Κίνημα στην Πόλη του Ζωγράφου - Δημόσιο κάλεσμα για συμπόρευση στα τοπικά κινήματα και στις δημοτικές εκλογές

Από: Κίνημα στην Πόλη του Ζωγράφου

Κάλεσμα του Κινήματος στην Πόλη του Ζωγράφου για την συμπόρευση των δυνάμεων του κινήματος και της ριζοσπαστικής και κομμουνιστικής αριστεράς της πόλης μας









Ζούμε σε μία κρίσιμη περίοδο για το μέλλον των εργαζομένων, της νεολαίας και του λαού μας. Η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση ολοένα και βαθαίνει, σύννεφα πολέμου μαζεύονται στη γειτονιά μας στη Μέση Ανατολή. Η οικονομική, κοινωνική και πολιτική κρίση στη χώρα μας βαθαίνει, με το περίφημο success story να αποδεικνύεται επικοινωνιακό παραμύθι που μόνο γέλια δεν φέρνει σε μία Ελλάδα με 27% ανεργία, ύφεση, λιτότητα και ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου. Η μνημονιακή συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, με ευθύνες να βαραίνουν και άλλες δυνάμεις που συγκυβέρνησαν «υπεύθυνα» (ΔΗΜΑΡ), ακολουθώντας τις επιταγές της ΕΕ και του ΔΝΤ υλοποιεί χωρίς δισταγμό τις πολιτικές των μνημονίων που πραγματικό στόχο δεν έχουν την αποπληρωμή του χρέους, αλλά την ανόρθωση της κερδοφορίας του κεφαλαίου και την εξυπηρέτηση εγχώριων και ξένων συμφερόντων. Νέο μνημόνιο και μέτρα έρχονται και ο αντιλαϊκός κατήφορος αυτής της πολιτικής δεν θα έχει τελειωμό αν δεν τον ανατρέψουν οι εργαζόμενοι και ο λαός με την πάλη τους.
Την ίδια στιγμή οι λαοί όλου του κόσμου αντιστέκονται. Μεγάλες απεργίες, κινήματα πλατειών, Αραβική Άνοιξη, Occupy street στις ΗΠΑ. Και ο λαός μας δεν αποτελεί εξαίρεση, αντιθέτως έχει ξεσηκωθεί επανειλημμένα απέναντι στα μνημόνια και την πολιτική της Τρόϊκας της κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ. Στις απεργίες, στις πορείες, στις καταλήψεις, στις πλατείες, στη Χαλυβουργία, στη ΒΙΟ.ΜΕ., στην ΕΡΤ. Και πρόσφατα και ενάντια στο τέρας του φασισμού-ναζισμού μετά τη δολοφονία του Π.Φύσσα από τους μαχαιροβγάλτες της Χρυσής Αυγής. Ζούμε στιγμές ενός «παρατεταμένου λαϊκού πολέμου» με ανόδους και υφέσεις του λαϊκού κινήματος, με διαρκές χώνεμα της εμπειρίας και αναβάθμιση των πολιτικών ερωτημάτων και των αναγκαίων μορφών πάλης. Είναι σαφές όμως ότι παρόλο που υπάρχουν πολιτικά και κινηματικά προχωρήματα, ο αντίπαλος βρίσκεται ακόμα σε θέση ισχύος, προχωρά τον αντιλαϊκό σχεδιασμό του και η κοινωνική μάχη έχει πολλά επεισόδια ακόμα. Το δίλημμα για τον κόσμο του κινήματος και της Αριστεράς όμως είναι σαφές: ή ο αντίπαλος θα επιτύχει μία πρωτοφανή αντιδραστική αναδιάρθρωση της καπιταλιστικής οικονομίας που θα ισοπεδώσει τις μεταπολεμικές εργατικές και λαϊκές κατακτήσεις ή το κίνημα θα επιβάλλει έναν άλλο δρόμο με όρους διαρκούς αγώνα, ρήξης, σύγκρουσης και ριζοσπαστικών τομών τόσο στο κοινωνικό πεδίο όσο και στο πολιτικό επίπεδο της εξουσίας, το δρόμο της ριζικής ανατροπής της πολιτικής του κεφαλαίου.   

