Από : Αριστερή Συσσπείρωση
Η τρικομματική κυβέρνηση κατέρρευσε υπό το βάρος του λαϊκού παράγοντα. Ο αγώνας υπεράσπισης της ΕΡΤ, των θέσεων εργασίας και του δημόσιου χαρακτήρα της ενημέρωσης και του πολιτισμού τσαλάκωσε την κυβερνητική εικόνα του “successstory” και άνοιξε το δρόμο για να εισέλθει στο προσκήνιο ο λαϊκός παράγοντας.
Η πολιτική κρίση και η απειλή κατάρρευσης της κυβέρνησης δεν είναι αποτέλεσμα, αποκλειστικά και μόνο, του κλεισίματος της ΕΡΤ. Είναι, πολύ περισσότερο, η κατάληξη της κυβερνητικής πολιτικής, και της κοινωνικής εξαθλίωσης που αυτή επιφέρει. Είναι η βουβή αποδοκιμασία των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, ένα κύμα αγανάκτησης που δεν έβρισκε και δε βρίσκει ακόμα την ανάλογη πολιτική έκφραση. Είναι η ισχύς των αντιστάσεων, που σε ένα πόλεμο απωλειών με την κυβερνητική εξουσία, δε μετράει μόνο ήττες, αλλά καταφέρνει και χτυπήματα στον αντίπαλο.
Ο αντίπαλος όμως πολύ απέχει από το να καταρρεύσει. Τα κινήματα υποστήριξης του λαϊκού εισοδήματος δεν έχουν ευοδοθεί με κατακτήσεις παρά τον παρατεταμένο πόλεμο. Δεν έχουν καταφέρει να μπλοκάρουν τις κυρίαρχες επιλογές της αστικής τάξης και να αποτρέψουν την κοινωνική καταστροφή μεγάλου μέρους του εργαζόμενου λαού. Έχουν όμως καταφέρει πλήγματα σημαντικά, έχουν περιορίσει τις απώλειες σε θέσεις εργασίας στο δημόσιο και έχουν περιορίσει τη δυνατότητα της κυβέρνησης για ξεπούλημα της λαϊκής περιουσίας. Οι κινητοποιήσεις της ΕΡΤ απέδειξαν ότι όταν ο εργαζόμενος λαός εισβάλει βίαια στο προσκήνιο έχει τη δυναμική να επιβάλει τις εξελίξεις και να καθορίσει γεγονότα. Όσο όμως η αγανάκτηση και οι αυθόρμητες εστίες αντίστασης, δε βρίσκουν διέξοδο και έκφραση στο πολιτικό σκηνικό, ο κίνδυνος σταθεροποίησης της νέας κυβέρνησης παραμένει ορατός.
Η αριστερά έχει, αναμφίβολα, το δικό της μερίδιο ευθύνης ως προς την διαμορφούμενη κατάσταση, γιατί την κρισιμότερη στιγμή, την ώρα που ο εργαζόμενος λαός, οι άνεργοι και η νεολαία περίμεναν και απαιτούσαν να βάλει πλάτη, αυτή απουσίαζε. Είτε προτάσσοντας την τακτική του ώριμου φρούτου για την κυβερνητική εξουσία, αρνούμενη, επί της ουσίας και όχι διακηρυκτικά, να αποτελέσει τον φυσικό σύμμαχο και πολιτικό εκφραστή του εργαζόμενου λαού, στη σύγκρουση με την κυβερνητική εξουσία (παρέχοντας, παράλληλα, άλλοθι στον εαυτό της για την ενδεχόμενη αποτυχία διαμέσου της λογικής της «καμένης γης»). Είτε τροφοδοτώντας τα πληττόμενα στρώματα με ανεδαφικές ψευδαισθήσεις για νέα κοινωνικά συμβόλαια και συμμαχίες με αυτόν που επιτίθεται, σκόπιμα αποκρύπτοντας το ότι, ιστορικά, οι λαϊκές κατακτήσεις αποτελούν προϊόν αγώνων και ρήξης, και όχι αποτέλεσμα «συμφωνιών» κορυφής. Είτε ακόμα και αναιρώντας τη δυνατότητα του λαού να καθορίζει τη μοίρα του στο σήμερα και να διαμορφώνει εξελίξεις, μέχρι να προκύψει η λαϊκή εξουσία, γυρίζοντας την πλάτη σε όλους όσους αγωνίζονται και αρνούμενη να αναλάβει το ρόλο της στις κοινωνικές συγκρούσεις.
Η βαθιά κρίση της κυβέρνησης, η κατάρρευση της τρικομματικής και η διαφαινομένη διαδοχή από μία νέα διμερή, ίδια με εκείνη που οδήγησε στο μνημόνιο της κυβέρνησης Παπαδήμου και η είσοδος του λαϊκού παράγοντα στο πολιτικό σκηνικό, καθορίζουν τις ευθύνες της συγκυρίας και ανοίγουν το δρόμο της ανατροπής.
