ΕΤΣΙ ΠΥΡΟΒΟΛΑΝΕ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΣΑΣ ΧΡΩΣΤΑΝΕ

ΜΟΣΧΑ 1980

για τον Νίκο Ζαχαριάδη...

Αναδημοσιέυουμε 2 άρθρα από τον ΗΜΕΡΌΔΡΟΜΟ

Με αφορμή τον Νίκο

Την 1η Αυγούστου 1973, σαν σήμερα, έφευγε από τη ζωή ο Νίκος Ζαχαριάδης.

Έχουν γραφτεί τόσα. Eχουν ειπωθεί ακόμα περισσότερα. Επιτρέψτε μου μια «μαρτυρία» διαφορετική, «προσωπική».

Ήταν χούντα. Εγώ πιτσιρικάς. Θυμάμαι τον πατέρα μου, όσες φορές το κυνηγητό δεν μεταφραζόταν για μας τα παιδιά στο «λείπει σε ταξίδι για δουλειές», στα συναπαντήματα με τους φίλους του (σσ: όσες φορές δεν «έλειπαν σε ταξίδι για δουλειές»…), στον αποχαιρετισμό, μισοχαμογελώντας, μισοσυνωμοτικά, να πετάνε πότε – πότε ο ένας στον άλλον εκείνη τη φράση: «Αγάπα το κελί σου, τρώγε το φαί σου και διάβαζε πολύ». Τί είναι αυτά που λένε, έλεγα από μέσα μου…

Αργότερα έμαθα ότι ήταν μια φράση που τη μοιραζόταν ο Νίκος Ζαχαριάδης, ο ιστορικός γραμματέας του ΚΚΕ, με τους συντρόφους του. Ήταν η συμβουλή του, ένα παρασύνθημα, για να κρατηθούν όρθιοι στις φυλακές και στις εξορίες. Αλλά πάλι μου φαινόταν παράξενο: Πώς γίνεται να αγαπάς το κελί σου;…

Στην πορεία κατάλαβα (νομίζω). Αυτό που λέγανε (νομίζω) ήταν ότι δεν παραιτείσαι ποτέ. Δεν σκύβεις ποτέ. Δεν συνθηκολογείς. Ποτέ. Παίρνεις δύναμη από ό,τι μπορεί να σου δώσει ζωή. Παίρνεις ζωή από την αγάπη για την ίδια τη ζωή. Από την αγάπη για την ομορφιά και το δίκιο. Από την αγάπη για τους ανθρώπους και τον τόπο σου. Ακόμα κι αν για τον τόπο σου, για την προκοπή του, χρειαστεί να ζεις μέσα στο «κελί» σου. Φροντίζεις το «κελί» σου, δεν το παρατάς, δεν απαρνιέσαι τον αγώνα και το όραμα να ξημερώσει το δίκιο στον τόπο σου. Και κάνεις ό,τι περνάει από το χέρι σου για να είσαι παρών και ετοιμοπόλεμος σε αυτό τον αγώνα. Δεν καταθέτεις τα όπλα. Φροντίζεις να συντηρείς τις βιολογικές αντοχές σου, αλλά και τη σπίθα στο μυαλό σου. Αν είναι να γράψεις Ιστορία, να γίνεις μέρος του λαού που θα γράψει τη δική του Ιστορία, πρέπει να σε παίρνουν τα πόδια σου. Και να δουλεύει το μυαλό σου.

Για τις γενιές που ακολούθησαν, για τη δικιά μου γενιά, το κελί έγινε κάπως πιο «ευρύχωρο». Το φαγητό «γρήγορο». Δεν είμαστε η γενιά που μπορεί να δίνει συμβουλές για «κελιά». Ούτε να κάνουμε μαθήματα για τη δύναμη της ψυχής που χρειάζεται για να «καταπιείς» τις σωματικές κακουχίες και την ανάξια πλερωμή που επιφύλαξε η «δημοκρατία» ενάντια στους αγωνιστές για δημοκρατία.

Όμως, το χρέος παραμένει ίδιο και ατόφιο. Κι αν θέλουμε να είμαστε άξιοι γιοί των πατεράδων μας, θα κριθούμε, τελικά, από αν γίνουμε άξιοι πατεράδες για τα παιδιά μας. Αν αξιωθούμε να τους μεταφέρουμε το μήνυμα και μαζί τη φλόγα κάθε φορά που το «κελί» θα στενεύει – και ειδικά όταν το «κελί» κατακλύζεται από τη βλακεία, από την ευτέλεια, από την απάτη, από το ψέμα, από το «δήθεν» και από το διαρκώς αναπαλαιωμένο «τίποτα».

Υστερόγραφο: Πατέρα – δεν πρόλαβα να στο πω: Είχατε δίκιο: «Αγάπα το κελί σου. Τρώγε το φαΐ σου. Και διάβαζε πολύ»…

Νίκος Ζαχαριάδης - Μήνυμα από την άλλη μεριά

Σαν σήμερα, 1η Αυγούστου του 1973, αυτοκτόνησε στο Σουργκούτ της Σιβηρίας ο κομμουνιστής ηγέτης, Νίκος Ζαχαριάδης.

Διαβάστε το «Μήνυμα από την άλλη μεριά» (ένα κείμενο του που γράφτηκε στις 28 Ιουλίου 1973, λίγες μέρες πριν φύγει από τη ζωή) και ακούστε ένα ηχητικό ντοκουμέντο (ένα απόσπασμα από ομιλία του, που μεταδόθηκε στις 2 Σεπτέμβρη 1951, από το ραδιοφωνικό σταθμό «Ελεύθερη Ελλάδα» που εξέπεμπε από το Βουκουρέστι).

Μήνυμα από την άλλη μεριά

Την τιμή κανένας δεν μπορεί να σου την αφαιρέσει. Την τιμή μπορείς μονάχα να την χάσεις.

Στη ζωή μου έκανα πολλά λάθη και στραβά. Ο αναμάρτητος πρώτος το λίθο βαλέτω. Όμως με κατηγόρησαν ότι πρόδωσα το KKE και τον αγώνα και με διέγραψαν απτό κόμα. Κανένας δε βρέθηκε ανοιχτά, αντρίκια να πει ότι αφτό είναι ψέμα. Παράπονο δεν έχω γιατί έμαθα το φορτίο να το κουβαλώ μόνος μου. Το KKE ήταν και παραμένει το κόμα μου και κανένας δεν μπορεί να το χτυπήσει και να το λερώσει χρησιμoπoιώvτας το όνομά μου. Όταν έκανα το γράμμα προς τον εισαγγελέα Αθηνών στα 1962 τόγραψα ξεκινώντας απτά ίδια κίνητρα που με καθοδηγούσαν όταν έγραφα και το γράμμα του 1940. Η αντίδραση της Αθήνας φάνηκε πιο έξυπνη, —όταν μου αρνήθηκε να γυρίσω στην Ελλάδα,— απαφτούς που το σήκωσαν σα μια ακόμα απόδειξη της προδοσίας μου.

Το κουκουέδικο πέρασε πολλές αντάρες και μπόρες, όμως να το ξεριζώσει κανένας δεν μπόρεσε γιατί αφτό θα σήμαινε να ξεριζώσει τον ίδιο το λαό. Παρόλες τις δοκιμασίες που τόδερναν και το δέρνουν το KKE είναι αθάνατο.

Το γράμμα αφτό το γράφω για να βουλώσω το στόμα σ’ όλους αφτούς που θα βάλουν τώρα τις φωνές. Με το KKE δεν είχα ούτε έχω ανοιχτούς λογαριασμούς. Ούτε μπορούσα ποτέ νάχω.

Απόλη μου την ψυχή εύχομαι σ’ αυτούς που φορτώθηκαν το πολύ δύσκολο έργο να ξαναστήσουν το κουκουέδικο στα πόδια του να πετύχουν απόλυτα, ολοκληρωτικά. Να το κάνουν το KKE της Εθνικής Αντίστασης, που οι βαλτοί την πρόδωσαν, το KKE του αθάνατου ΕΛΑΣ και του δοξασμένου ΔΣΕ.

28 Ιούλη 1973 

Ν. Ζαχαριάδης

Το «Μήνυμα από την άλλη μεριά» δημοσιεύθηκε στο βιβλίο «Νίκος Ζαχαριάδης: Θύτης και θύμα» (Εκδόσεις ΦΥΤΡΑΚΗ) του Πέτρου Ανταίου. Κι εδώ κρατήθηκε η ορθογραφία του συντάκτη.

Το ηχητικό ντοκουμέντο προέρχεται από το Αρχείο του ΚΚΕ και συμπεριλήφθηκε στο βίντεο που προβλήθηκε στο πλαίσιο της εκδήλωσης (2014) για τα 20 χρόνια από την πλημμύρα που έπληξε την έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ και το Αρχείο του Κόμματος.

το Πουλάω το σπίτι...

Διαδηλωτές Έσβησαν την ολυμπιακή φλόγα στο Ρίο

Η λαμπαδηδρομία στο Ρίο διακόπηκε όταν έπεσε πάνω σε διαδηλωτές, που έσβησαν την ολυμπιακή φλόγα. 

Η λαμπαδηδρομία στη μεγαλούπολη της Βραζιλίας έπεσε πάνω σε διαδήλωση απεργών δασκάλων, που έσβησαν την ολυμπιακή φλόγα, ενώ ο δρομέας που τη μετέφερε φυγαδεύτηκε από την ασφάλεια! Η ενέργειά τους αποδίδεται στην οργή τους από την καθυστέρηση δύο και πλέον μηνών στην καταβολή των μισθών τους, μιας και τα οικονομικά της πολιτείας είναι σε άσχημη κατάσταση και οι ίδιοι επιρρίπτουν την ευθύνη στην ανάληψη των Ολυμπιακών Αγώνων. 

Μετά το συγκεκριμένο περιστατικό η λαμπαδηδρομία διακόπηκε προσωρινά και αρκετοί δρομείς αποφάσισαν να αποσύρουν τη συμμετοχή τους και ένα κομμάτι της διαδρομής ακυρώθηκε τελείως. 

Οι διαδηλωτές ήρθαν σε σύγκρουση μ την αστυνομία πετώντας πέτρες, ενώ οι αρχές έκαναν χρήση δακρυγόνων για να αποκαταστήσουν την τάξη. 

Οι διοργανωτές προσπάθησαν να υποβαθμίσουν το περιστατικό.

Παύλος Σιδηρόπουλος: Ο «καταραμένος» της ελληνικής ροκ

Από ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ

Σαν σήμερα, 27 Ιουλίου 1948, γεννήθηκε ο Παύλος Σιδηρόπουλος.

Ξεκινά την πορεία του στη μουσική από τη Θεσσαλονίκη, όπου μαζί με τον Παντελή Δεληγιαννίδη, φτιάχνουν το δίδυμο «Δάμων και Φιντίας». Μετά το 1972 συμμετέχουν στο συγκρότημα «Μπουρμπούλια». Στη συνέχεια ο Σιδηρόπουλος αυτονομείται και συνεργάζεται με τον Γιάννη Μαρκόπουλο. Συμμετέχει ως τραγουδιστής σε τρεις δίσκους του: «Θεσσαλικός Κύκλος», «Μετανάστες» και «Οροπέδιο».