Σταθμίζοντας αυτά πιστεύουμε ότι ζούμε σε μια εποχή που η αριστερά τολμηρά πρέπει να σηκώσει το γάντι της κοινωνικής αντίστασης και ανατροπής, να αναμετρηθεί με το εγχείρημα του κοινωνικού μετασχηματισμού σε προοδευτική σοσιαλιστική κατεύθυνση. Να στοχαστεί με ποιους τρόπους θα λειτουργήσει ξανά καταλυτικά, θα εμπνεύσει, θα κινητοποιήσει και θα συμβάλλει στην οργάνωση του λαού και των εργαζομένων ώστε να πάρουμε όλοι μαζί τις τύχες της κοινωνίας στα χέρια μας. Να αναζητήσει τις αναγκαίες πολιτικές οριοθετήσεις και προγραμματικές αρχές για να μπορεί να εκπληρώσει επιτυχημένα το σκοπό αυτό.

Όλα αυτά μπορεί να φαντάζουν για κάποιους «κεντρικά» πολιτικά ερωτήματα που αφορούν λίγο ή καθόλου το πιο «στενό» πεδίο των δημοτικών εκλογών στην πόλη μας. Ακούμε συχνά ότι αυτά είναι και πλεονασμός μπροστά στο ερώτημα να ενωθεί όλη η αριστερά γενικά ή να πάμε όλοι μαζί (ακόμα και δυνάμεις πέρα από την αριστερά) «για να πάρουμε το δήμο». Στην εποχή του μνημονίου που η παραμικρή εργασιακή, κοινωνική και τοπική διεκδίκηση βρίσκει μπροστά της το τείχος της Τρόϊκας δεν είναι δυνατόν αυτά να είναι «πλεονασμός». Στην εποχή που το δάνειο του δήμου Ζωγράφου για την υπόθεση της Βίλας έγινε κεντρικό πολιτικό θέμα από την Τρόϊκα και χρειάστηκε επέμβαση του ελληνικού κράτους δεν υπάρχει «στενά» τοπικός πολιτικός λόγος που μπορεί να ενώσει δυνάμεις ακόμα και αν έχουν εντελώς διαφορετική τοποθέτηση για το κεντρικό πολιτικό ερώτημα της χώρας που στενάζει κάτω από τα μνημόνια και τη λιτότητα. Στην εποχή του Καλλικράτη και του στενού δημοσιονομικού πλαισίου για τις λειτουργίες των δήμων δεν μπορεί να λειτουργήσει (πόσο μάλλον να διοικηθεί ένας δήμος) χωρίς ρήξη με την κεντρική πολιτική εξουσία και την Τρόϊκα. Η τοποθέτησή μας είναι σαφής: χρειάζεται συγκεκριμένο πλαίσιο αρχών και κατευθύνσεων, χρειάζεται προγραμματική συμφωνία για οποιαδήποτε επιτυχημένη και αποτελεσματική συνεργασία και συμπόρευση. Αλλιώς θα υπάρξουν ξανά και ξανά τα ίδια λάθη συγκολλήσεων χωρίς αρχές που τελικά θα αποτυγχάνουν να εξυπηρετήσουν ριζοσπαστικούς στόχους και θα καταλήγουν απλοί διαχειριστές της υπάρχουσας κατάστασης. Αφήνοντας κάθε φορά και περισσότερες πληγές στον κόσμο του κινήματος και της αριστεράς, απογοητεύοντας και νομιμοποιώντας την αντιδραστική λογική του «όλοι ίδιοι είστε». Δεν είμαστε όλοι ίδιοι! Και αυτό που πρέπει να μας κάνει διαφορετικούς είναι μία άλλη κινηματική ηθική και εντιμότητα, είναι το να πολιτευόμαστε βάσει αρχών δημόσια και ανοιχτά χωρίς υπόγειες διαβουλεύσεις και συναλλαγές.