Παρά τη λυσασμένη αντίδραση των κυρίαρχων μηχανισμών προπαγάνδας κατά του λαού και την προσπάθεια τρομοκρατίας από τους διεθνής τοκογλύφους απαιτείται η κλιμάκωση του αγώνα για την ανατροπή της κυβέρνησης της τρομοκρατίας και την κοινωνικής καταστροφής. Η Αριστερά οφείλει οργανώνοντας την κοινή της δράση και πάλη να συμβάλει και να ανοίξει το δρόμο της ανατροπής της «νέας» κυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, καθώς και κάθε μνημονιακής κυβέρνησης, της υπεράσπισης των κοινωνικών αγαθών και του λαϊκού εισοδήματος, της υπεράσπισης των εργαζομένων από τις απολύσεις και την ανεργία.
Για το λόγο αυτό και σήμερα πολύ περισσότερο από ποτέ είναι απαραίτητος ο παλλαϊκός ξεσηκωμός, με τις μορφές πάλης που μπορούν να θέσουν νικηφόρο πρόσημο στις διεκδικήσεις των εργαζομένων, των άνεργων και της νεολαίας. Με απεργίες και μαζικά λαϊκά συλλαλητήρια και με στόχο :
> Να προκηρυχτεί πολιτική απεργία τώρα για να πέσει η μνημονιακή κυβέρνηση της καταστροφής
> Να στηριχθεί ο αγώνας των εργαζομένων στην ΕΡΤ. Να μην απολυθεί κανένας εργαζόμενος και να μην κλείσει η ΕΡΤ η οποία είναι περιουσία του ίδιου του λαού.
> Να αποσυρθεί η ΠΝΠ που διαλύει το δημόσιο τομέα και απειλεί τους εργαζόμενους με άμεση ανεργία
Είναι καθήκον της αριστεράς, σε αυτή την οριακή για τον ίδιο τον λαό, συγκυρία, να σηκώσει το γάντι απέναντι στις προκλήσεις που η πραγματικότητα δημιουργεί. Είναι ευθύνη της αριστεράς με το σύνολο των δυνάμεων της, να δώσει τον αγώνα μαζί με τον εργαζόμενο λαό για την ανατροπή της κυβέρνησης, των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων. Να παλέψει μέσα στο ίδιο το κίνημα θέτοντας ως στόχο την έξοδο από την Ε.Ε. και την ζώνη του ευρώ, ως απαραίτητο στοιχείο στην κατεύθυνση προστασίας των δικαιωμάτων και των αναγκών της ευρείας πληττόμενης πλειοψηφίας του λαού.
Η πολιτική κρίση και η απειλή κατάρρευσης της κυβέρνησης δεν είναι αποτέλεσμα, αποκλειστικά και μόνο, του κλεισίματος της ΕΡΤ. Είναι, πολύ περισσότερο, η κατάληξη της κυβερνητικής πολιτικής, και της κοινωνικής εξαθλίωσης που αυτή επιφέρει. Είναι η βουβή αποδοκιμασία των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, ένα κύμα αγανάκτησης που δεν έβρισκε και δε βρίσκει ακόμα την ανάλογη πολιτική έκφραση. Είναι η ισχύς των αντιστάσεων, που σε ένα πόλεμο απωλειών με την κυβερνητική εξουσία, δε μετράει μόνο ήττες, αλλά καταφέρνει και χτυπήματα στον αντίπαλο.
Ο αντίπαλος όμως πολύ απέχει από το να καταρρεύσει. Τα κινήματα υποστήριξης του λαϊκού εισοδήματος δεν έχουν ευοδοθεί με κατακτήσεις παρά τον παρατεταμένο πόλεμο. Δεν έχουν καταφέρει να μπλοκάρουν τις κυρίαρχες επιλογές της αστικής τάξης και να αποτρέψουν την κοινωνική καταστροφή μεγάλου μέρους του εργαζόμενου λαού. Έχουν όμως καταφέρει πλήγματα σημαντικά, έχουν περιορίσει τις απώλειες σε θέσεις εργασίας στο δημόσιο και έχουν περιορίσει τη δυνατότητα της κυβέρνησης για ξεπούλημα της λαϊκής περιουσίας. Οι κινητοποιήσεις της ΕΡΤ απέδειξαν ότι όταν ο εργαζόμενος λαός εισβάλει βίαια στο προσκήνιο έχει τη δυναμική να επιβάλει τις εξελίξεις και να καθορίσει γεγονότα. Όσο όμως η αγανάκτηση και οι αυθόρμητες εστίες αντίστασης, δε βρίσκουν διέξοδο και έκφραση στο πολιτικό σκηνικό, ο κίνδυνος σταθεροποίησης της νέας κυβέρνησης παραμένει ορατός.
Η αριστερά έχει, αναμφίβολα, το δικό της μερίδιο ευθύνης ως προς την διαμορφούμενη κατάσταση, γιατί την κρισιμότερη στιγμή, την ώρα που ο εργαζόμενος λαός, οι άνεργοι και η νεολαία περίμεναν και απαιτούσαν να βάλει πλάτη, αυτή απουσίαζε. Είτε προτάσσοντας την τακτική του ώριμου φρούτου για την κυβερνητική εξουσία, αρνούμενη, επί της ουσίας και όχι διακηρυκτικά, να αποτελέσει τον φυσικό σύμμαχο και πολιτικό εκφραστή του εργαζόμενου λαού, στη σύγκρουση με την κυβερνητική εξουσία (παρέχοντας, παράλληλα, άλλοθι στον εαυτό της για την ενδεχόμενη αποτυχία διαμέσου της λογικής της «καμένης γης»). Είτε τροφοδοτώντας τα πληττόμενα στρώματα με ανεδαφικές ψευδαισθήσεις για νέα κοινωνικά συμβόλαια και συμμαχίες με αυτόν που επιτίθεται, σκόπιμα αποκρύπτοντας το ότι, ιστορικά, οι λαϊκές κατακτήσεις αποτελούν προϊόν αγώνων και ρήξης, και όχι αποτέλεσμα «συμφωνιών» κορυφής. Είτε ακόμα και αναιρώντας τη δυνατότητα του λαού να καθορίζει τη μοίρα του στο σήμερα και να διαμορφώνει εξελίξεις, μέχρι να προκύψει η λαϊκή εξουσία, γυρίζοντας την πλάτη σε όλους όσους αγωνίζονται και αρνούμενη να αναλάβει το ρόλο της στις κοινωνικές συγκρούσεις.
Η βαθιά κρίση της κυβέρνησης, η κατάρρευση της τρικομματικής και η διαφαινομένη διαδοχή από μία νέα διμερή, ίδια με εκείνη που οδήγησε στο μνημόνιο της κυβέρνησης Παπαδήμου και η είσοδος του λαϊκού παράγοντα στο πολιτικό σκηνικό, καθορίζουν τις ευθύνες της συγκυρίας και ανοίγουν το δρόμο της ανατροπής.
Παρά τη λυσασμένη αντίδραση των κυρίαρχων μηχανισμών προπαγάνδας κατά του λαού και την προσπάθεια τρομοκρατίας από τους διεθνής τοκογλύφους απαιτείται η κλιμάκωση του αγώνα για την ανατροπή της κυβέρνησης της τρομοκρατίας και την κοινωνικής καταστροφής. Η Αριστερά οφείλει οργανώνοντας την κοινή της δράση και πάλη να συμβάλει και να ανοίξει το δρόμο της ανατροπής της «νέας» κυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, καθώς και κάθε μνημονιακής κυβέρνησης, της υπεράσπισης των κοινωνικών αγαθών και του λαϊκού εισοδήματος, της υπεράσπισης των εργαζομένων από τις απολύσεις και την ανεργία.
Για το λόγο αυτό και σήμερα πολύ περισσότερο από ποτέ είναι απαραίτητος ο παλλαϊκός ξεσηκωμός, με τις μορφές πάλης που μπορούν να θέσουν νικηφόρο πρόσημο στις διεκδικήσεις των εργαζομένων, των άνεργων και της νεολαίας. Με απεργίες και μαζικά λαϊκά συλλαλητήρια και με στόχο :
> Να προκηρυχτεί πολιτική απεργία τώρα για να πέσει η μνημονιακή κυβέρνηση της καταστροφής
> Να στηριχθεί ο αγώνας των εργαζομένων στην ΕΡΤ. Να μην απολυθεί κανένας εργαζόμενος και να μην κλείσει η ΕΡΤ η οποία είναι περιουσία του ίδιου του λαού.
> Να αποσυρθεί η ΠΝΠ που διαλύει το δημόσιο τομέα και απειλεί τους εργαζόμενους με άμεση ανεργία
Είναι καθήκον της αριστεράς, σε αυτή την οριακή για τον ίδιο τον λαό, συγκυρία, να σηκώσει το γάντι απέναντι στις προκλήσεις που η πραγματικότητα δημιουργεί. Είναι ευθύνη της αριστεράς με το σύνολο των δυνάμεων της, να δώσει τον αγώνα μαζί με τον εργαζόμενο λαό για την ανατροπή της κυβέρνησης, των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων. Να παλέψει μέσα στο ίδιο το κίνημα θέτοντας ως στόχο την έξοδο από την Ε.Ε. και την ζώνη του ευρώ, ως απαραίτητο στοιχείο στην κατεύθυνση προστασίας των δικαιωμάτων και των αναγκών της ευρείας πληττόμενης πλειοψηφίας του λαού.
Αριστερή Συσπείρωση,
21/06/2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου