1) Εισαγωγικά
Το παρακάτω κείμενο αποτελεί την προσωπική μου άποψη σαν πάνω από όλα κομμουνιστής και αγωνιστής εντός του κομμουνιστικού κινήματος της χώρας μας. Όσο περνά ο καιρός αντιλαμβάνομαι ότι έχει έρθει ή ώρα για ποιοτικές και ποσοτικές πολιτικές τομές. Οι ανάγκες των καιρών απαιτούν τόσο μετωπική πολιτική από την πλευρά όλων των αγωνιστών και των οργανώσεων κομμάτων που θέλουν να ασπάζονται τον κομμουνισμό όσο και μια ευρύτερη συστράτευση των αγωνιστών, και των καταπιεσμένων τάξεων σε ένα σύγχρονο και επαναστατικό κόμμα του σήμερα, που να εμπνέεται από τη μαρξιστική θεωρία και με διαλεκτικό τρόπο να την εφαρμόζει στο παρόν. Οι επιταγές των μπολσεβίκων για την υπόθεση της επανάστασης στη θεωρία και στην πράξη είναι πιο επίκαιρες από ποτέ και ακόμα και σήμερα η ντόπια και η ξένη αντίδραση τις τρέμει!! Επειδή όμως προς όλα αυτά κρίσιμη είναι η καμπή κάθε πολιτικής μάχης σε αυτό το πλαίσιο θα ήθελα να μοιραστώ δύο απόψεις-σκέψεις για τις εκλογές !
2) Για τις εκλογές στις 25/1/2015
« Το μέλλον των επόμενων γενιών εξαρτάται από τις δικές μας επιλογές τώρα!»
«Ας υπερασπιστούμε την προοπτική των μισθωτών και των εργαζομένων σε ένα καλύτερο αύριο…Διότι το μέλλον ανήκει στους πολλούς και όχι στους λίγους… »
Ότι ισχύει σήμερα σε μορφή πυραμίδας είναι η παρακάτω εικόνα:
Τα τελευταία τέσσερα χρόνια βλέπουμε όλοι μας τις ζωές μας να χειροτερεύουν, τα σπίτια μας να μένουν κρύα, τις αυτοκτονίες να αυξάνονται μέρα με τη μέρα , τα παιδιά μας να μεταναστεύουν στο εξωτερικό στην αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής. Αυτοί που μέσα από το κοινοβούλιο της Βουλής υπό το ένα ή το άλλο πρίσμα στήριξαν τις μνημονιακές επιλογές είναι αυτοί που σήμερα τολμούν να μιλάνε για το δικό μας μέλλον, να προβάλλουν ως μόνη λύση για τη σωτηρία της χώρας την ίδια κατεύθυνση αποδοχής όλο και πιο επώδυνων κάθε φορά οικονομικών μέτρων, να μιλάνε για ανάγκη θυσίας ενώ οι ίδιοι κάθονται πίσω από τους παχυλούς βουλευτικούς μισθούς τους.
Ο καπιταλισμός και οι υπηρέτες του στο έδαφος της οικονομικής κρίσης έρχεται να εξαθλιώσει τα μεσαία και τα κατώτερα στρώματα όλο και περισσότερο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η χώρα μας! Τέσσερα χρόνια μετά βλέπουμε ξεκάθαρα ποιοι συνεχίζουν να έχουν να ψωνίσουν και ποιοι τρώνε από τα σκουπίδια ή περιμένουν για ένα πιάτο φαγητό από ελεημοσύνη. Ο λαός μας όμως εκτός από φιλόξενος και με ζεστή καρδιά είναι και περήφανος. Εκτός όμως από τα παραπάνω συνεχίζουμε να είμαστε και απερίσκεπτοι διότι αφήνουμε ως τώρα άλλους να αποφασίζουν για το μέλλον μας .Ήρθε η ώρα της η κοινωνική μας συνείδηση να αφυπνιστεί και να μπούμε στο δρόμο της πραγματικής αλλαγής.
Ας δούμε λοιπόν τη βαρβαρότητα που μας επέβαλλαν με τα στοιχεία μάλιστα της ΕΛΣΤΑΤ πριν την αναδιοργανώσουνε βιαίως λόγο των μνημονιακών απαιτήσεων. Καλύτερο και πιο άμεσο παράδειγμα της κοινωνικής βαρβαρότητας η οποία έχει ενταθεί ακόμα περισσότερο δεν μπορούσα προς το παρόν να βρω.
‘ΜΑΖΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ’
- Το δημόσιο χρέος από 235 δις ευρώ έχει φθάσει στα 321 δις ευρώ (άυξηση 36,5%)
- Απώλειες στις συντάξεις 45% , Απώλειες στους μισθούς 38% , η αγοραστική δύναμη των νοικοκυριών έχει πέσει κατά 38% ενώ το ποσοστό όλο και αυξάνει.
- Κόκκινα στεγαστικά δάνεια
- Ποσοστό φτώχειας: Έχει αυξηθεί κατά 98%
- Ποσοστό κατάθλιψης :Έχει αυξηθεί 272%
- Οι νέοι στο κοινωνικό περιθώριο-εκτός απασχόλησης και εκπαίδευσης είναι στο 92%
- Οι νέοι που δεν μπορούν να έχουν δικιά τους κατοικία και άρα αυτοτέλεια για να δημιουργήσουν τη δικιά τους οικογένεια είναι στο 80%
- Οι αυτοκτονίες έχουν ξεπεράσει τις 3500 και αυξάνονται ραγδαίως με ποσοστό πάνω πια από 45%.
- Πάνω από 4 εκατομμύρια είναι οι πολίτες που βρίσκονται στην κοινωνική εξαθλίωση.
