Από ΗΜΕΡΑ ΤΣΗ ΖΑΚΥΝΘΟΣ
του Διονύση Κλάδη
Μηχανικού Μεταλλείων-Μεταλλουργού ΕΜΠ
και Μέλους του Δ. Σ. του Συλλόγου Τεχνικών Επιστημόνων Βιομηχανίας
Μετά από τρία σχεδόν χρόνια Μνημονίου και με την αλλαγή πολλών κυβερνητικών σχημάτων, με την αλλαγή τριών πρωθυπουργών και την σύσταση των δύο πιο αντιδραστικών κυβερνήσεων συνεργασίας στην ιστορία της νεότερης Ελλάδας, οι κοινωνικές αντιστάσεις δεν έχουν πάψει να υπάρχουν και να «αναρριχώνται» στο προσκήνιο.
Μέσα από όλες αυτές τις αντιδράσεις του λαού, των εργαζόμενων, των ανέργων και της νεολαίας έχουν προκύψει μία σειρά από μικρές νίκες, κυρίως σε επίπεδο διαφόρων κοινωνικών χώρων. Ταυτόχρονα όμως έχουν προκύψει και μεγάλες απογοητεύσεις, οι οποίες πολλές φορές ρίχνουν και το ηθικό των ίδιων των αγωνιζόμενων στρωμάτων.
Μέσα στο τελευταίο εξάμηνο η τρικομματική κυβέρνηση έχει πάρει την επιλογή να έρθει σε ρήξη με όλη την κοινωνία εφαρμόζοντας το μέτρο της επιστράτευσης και την καταστολή για κάθε κομμάτι της κοινωνίας που αντιδρά, για κάθε απεργό .
Ξεκίνησε με την επιστράτευση των ναυτεργατών, ύστερα των εργαζόμενων του ΜΕΤΡΟ και πιο πρόσφατα των καθηγητών, χωρίς οι τελευταίοι να έχουν προλάβει καν να προκηρύξουν την απεργία τους. Τώρα έρχεται και το «χουντικής εμπνεύσεως» κλείσιμο της Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης. Το λουκέτο που έβαλε εν μία νυκτί στην ΕΡΤ η κυβέρνηση του Σαμαρά, είναι ένα μόνο στάδιο της εφαρμογής της κυβερνητικής πολιτικής. Είναι ένα στρατηγικό βήμα μέσα στο παιχνίδι για το κλείσιμο μια σειράς δημοσίων φορέων που διαχειρίζονται κοινωνικά αγαθά, τα οποία θα έπρεπε να είναι ελεύθερα προς διάθεση και χρήση για το λαό. Μετά την ΕΡΤ έρχεται η επίθεση στις υπόλοιπες ΔΕΚΟ. Σειρά παίρνουν η Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία – Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα, η ΔΕΗ, η ΕΥΔΑΠ και όλες οι επιχειρήσεις διαχείρισης νερού στην περιφέρεια.
Ο αγώνας των απολυμένων της ΕΡΤ δεν είναι, δεν θα γίνει και δεν μπορεί να χαρακτηριστεί σαν «συντεχνιακός». Είναι ένας αγώνας για την προάσπιση του ελεύθερου δικαιώματος για την ενημέρωση και την παρακολούθηση ποιοτικού τηλεοπτικού προγράμματος. Είναι ένας αγώνας ενάντια στην κρατική καταστολή και τον φασισμό, που ασπάζεται η κυβέρνηση του Σαμαρά και το ακροδεξιό δεκανίκι της που επιχαίρει για το κλείσιμο της ΕΡΤ. Είναι ένας αγώνα για την προάσπιση όλων των δημοσίων αγαθών. Είναι ένας αγώνας ενάντια στις αντιλαϊκές επιλογές της κυβέρνησης, της τρόικας, του ΔΝΤ και της ΕΕ. Άλλωστε τόσο οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ, όπως και όλοι όσοι έχουν βρεθεί στο ραδιομέγαρο της Αγ. Παρασκευής τις τελευταίες ημέρες, γνωρίζουν ότι μετά την ΕΡΤ θα υπάρξουν και άλλοι, όπως υπήρχαν και πριν από αυτή.
Όταν όλη η κοινωνία εξοντώνεται και ο κοινωνικός ιστός διαλύεται κανείς δεν μπορεί να λείψει από αυτό τον αγώνα. Είναι ένας αγώνας για τη ζωή και την αξιοπρέπειά μας. Οι κινητοποιήσεις στην ΕΡΤ ας είναι μια νέα αρχή. Ας γίνει τώρα η ΕΡΤ το βήμα που θα εκφραστούν και θα προβληθούν όλες οι φωνές αντίστασης των εργαζομένων, των ανέργων, των φοιτητών του λαού και της νεολαίας.
Και τελικά τι είναι η κοινωνία; Μήπως είναι μια λίμνη που την έχουν αποξηράνει και προσπαθεί το κίνημα να την ξαναγεμίσει με νερό, με μικρούς κουβάδες και περιμένοντας πότε – πότε μια βροχή και ίσως μια καταιγίδα; Όχι, η κοινωνία δεν είναι λίμνη! Είναι ένας κάμπος που πριν από χρόνια ήταν κατάφυτος και με γόνιμη γη. Είναι ένας κάμπος που, με τον τρόπο που τον καλλιέργησαν, τον ξέραναν και τον κατέστρεψαν. Όμως για να αρπάξει φωτιά αυτός ο κάμπος αρκεί μέσα σε όλα τα ξερόχορτα μια σπίθα, μια σπίθα που θα γίνει μια μεγάλη πυρκαγιά και θα κάψει όλους αυτούς που ξέραναν τον κάμπο . Τοτε λοιπόν ας γίνουμε εμείς αυτή η σπίθα, που θα βάλει την φωτιά στον κάμπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου