Σαν σήμερα, στις 16/2/1942 ιδρύεται ο ΕΛΑΣ, σαν ατσάλινο τείχος στα πεδία των τίμιων μαχών

Ο Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός (ΕΛΑΣ) ιδρύθηκε στις 16 Φεβρουαρίου του 1942.

Στις 2 Φλεβάρη 1942, σ’ ένα σπίτι κοντά στο γήπεδο του Παναθηναϊκού, στη λεωφόρο Αλεξάνδρας, πραγματοποιήθηκε η ιδρυτική σύσκεψη του ΕΛΑΣ. Η προσθήκη του "Λ" (Λαϊκού, ουσιαστικά η μετονομασία του ΕΑΣ σε ΕΛΑΣ) ο βιογράφος του Άρη Βελουχιώτη, Χατζηπαναγιώτου, τονίζει ότι ήταν επίμονη πρόταση του Άρη.

Ο Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός (ΕΛΑΣ) ήταν το στρατιωτικό τμήμα του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (ΕΑΜ) κατά την τριπλή κατοχή της Ελλάδας μετά από απόφαση που είχε λάβει η "Κεντρική Στρατιωτική Επιτροπή" του ΕΑΜ τον Γενάρη του 1942.

Οι κομμουνιστές πρέπει να οργανώσουν, να μαζικοποιήσουν και να επεκτείνουν το ανταρτικό κίνημα στην ύπαιθρο, να περιφρουρήσουν τον εθνικοαπελευθερωτικό του χαρακτήρα και να καταπολεμήσουν αποφασιστικά κάθε τάση που θα οδηγούσε σε αντιλαϊκούς σκοπούς. Μία από τις πρώτες ομάδες που ανέλαβαν δράση την εποχή εκείνη ήταν αυτή που δραστηριοποιούταν στη Φθιώτιδα από τον πραγματικό κομμουνιστή, Θανάση Κλάρα ,που τέθηκε επικεφαλής μικρής ένοπλης ομάδας αλλάζοντας το όνομα του σε Άρης Βελουχιώτης.

Με δικές του ενέργειες το τμήμα του αναπτύχθηκε εντυπωσιακά και έγινε ο πυρήνας του ΕΛΑΣ και πολύ σύντομα ανέλαβε αρχικαπετάνιος της μεγαλύτερης και μαζικότερης αντιστασιακής οργάνωσης στην Ελλάδα, στα χρόνια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου Το Γενικό Στρατηγείο του ΕΛΑΣ συγκροτήθηκε στις 2 Μαΐου 1943. Την τριμελή ηγεσία του απετέλεσαν ο στρατηγός Στέφανος Σαράφης ως στρατιωτικός αρχηγός, ο Ανδρέας Τζήμας (Σαμαρινιώτης) ως εκπρόσωπος του ΕΑΜ και ο Άρης Βελουχιώτης ως αρχικαπετάνιος.

Ας πάρουμε όμως τα γεγονότα με τη σειρά:

Στις 16 Αυγούστου του 1941 ιδρύθηκε με πρωτοβουλία του ΚΚΕ το Εργατικό Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΕΑΜ).

Το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΑΜ) δημιουργήθηκε λίγο αργότερα, στις 27 Σεπτεμβρίου 1941.

Στο μεταξύ είχαν ξεκινήσει από το ΚΚΕ οι διεργασίες δημιουργίας στρατιωτικών καθοδηγητικών πυρήνων.

Ο Θανάσης Κλάρας, που από την Καισαριανή αρχίζει να μιλά στον κόσμο για ένοπλη αντίσταση και σίγουρη νίκη, πιέζει την ηγεσία του ΚΚΕ να του δώσει το ελεύθερο να πάρει τα βουνά .

Με τα πολλά τα καταφέρνει.

Τον Νοέμβριο του 1941, ο Κλάρας ανέλαβε αποστολή από την ΚΕ του ΚΚΕ να πάει στη Ρούμελη για να εξετάσει τις δυνατότητες αναπτύξεως του αντάρτικου κινήματος.

Επέστρεψε τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους και υπέβαλε σχετική έκθεση στο ΚΚΕ, η οποία και εγκρίθηκε.

