Αγώνας ως τη συντριβή του φασισμού

Πέντε χρόνια συμπληρώνονται από την πολιτική δολοφονία του αγωνιστή Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι από το θρασύδειλο μακρύ χέρι του κράτους και του άθλιου αστικού πολιτικού συστήματος, τη ναζιστική συμμορία Χρυσή Αυγή.

 Η ταξική επίθεση είναι σκληρή. Ο φασισμός δεν είναι μια τρομοκρατική απειλή γενικά και αόριστα αλλά αποτέλεσμα ενός καλού και οργανωμένου σχεδίου επιβολής της πολιτικής του κεφαλαίου σε καιρούς κρίσης που προετοιμάζεται χρόνια. Η είσοδος της ΧΑ στην «επίσημη» πολιτική μόνο τυχαία δεν ήταν, αφού οργανώθηκε και ενισχύθηκε από κέντρα εντός του κρατικού μηχανισμού, κάτι που επιβεβαιώνεται από πλήθος γεγονότων, όπως η συνεργασία Χρυσαυγιτών και ΜΑΤ σε μια σειρά διαδηλώσεων, η εκπαίδευση των ταγμάτων εφόδου της νεοναζιστικής συμμορίας από στελέχη του ελληνικού στρατού, η είσοδος και ανάπτυξη τους στους κατασταλτικούς μηχανισμούς, η σύνδεσή τους με κυκλώματα μαφιόζικου χαρακτήρα, η χρηματοδότηση τους από γνωστούς κεφαλαιοκράτες - γκάνγκστερ, η πολύχρονη σχέση του αρχηγού τους Μιχαλολιάκου με την Ε.Υ.Π., η ανάδειξη μελών τους στο στρατό και τους απόστρατους, ειδικά στις Ειδικές Δυνάμεις, τη Σχολή Ευελπίδων και σε συγκεκριμένες οργανώσεις αποστράτων, η υποστήριξη της ΧΑ  από θύλακες της στο δικαστικό σύστημα και στην Εκκλησία.

Πρέπει να διατρανωθεί η απαίτηση για παραδειγματική τιμωρία όλων των ενόχων, άμεσων και ηθικών αυτουργών για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και για όλες τις δολοφονικές και εγκληματικές ενέργειες της Χρυσής Αυγής.

Όποτε το κεφάλαιο και οι πολιτικοί εκφραστές του συναντούσαν μπροστά τους το εμπόδιο του μαζικού λαϊκού κινήματος δε δίσταζαν να αξιοποιήσουν τους φασίστες για τη τρομοκράτηση του αγωνιζόμενου λαού και την ήττα του, από τη φασιστική κυβέρνηση της Ουκρανίας μέχρι την Ελλάδα. Η δολοφονία Φύσσα ήταν ο κρίκος στην αλυσίδα αυτής της πρακτικής που άναψε τη δίκαιη οργή του λαού. Όλη η μετεμφυλιακή ιστορία του ελληνικού αστικού κράτους είναι πλούσια από τέτοιες επιθέσεις από στελέχη «πρώτης γραμμής» του χώρου του φασισμού (δολοφονίες Λαμπράκη, Τεμπονέρα κ.ά.). Οι επιθέσεις σε αγωνιζόμενες-αγωνιζόμενους, αντιφασίστριες-αντιφασίστες, μετανάστριες-μετανάστες, συνεχίζονται.

Αυτό που δεν αντιλαμβάνονται οι φασίστες και οι οργανωτές τους είναι ότι το λαϊκό εργατικό κίνημα δεν τρομοκρατείται. Όσο λυσσαλέα και να είναι η επίθεση τους μας γεμίζουν μόνο αποφασιστικότητα και τόλμη ώστε να πετύχουμε την οριστική συντριβή τους.

Όλες και όλοι στις αντιφασιστικές κινητοποιήσεις στις 18 Σεπτέμβρη. Κερατσίνι, 17:30 (οδός Παύλου Φύσσα 60). Θεσσαλονίκη, 18:00, Καμάρα.