Το 1976 έρχεται η ώρα του συγκροτήματος «Σπυριδούλα» (μαζί τον Βασίλη και Νίκο Σπυρόπουλο). Κυκλοφορούν έναν από τους σημαντικότερους δίσκους της ελληνικής ροκ, τον «Φλου». Ακολουθεί, το 1979, το σχήμα «Εταιρία Καλλιτεχνών», με αγγλικό στίχο, από το οποίο δεν προέκυψε κάποια δισκογραφική δουλειά .

Μετά το 1980 ο Παύλος Σιδηρόπουλος μένει σε ένα συγκρότημα, τους «Απροσάρμοστους». Κυκλοφορούν το δίσκο «Εν λευκώ» (3 από τα τραγούδια κατηγορήθηκαν για προσβολή της δημοσίας αιδούς και προτροπή για χρήση ναρκωτικών). Το 1985 έρχεται, σε παραγωγή του Δ. Πουλικάκου, ο δίσκος «Zorba the freak» και 1989 το «Χωρίς Μακιγιάζ» (ζωντανή ηχογράφηση στο «Μετρό»).

Ο Σιδηρόπουλος συμμετείχε στην ταινία του Αντρέα Θωμόπουλου «Ο Ασυμβίβαστος». Ερμηνεύει ο ίδιος το soundtrack της ταινίας. Ορισμένα απ’ αυτά τα τραγούδια είναι χαρακτηριστικές επιτυχίες του («Να μ’ αγαπάς»). Κινηματογραφικά συνέχισε με την ταινία «Αλδεβαράν» με πρωταγωνιστή τον Δημήτρη Πουλικάκο.

Ο Παύλος Σιδηρόπουλος φεύγει από τη ζωή στις 6 Δεκεμβρίου του 1990. Ήταν στο σπίτι μιας φίλης του, στο Νέο Κόσμο. Έπεσε σε κώμα από υπερβολική δόση ναρκωτικών (ηρωίνης). Πέθανε κατά τη μεταφορά του στο νοσοκομείο.

Η νεολαία της εργασιακής περιπλάνησης ενάντια στην Ε.Ε. – κείμενο υπογραφών

Από  http://www.attack.org.gr/

Ε, το λοιπόν, ό,τι και να είναι τ’ άστρα,
εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω!

Σε μια από τις βασικές μητροπόλεις του καπιταλισμού, το Ηνωμένο Βασίλειο, η εργατική τάξη απειλούμενη από την εργασιακή ανασφάλεια, την ολοένα και μεγαλύτερη χειροτέρευση των συνθηκών ζωής και την υποβάθμιση των δημόσιων κοινωνικών υπηρεσιών, γυρνάει την πλάτη στην κινδυνολογία των Συντηρητικών αλλά και των Εργατικών και καταδικάζει την άθλια πολιτική της ΕΕ.

Το εργατικό κίνημα στη Γαλλία με μπροστάρη τη νεολαία συνεχίζει μετά από τρεις μήνες σκληρών απεργιακών κινητοποιήσεων ενάντια στην εργασιακή μεταρρύθμιση που προωθεί η κυβέρνηση Ολάντ, παρά τη βίαιη καταστολή και τις απειλές της Κυβέρνησης, δημιουργώντας ρήγμα στην σταυροφορία του κεφαλαίου σε βάρος των λαών.

Εδώ, παρά την τεράστια επίθεση στις δουλειές και τις ζωές μας, στις κρίσιμες καμπές η κοινωνική πλειοψηφία δείχνει πως δεν έχει τίποτα να χάσει και ότι μπορεί να το πάει μέχρι τέλους. Ένα χρόνο πριν, στο δημοψήφισμα, η εργατική τάξη και η νεολαία αψήφισε την εργοδοτική τρομοκρατία, τις απειλές, τις απολύσεις, την προπαγάνδα και τον φόβο και ψήφισε μαζικά ΟΧΙ, σε μια προσπάθεια να βρει διέξοδο, να δώσει απαντήσεις από εργατική σκοπιά.

Όποτε η ΕΕ και οι επιλογές της μπήκαν στη δοκιμασία της λαϊκής ψήφου αποδοκιμάστηκαν με κατηγορηματικό τρόπο.

Και πώς αλλιώς θα μπορούσε να γίνει; Το μέλλον που εγγυώνται στους εργαζόμενους και στη νέα γενιά η ΕΕ, οι δυνάμεις του κεφαλαίου και οι πολιτικοί εκφραστές τους δεν είναι άλλο από την απλήρωτη, ολιγόμηνη, part time δουλειά χωρίς δικαιώματα, τη διά βίου επανακατάρτιση και το ξαναπέταγμα στο περιθώριο. Οι παλιές σταθερές σχέσεις εργασίας που έχουν απομείνει στην Ευρώπη αντικαθιστώνται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς από τα προγράμματα της ΕΕ και τις νέες σχέσεις φθηνής ελαστικής εργασίας (mini jobs, midi jobs, συμβάσεις on call, λευκες, μηδενικών ορών κοκ).

Ειδικά για τη νέα γενιά, σε ρόλο πειραματόζωου στην προσπάθεια καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης με σκοπό το ξεπέρασμα της κρίσης, δοκιμάζουν σύμφωνο πρώτης απασχόλησης, μαθητεία, προγράμματα ΟΑΕΔ ΕΣΠΑ, 50% ανεργία, μετανάστευση. Σε ολόκληρη την ήπειρο, οι νέοι συνειδητοποιούν συνεχώς ότι έχουν όλο και λιγότερα να χάσουν, όλο και λιγότερα που τους κρατούν «δεμένους» με αυτή την κοινωνία της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.

Ξεχνούν να υπολογίσουν πως η νεολαία είναι αστήθμητος παράγοντας ως η γενιά που υποφέρει περισσότερο αλλά ταυτόχρονα βαρύνεται απ’ το χρέος να παλέψει για τις προηγούμενες και τις επόμενες γενιές. Μέσα της υπάρχει μια σημαντική πρωτοπορία που αναζητά αντισυστημική διέξοδο στις μεγάλες και τις μικρές μάχες, από το μαθητικό και το φοιτητικό κίνημα για το εργασιακό μέλλον που τους περιμένει, μέχρι τους απλήρωτους voucherάδες, τους σπουδαστές των ΙΕΚ ενάντια στον εμπαιγμό της Κυβέρνησης και του ΟΕΑΔ που τους στερούν ακόμα και τα ελάχιστα δικαιώματα του ανέργου, τους ανέργους και ελαστικά εργαζομένους για μόνιμη και σταθερή δουλειά.

Η απογόητευση και η αδράνεια της περιόδου μπορεί να σπάσει. Μπορεί να υπάρξει ΔΙΕΞΟΔΟΣ αν κοιτάξουμε στα μάτια τον αντίπαλο και αν δώσουμε τη μάχη παντού και με επιμονή. Κόντρα στο αφεντικό που απολύει, μειώνει μισθούς, κόντρα στην Κυβέρνηση που φέρνει τον ελληνικό νόμο Κομρί δήθεν για το καλό των πιο αδύναμων, για να γίνουμε όλοι “ίσοι στη φτώχεια”. Κόντρα στην ΕΕ και τα προγράμματα ΕΣΠΑ που μας μετατρέπουν σε σκλάβους του 21ου αιώνα. Κόντρα σ’ αυτό το σύστημα που για να γλιτώσει απ’ την κρίση του παρασέρνει τα πάντα στον δρόμο του. Μπορούμε να νικήσουμε με ένα ανατρεπτικό αγωνιστικό κέτρο αγώνα εργαζομένων, ανέργων και νέων κόντρα στη ΓΣΕΕ του ΝΑΙ στο δημοψήφισμα και στους απανταχού γραφειοκράτες που μιλούν για εμάς χωρίς εμάς.

ΔΙΕΕΞΟΔΟΣ για μας σημαίνει:
Πρώτα απ’ όλα, προετοιμασία για τη μάχη ενάντια στον εργασιακό νόμο που ετοιμάζει η Κυβέρνηση, μάχη για να ανατραπεί η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και κάθε Κυβέρνηση που υλοποιεί αυτή την πολιτική.
Ανατροπή όλων των αντιασφαλιστικών νόμων! Ασφάλιση για όλους, χτύπημα της μαύρης εργασίας! Δημόσια και Δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους!
Αγώνα για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, μείωση των ωρών εργασίας με παράλληλες αυξήσεις στους μισθούς, επαναφορά των ΣΣΕ. Μαζικές προσλήψεις τώρα!
Πάλη για την κατάργηση των προγραμμάτων ΕΣΠΑ, πάλη ενάντια στην πολιτική της ΕΕ για την ανεργία. Κατάργηση όλων των διατάξεων που διαχωρίζουν τους εργαζομένους σε νέους και παλιούς, ωφελούμενους και κανονικούς εργαζόμενους. Ίση αμοιβή για ίση εργασία! Επίδομα ανεργίας για όλους τους ανέργους χωρίς προϋποθέσεις.
Πάλη για το δικαίωμά μας στον αγώνα ενάντια στην κερδοφορία των επιχειρήσεων και τον εργοδοτικό δεσποτισμό. Ελεύθερος συνδικαλισμός στους χώρους δουλειάς.
Δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους, κατάργηση των σύγχρονων δουλεμπορικών δομών κατάρτισης ΚΕΚ.
Ελεύθερος χρόνος για να μπορέσουμε να ζήσουμε όπως μας αξίζει.
Απαγόρευση των απολύσεων, δήμευση των περιουσιακών στοιχείων των επιχειρήσεων που κλείνουν. Εθνικοποίηση χωρίς αποζημίωση των επιχειρήσεων που κλείνουν, των τραπεζών και των στρατηγικών πυλώνων της οικονομίας με εργατικό έλεγχο.
Ανατροπή των μνημονίων και κάθε νόμου Κυβερνήσεων-ΕΕ-Κεφαλαίου που ελαστικοποιεί τις εργασιακές σχέσεις, που διαλύει τους μισθούς μας και το δικαίωμά μας στη δουλειά.
Δε θα πληρώσουμε την κρίση τους, δε θα γίνουμε βορά στα νύχια τους. Να διαγράψουμε το χρέος, όχι το μέλλον μας. Ρήξη και αποδέσμευση από την Ευρωζώνη και την ΕΕ. Να διαλυθούν αυτοί οι μηχανισμοί του κεφαλαίου.

Γι’ αυτό ολόψυχα στηρίζουμε τη πρωτοβουλία για την αποδέσμευση από την ΕΕ

(Η συλλογή υπογραφών συνεχίζεται στην ηλεκτρονική διεύθυνση againstmodernslavery@gmail.com) 

1. Αρλαπάνου Λένα
2. Βισαξής Μιλτιάδης
3. Βραζιώτης Δημήτρης
4. Γεωργιτσοπούλου Κωνσταντίνα
5. Γραβάνη Ινώ-Άρηα
6. Δαγκλής Φάνης
7. Δαύρος Γιώργος
8. Δεμιρτζή Ειρήνη
9. Ζαφειρούλη Φανή
10. Ζιώζια Ηρώ
11. Θάνου Ειρήνη
12. Καραΐσκος Δημήτρης
13. Κόλλια Γωγώ
14. Κουβακά Ελένη
15. Κουτσούκος Πάνος
16. Μακρής Μάκης
17. Μαραγκουδάκης Σταύρος
18. Μόσχου Εύη
19. Μπακάλη Χριστίνα
20. Μπέσης Παύλος
21. Μπέτης Γιώργος
22. Μπούγου Μαρία
23. Μωραΐτης Σταύρος
24. Νούμτα Κατερίνα
25. Παππάς Γιάννης
26. Περιβολάρη Μάγδα
27. Περπινιά Σοφία
28. Ποτηράκης Σήφης
29. Πουλοπούλου Ιωάννα
30. Πρωτογεράκη Κατερίνα
31. Ρίζου Φένια
32. Σαββάκη Ευγενία
33. Σαλάπας Γιάννης
34. Σαμοθρακίτης Παναγιώτης
35. Σαουσοπούλου Ελίνα
36. Σιούλας Παναγιώτης
37. Ταβουλάρης Μάνθος
38. Τζιουβάρα Ολύβια
39. Τσαμπουλατίδης Χρήστος
40. Φώτης Αντώνης
41. Χριστόπουλος Κώστας
42. Χρίστου Δήμητρα

Για την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία

Απο Αριστερή Συσπείρωση

Οι τελευταίες εξελίξεις στην γειτονική Τουρκία έρχονται για ακόμα μια φορά να χτυπήσουν το καμπανάκι του κινδύνου για τους λαούς και τους εργαζομένους στην Ελλάδα και την Τουρκία και όχι μόνο για αυτούς. Αποτελούν ακόμη μια ψηφίδα στο μωσαϊκό που διαμορφώνει η δομική διεθνής καπιταλιστική κρίση, της οποίας τα αδιέξοδα σπρώχνουν το διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα στην αναζήτηση και υλοποίηση ολοένα και πιο πολυαίμακτων για τους λαούς δρόμων ξεπεράσματός της.

Προχθές ήταν η Αίγυπτος, χθες ήταν η Συρία, σήμερα είναι η Γαλλία και η Τουρκία. Από κάθε γωνιά της γης τα μηνύματα συνηγορούν αμείλικτα σε ένα κοινό συμπέρασμα, δεν φτάνουν διακηρύξεις, σωστός προσανατολισμός συμμαχιών στο διεθνές στερέωμα, «χρηστή δημοσιονομική πολιτική και πολιτική επενδύσεων» για το ξεπέρασμα των αδιεξόδων που δημιουργούν οι ίδιες οι αντιφάσεις και οι αντινομίες του καπιταλιστικού συστήματος διεθνώς και στη κάθε χώρα ξεχωριστά. Ο μόνος δρόμος που αυτός ο τρόπος κοινωνικοπολιτικής οργάνωσης της ανθρωπότητας έχει στην διάθεσή του για να επιλύσει αυτά τα αδιέξοδα είναι αυτός της καταστροφής. Της καταστροφής παραγωγικών δυνάμεων, της καταστροφής συνεπώς και της πιο σημαντικής παραγωγικής δύναμης για το κεφάλαιο που είναι η εργατική τάξη (αφού είναι η μόνη που είναι σε θέση να της παράξει το οξυγόνο που την κρατάει στη ζωή, την υπεραξία).

Σ’ αυτό το πλαίσιο ολοένα και μεγαλύτερες περιοχές του πλανήτη, ολοένα και περισσότεροι λαοί, θα σύρονται από την δίνη των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών προς πορείες ολοένα  και πιο καταστροφικές για αυτούς. Ένα ακόμα επεισόδιο αυτής της διαδικασίας αποτελεί και η απόπειρα πραξικοπήματος που έλαβε χώρα στην Τουρκία το βράδυ της Παρασκευής 15 Ιούλη.

Με πολλές από τις παραμέτρους που το όρισαν και το καθόρισαν ακόμα θολές και ανεξακρίβωτες, δεν μπορεί όμως να χαθεί το κύριο μήνυμα αυτών των εξελίξεων. Η ένταση της αστάθειας στην περιοχή, η όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, η παρόξυνση του αγώνα για την νομή της εξουσίας μεταξύ διαφορετικών μερίδων της τουρκικής αστικής τάξης, με διαφορετικές σχέσεις της κάθε μιας με τα διάφορα ιμπεριαλιστικά κέντρα, αλλά σε τελική ανάλυση το ίδιο πιστών στο ιμπεριαλιστικό σύστημα και στον τρόπο με τον οποίο «διεξάγεται το παιχνίδι» στο εσωτερικό του.

Η αντιπαράθεση από την μια των ενόπλων μερίδων του στρατού και από την άλλη των ενόπλων της αστυνομίας, των μυστικών υπηρεσιών και της πιστής στον Ερντογάν πολιτοφυλακής (που αποτέλεσαν τους κύριους πόλους της αντιπαράθεσης την Παρασκευή το βράδυ) θα πρέπει να θέσουν τους λαούς των δύο χωρών σε συναγερμό και επιφυλακή.

Τον τουρκικό λαό γιατί όποιο και από τα δύο στρατόπεδα ενόπλων κερδίσει το πάνω χέρι (και προς το παρόν αυτό φαίνεται να είναι το στρατόπεδο του AKP και του Ερντογάν) θα φροντίσει – αφού κοντύνει τον αντίπαλό του στα μέτρα του – να ενισχύσει την ηγεμονία του συντάσσοντας το «ηττημένο» στρατόπεδο πίσω του στην εξαπόλυση πογκρόμ ενάντια στους εργαζόμενους και τους λαούς της Τουρκίας (Κούρδους, Αλεβίτες και άλλους).

Τον ελληνικό λαό γιατί τα σύννεφα του πολέμου έρχονται ακόμα πιο κοντά στη χώρα μας, αφού ο πιο αποτελεσματικός τρόπος αποδεκατισμού των λαών και των εργαζομένων για λογαριασμό της κάθε αστικής τάξης είναι η απόπειρα στράτευσής τους πίσω από τις χίμαιρες τους εθνικισμού και του μιλιταρισμού και η αλληλοεξόντωσή τους.

Απέναντι στο σκοτεινό και δυσβάσταχτο μέλλον που ετοιμάζουν για τους λαούς της περιοχής οι ιμπεριαλιστές και οι συνεργάτες τους, οι εγχώριες αστικές τάξεις, οι λαοί της περιοχής θα πρέπει να αντιτάξουν τον κοινό τους αγώνα τόσο για την ανατροπή των αστικών τους τάξεων στη χώρα τους και των αγώνα τους για την αποτίναξη του ιμπεριαλιστικού ζυγού. Απέναντι στις σειρήνες του εθνικισμού και τις πατριδοκαπηλίας που ολοένα και θα δυναμώνουν θα πρέπει να αντιτάξουν την ενίσχυση της διεθνιστικής αλληλεγγύης και του κοινού τους αγώνα χέρι-χέρι για ζωή με αξιοπρέπεια, αλληλεγγύη, χωρίς πόλεμο και με αδελφοσύνη.

Αριστερή Συσπείρωση,

18/07/2016

GREXIT - BREXIT και διάλυση της Ε.Ε

Πολλά έχουν γραφτεί αυτές τις ημέρες με αφορμή τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος στην Αγγλία....Περισσότερα έχουν γραφτεί για την Ε.Ε. και ιδιαίτερα από τη μερίδα των υπερασπιστών της για τα οράματα, το ρόλο, την πολιτική και πολιτιστική της αξία....

Υπάρχει και ο αντίλογος όμως...

Τον Αύγουστο του 1915 ο μεγαλοφυής Λένιν σχετικά με το ζήτημα των Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης έγραφε τις απόψεις του, αποσπάσματα των οποίων μπορείτε να διαβάσετε παρακάτω μαζί με κάποια σχόλια του συντάκτη του παρόν άρθρου:

"Από τη σκοπιά των οικονομικών συνθηκών του Ιμπεριαλισμού - π.χ., η εξαγωγή άνευ ενδιαφέροντος κεφαλαίου και η διαίρεση τους η διαίρεση του κόσμου από τις "ανεπτυγμένες" και "πολιτισμένες" αποικιακές δυνάμεις, οι Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης, κάτω από τον καταπιταλισμό είναι είτε αδύνατες είτε αντιδραστικές. Το κεφάλαιο έχει γίνει διεθνές και μονοπωλητής. Ο κόσμος έχει κομματιαστεί από μια χούφτα Μεγάλων Δυνάμεων, δηλ., δυνάμεις επιτυχείς στη μεγάλη λεηλασία και καταπίεση των εθνών" , ΛΕΝΙΝ

Είναι δεδομένο ότι σήμερα παρά τις επιμέρους αλλαγές της καπιταλιστικής εξέλιξης των χρόνων που μεσολάβησαν, η βαθύτερη ουσία είναι ότι ο Ιμπεριαλισμός συνεχίζει να στηρίζεται σε μεγάλες δυνάμεις κτήνη για να εξασφαλίζει την κερδοφορία του και μάλιστα όντας σε συνθήκες κρίσης τρώει όλο και περισσότερο από τις σάρκες του. Για αυτό ακόμα και σε θεσμούς που πλάσαρε με τόνους ιδεολογικής προπαγάνδας (εξίσωση κομμουνισμού με φασισμό σαν δήθεν εξίσου απολυταρχικά αντιδημοκρατικά καθεστώτα) και κάλπικων οραμάτων (κοινή νομισματική πολιτική με το ευρώ,κοινό δήθεν παραγωγικό και εξαγωγικό πλάνο, ευρωπαϊκή κοινή ιστορία και δικαιώματα) όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν άργησε με τη στάση του στα μνημόνια των καιρό της κρίσης να δείξει το πραγματικό του πρόσωπο. 

Η μήπως η ψεύτικη "αλληλεγγύη" των ευρωπαϊκών τραπεζών για τη διάσωση της Ελλάδας δεν δόθηκε με τίμημα το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας της χώρας μας, τη καταλήστευση όλων των εργατικών δικαιωμάτων, τα μνημόνια και το ζυγό των δανειστών, τα εκβιαστικά capital controls, την αναγκαστική για την επιβίωση μετανάστευση, το τσαλάκωμα του Συντάγματος, την οργανωμένη και μεθοδευμένη κωλοτούμπα  της αστικής κυβέρνησης της χώρας όπου το μεγάλο ΟΧΙ του ελληνικού λαού μετατράπηκε σε ΝΑΙ με τρίτο μνημόνιο.... Αυτά αν δεν είναι όψεις ενός σκληρού αντιδραστικού προσώπου απέναντι στους λαούς (που το είδαμε στη χώρα μας σε όλο του το μεγαλείο) τότε τι είναι;

"Eνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης κάτω από τoν καπιταλισμό είναι ισοδύναμες προς μια συμφωνία για διαίρεση των αποικιών. Κάτω από τον καπιταλισμό, εντούτοις, καμία άλλη βάση και καμία άλλη αρχή της μοιρασιάς δεν είναι πιθανή εκτός από την δύναμη. Ένας πολυεκατομμυριούχος δεν μπορεί να μοιραστεί το "εθνικό εισόδημα" μιας καπιταλιστικής χώρας με κανένα άλλον ειδάλλως σε αναλογία "με το κεφάλαιο που επενδύθηκε" (με ένα επίδομα που ρίχνεται μέσα, έτσι ώστε το μεγαλύτερο κεφάλαιο μπορεί να λάβει περισσότερο από το μερίδιό του). Ο καπιταλισμός είναι η ιδιωτική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής, και η αναρχία στην παραγωγή.Η υπεράσπιση μιας "δίκαιας" μοιρασιάς του εισοδήματος σε μια τέτοια βάση είναι καθαρός Προυντονισμός, ηλίθιος φιλισταιισμός. Καμία μοιρασιά δεν μπορεί να επηρεαστεί ειδάλλως από την "αναλογία στην δύναμη", και τις αλλαγές της δύναμης με τη πορεία της οικονομικής ανάπτυξης. Μετά από το 1871, το ποσοστό της Γερμανίας σε άνοδο δύναμης ήταν τρεις ή τέσσερις φορές γρηγορότερο από αυτό της Μεγάλης Βρετανίας και της Γαλλίας, και της Ιαπωνίας και δέκα φορές τόσο γρήγορο όσο της Ρωσίας. Δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρξει κανένας άλλος τρόπος για να δεις την πραγματική δύναμη ενός καπιταλιστικού κράτους εκτός τον πόλεμο. Ο πόλεμος δεν έρχεται σε αντίθεση με τις βασικές αρχές της ιδιωτικής ιδιοκτησίας - το αντίθετο, είναι μια άμεση και αναπόφευκτη έκβαση εκείνων των βασικών αρχών. Κάτω από τον καπιταλισμό η ομαλή οικονομική ανάπτυξις ατομικών επιχειρήσεων ή ατομικών κρατών είναι αδύνατη. Κάτω από τον καπιταλισμό, δεν υπάρχει κανένα άλλο μέσο για την αποκατάσταση της περιοδικά ενοχλημένης ισορροπίας από τις κρίσεις στη βιομηχανία και τους πολέμους στην πολιτική.", ΛΕΝΙΝ

Πόσες πολεμικές συρράξεις με την συμμετοχή στρατού των "εξευγενισμένων" ευρωπαϊκών δυνάμεων, πόσες πολεμικές βάσεις  και πολεμικές επιχειρήσεις πρέπει να υπάρξουν, πόσοι εν δυνάμει εχθροί, πόσα "τρομοκρατικά χτυπήματα" , πόσα τετραγωνικά μέτρα του Αιγαίου πρέπει να εκμεταλλεύονται τα πολεμικά τους πλοία και οι στρατοί τους για να φανεί το βαθιά πολεμικό αντιδραστικό πρόσωπο της Ε.Ε.

Πόσοι πρόσφυγες πολέμου πρέπει να κλειστούν σε συρματοπλέγματα, πόσα σύνορα πρέπει να κλείσουν, πόσο πρέπει να υποτιμηθεί η αξία της ανθρώπινης ύπαρξης και το δικαίωμα στη ζωή για να μπορούν οι ιμπεριαλιστές να μοιράζουν καλύτερα την πίτα των κερδών τους και να παίζουν πόκερ με τα νούμερα των πλασματικών οικονομιών τους που δεν έχουν άμεση υλική αντανάκλαση στις ζωές της μεγάλης πληττόμενης πλειοψηφίας;

Στην Ιστορία της ως τώρα αυτή ήταν η Ε.Ε. Ενας τεχνοκρατικός μηχανισμός διαπλοκής, οικονομικών σκανδάλων, πολέμων, αντικομμουνιστικής προπαγάνδας που σε τίποτε δε ζήλευε την εποχή του ψυχρού πολέμου. Η Ε.Ε. ήταν αυτή που δικαίωσε τους φασίστες, συνεργούς των ναζί στην Ουκρανία, τους σύγχρονούς εγκληματίες που βίασαν και κάψανε ζωντανούς εργάτες, τα καθάρματα που κυνηγούσαν σε πάρκα ηλικιωμένους αγωνιστές που γιόρταζαν την αντιφασιστική νίκη και που μετά πίναν μπύρες και λιάζονταν με τις σβάστικες τους σαν γνήσιοι ευρωπαίοι πολίτες στις εξέδρες του Euro της Γαλλίας. Εξέδρες στις οποίες ο ντόπιος λαός δεν ήτανε εκεί, διότι διαδηλώνε και ακόμα διαδηλώνει στους δρόμους καθώς βλέπει τα ίδια που φέραν στη δύσμοιρη Ελλάδα, να έρχονται και σε αυτόν!

2) Συμπέρασμα:

Η Ε.Ε. μας οδηγεί στην καταστροφή, είναι ένας αντιδραστικός ιμπεριαλιστικός μηχανισμός και δεν τη θέλουμε!

Υπήρχαν προνόμια μέσα σε όλο αυτό το κατασκεύασμα;

Η απάντηση είναι ότι ναι υπήρχαν ποτέ κανένας καπιταλιστής δεν είναι χαζός να πάρει τόσα χωρίς να δώσει ένα μικρό αντάλλαγμα. Πέρα από τον ιδεολογικό μανδύα της κοινής ευρωπαικής ταυτότητας, έδωσε στην αρχή οικονομικά πακέτα την αξία των οποίων πήρε πίσω εις διπλούν, θεσμοθέτησε και σταδιακά τσαλάκωσε κατά το δοκούν τα ευρωπαικά συντάγματα. Αποτελεί γεγονός όμως ότι το σύνολο των μικρών κάλπικων πλεονεκτήματων όπως η ελεύθερη διακίνηση αγαθών, η ελεύθερη μετακίνηση των ανθρώπων ήταν πλεονεκτήματα σχεδιασμένα και ραμμένα στα μέτρα των μεσαίων τάξεων των χωρών μελών. Αυτό διότι δημιουργήθηκαν για να ενισχύουν τις τότε μεγάλες σε έκταση μεσαίες τάξεις, η δημιουργία των οποίων ήταν βασικό σχέδιο των καπιταλιστών ώστε να κυριαρχήσουν έναντι στης Σοβιετικής Ενωσης. Συνοπτικά ήταν καλύτερο ύφασμα για το μαξιλαράκι υποστήριξης που δημιούργησε ο καπιταλισμός για να στηρίζεται. Δυστυχώς αυτό το πλάνο για κάποια χρόνια πέτυχε αλλά δεν ήταν προνόμια που αφορούσαν και αφορούν την εργατική τάξη και τα κατώτερα στρώματα.

Υπήρχαν όμως και δύο αντικειμενικές αδυναμίες γιατί πάντα τα υφάσματα τους είναι δευτέρας διαλογής και φτιαγμένα με αίμα και ιδρώτα άλλων...

Η μία ήταν ότι κανείς καπιταλιστής στην απληστεία του για κέρδος δεν έβλεπε το που σε οδηγεί ο άναρχος τρόπος οικονομικής παραγωγής.Δηλαδή στις οικονομικές κρίσεις του καπιταλισμού σαν αυτή που βιώνουμε στις μέρες μας και στην κατάρρευση του νεοφιλελεύθερου οικονομικού μοντέλου.

Η δεύτερη που εξάγεται σαν συνέπεια της πρώτης είναι ότι η βίαιη εξαθλίωση των εργατών και των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων, η εξαθλίωση των μεσαίων που οριακά στις αδύναμες ευρωπαικές χώρες έχουν πάψει να υπάρχουν εκτίναξε τον αριθμό των κατώτερων στρωμάτων, τα οποία μέσα στην πίεση και τη κατάσταση που ζούνε τα τελευταία χρόνια έχουν γεμίσεις οργή.

Είναι δόκιμο λοιπόν να γραφτεί ότι ανάμεσα στο μεγάλο ΟΧΙ της σύγχρονής ιστορία του Ελληνικού λαού και του πρόσφατου BREXIT υπάρχουν πολλά κοινά σημεία. Είναι γεγονός ότι έχει δημιουργηθεί ένα εύφορο έδαφος στο οποίο η αντίδραση, η ξενοφοβία, η νοοτροπία του φασιστά ενισχυμένη από το ιδεολογικό μανδύα της Ε.Ε. και την αντικομμουνιστική της προπαγάνδα βρίσκει και αυτή πεδίο να εκφραστεί πιο ενισχυμένα...Αντίθετα το κομμουνιστικό κίνημα λαβωμένο και με τόνους προπαγάνδας και λάσπης εναντίον του, παλεύει να αναστηλωθεί αλλά στις μέρες μας δεν έχει τη δυναμική που είχε. Είναι γεγονός ότι η μεγάλη πλειοψηφία των λαών δεν έχει μέσα της το ευρωπαικό όραμα που τις πλασάραν και αντίθετα αγανακτεί με όσα συμβαίνουν και με το τσάκισμα των υλικών συνθηκών της ζωής τους που μεγαλώνει μέρα με τη μέρα. Είναι γεγονός ότι η διαίρεση της Ε.Ε. είναι αναπόφευκτη αφού σε οικονομικό επίπεδο έχει ήδη συντελεστεί.Το θέμα είναι να γίνει από τα κάτω και τους αγώνες του λαού και όχι από τις μηχανοραφίες και τα επεξεργασμένα σχέδια των αστικών επιτελείων, του Σόιμπλε και των άλλων αστών ηγετών.

Υπάρχει προοπτική λοιπόν;

Υπάρχει διότι υπάρχει η αναγκαιότητα να αλλάξει ο τρόχος και αυτό δεν είναι πια μεγαλομανία, είναι πραγματικότητα που ο καθένας μας την αντιλαμβάνεται μέσα του περισσότερο η λιγότερο. Η εξέλιξη των τελευταίων χρόνων μας ενοχλεί όλους με διαφορετικό τρόπο, όλο και πιο πολύ σαν αγκάθι.

Υπάρχει διότι οι αντικειμενικοί όροι για το δυνάμωμα των κομμουνιστών υπάρχουν....

Χρειάζεται όμως αποφασιστικότητα και θαρραλέα βήματα στην οργάνωση.

Το Brexit ήταν ένα ράπισμα για τους αστούς, μια κραυγή αγωνίας και οργής από πλευράς των καταπιεσμένων και ένα ανοικτό πεδίο αναμέτρησης με την εθνικιστική ιδεολογία πιστό σκυλί των καπιταλιστών.

Ήταν μια αποτύπωση ότι κυοφορούνται γεγονότα και καταστάσεις στην Ευρώπη, που απαιτούν αναβαθμισμένα καθήκοντα και τρόπους πάλης από τις δυνάμεις της εργασίας, από τους κομμουνιστές και όσους αντιστέκονται με  πιο οργανωμένο τρόπο.

Είναι γεγονός ότι μπαίνουμε σε μια νέα φάση αποδόμησης της Ε.Ε., σε ένα νέο γύρο σκληρής ταξικής πάλης. Ο κόσμος καταλαβαίνει όλο και περισσότερο ότι δεν πάει άλλο έτσι η κατάσταση. Εχει έρθει η ώρα να τον βοηθήσουμε να την πάρει στα χέρια του. Εχει έρθει η ώρα να καταλάβει ότι μόνο με επανάσταση και μόνο με σοσιαλισμό μπορεί να ξυπνήσει σε καλύτερες μέρες. Καμία Ε.Ε. δεν ενώνει λαούς, όλα αυτά ήταν παιχνίδια του παρελθόντος για να οικονομάνε οι λίγοι εις βάρος των πολλών. Ενα παράδειγμα η δήθεν σταθερή γερμανική οικονομία βασίστηκε πάνω στην εργατική δύναμη των τούρκων μεταναστών, στα λεφτά των αμερικανών, και στους μισθούς 450 ευρώ και μερικής εργασίας που δίνουν τη δυνατότητα στους εργοδότες να έχουν τα γερμανικά κατώτερα στρώματα πλήρως εκμεταλλεύσιμα. Μόνος κοινός όρος για τους καπιταλιστές ενοποίησης είναι οι αποτελεσματικότερες φόρμες εκμετάλλευσης των πολλών.

Οι καταπιεσμένοι είναι και αυτοί εκεί. Ξεκίνησαν να τρίζουν τα δόντια τους και να δημιουργούν κλυδωνισμούς. Τα δημοψηφίσματα όμως από μόνα τους δεν αλλάζουν την κατάσταση. Η ανασυγκρότηση του κομμουνιστικού κινήματος πρέπει να γίνει πάση θυσία! Οι απεργίες και η ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος είναι όρος στα βήματα για την επανάσταση. Είναι επιτακτική η δημιουργία επαναστατικών κομμουνιστικών φορέων.

 Αν υπήρχαν σε κάθε χώρα, βάζω στοίχημα ότι τόσο το GREXIT όσο και το BREXIT θα είχαν απανωτές αλυσιδωτές αντιδράσεις γρηγορότερα από ότι περιμένει ο καθένας μας. . . Η Ευρώπη μοιάζει με ένα καζάνι που βράζει....το θέμα είναι να σκάσει στο κεφάλι των αστών και να πληρώσουν τα χρέη τους για την εκμετάλλευση που ασκούν αιώνες τώρα....Ερχόμαστε!

"Προμηθέας"

ΥΓ. Χαίρομαι ιδιαίτερα που τα βήματα για τη συγκρότηση επαναστατικού κομμουνιστικού φορέα στην Ελλάδα έχουν ξεκινήσει. Ξεχωρίζω δε την έκδοση των " Τετράδιων Μαρξισμού " και το σκοπό της δημιουργίας τους.Περισσότερα μπορείτε να αναζητήσετε εδώ.  Ο δημιουργικός προβληματισμός και η επιμέλεια των άρθρων είναι σημάδι για την ενοποίηση σε μια ανώτερη βάση.Ούτως η άλλως ο στόχος αυτός είναι επιδίωξη της κυκλοφορίας τους. Πρέπει όλες οι μαχόμενες κομμουνιστικές δυνάμεις να πάρουν το μήνυμα ότι τώρα η υπάρξη του  κομμουνιστικού φορέα είναι αναγκαιότητα! Οποιος δεν θέλει ή δεν μπορεί θα μείνει πίσω και θα "αλλάξεί" ρώτα αν δεν το χει ήδη κάνει...

Κάλεσμα ΤΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ Χαλκιδικής για την 9η Ιούνη

Κάτω τα χέρια από τους αγωνιστές



Στις 9 Ιούνη ξεκινά η δίκη 21 αγωνιστών του κινήματος της Χαλκιδικής, για την υπόθεση εμπρησμού στο εργοτάξιο των Σκουριών. Η υπόθεση αυτή στάθηκε ως αφορμή για να στηθεί μία βιομηχανία διώξεων απέναντι στο κίνημα της Χαλκιδικής, για να τρομοκρατηθούν οι αγωνιστές, για να κατασταλούν δικαιώματα και ελευθερίες, για να στηθεί ένας μηχανισμός ενάντια σε κάθε ενεργό πολίτη που αντιστεκόταν στην καταστροφή του τόπου του.

Ο μηχανισμός αυτός, πρωτόγνωρος τόσο σε τοπικό όσο και σε ευρύτερο κοινωνικό επίπεδο, λειτουργούσε με βία, καταστολή, παράνομη λήψη γενετικού υλικού και προφυλακίσεις. Τις μέρες που ακολούθησαν τον «εμπρησμό», η αστυνομία μπούκαρε σε σπίτια και εξαφάνιζε αγωνιστές με τις οικογένειές τους να μένουν σε αγωνία, χωρίς πληροφόρηση. Δημιουργήθηκε, για πρώτη φορά σε τέτοια κλίμακα, τράπεζα γενετικών δεδομένων. Στις 7 Μάρτη του 2013 η αστυνομία εισέβαλε στην Ιερισσό, με ολόκληρο στρατό από ΜΑΤ και ΟΠΚΕ, αποδεικνύοντας ότι στοχοποιεί ολόκληρη την κοινωνία. Λίγες μέρες μετά, πραγματοποιήθηκαν 2 προφυλακίσεις με fast track δικαιοσύνη, με χαλκευμένες κατηγορίες ενώ θα ακολουθούσαν ακόμα 2 προφυλακίσεις το επόμενο διάστημα.

Οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, με όλες τους τις μορφές, είχαν δείξει ότι «η επένδυση θα προχωρήσει με κάθε κόστος». Μία φράση που ακούστηκε από κομματικούς και κυβερνητικούς παράγοντες αλλά και από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, Α. Σαμαρά. Και όταν μία κυβέρνηση κινείται με το δόγμα αυτό, χάνονται οι ελευθερίες και τα δικαιώματα. Καταστρέφεται η Δημοκρατία. Για μία ακόμη φορά, αποδείχθηκε ότι οι πολιτικές των κομμάτων εξουσίας και των κυβερνήσεων που σχηματίζουν, χαράζονται από τα συμφέροντα του κεφαλαίου και των εταιρειών. Και το κόστος αυτό, το πλήρωσαν και το πληρώνουν ακριβά, ακόμη και σήμερα, οι αγωνιστές του κινήματος της Χαλκιδικής.

Η σημερινή κυβέρνηση, σαν γνήσιος συνεχιστής ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, αποδεικνύει καθημερινά ότι κινείται ενάντια στο κίνημα και τους αγωνιστές. Η Eldorado του Μπόμπολα λαμβάνει τη μία άδεια μετά την άλλη, οι συλλήψεις και η καταστολή συνεχίζονται και η τοπική κοινωνία εξακολουθεί να βρίσκεται σε κατάσταση ομηρίας και εκβιασμών. Στόχος του ΣΥΡΙΖΑ ήταν να κοιμίσει την τοπική κοινωνία με υποσχέσεις και μεγάλα λόγια. Κατέληξε στο να εκβιάζει τους αγωνιστές χρησιμοποιώντας την νομιμότητα που δημιούργησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, θέτοντας εμμέσως το ψεύτικο δίλημμα ΣΥΡΙΖΑ ή φυλακή.

Στις 9 Ιούνη δεν δικάζονται 21 αγωνιστές της Χαλκιδικής. Δικάζεται ολόκληρη η κοινωνία. Δικάζεται κάθε ελεύθερος νους. Δικάζονται οι αγώνες και τα κινήματα. Δε μπορούμε να επιτρέψουμε σε κανέναν να βρεθεί μόνος του απέναντι στα γρανάζια του συστήματος που στήθηκε από το κεφάλαιο και τους υποτελείς του.

• Καλούμε όλους να στηρίξουν τον δίκαιο αγώνα της Χαλκιδικής και να συμπαρασταθούν στους αγωνιστές. 
• Καλούμε όλους να στηρίξουν την νυκτερινή διαμαρτυρία στις 8 Ιούνη στην Πλατεία Αριστοτέλους.
• Καλούμε όλους στις 9 Ιούνη στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης για να δείξουμε στην πράξη ότι δε μένει κανένας μόνος του.

Τετράδια Μαρξισμού: Κυκλοφορεί το πρώτο τεύχος την Παρασκευή 03/06

.και διώξεις από πάνω μου όλη τη σκουριά, και ξαναβάλεις τις ρόδες μου σε ράγες…

Διακύρηξη της Συντακτικής Επιτροπής του περιοδικού «Τετράδια Μαρξισμού» εδώ

Την Παρασκευή 3 Ιουνίου κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΚΨΜ το πρώτο τεύχος του περιοδικού θεωρίας «Τετράδια Μαρξισμού. Θεωρία και πράξη για την κομμουνιστική απελευθέρωση», με ιδιαίτερο αφιέρωμα στην «επικαιρότητα του μαρξισμού και στην κομμουνιστική προοπτική στον 21ο αιώνα» και άρθρα για την καπιταλιστική κρίση, το εργατικό κίνημα, την εκπαίδευση, την τέχνη.

Σε μια περίοδο που η έννοιες του Μαρξισμού, του Κομμουνισμού και της Αριστεράς κακοποιούνται βάναυσα, τα Τετράδια επιχειρούν να αναδείξουν το αληθινά επαναστατικό τους νόημα και την άθικτη κοινωνική τους σημασία.

Γι αυτό και οι απαντήσεις που δίνονται πάνω σε επείγοντα ιδεολογικά και πολιτικά ερωτήματα, είναι διαμορφωμένες μέσα από την δημιουργική ανάπτυξη του επαναστατικού μαρξισμού, απαλλαγμένες από την «αρχαία σκουριά» κάθε λογής δογματισμών και «ορθοδοξιών».

Με σύγχρονο, ζωντανό και τολμηρό τρόπο τα Τετράδια καταθέτουν όψεις μιας σύγχρονης επαναστατικής πολιτικής, φιλοδοξώντας να αποτελέσουν βήμα συμβολής στο αναγκαίο σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα.

Τα κείμενα του 1ου Τεύχους γράφουν και επιμελούνται οι Σοφία Τσάδαρη, Γιώργος Ρούσης, Βασίλης Μηνακάκης, Δημήτρης Γρηγορόπουλος, Δημήτρης Ταβουλάρης, Αλέξανδρος Χρύσης, Κώστας Γούσης, Κώστας Παλούκης, Γιώργος Οικονομάκης, Μάνια Μαρκάκη, Αλέκος Αναγνωστάκης, Γιώργος Γρόλλιος, Σπύρος Κοντομάρης, Κίμων Ρηγόπουλος, Αντώνης Κασίτας, Μπάμπης Συριόπουλος, Παναγιώτης Μαυροειδής, Διονύσης Τζαρέλλας, Γιάννης Ευσταθίου, Βασίλης Γάτσιος, Κική Μένου, Ολύβια Τζιουβάρα, Αλέξανδρος Μινωτάκης

Η παρουσίαση της έκδοσης του πρώτου τεύχους θα γίνει την Τρίτη 14 Ιουνίου στο «Polis art-café», Πεσμαζόγλου 5, Αίθριο Στοάς Βιβλίου.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ της ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΤΑΞΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ για το συνέδριο του ΕΚΑ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ της ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΤΑΞΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ για το συνέδριο του ΕΚΑ

Έξω η εργοδοσία, το κράτος, τα δικαστήρια και οι φασίστες από τα συνδικάτα!
Γυρίζουμε την πλάτη στον εκφυλισμένο υποταγμένο συνδικαλισμό και τις δυνάμεις του
Ανασυγκρότηση τώρα του εργατικού-συνδικαλιστικού κινήματος με συνδικάτα και αγώνες στα χέρια των εργαζομένων. Για αγώνες σύγκρουσης και ρήξης!

