι «εταίρος». Ότι αποτελεί βαθιά αντιδραστική πολιτική ένωση των τραπεζιτών και των πολυεθνικών, που δεν διστάζει σε τίποτα μπροστά στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους. Για αυτό χρησιμοποιεί όλα τα μέσα που της δίνουν η συμμετοχή της χώρας μας στην ευρωζώνη και την ΕΕ για να εκβιάσει τον λαό με «πιστωτική ασφυξία» οδηγώντας την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ σε πλήρη άρνηση ακόμα και των «χλωμών» διακηρύξεών της, σε πλήρη υποταγή σε μια πολιτική συνέχισης των μνημονίων, των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων, της σκληρής λιτότητας και της επιτροπείας.

Χωρίς ρήξη με τους δανειστές, χωρίς μονομερείς ενέργειες για τη διαγραφή του χρέους και την αναγκαία ρήξη και έξοδο από ΕΕ-ευρώ, εθνικοποιήσεις των τραπεζών και χτύπημα του κεφαλαίου δε θα περισσέψουν ούτε κονδύλια για παιδεία και υγεία, δε θα υπάρχει δυνατότητα για την προστασία του φυσικού πλούτου και των δημόσιων υποδομών, δε θα είναι ιερές και απαραβίαστες οι ελευθερίες και τα δικαιώματα του λαού.

Αυτός ο δρόμος μπορεί να επιβληθεί από εργατικό και λαϊκό κίνημα οργανωμένο και μαχητικό που θα επιβάλλει τη λαϊκή βούληση στην κατεύθυνση της ρήξης και της αντικαπιταλιστικής ανατροπής

3. Η πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν ξεφεύγει από τα όρια μιας διαχείρισης μέσα στα πλαίσια του συστήματος, καθώς αποδέχεται την τήρηση των δρακόντειων συνθηκών της ευρωζώνης και της ΕΕ, την ανάγκη αποπληρωμής του χρέους.

Με τη συμφωνία του eurogroup αποδέχεται όλο εκείνο το πλαίσιο που σημαίνει τη διαιώνιση της λιτότητας, τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο δεν υπάρχουν περιθώρια για φιλολαϊκές ανατροπές. Με την δέσμευση για «μη μονομερείς ενέργειες» ουσιαστικά αποδέχεται την συνέχιση του μνημονιακού καθεστώτος και της μόνιμης επιτροπείας από την Τρόικα, που το μόνο που αλλάζει η ονομασία της σε «θεσμούς».

Αυτή η πολιτική έρχεται να προστεθεί στην γενικότερη αντιδραστική πολιτική της ευρωζώνης και της ΕΕ για «ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς», για έλεγχο και έγκριση των προϋπολογισμών, για πρωτογενή πλεονάσματα και για επιτροπεία των χωρών που βρίσκονται σε υπερχρέωση.

Η πολιτική της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ επαγγέλλεται την άμβλυνση των πιο ακραίων πλευρών της φτώχιας, την τροποποίηση ορισμένων αντιδραστικών μέτρων (π.χ. κλείσιμο ΕΡΤ, κατάργηση Συλλογικών συμβάσεων), που αποτέλεσαν αιχμές της πάλης του κινήματος, ενώ δηλώνει ότι θα προωθήσει ορισμένα επιφανειακά μέτρα εκδημοκρατισμού στα πλαίσια της «συνέχειας» του κράτους. Η ανάπτυξη που προτείνει είναι μια εκδοχή καπιταλιστικής ανάπτυξης με «προσέλκυση επενδύσεων» κ.λπ. με ενίσχυση της «καλής επιχειρηματικότητας», έστω και εάν διεκδικεί να το κάνει με έναν πιο «ευέλικτο» και «κοινωνικά αποδεκτό τρόπο» σε σχέση με την κυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου.