Τον Ιανουάριο του 1942, βγήκε οριστικά στο βουνό και αρχίζει τη συγκρότηση ανταρτοομάδων.

Στις αρχές Ιουνίου του 1942 ο Άρης Βελουχιώτης κάνει την πρώτη του αντιστασιακή εμφάνιση στη Δομνίστα της Ευρυτανίας με μία ομάδα από εννιά συντρόφους του.

Αυτή ήταν η δύναμη του ΕΛΑΣ, όταν πρωτοξεκίνησε.

Ο ίδιος ήταν η πρώτη φορά που εμφανίστηκε με το όνομα " Άρης Βελουχιώτης ".

Τρία χρόνια αργότερα ο ΕΛΑΣ αριθμούσε 50 χιλιάδες ενεργούς και εφεδρικούς μαχητές.

Από κει και μετά, το όνομά του αντήχησε σ’ ολόκληρη την Ελλάδα κι έγινε θρύλος. Η φήμη του εδραιώθηκε μετά την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοπόταμου την νύχτα 25-26 Νοεμβρίου 1942.

Τα βουνά της Ευρυτανίας και της Ρούμελης θα ζήσουν ανεπανάληπτες στιγμές!

Το μεγάλο σηκωμό τον πυροδοτεί από τη μία το ελασίτικο τουφέκι και από την άλλη το αντάρτικο τραγούδι:

Στ” άρματα, στ” άρματα, εμπρός στον αγώνα, για τη χιλιάκριβη τη λευτεριά!

Τον Φεβρουάριο του 1943 ο Βελουχιώτης κατέβηκε στην Αθήνα και ενημέρωσε την ηγεσία του ΚΚΕ σε θέματα που αφορούσαν την ανάπτυξη του απελευθερωτικού κινήματος και του αντάρτικου.

Στις 10 Μαρτίου 1943 στάλθηκε και πάλι ως καπετάνιος πλέον του πενταμελούς Αρχηγείου Ρούμελης, στις περιοχές της λεγόμενης από το ΚΚΕ "Ελεύθερης Ελλάδας, ήτοι των περιοχών που ήσαν υπό τον έλεγχο του ΕΛΑΣ.

Οι αντικειμενικά αυξανόμενες ανάγκες συντονισμού του ραγδαία αναπτυσσόμενου αντάρτικου, οδήγησαν τον Μάιο του 1943 στην συγκρότηση του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ.

Έτσι, όταν συγκροτήθηκε το Γενικό Στρατηγείο του ΕΛΑΣ στις 2 Μάη του 1943, ο Βελουχιώτης ορίστηκε καπετάνιος του, μέλος της τριμερούς ηγεσίας του, δίπλα στον Συνταγματάρχη Στέφανο Σαράφη, που ήταν ο στρατιωτικός αρχηγός και στον αντιπρόσωπο του ΕΑΜ, τον Ανδρέα Τζήμα (Σαμαρινιώτη).

Λίγο αργότερα, τον Απρίλιο του 1944, ο Βελουχιώτης στάλθηκε στον Μοριά, για να αναδιοργανώσει το εκεί αντάρτικο και να εξουδετερώσει τα Τάγματα Ασφαλείας, τα οποία είχαν συγκροτηθεί από την Κυβέρνηση Ράλλη, για να αντιμετωπίσουν τα ένοπλα τμήματα του ΚΚΕ, όπως π.χ. τον ΕΛΑΣ και την ΟΠΛΑ.

Και τον καιρό εκείνο η σκλαβωμένη Ελλάδα τραγουδούσε:

Σαν ατσάλινο τείχος που αλύγιστος ορμάει

στα πεδία των τίμιων μαχών.

Με αρχηγούς Σαμαρινιώτη τον Σαράφη και τον Αρη

που `ναι οι μάνες του λαϊκού στρατού.

Δίχως τανκς, αεροπλάνα, μόνο όλμους πολυβόλα

και ψυχή σαν του λαϊκού στρατού.

Με καθοδήγηση λαμπρή του αρχηγού μας Βελουχιώτη

ξεψυχάει ο αγκυλωτός του φασισμού…