Ανάγλυφη αποτυπώνεται για άλλη μια φορά η βαθιά κρίση, η πολιτική και οργανωτική σαπίλα του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, που οδηγούν σε πλήρη κατάρρευση τις συνδικαλιστικές οργανώσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το συνέδριο του ΕΚΑ, όπου η πλειοψηφία της διοίκησης, στην πραγματικότητα ήθελε ένα εκλογικό συνέδριο μόνο για τις κάλπες, με «διαδικασίες» εξπρές.

Οι δυνάμεις των ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΝΕΑ ΠΟΡΕΙΑ, μαζί και με την Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση (ΜΕΤΑ-ΕΚΑ και τμήμα του ΕΜΕΙΣ), αποχώρησαν από το συνέδριο του ΕΚΑ, δεν τοποθετήθηκαν, δεν έφεραν καν τους αντιπροσώπους τους! Αρνήθηκαν ακόμα και ως απερχόμενη διοίκηση (ΠΑΣΚΕ- πρόεδρος, ΣΥΡΙΖΑ- γραμματέας) να μιλήσουν, να παρουσιάσουν απολογισμό της διοίκησής τους στο 29ο συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Αθήνας. Απαξίωσαν κάθε διαδικασία, προσπάθησαν να μη γίνει καμία συζήτηση, να μην παρθεί καμία απόφαση!Οι δυνάμεις της ΔΑΚΕ έφεραν μάλιστα για νομιμοποίηση σωματείο των σεκιούριτι (υπάλληλοι ασφαλείας), στο οποίο ιδρυτικά μέλη είναι γνωστοί Χρυσαυγίτες, που απορρίφτηκε μεμεγάλη πλειοψηφία από το συνέδριο.

Στη συνέχεια, οι κυρίαρχες δυνάμεις της ΓΣΕΕ & ΣΙΑ Α.Ε., οι δυνάμεις των ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ και των άλλων νεοφιλελεύθερων goldenboys του εργοδοτικού συνδικαλισμού ΝΕΑ ΠΟΡΕΙΑ, κατέφυγαν στα δικαστήρια για να νομιμοποιήσουν σωματεία, διαδικασίες και αντιπροσώπους που απορρίφθηκαν με απόφαση της μεγάλης πλειοψηφίας των αντιπροσώπων του 29ου Συνεδρίου του ΕΚΑ. Σωματεία-μαϊμού, εκλογές παρωδίες και διάτρητες διαδικασίες νομιμοποιήθηκαν από τη δικαστική εξουσία. Επισημαίνουμε ωστόσο, ότι πριν από το συνέδριο διαπιστώθηκαν και άλλα προβλήματα σε ορισμένα σωματεία, για τα οποία η ΑΤΕ-ΕΚΑ ζήτησε στην οργανωτική γραμματεία να έρθουν τα απαραίτητα νομιμοποιητικά έγγραφα. Αυτά ωστόσο πέρασαν με την σύμφωνη γνώμη όλων των άλλων δυνάμεων, όπως είναι καταγεγραμμένα και στα πρακτικά του ΕΚΑ.

Το κυρίαρχο ζήτημα για όλα τα προηγούμενα είναι, ότι διαμορφώνεται ένας κρατικός συνδικαλισμός στην κυριολεξία, με καθορισμό των συσχετισμών και των δυνάμεων από τα αστικά δικαστήρια της «τυφλής» δικαιοσύνης των εργοδοτών και της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας!Ακριβώς γι’ αυτό,ηΑγωνιστική Ταξική Ενότητα ΕΚΑμιλάει για την ανάγκη να ξεπεραστεί αυτός ο εκφυλισμένος συνδικαλισμός των μηχανισμών, των κρατικών και εργοδοτικών παρεμβάσεων, των κοινωνικών διαλόγων, της «αναπτυξιολαγνείας» και του εταιρισμού, της ταξικής ειρήνης και συνεργασίας, της «εξαίρεσης» του «δικού μας» κλάδου και των άσφαιρων διαμαρτυριών. Ένας «συνδικαλισμός» μακριά από τους εργαζόμενους, μακριά και ενάντια στις ανάγκες της εργατικής τάξης, σε σύμπλευση με τους εκμεταλλευτές και τους δυνάστες μας.ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΝΕΑΠΟΡΕΙΑ και ΜΕΤΑ-ΕΚΑ αποτελούν τις κυρίαρχες εκφράσεις του παλιού και νέου κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού.

Η ανάγκη για ταξική ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού και εργατικού κινήματος είναι πιο επιτακτική από ποτέ! Σε αυτή την κατεύθυνση παλεύουν οι δυνάμεις των παρεμβάσεων-κινήσεων και ταξικών εργατικών σχημάτων σε κλάδους και χώρους δουλειάς, που απαρτίζουν την ΑΤΕ-ΕΚΑ.Απευθύνουμε κάλεσμα αγώνα, στις μαχόμενες δυνάμεις του εργατικού κινήματος, σε κάθε ταξικό αγωνιστή στην κατεύθυνση της συσπείρωσης δυνάμεων.Με περιεχόμενο σύγκρουσης με την αντιλαϊκή πολιτική και ανατροπής της επίθεσης που εξαπολύει και κλιμακώνει η εργοδοσία και το κεφάλαιο, η ΕΕ και το ΔΝΤ, οι κυβερνήσεις τους. Με μορφές και στόχουςπραγματικής ταξικής ενότητας και συσπείρωσης για την αντίσταση και την πάλη των εργαζόμενων. Με μορφές πραγματικής δημοκρατίας και απόφασης των ίδιων των αγωνιζόμενων. Με συντονισμό και αγώνες πραγματικής σύγκρουσης και ρήξης και όχι διαμαρτυρίας και άσφαιρων «ντουφεκιών» στον αέρα. Με αυτό το πνεύμαθα δράσουμε ως Αγωνιστική Ταξική Ενότητα μέσα στα όργανα του ΕΚΑ και κυρίως έξω από αυτά.

Η μάχη αυτή δεν μπορεί να δοθεί αποτελεσματικά με αυτοαναφορικές και κομματικοκεντρικές κινήσεις. Δεν είναι ανατρεπτική η γραμμή που στα λόγια καταγγέλλει την αντιλαϊκή πολιτική, αλλά δεν συγκρούεται πραγματικά, τόσο πολιτικά όσο και με τις μορφές αγώνα που ακολουθεί, μένοντας στο σχεδιασμό και την αποκλιμάκωση των ΓΣΕΕ & ΣΙΑ. Παράλληλα, οι δυνάμεις αυτές, όπως η ΔΑΣ (ΠΑΜΕ),αναγορεύουν σε εχθρούς τα ταξικά σχήματα και αγωνιστές, χτίζουν τείχη μέσα στο κίνημα, διασπώντας τις ταξικές δυνάμεις,διαστρεβλώνουν συνειδητά θέσεις και πρακτικές της ΑΤΕ και των εργατικών σχημάτων, υπηρετώντας μια περιχαράκωση που όχι μόνο δεν συμβάλλει, αλλά ακυρώνει την αναγκαία κοινή δράση όλων των αγωνιζόμενων σωματείων και εργαζομένων και την αλλαγή της κατάστασης στο κίνημα. Έχουν μεγάλες ευθύνες!

Σήμερα, απαιτείται μέτωπο αγώνα, ρήξης και ανατροπής της αντιλαϊκής πολιτικής και των εκφραστών της. Απαιτείται πραγματική αντιπαράθεση με τον συνδικαλισμό της υποταγής που ευθυγραμμίζεται με την πολιτική και τη στρατηγική του ταξικού αντίπαλου. Απαιτείται κοινή δράση μέσα στους αγώνες και το κίνημα, συμβολή στην ανάπτυξή τους και την κατεύθυνσή τους, για να είναι αγώνες ουσιαστικής ρήξης με το κεφάλαιο και την πολιτική του.

Σε αυτό το δρόμο θα δώσουμε το βάρος μας. Σε αυτή τη δύσκολη μα απαραίτητη προσπάθεια καλούμε κάθε εργαζόμενο, αλλά και κάθε ταξικό αγωνιστή και αντιπρόσωπο στο συνέδριο του ΕΚΑ, να στηρίξει τις δυνάμεις της ΑΤΕ-ΕΚΑ και της ταξικής αγωνιστικής πτέρυγας του κινήματος των εργαζομένων.

Καμιά κρατική – εργοδοτική και δικαστική παρέμβαση στα συνδικάτα

Να γυρίσουμε την πλάτη στον συνδικαλισμό της υποταγής, παλιό και νέο

Να στείλουμε τους φασίστες στα πιο σκοτεινά χρονοντούλαπα της ιστορίας

Αντεπίθεση για αγώνες ρήξης και ανατροπής της βάρβαρης αντιλαϊκής επίθεσης

Στις αρχαιρεσίες του ΕΚΑ (28 και 29 Μάη) να ενισχύσουμε αποφασιστικά την Αγωνιστική Ταξική Ενότητα, ΑΤΕ – ΕΚΑ

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΤΑΞΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΕΚΑ, 25/5/2016

Τετράδια Μαρξισμού

Τέκνα της ανάγκης κι ώριμα τέκνα της οργής

Από ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ

Του Γ. Δημητρόπουλου, μέρος του κειμένου δημοσιεύθηκε στο ΠΡΙΝ στις 15/5/2016

Οι φετινές φοιτητικές εκλογές διεξάγονται σε μια συγκυρία όξυνσης της επίθεσης προς τον κόσμο της εργασίας (αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση- φορολογικό), με ήδη ψηφισμένα μέτρα 2,5 δις και άλλα 3,3 δις καταστροφικά μνημονιακά μέτρα να εκκρεμούν ως το τέλος Μάη. Όσα ψέματα και αν λένε, η «ταξική μεροληψία» της Κυβέρνησης δεν στρέφεται προς τα ασθενέστερα λαϊκά στρώματα, αλλά τους Δανειστές και το Κεφάλαιο.

Η φαρσοκωμωδία της «άλλης» δήθεν αριστερής διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης, απειλεί να γίνει η ταφόπλακα μιας ολόκληρης γενιάς, που καταδικάζεται να υπάρχει «ανταποδοτικά» στην αποπληρωμή του χρέους και στην ανταγωνιστικότητα του ελληνικού καπιταλισμού. Μιας γενιάς καταδικασμένης για πάντα να μην εργαστεί με αξιοπρέπεια, να μην δημιουργήσει, να μην ζήσει.

Πρόκειται για ένα διαρκώς τροφοδοτούμενο κοινωνικό ρήγμα, που η Αντικαπιταλιστική Αριστερά στην εργατική νεολαία και τα ΕΑΑΚ στα Πανεπιστήμια, πρέπει με όλες μας τις δυνάμεις να βαθύνουμε.

Πρέπει να κλείσει ο κύκλος της πεπατημένης οδού, του ομαλού δρόμου, της υπομονής και της «συντήρησης δυνάμεων» μέσα στην κοινωνική καταστροφή.

Πρέπει να κλείσει ο κύκλος της πολιτικής ανάθεσης και του παροπλισμού για τις δυνάμεις της εργατικής τάξης, της νέας εργατικής βάρδιας, της νεολαίας, των σύμμαχων στρωμάτων της εργασίας,

Πρέπει να κλείσει ο κύκλος της μικροαστικής και συντεχνιακής λογικής της «εξαίρεσης» του κάθε κλάδου από τα Μνημόνια, ο κύκλος της τρομοκρατίας και της καλλιέργειας του φόβου και του αδύνατου» της ρήξης με το τρίπτυχο ΕΕ- ευρώ- χρέος.