Όμως αυτή η πολιτική σε περίοδο καπιταλιστικής κρίσης και εντός των πλαισίων ευρωζώνης και ΕΕ είναι καταδικασμένη να αποτύχει και να έρθει σε σύγκρουση με την πολιτική και κοινωνική της βάση.

Πρόκειται επομένως για μια κυβέρνηση αστικής διαχείρισης, με λογική ταξικής συνεργασίας υπό αστική ηγεμονία και πολυκομματική σύνθεση (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, πρώην ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, με ΝΔ ΠτΔ), η οποία, παρά τις διαφορές της από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, εκφράζει τελικά τη συνέχεια εντός του δυτικού πλαισίου (ΕΕ-ΝΑΤΟ), του καπιταλιστικού συστήματος, του κράτους και τελικά τη συνέχεια και με τα μνημόνια.

4.  Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν συγκρούεται με τις μερίδες του κεφαλαίου, με τους εφοπλιστές τους, βιομηχάνους, τους τραπεζίτες, αλλά αντίθετα, επιδιώκει τη συνεννόηση μαζί τους, ζητά τη στήριξή τους, κινείται στα πλαίσια των επιδιώξεων και των απαιτήσεών τους.

Η «διαπραγμάτευση» της κυβέρνησης στην ΕΕ έχει σαν όριό της πρώτα από όλα τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης, η οποία έχει σαν στρατηγική της την παραμονή και την αναβάθμισή της στην ευρωζώνη και την ΕΕ. Ξεκινώντας από αυτή την αφετηρία τόσο η «διαπραγμάτευση» όσο και η εσωτερική πολιτική δεν μπορεί παρά να υποταχτούν στις απαιτήσεις της.

Σημαντικό στοιχείο των εξελίξεων αποτελεί η επιδίωξη της κυβέρνησης να συνεχίζει τη συνεργασία με τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, ιδιαίτερα με το αμερικάνικο κέντρο, τις δεσμεύσεις που προκύπτουν από την πάγια πολιτική του «ανήκουμε στην Δύση». Σε μια περίοδο ισχυρών γεωπολιτικών και πολεμικών αναμετρήσεων, η συνέχιση του αντιδραστικού άξονα Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ ενδέχεται να μεγαλώσει ακόμα περισσότερο τους κινδύνους για την ειρήνη στην περιοχή. Η σχετική όξυνση της έντασης με την Τουρκία τους τελευταίους μήνες δεν είναι άσχετη με τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και τον ρόλος τους στην περιοχή.

5.  Μετά την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ οι προσδοκίες και οι αναζητήσεις του κόσμου προς τα αριστερά δεν έχουν σταματήσει. Η ψήφος του κόσμου περιείχε σαφή εντολή για αλλαγή πολιτικής υπέρ των εργατικών και λαϊκών συμφερόντων. Η ήττα της προηγούμενης κυβέρνησης, οι υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ τροφοδότησαν μια ανάταση και προσδοκίες που γεννούν νέες δυνατότητες. Και μετά τις εκλογές μέσα στους εργαζόμενους δυναμώνει η αντιΕΕ συζήτηση, το συμπέρασμα ότι είναι μηχανισμός εχθρικός στα λαϊκά συμφέροντα, η διάθεση ρήξης με τη ευρωζώνη και την ΕΕ, το ερώτημα του «μέχρι πότε θα μας εκβιάζουν». Μετά την υπογραφή του eurogroup οι διαθέσεις αυτές δεν φαίνεται ότι υποχωρούν, αντίθετα η πολιτική συζήτηση και οι προβληματισμοί δυναμώνουν Όσο και να «ψαλίδιζε» ο ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά το πρόγραμμά του, οι εργαζόμενοι έχουν προσδοκίες ότι τα πράγματα πρέπει και μπορούν να αλλάξουν.

Το σύνολο αυτών των εξελίξεων, οι αντιφάσεις ανάμεσα στην κυβέρνηση και την πολιτική της και τα στρώματα που εκπροσωπεί, οι ζωντανές ακόμα λαϊκές προσδοκίες, οι ισχυροί προβληματισμοί μέσα στην βάση του ΣΥΡΙΖΑ, η άνοδος του αντιευρώ, αντιΕΕ ρεύματος, μας δείχνουν ότι κάθε άλλο παρά έχει επιβληθεί η «πολιτική σταθερότητα της υποταγής». Ότι αυτή η πορεία δεν θα είναι απρόσκοπτη, οι πολιτικές εξελίξεις παραμένουν ανοιχτές. Είναι στοίχημα το αν η ελπίδα του κόσμου θα έχει συνέχεια και σ’ αυτό η αντικαπιταλιστική αριστερά, κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις, μπορεί να παίξει ουσιαστικό ρόλο.

Για πρώτη φορά στην Ελλάδα η ρεφορμιστική αριστερά βρίσκεται στην κυβέρνηση. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με τις καθημερινές παρεμβάσεις της αλλά και με τις πρωτοβουλίες της, ως συγκροτημένη και με πρόγραμμα αντικαπιταλιστική αριστερά, πρέπει να είναι δύναμη ελπίδας και αισιοδοξίας. Η δύναμη που καλεί στον αγώνα για να πάνε τα πράγματα αλλιώς, να έρθουμε σε ρήξη με ΕΕ και κεφάλαιο και να νικήσουμε!

6. Κρίσιμες θα είναι οι εξελίξεις στον κόμβο Μάιου-Ιουνίου περίοδο κατά την οποία η κυβέρνηση θα υπογράψει την νέα συμφωνία, ουσιαστικά το «νέο μνημόνιο» με τους δανειστές.

Στην πορεία της διαπραγμάτευσης οι εκβιασμοί και οι πιέσεις του μαύρου μετώπου ΕΕ – ΔΝΤ – κεφαλαίου θα κλιμακωθούν, ενώ και η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ θα αξιοποιεί την κατάσταση αυτή για να περιορίσει ακόμα περισσότερο τις ελπίδες, να εμφανίσει ως αναγκαστική την υποταγή της και να ζητήσει την υποστήριξή της.

Όμως όπως φάνηκε και στις πρόσφατες μαζικές κινητοποιήσεις και τις πλατείες, υπάρχουν έντονα στοιχεία ρευστότητας στην κοινωνική συνείδηση. Μαζί με τις τάσεις υποστήριξης της κυβέρνησης υπάρχουν και οι τάσεις αντίστασης στους εκβιασμούς των δανειστών και της ΕΕ. Η κυβερνητική «υποχώρηση» δεν εξαφανίζει την απαίτηση του κόσμου «ούτε βήμα πίσω!», η οποία παραμένει και δυναμώνει. Αυτό σημαίνει πρωτοβουλίες για να εκφραστεί με πλατύ μαζικό και ενωτικό τρόπο η αντίθεση στη συμφωνία, το «καμιά υποχώρηση» να γίνει σύνθημα πάλης, να ξεδιπλωθούν αγώνες για την απαίτηση άμεσης ικανοποίησης των λαϊκών απαιτήσεων. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει από τώρα να μπει μπροστά στην μάχη της κινητοποίησης του πιο πλατιού αγωνιστικού κοινωνικού και πολιτικού κινήματος με την φιλοδοξία και την απόφαση ότι το κίνημα δεν θα αφήσει να περάσει νέο μνημόνιο!

Β. ΒΑΣΙΚΕΣ ΠΛΕΥΡΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ

7. Ο ρόλος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ το επόμενο χρονικό διάστημα αντικειμενικά αναβαθμίζεται. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μπορεί και πρέπει να δράσει προωθητικά για την συγκρότηση μιας πραγματικής διεξόδου για τα εργατικά και λαϊκά στρώματα.