Με αυτό το σκεπτικό, θεωρούμε ότι στην πόλη μας υπάρχουν οι όροι να συμπορευτούμε με ένα ευρύτερο κοινωνικό και πολιτικό δυναμικό στη βάση συγκεκριμένων αρχών και κατευθύνσεων που για εμάς στην εποχή που ζούμε είναι:

- η αναγνώριση του χαρακτήρα των δήμων και της τοπικής αυτοδιοίκησης πλέον ως τοπικού κράτους-βραχίονα του κεντρικού κράτους με ολοένα μειωμένες αρμοδιότητες στο πλαίσιο των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων του Καποδίστρια και του Καλλικράτη

- η κατάργηση του Καλλικράτη, των Μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων

- η ρήξη και ανατροπή της πολιτικής της κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ και του ευρωμονόδρομου των μνημονίων, της λιτότητας και των ιδιωτικοποιήσεων που επιβάλλουν

- η αποκάλυψη της αλληλοδιαπλοκής των πολιτικών αυτών με τις επιλογές που κάνουν οι δημοτικές αρχές

- η απειθαρχία και πάλη για την ανατροπή των οδηγιών, των κανονισμών και των αποφάσεων της ΕΕ που συγκρούονται με τα λαϊκά συμφέροντα και τις εργατικές ανάγκες, όπως το λεγόμενο «σύμφωνο σταθερότητας», ο ασφυκτικός έλεγχος των προϋπολογισμών, το Δουβλίνο ΙΙ για τη μετανάστευση 

- η παύση πληρωμών και η διαγραφή του χρέους των δήμων και του κεντρικού κράτους

- η διατήρηση και διεύρυνση των δημόσιων αγαθών και των κοινωνικών υπηρεσιών στο πλαίσιο του δήμου και του κεντρικού κράτους

- η ριζική αναδιανομή εισοδήματος προς όφελος των εργαζομένων

- η υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων του δήμου με καταγγελία κάθε λογικής διορισμών μέσα από παράνομες και πελατειακού τύπου διαδικασίες που από τη μία συσκοτίζουν τον αντεργατικό ρόλο της διοίκησης και από την άλλη υπονομεύουν τη συλλογική δράση, την αξιοπρέπεια και την ενότητα των εργαζομένων

- οι εθνικοποιήσεις τραπεζών και μεγάλων επιχειρήσεων

- η αντίθεση στην ανάθεση κοινωνικών λειτουργιών των δήμων σε ΜΚΟ και ιδιώτες

- η αντίθεση στην υλοποίηση έργων με ΣΔΙΤ

- η αποφασιστική στήριξη των τοπικών κινημάτων και των ευρύτερων εργατικών και λαϊκών κινημάτων και διεκδικήσεων

- η υπεράσπιση και διεύρυνση των δημόσιων χώρων

- η υποστήριξη των θέσεων της Επιτροπής Αγώνα για τη Βίλα Ζωγράφου, για 

μη αποδοχή της δωρεάς της οικογένειας Ζωγράφου για το 50% του Κτήματος που θα συνεπάγεται ταυτόχρονη αναγνώριση των δανειακών υποχρεώσεων του Δήμου Ζωγράφου για την εξαγορά του υπόλοιπου 50% έναντι 19,5 εκ. 

- η επαναφορά του πάγιου αιτήματος για απαλλοτρίωση του Κτήματος με νέα αξιολόγηση του στη βάση του χαρακτηρισμού του ως πάρκο υψηλού πρασίνου. Η απόδοση ευθυνών (πολιτικών, ποινικών) σε όσους μπλέχθηκαν στην υπόθεση του δανείου, υποθηκεύοντας το μέλλον του δήμου για τα επόμενα 20 χρόνια.

- η αντισυνδιαχειριστική-κινηματική φυσιογνωμία και η συλλογική λειτουργία 

Απευθύνουμε αυτό το δημόσιο κάλεσμα για συμπόρευση στα τοπικά κινήματα και στις δημοτικές εκλογές (όπως κάναμε και στις προηγούμενες εκλογές) του κοινωνικού και πολιτικού δυναμικού που συμφωνεί σε αυτό το πολιτικό πλαίσιο και φυσιογνωμία πέρα από υπόγειες διαπραγματεύσεις, ώστε να υπάρχουν δημόσιοι όροι τοποθέτησης. Πρόθεσή μας και κεντρική προτεραιότητα πέρα από συζητήσεις προσώπων είναι να κατέλθουμε με αυτό το δυναμικό στις δημοτικές εκλογές στη βάση αυτών των προγραμματικών και πολιτικών αιτημάτων και στόχων.