Για να ανοίξει, ένας νέος κύκλος λύτρωσης και απελευθέρωσης από τα δεσμά του ισόβιου Μνημονίου, της ισόβιας λιτότητας, της ισόβιας εργασιακής σκλαβιάς.

Η νεολαία στην χώρα μας και στην Ευρώπη βρίσκεται μπροστά σε μια ιστορική πολιτική καμπή. Ή θα συμβιβαστεί με το μέλλον ενός έστω πιο «θεσμικού» κοινωνικού κανιβαλισμού, με την αναμόρφωση των θεσμών και του κράτους, ή θα τα ανατρέψει όλα, αγωνιζόμενη για ένα σύγχρονο κομμουνιστικό κοινωνικό όραμα, μέσα από την πολιτική συσπείρωση των ασθενέστερων και των κυρίαρχα εκμεταλλευόμενων κομματιών της.

Για την Ελλάδα δεν θα είναι η πρώτη φορά που η νεολαία εισβάλλει δυναμικά στο υφιστάμενο πολιτικό σκηνικό, και μέσα από το φοιτητικό κίνημα επηρεάζει αποφασιστικά την εξέλιξη της ταξικής πάλης. Το φοιτητικό κίνημα που μπορεί και πρέπει να ξαναβγεί στο προσκήνιο, οπλισμένο με την πείρα των ιστορικών στιγμών του, την δυνατότητά του να απελευθερώνει κοινωνικές δυναμικές, να σφυρηλατεί δεσμούς με το λαό, να αγωνίζεται μαζί με την εργατική τάξη, να αμφισβητεί έμπρακτα το Κεφάλαιο και τον Ιμπεριαλισμό, να στέκεται εμπόδιο στην κοινωνική ενσωμάτωση.

Αψηφώντας τις σειρήνες της κυβερνητικής ενσωμάτωσης και της «ρεαλιστικής» πολιτικής, που οδήγησαν το «πείραμα ΣΥΡΙΖΑ» στο στρατόπεδο του ταξικού αντιπάλου, ήρθε η ώρα να αναμετρηθούμε, για μια ακόμη φορά, με τη νομοτέλεια και τα πρέπει της καθεστωτικής Αριστεράς να γκρεμίσουμε όλους τους πολιτικούς και κοινωνικούς φράχτες που μας φυλακίζουν σε αναγνώσεις ήττας και παραίτησης.

Κάθε ένα γράμμα από τη λέξη ΕΑΑΚ, είναι μια στιγμή από την ιστορία αλλά και το μέλλον των ανεξάρτητων αριστερών σχημάτων.

Είναι τα ΕΑΑΚ που δεν γεννήθηκαν κατά τύχη, αλλά σε βαθιά ιδεολογική και πολιτική σύγκρουση με τις αναγνώσεις του «τέλους της ιστορίας», του «δεν γίνεται αλλιώς», με τους κοινοβουλευτικούς μονόδρομους και την πολιτική εξαγορά,

Είναι τα ΕΑΑΚ που 25 χρόνια τώρα, έχουν γίνει συνώνυμο της μαχητικής αντίστασης στην αναδιάρθρωση

Είναι τα ΕΑΑΚ που μπροστά στην αποστοίχιση δυνάμεων από το άρμα εμμονικού ρεφορμισμού του ΣΥΡΙΖΑ, και με στόχο την μέγιστη δυνατή συσπείρωση των δυνάμεων της κοινωνικής αντίστασης, καταθέτουν με θάρρος την ουσία του πολιτικού τους κεκτημένου, δηλαδή

• την συνεισφορά της νεολαίας στην κοινωνική χειραφέτηση και τη συγκρότηση του αντικαπιταλιστικού πόλου, με πολιτική ηγεμονία των πληττόμενων κοινωνικών στρωμάτων 
• την πάλη για την ανατροπή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που είναι σύμφυτη με την αντι-ϊμπεριαλιστική πάλη και την πάλη για αποδέσμευση απ’ την ΕΕ, το € και τη θηλιά του Χρέους, 
• το τσάκισμα του φασισμού και το αγκάλιασμα όλων των πρωτοβουλιών κοινωνικής αλληλεγγύης και αξιοπρέπειας 
• την οριστική αποχώρηση από τις αυταπάτες της συν-διαχείρισης του καπιταλισμού και του «αριστερού» Κυβερνητισμού, το έμπρακτο διαζύγιο με κάθε εκδοχή του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού

Τα ΕΑΑΚ που σε μια κρίσιμη στιγμή για τη Νεολαία, το Φοιτητικό Κίνημα και την Αριστερά, δίνουν μια ακόμα πολιτική μάχη στις εκλογές της Τετάρτης 18 Μάη 2016. Μια μάχη κόντρα στις καθεστωτικές, συντηρητικές παρατάξεις που επιδιώκουν να απονευρώσουν και να απο-πολιτικοποιήσουν το Πανεπιστήμιο, μια μάχη κόντρα στη μετατροπή των πανεπιστημιακών αποφοίτων σε σκλάβους της Καριέρας, μια μάχη για την μαζική αποδοκιμασία της Κυβερνητικής πολιτικής στην Εκπαίδευση.

Μακριά από μάχες χαρακωμάτων και μικροπολιτικές επιδιώξεις, με πλήρη επίγνωση της πολιτικής μας ευθύνης, δίνουμε σε όλη την Ελλάδα τη μάχη ώστε τα ΕΑΑΚ να βγουν ενισχυμένα και ενωμένα σαν μια γροθιά μπροστά στο κατώφλι των νέων κοινωνικών αγώνων.

Στις 18 Μάη Υποστηρίζουμε Αριστερό Χώρο Μεταλλειολόγων Μεταλλουργών

Στις 18 Μάη - Στηρίζουμε Αριστερη Συσπείρωση Χημικού

Monty Python Prime Minister - ΕΥΚΛΕΙΔΕΙΑ ΑΠΑΤΕΩΝΙΑ

Ανακοίνωση ΤΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ Χαλκιδικής

Νομιμοποίηση της παρανομίας

  Τις τελευταίες μέρες, δημοσιεύονται συνεχώς νέες αποφάσεις με αδειοδοτήσεις για την Ελληνικός Χρυσός-ElDorado και τον Μπόμπολα. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προχώρησε στην πλήρη και μόνιμη νομιμοποίηση του εγκλήματος στις Σκουριές, ως γνήσιος συνεχιστής των αντιδραστικών κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ-ΝΔ. Μόνο 10 μέρες (15-24 Μάρτη) της χρειάστηκαν για να μη λήξει το εκβιαστικό τελεσίγραφο του Wright στον Σκουρλέτη, αποδεικνύοντας και πάλι πως οι εκβιασμοί του κεφαλαίου πιάνουν τόπο και μάλιστα μετατρέπονται σε πολιτική γραμμή της κυβέρνησης.

  Εκτός από το περιβαλλοντικό και κοινωνικό έγκλημα, η σημερινή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να νομιμοποιήσει και τη βιομηχανία διώξεων που είχε στηθεί για να καταστείλει το μεγαλειώδες κίνημα της Χαλκιδικής. Νέες κλήσεις, νέα χαρτάκια, νέες ομηρίες. Πιο φρέσκοι εκβιασμοί, με νέες υπογραφές έρχονται να υπενθυμίσουν σε όλους μας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εδώ, αποφασισμένος να συνεχίσει το καταστροφικό έργο των προηγούμενων κυβερνήσεων.

  Με τις δικαιολογίες της νομιμότητας, της απουσίας εναλλακτικής και της έλλειψης χρόνου προχωράει με σύνθημα «επενδύσεις με κάθε κόστος» κυνηγώντας κάθε διαφορετική φωνή. Οι στοχοποιήσεις αγωνιστών, η φίμωση δημοσιογράφων, οι καταγγελίες ενάντια σε δημοσιογράφους-ερευνητές (χωρίς ταυτόχρονη διάψευση των άρθρων) ήρθαν να μας θυμίσουν ότι αυτή η κυβέρνηση, όπως και όλες οι προηγούμενες, είναι μέρος ενός συστήματος που δεν θα διστάσει να θυσιάσει ανθρώπινες ελευθερίες και ατομικά δικαιώματα στο βωμό της εξυπηρέτησης του κεφαλαίου.

  Το τελευταίο νέο από το μέτωπο που άνοιξε η ίδια η κυβέρνηση απέναντι στους αγωνιστές του κινήματος της Χαλκιδικής, είναι η έκκληση του Σκουρλέτη για συμβιβασμό. Καλεί η κυβέρνηση που υποσχέθηκε άμεσο κλείσιμο, να συμβιβαστεί το κίνημα που αγωνίζεται εδώ και μία δεκαετία απέναντι σε μεγαθήρια του ελληνικού και ξένου καπιταλισμού.

Η ντροπή και η ξεφτίλα επιδέχεται μόνο μίας απάντησης:

· Όλοι μαζικά και ενωμένα να αγωνιστούμε ενάντια σε όποιον θέλει την καταστροφή

· Όσες άδειες κι αν δώσουν, ο αγώνας μας να μη περιοριστεί από την νομιμότητά τους

· Κανένας αγωνιστής να μη μείνει όμηρος στα χέρια του κράτους

· Αγώνας μέχρι την τελική δικαίωση

· Αγώνας για τη γη και την ελευθερία

Παρέμβαση... των ΜΑΤ σε φοιτητες στου Ζωγραφου (video)

Κομματα... και Ομάδες...

Απο cult 24

Το 2015 αδιαμφισβήτητα είναι μια χρονιά που θα μείνει στην ιστορία της χώρας ως η πλέον περίεργη και αγχωτική. Όχι μόνο πολιτικά αλλά και γενικότερα είναι η χρονιά που πρώτη φορά μετά τη πτώση της χούντας των συνταγματαρχών ο ελληνικός λαός νιώθει τόσο φόβο και ανασφάλεια. Το cult24 ως μία σατιρική σελίδα η οποία δημιουργήθηκε μέσα σε αυτή τη πολυτάραχη περίοδο, δε θα μπορούσε να μείνει αμέτοχο και να μη πάρει θέση, σε σατιρικό επίπεδο, για τις επικείμενες βουλευτικές εκλογές.
Έχετε σκεφτεί ποτέ με ποιες ποδοσφαιρικές ομάδες θα μπορούσαν να μοιάζουν τα ελληνικά πολιτικά κόμματα ? Ε λοιπόν εμείς σκεφτήκαμε και σας παρουσιάζουμε τον πολιτικό χάρτη της χώρας με ματιά…ποδοσφαιρική!!

ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – Club Atletico de Madrid : Το κόμμα της αριστεράς για χρόνια και ιδιαίτερα τη δεκαετία του 00 ήταν σε κάθε εκλογική αναμέτρηση στα όρια της εισόδου στη βουλή. Τυχαίο ή όχι η Atletico στη πρώτη δεκαετία της νέας χιλιετίας και αυτή ήταν αφανισμένη ή στη καλύτερη ήταν στα όρια του αφανισμού. Το 2000 γνώρισε τον υποβιβασμό και μόλις με τη δεύτερη προσπάθεια κατάφερε να επιστρέψει στα μεγάλα σαλόνια. Από το 2002 μέχρι το 2010 κατάφερε να βγει μόλις δύο φορές 4η στο ισπανικό πρωτάθλημα αλλά ταυτόχρονα το 2010 πήρε το Europa league. Το μεγάλο bam έγινε όταν στο τιμόνι της ομάδας βρέθηκε ο Diego Simeone. Νέος άφθαρτος και με φιλοδοξίες όπως και ο Τσίπρας έφερε τον ενθουσιασμό και ανέβασε επίπεδο την ομάδα. Κορυφαίες στιγμές η κατάκτηση του τίτλου το 2014,του Europa league to 2012 και ο τελικός του Champions League το 2014. Στο ίδιο επίπεδο ο Τσίπρας κατάφερε να φτάσει το κόμμα του στη δεύτερη θέση το 2012,στη νίκη στις ευρωεκλογές το 2014 και τέλος στη νίκη τον Γενάρη του 2015.

Νέα Δημοκρατία – Real Madrid : Η βασίλισσά της Ευρώπης και του ισπανικού ποδοσφαίρου. Είναι γνωστή η σχέση της με τη βασιλική οικογένεια και τη Δεξιά της Ισπανίας και κυριότερα έχει το στίγμα ως η ομάδα του δικτάτορα Φράνκο. Το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας ταυτόχρονα είναι ίσως η μεγαλύτερη παράταξη της χώρας μας και ταυτόχρονα η πολιτική δύναμη που μετά τον εμφύλιο πόλεμο είχε τα πολιτικά σκήπτρα του τόπου. Προφανώς μιλάμε για μια Δεξιά παράταξη με διάφορα στελέχη που τοποθετούνται είτε στον νεοφιλελεύθερο χώρο είτε ακόμα και στην ακροδεξιά. Η πορεία λοιπόν τον δυο αυτών δυνάμεων είναι παραπλήσια καθότι η Real αντιμετωπίζει δυσκολίες στο ισπανικό πρωτάθλημα ,παρόλο που στην Ευρώπη τα πάει θαυμάσια. Η αλλαγή προπονητή συμπίπτει με την αλλαγή αρχηγού και στη Νέα Δημοκρατία, με μόνο στόχο την επιστροφή στον πρωταθλητισμό και στην εξουσία αντίστοιχα.

ΠΑ.ΣΟ.Κ- AC MILAN :Τι να πρωτοπεί κανείς για τη ΠΑΣΟΚΑΡΑ της καρδιάς μας. Επί δεκαετίες και συγκεκριμένα του 90 και 00 μεσουρανούσε στα πολιτικά δρόμενα του τόπου με τα γνωστά αποτελέσματα. Ακριβώς την ίδια περίοδο η MILAN κυριάρχησε σε Ευρώπη και Ιταλία, ίσως βέβαια όχι τόσο όσο η ΠΑΣΟΚΑΡΑ ,αλλά σίγουρα αποτέλεσε για μεγάλη περίοδο το κατεστημένο του Ιταλικού ποδοσφαίρου. Η σημερινή εικόνα των δυο τους είναι τουλάχιστον τραγική. Το μεν ΠΑΣΟΚ είναι εξαφανισμένο και πασχίζει να έχει μια καλή θέση στη βουλή (ούτε λόγος για εξουσία) και η δε MILAN πέρσι βγήκε δέκατη στο πρωτάθλημα και γενικά γελάνε μαζί της και οι βιντεοκάμερες των καναλιών του Μπερλουσκόνι. Το τρομακτικό στην υπόθεση είναι πως και οι δυο εξαφανίστηκαν το 2011. Τότε ήταν η τελευταία κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και τότε ήταν το τελευταίο πρωτάθλημα της MILAN!!!

Λαϊκός Σύνδεσμος Χρυσή Αυγή – Real Madrid Castilla : Ως σελίδα δεν παίρνουμε πολιτική θέση, όμως για το θέμα του ρατσισμού και της βίας δεν είμαστε αμέτοχοι. Η Χρυσή Αυγή όλοι ξέρουμε πλέον που τοποθετείται ιδεολογικά οπότε αν το θέταμε σε ποδοσφαιρικό επίπεδο και σε συνδυασμό με τα πολιτικά της χώρας, θα λέγαμε πως είναι η Real Madrid Castilla. Με λίγα λόγια η β ομάδα της Real. O συσχετισμός αυτός γίνεται καθότι η Χρυσή Αυγή αποτελεί τη δεξαμενή ακροδεξιών στοιχείων που έχουν περάσει από τη Νέα Δημοκρατία στο παρελθόν ή και που άνετα θα μπορούσαν να πάνε. Έτσι λοιπόν όπως η Castilla προμηθεύει με ταλέντα τη Real έτσι και η Χρυσή Αυγή αποτελεί φυτώριο ακραίων φωνών για τη Νέα Δημοκρατία.


Λαϊκή Ενότητα – St. Pauli : Η Λαϊκή Ενότητα ,το νέο κόμμα του Παναγιώτη Λαφαζάνη ,γνωστό και ως η αριστερή πλατφόρμα του ΣΥΡΙΖΑ δε θα μπορούσε να μην έχει ως ποδοσφαιρικό καθρέπτη την St.Pauli . Ομάδα της β κατηγορίας της Γερμανίας , γνωστή για τους αντιφασίστες οπαδούς της είναι η πρώτη ομάδα που απαγόρευσε τη παρουσία ακροδεξιών οργανώσεων στο γήπεδο της. Αδιαμφισβήτητα μιλάμε για μια ομάδα που δημιουργήθηκε μέσα από τα κινήματα της αριστεράς, αυτής που στην Ελλάδα πλέον αντιπροσωπεύει ως ένα σημείο το κόμμα του Λαφαζάνη.

Ανεξάρτητοι Έλληνες- ΑΠΟΕΛ : Πραγματικά νομίζω ήταν δύσκολο να βρεθεί ομάδα για το κόμμα του συμπαθέστατου κατά τα άλλα Καμμένου. Ως γνωστόν οι ΑΝΕΛ βρίσκονται στο χώρο της πατριωτικής Δεξιάς έως ακροδεξιάς (αν και τελευταία όχι και τόσο ακροδεξιά, λόγο μάλλον της πολύ παρέας με τον Αλέξη Τσίπρα). Μιλάμε για ένα cult κόμμα που κατάφερε να κάνει υπουργό τον κύριο Μπαλαφούτη. Όπως λοιπόν οι ΑΝΕΛ έτσι και ο ΑΠΟΕΛ είναι μια μικρή ομάδα για τα δεδομένα της Ευρώπης με μία επιτυχία την πρόκριση στους 8 του Champions league. Επίσης οι οπαδοί του(πολιτικά δεξιοί έως φασίστες) ανακηρύχθηκαν ως οι ποιο σιχαμένοι οπαδοί του κόσμου καθότι τοποθετήθηκαν εναντίον των Σύριων προσφύγων με νεοναζιστικά σύμβολα και εμετικά συνθήματα. Το κοινό στοιχείο λοιπόν των δύο είναι η από το πουθενά εμφάνιση τους τόσο στο πολιτικό σκηνικό όσο και στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο αντίστοιχα.

Κ.Κ.Ε.- Athletic Bilbao : Το ΚΚΕ είναι ένα από τα μεγαλύτερα κομμουνιστικά και σκληροπυρηνικά κόμματα της Ευρώπης, γνωστό για τον αρνητισμό του για συνεργασίες με την υπόλοιπη αριστερά ,καθώς επίσης για το έντονο πατριωτικό αίσθημα , τη πάγια θέση του περί αποχώρησης από ΕΕ ,ΝΑΤΟ και το βίτσιο του Δημήτρη Κουτσούμπα να τη βρίσκει λέγοντας σε κάθε του εμφάνιση ΛΥΚΟΣΥΜΜΑΧΙΑΤΟΥΚΕΦΑΛΑΙΟΥΚΑΙΤΗΣΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣΕΝΩΣΗΣ(ναι σωστά το γράψαμε γιατί ο σύντρολος Κουτσούμπας δεν παίρνει ανάσα όταν μιλάει). Αρκετές φορές οι απόψεις του είναι ριζοσπαστικές και διακατέχεται από μία τάση απομονωτισμού. Εδώ ακριβώς έρχεται και η Athletic Bilbao. Η γνωστή βασκική ομάδα , η οποία δέχεται στις τάξεις της μόνο Βάσκους ποδοσφαιριστές έχει την έδρα της στο Bilbao, στη πρωτεύουσα της Χώρας των Βάσκων. Είναι ευρέως γνωστός ο βασκικός εθνικισμός και η θέληση μεγάλου μέρους του λαού για ανεξαρτησία από το κράτος της Ισπανίας.

Ένωση Κεντρώων- Ponferradina SD : Το κόμμα του συμπαθέστατου Βασίλη Λεβέντη, που τη δεκαετία του 90 μας χάρισε στιγμές άπλετου γέλιου ,για πρώτη φορά εμφανίζεται να έχει πιθανότητες για είσοδο στη βουλή. Πραγματικά δεν ξέρουμε κανέναν από το κόμμα του και δε νομίζουμε πως χρειάζεται κιόλας αφού ο Βασίλης είναι κορυφαία cult μορφή. Έτσι λοιπόν επιλέξαμε μια ομάδα η οποία είναι γνωστή στον στοιχηματικό κόσμο και ταυτόχρονα παντελώς άγνωστη σε όλο το υπόλοιπο. Αρκεί να σκεφτεί κανείς πως η καλύτερη θέση της ήταν η 7η το 2014 στη β εθνική Ισπανίας!!! Να σημειώσουμε πως από την ιστορική αυτή ομάδα των αλωνιών της Ισπανίας έχει περάσει ο Tam Nsaliwa και ο Nabil Baha, πρώην ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ !!

ΑΝΤΑΡΣΥΑ-Rayo Vallecano : Ακόμα ένα κόμμα της αριστεράς που όμως δεν έχει μπει ποτέ στη βουλή. Γνωστό για τη μαχητικότητα του και το ριζοσπαστισμό του. Το ίδιο και οι οπαδοί της Rayo γνωστοί ως Bukaneros.

ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ – Manchester City : Το Ποτάμι είναι και αυτό ένα νέο κόμμα που από το πουθενά κατάφερε να πάρει ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό στις εκλογές του Γενάρη. Είναι γνωστό για τις φιλελεύθερες θέσεις του και τα μέλη του είναι κατά κύριο λόγο νεόπλουτοι ,δημοσιογράφοι και ένα σπάνιο πολιτικό είδος, Ψαριανοί. Η City είναι μια ομάδα η οποία και αυτή από το πουθενά εμφανίστηκε στο βρετανικό ποδόσφαιρο, χωρίς καμία ιδιαίτερη ποδοσφαιρική ιστορία, μόνο και μόνο γιατί ένα αραβικό fund ανέλαβε τις τύχες της. Χαρακτηριστική απόδειξη της ποδοσφαιρικής της ανυπαρξίας είναι οι τραγικές εμφανίσεις στην Ευρώπη ακόμα και με ποδοσφαιριστές αξίας εκατομμυρίων.