8.  Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει το επόμενο διάστημα να συμβάλλει με όλες τις δυνάμεις στην:

α) Αντεπίθεση του εργατικού και λαϊκού νεολαιίστικου κινήματος για να αποσπάσουμε κατακτήσεις και να ξηλωθούν όλα τα αντιλαϊκά μέτρα, μνημονιακά και ευρύτερα, να μην περάσει το νέο μνημόνιο. Για να σπάσει το «πλαίσιο» της εκμετάλλευσης και της επιτροπείας, της αντιδραστικής «συνέχειας του κράτους», της ευρωζώνης και της ΕΕ, του χρέους και του κεφαλαίου. Ενάντια στην κυβερνητική πολιτική που κινείται μέσα στο πλαίσιο αυτό. Για την αριστερή, εργατική-λαϊκή αντιπολίτευση που έχουν ανάγκη οι εργαζόμενοι.

β) Παλεύουμε για τον άλλο, τον αντικαπιταλιστικό δρόμο. Συνδέουμε πιο πειστικά και ολοκληρωμένα τους στόχους και τις διεκδικήσεις των εργαζόμενων με αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα. Αναδεικνύουμε την αμεσότητα και την επικαιρότητά του, θεμελιώνουμε πάνω σε αυτό τον ρεαλισμό των διεκδικήσεών μας, ενάντια στον «ρεαλισμό» της αποδοχής της πολιτική ΕΕ-κεφαλαίου.

Επεξεργαζόμαστε βαθύτερα προγραμματικά τον «αντικαπιταλιστικό δρόμο» και τις προϋποθέσεις της επιβολής του. Με συγκεκριμένες προτάσεις και επεξεργασίες για την έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ, για τη διαγραφή του χρέους, για τις εθνικοποιήσεις, για τον εργατικό έλεγχο, για την κατοχύρωση πλήρως των δημοκρατικών ελευθεριών και δικαιωμάτων. Έτσι ώστε ευρύτερα κομμάτια να καταλάβουν ότι μπορεί να υπάρξει ένας άλλος δρόμος σε ρήξη με το μονόδρομο της λιτότητας. Ρίχνουμε το βάρος στην θετική, επιθετική πλευρά της πάλης, σε αυτό που «πρέπει να γίνει», «στο πώς» θα επιβάλουμε στους στόχους και τα αιτήματα του αντικαπιταλιστικού μεταβατικού προγράμματος που καταφέρνουν πλήγμα στις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις / μεταρρυθμίσεις, ώστε να αποδεικνύεται ότι η αντικαπιταλιστική ανατροπή δεν είναι ένα κενό σύνθημα, αλλά μια πραγματική εναλλακτική αφήγηση απέναντι στο «ρεαλισμό» της υποταγής σε κεφάλαιο και ΕΕ. Η ΚΣΕ να προωθήσει την οργάνωση ημερίδων για την εμβάθυνση στο αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα και την βαθύτερη σύνδεση των κεντρικών πολιτικών αιτημάτων του αφ’ ενός με την πάλη για τα κοινωνικά –οικονομικά και δημοκρατικά δικαιώματα της εργατικής τάξης καθώς και την σύνδεση με το αίτημα της επαναστατικής ρήξης με το σύστημα.

γ) Είμαστε πρωτοπόροι στην αντιπαράθεση με την πολιτική και τους φορείς του μαύρου μετώπου κεφαλαίου-ΕΕ-ΔΝΤ, την ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι και τους φασίστες της Χρυσής Αυγής. Πρωτοστατούμε στη πάλη για να συντρίψουμε κάθε προσπάθεια εμφάνισης δεξιάς η ακροδεξιάς αντιπολίτευσης γι αυτό και αναβαθμίζουμε στην πολιτική μας παρέμβαση τις διεκδικήσεις του αντιρατσιστικού και αντιφασιστικού κινήματος. Καταγγέλλουμε τους εκβιασμούς, παίρνουμε αγωνιστικές και κινηματικές πρωτοβουλίες ανεβάζουμε τα αντιΕΕ αισθήματα των εργαζόμενων.

δ) Δίνουμε την μάχη της αριστεράς. Για να μην γίνει η αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ, ήττα συνολικά της Αριστεράς και ειδικά της επαναστατικής. Πείθουμε πως υπάρχει άλλος δρόμος νικηφόρος – δηλαδή ο δρόμος της αντικαπιταλιστικής ανατροπής της επίθεσης. Υπερασπιζόμαστε την αριστερά της εποχής μας, που μπορεί να είναι μόνο μια αριστερά ανεξάρτητη από το σύστημα, αντικαπιταλιστική και επαναστατική πέρα από αυτή του συμβιβασμού και της υποταγής.

Αναπτύσσουμε την ιδεολογική πάλη με τον ευρωπαϊσμό, την ταξική συνεργασία και τον νέο μονόδρομο.

ε) Παλεύουμε για την κοινή δράση και την πολιτική συνεργασία όλων των αντικαπιταλιστικών, αντιιμπεριαλιστικών , αντιΕΕ δυνάμεων, όλων εκείνων που στέκονται σταθερά στο έδαφος των συμφερόντων των εργαζόμενων, με ανεξαρτησία από την κυβέρνηση, που θέλουν να συμβάλουν στην λαϊκή αντεπίθεση και αντιπολίτευση, τον αγώνα για την ανατροπή.

Παρεμβαίνουμε στις αναπόφευκτες διαφοροποιήσεις από την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και την άγονη στάση του ΚΚΕ, μέσα από τις ενωτικές πρωτοβουλίες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, την ανάπτυξη και εμβάθυνση της πολιτικής συνεργασίας και της ενιαιομετωπικής λογικής, αξιοποιώντας το θετικό κεκτημένο της συνεργασίας ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΜΑΡΣ.

9.  Συμβάλλουμε σε μια νέα άνοδο των αγώνων και του εργατικού και λαϊκού κινήματος.

- Παλεύουμε να παρέμβει η εργατική τάξη και ο οργανωμένος λαός στις εξελίξεις. Να αναπτυχθούν οι αγώνες για τα ώριμα αιτήματα του εργατικού και λαϊκού κινήματος έξω από λογικές αναμονής, ανάθεσης και αποδοχής των ορίων της κυβερνητικής πολιτικής. Με αντίληψη και πρακτική επιβολής κατακτήσεων.

- Επιδιώκουμε ο «οργανωμένος λαός» να πάρει πάνω του την υπόθεση και το πρόγραμμα της ανατροπής. Να γίνει υπόθεση των ίδιων των σωματείων ο πολιτικός αγώνας, το να μην περάσει η νέα συμφωνία / μνημόνιο με τους «θεσμούς», να συνδεθεί η πάλη αυτή με την ανάγκη της διαγραφής του χρέους, της απειθαρχίας ρήξης με ευρωζώνη / ΕΕ, των εθνικοποιήσεων κλπ.

- Εξασφαλίζουμε την ανεξαρτησία του κινήματος και των αγώνων απέναντι στην κυβέρνηση, την αναμονή και τη νέα συναίνεση-ταξική συνεργασία Ταυτόχρονα, επιμένουμε στην ενωτική και ενιαιομετωπική πολιτική μέσα στο κίνημα καλώντας όλες τις δυνάμεις του αγώνα να στηρίξουν αγωνιστικά διεκδικητικά πλαίσια, με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες και έξω και πέρα από λογικές «ανοχής στην κυβέρνηση»

- Προωθούμε ένα αγωνιστικό μέτωπο αντεπίθεσης του κινήματος, αντιπολίτευσης και ανατροπής στο κεφάλαιο, την ΕΕ, το ΔΝΤ στην πολιτική της κυβέρνησης.

Απευθυνόμαστε πλατιά στην εργατική τάξη, τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τους νέους και τις νέες, τα φτωχά λαϊκά στρώματα της πόλης και του χωριού, ανοικτά στην βάση του λαού, με λογική ταξικής και λαϊκής αγωνιστικής ενότητας πάνω στην βάση των ζωτικών διεκδικήσεων, δικαιωμάτων και αναγκών.

Απευθυνόμαστε στις μαχόμενες δυνάμεις της αριστεράς, στο ΚΚΕ, παρά τις ανοίκειες και συκοφαντικές επιθέσεις της ηγεσίας του, και στον κόσμο και τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, που θέλουν να συμβάλλουν σε πραγματικούς αγώνες και σέβονται την ανεξαρτησία του κινήματος, διαφοροποιούμενοι έτσι έμπρακτα από την κυβερνητική πολιτική τείνοντας τελικά να σπάσουν τα όρια της.

-Παίρνουμε πρωτοβουλίες συντονισμών σωματείων πάνω σε αυτή την βάση, αλλά και καλύτερης συγκρότησης των σχημάτων και των συσπειρώσεων στο εργατικό κίνημα, τις γειτονιές, την νεολαία και αλλού ώστε να ανέβει ο ρόλος της οργανωμένης αντικαπιταλιστικής πτέρυγας του κινήματος.

- Προτείνουμε σε συνδικάτα και φορείς συσπείρωση και κινητοποίηση για την απεργία της 1ης Μάη. Η φετεινή Πρωτομαγιά πρέπει να γίνει αγωνιστικό ορόσημο για να μην προχωρήσουν οι αποφάσεις του γιούρογκρουπ να υπάρξει στάση πληρωμών και διαγραφή του χρέους, να μην υπογραφεί νέα αντιλαϊκή συμφωνία τον Ιούνη, να ικανοποιηθούν άμεσα τα ζωτικά αιτήματα των εργαζομένων.

10. Συμβάλλουμε ενόψει των κρίσιμων εξελίξεων του Ιούνη στην ολόπλευρη ανάπτυξη της πολιτικής παρέμβασης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για την διαγραφή του χρέους:

- Μέσα από την αυτοτελή δουλειά της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με βάση τα υλικά και τις απόψεις της. Με την έκδοση ειδικής μπροσούρας για το χρέος και την ανάληψη πολιτικών πρωτοβουλιών.

- Στηρίζουμε με ενεργητικό τρόπο την πρωτοβουλία για τη διαγραφή του χρέους που έχει συγκροτηθεί, τις κεντρικές πρωτοβουλίες αλλά και τις τοπικές παρεμβάσεις της.

- Παλεύουμε ώστε η διαγραφή του χρέους να συνδέεται με τους υπόλοιπους στόχους του αντικαπιταλιστικού προγράμματος, την εθνικοποίηση των τραπεζών χωρίς αποζημίωση για τους μετόχους και με εργατικό έλεγχο, τη διεθνιστική ρήξη με ευρώ-ΕΕ κλπ, να γίνει και θέση συνδικάτων και οργανώσεων του μαζικού κινήματος. Διαμορφώνουμε και τοπικές επιτροπές, όπου είναι δυνατόν.

11. Ξεκινάμε, σε συντονισμό και με τη ΜΑΡΣ και με κάθε άλλη δύναμη που μπορεί να συμφωνήσουμε, μεγάλη καμπάνια γύρω από το θέμα της αναγκαίας εξόδου από το ευρώ/ΕΕ, με στόχο να αποδείξουμε πώς η έξοδος είναι δυνατή, και προσπάθεια ώστε να αυτό να γίνει θέση ευρύτερων κομματιών του κινήματος. Κρίσιμο ζήτημα είναι ειδικά σήμερα είναι ο αντιΕΕ αγώνας να γίνεται από την σκοπιά των εργατικών και λαϊκών συμφερόντων και όχι από την σκοπιά της αστικής διαπραγμάτευσης (Λεπέν/ακροδεξιά ρεύματα), με διεθνιστική προοπτική, σε σύνδεση με το συνολικό μας πρόγραμμα.

12. Κεντρικοποιούμε από τώρα και συστηματικά τον πολιτικό στόχο «όχι σε νέα δανειακή συμφωνία - όχι σε νέο μνημόνιο» και σε επίπεδο πολιτικό και σε επίπεδο κοινωνικών κινημάτων, με στόχο μεγάλες παλλαϊκές κινητοποιήσεις την περίοδο που θα κλιμακώνεται η διαπραγμάτευση.

13. Αναπτύσσουμε σταθερά την αντιρατσιστική και αντιφασιστική δράση ενόψει των κρίσιμων εξελίξεων με την δίκη της Χρυσής Αυγής. Παλεύουμε να γίνει πλατιά υπόθεση του εργατικού και λαϊκού κινήματος η βαριά καταδίκη της εγκληματικής ναζιστικής συμμορίας. Ασκούμε κριτική στην στάση της κυβέρνησης που με σειρά ενεργειών (δηλώσεις Πανούση για την «αυτοδιάλυση» των φασιστικών πυρήνων στα σώματα ασφαλείας, εξάρτηση της «λειτουργίας της Βουλής» από την παρουσία των φασιστών βουλευτών, απουσία από την δίκη Κασσιδιάρη, ανοχή απέναντι στις σχέσεις ΑΝΕΛ-ΧΑ κλπ) δείχνει απαράδεκτη ανοχή απέναντι στην ΧΑ.

Ταυτόχρονα πρωτοστατούμε στην μάχη για να ικανοποιηθούν οι διεκδικήσεις του αντιρατσιστικού κινήματος (κλείσιμο στρατοπέδων συγκέντρωσης, ιθαγένεια και νομιμοποίηση, ξήλωμα του φράχτη και της Φρόντεξ) κόντρα στην ισλαμοφοβία και τις απαράδεκτες δηλώσεις Καμένου – Κοτζιά) για «κύμα τζιχαντιστών που θα κατακλύσει την ΕΕ αν αφεθεί η Ελλάδα να καταρρεύσει οικονομικά».

Συμμετέχουμε στα αντιρατσιστικά αντιφασιστικά συλλαλητήρια σε όλη την Ελλάδα στις 21/3 και οργανώνουμε μαζί με την ΚΕΕΡΦΑ, κοινότητες μεταναστών και άλλες εργατικές συλλογικότητες, συλλογικότητες που δρουν σε επίπεδο γειτονιάς, αντιφασιστικές επιτροπές και συντονισμούς εκδηλώσεις – κινητοποιήσεις και μεγάλο αντιφασιστικό συλλαλητήριο την ημέρα που θα ξεκινάει η δίκη της ΧΑ στις 20 Απρίλη.

14. Συνεχίζουμε στην λογική της συσπείρωσης και της πολιτικής συνεργασίας των δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής, αντιιμπεριαλιστικής, αντιΕΕ Αριστεράς με συγκεκριμένες πρωτοβουλίες πάνω σε όλα τα μέτωπα της περιόδου, στην βάση της πρότασης πολιτικής συνεργασίας που έχει απευθύνει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με τις αναγκαίες κάθε φορά επικαιροποιήσεις. Επιδιώκουμε οι όποιες πρωτοβουλίες να συνδέονται από άποψη περιεχομένου με το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα και να συμβάλλουν στην προώθηση του πόλου της ανεξάρτητης – αντικαπιταλιστικής αριστεράς.

Συνεχίζουμε στον δρόμο της πολιτικής συνεργασίας ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΜΑΡΣ, με βάση και τις μέχρι τώρα αποφάσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μονιμοποιώντας τις μορφές συνεργασίας (κοινές ανακοινώσεις, σταθερές επαφές σε επίπεδο συντονιστικών, κοινό γραφείο τύπου). Προχωράμε σε κοινές ανακοινώσεις για σημαντικά ζητήματα της συγκυρίας, την ανάληψη κοινών πολιτικών πρωτοβουλιών και ένα μόνιμο συντονισμό στην δράση. Επιδιώκουμε να προσελκύσουμε και άλλες δυνάμεις και αγωνιστές που μοιράζονται αυτές τις πολιτικές κατευθύνσεις.

Αναπτύσσουμε την μετωπική μας τακτική «από πάνω» και «από κάτω». Οι τοπικές και κλαδικές Επιτροπές πρέπει να συζητήσουν συγκεκριμένα με κόσμο του κινήματος κινήματος και άλλες δυνάμεις της μαχόμενης αριστεράς, σε κοινή δράση και πρωτοβουλία, για το ξήλωμα των μνημονίων σε εργασία και νεολαία. . Την ενίσχυση των αντικαπιταλιστικών κινήσεων, των εργατικών και λαϊκών συσπειρώσεων, των «εργατικών λεσχών» και των δομών αλληλεγγύης που συνδέονται με το λαϊκό και εργατικό κίνημα και είναι ανεξάρτητες από κυβέρνηση, κράτος, εκκλησία και ΜΜΕ, την προσέγγιση και προώθηση του αντικαπιταλιστικού προγράμματος.

15. Οργανώνουμε πλατιά εξόρμηση στον λαό με τις θέσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ενισχύουμε την ανεξαρτησία και την αυτοτέλεια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ χωρίς εκπτώσεις αλλά με λογική ανάπτυξης και γείωσης του αντικαπιταλιστικού μεταβατικού προγράμματος της. Μές στην βδομάδα πρέπει να κυκλοφορήσουν τα αναγκαία υλικά.

16. Συμπερασματικά, με βάση όλα όσα παραπάνω αναφέρονται παίρνουμε πρωτοβουλίες πάνω στα εξής μέτωπα:

- Ανάπτυξη κινήματος για την ικανοποίηση των αιτημάτων των εργατικών και λαϊκών αγώνων (αύξηση μισθών, συλλογικές συμβάσεις, ανεργία, ανατροπή μνημονιακών νόμων κ.ο.κ.

- Μονομερής διαγραφή του χρέους τώρα.

- Να μην περάσει η νέα συμφωνία του Ιουνίου. Όχι στο νέο μνημόνιο.

- Ειδική παρέμβαση για την Πρωτομαγιά με πρωτοβουλίες πριν για την εμφάνιση της πρότασής μας στο εργατικό κίνημα.

- Άνοιγμα της δουλειάς μας στη νεολαία.

- Πρωτοβουλίες για την εμβάθυνση του αντικαπιταλιστικού μεταβατικού προγράμματος.

- Καμπάνια ενάντια σε ευρώ και ΕΕ.

- Διεθνιστικές πρωτοβουλίες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και των δυνάμεων της πολιτικής συνεργασίας.

 Όλες οι τοπικές και κλαδικές επιτροπές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλούνται να συνεδριάσουν άμεσα και να πάρουν πρωτοβουλίες για την προώθηση της απόφασης στο σύνολό της.

17. Προετοιμάζουμε ολόπλευρα την 3^η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με στόχο τον καλύτερο δυνατό πολιτικό εξοπλισμό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις νέες πρωτότυπες συνθήκες, την οργανωμένη επαφή της με τον μαχόμενο κόσμο, τον ανοιχτό δημοκρατικό διάλογο, την εμβάθυνση της δημοκρατίας, κρατώντας σαν σοβαρό κεκτημένο την διαδικασία της συζήτησης και των αποφάσεων για την πολιτική και εκλογική τακτική του Γενάρη.

Η 3^η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα γίνει μέσα στο πρώτο δεκαπενθήμερο του Ιούνη.

Το Π.Σ.Ο. της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Μάρτης 2015