Πορεία στη Θεσσαλονίκη, στη μνήμη των διεμφυλικών ανθρώπων που δολοφονήθηκαν

Πορεία με αφορμή τη "Διεθνή Ημέρα Μνήμης των Τρανς Θυμάτων" πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Την πορεία διοργάνωσαν οργανώσεις και συλλογικότητες. 

Το κάλεσμα είχε ως εξής:

Όσο η κοινωνία να το δει αρνείται

άλλο ένα τρανς* άτομο δολοφονείται

Στις 20 Νοέμβρη είναι η Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης Τρανς Θυμάτων. Ξεκίνησε με αφορμή τα γεγονότα της 4ης Δεκεμβρίου 1998, όταν δολοφονήθηκε η Rita Hester, μια αφρο-αμερικανή τρανς, ακτιβίστρια 34 ετών, στη Μασαχουσέτη. Η Rita δεν ήταν το μόνο τρανς θύμα. Υπήρξαν και υπάρχουν πάρα πολλά θύματα μιας κοινωνίας που δεν ανέχεται αυτό που δεν είναι κυρίαρχο, το “διαφορετικό”, μιας πατριαρχικής κοινωνίας που θεωρεί άρρωστο και μη φυσιολογικό ό,τι δε βλέπει συχνά, ό,τι δε μπορεί να καταλάβει και ό,τι δεν εντάσσεται στο παραδοσιακό ανατομικά δίπολο άντρας-γυναίκα.

Τόσοι άνθρωποι που δολοφονήθηκαν και δε μάθαμε ποτέ το όνομά τους, χωρίς να αγωνιστεί κανείς/καμία για εκείν@**. Άνθρωποι που δολοφονήθηκαν για την εμφάνισή τους, την τρανς ταυτότητά τους. Τα στοιχεία μέχρι το 2017 είναι αποστομωτικά: Από τον Οκτώβρη του 2016 έως το Σεπτέμβρη του 2017 325 τρανς άτομα έχουν δολοφονηθεί σε όλο τον κόσμο. Ο αριθμός αυτός προστίθεται στα 2.353 άτομα που δολοφονήθηκαν τα 9 τελευταία χρόνια, σύνολο 2.609 δολοφονίες από το 2008 σε 71 χώρες. Ο αριθμός των τρανς θυμάτων συνεχώς αυξάνεται. Οι χώρες όπου γίνονται οι περισσότερες δολοφονίες είναι η Βραζιλία (171), το Μεξικό (56), οι ΗΠΑ (25), η Κολομβία (124) και η Βενεζουέλα (116). Στην Ασία πρώτη έρχεται η Ινδία (64) και ακολουθεί το Πακιστάν (44). Στην Ευρώπη η Τουρκία (44) και ακολουθεί η Ιταλία (32), ενώ στη Γαλλία έχουν γίνει 6 δολοφονίες, με βίαιο και βάρβαρο τρόπο .

Η πλειοψηφία των θυμάτων είναι πρόσφυγες και εργάτες/ριες του σεξ, με το 62% των θυμάτων να είναι σεξεργάτες/ριες, δηλαδή ένα τμήμα της τρανς κοινότητας, που είναι και το πιο φτωχοποιημένο και περιθωριοποιημένο. Άλλωστε, βλέπουμε πως τα πιο φτωχά τρανς άτομα είναι αυτά που βρίσκονται παντελώς στην αφάνεια και δέχονται τη μεγαλύτερη καταπίεση. Εκείνα που καθημερινά αντιμετωπίζουν κινδύνους για την ίδια τους τη ζωή, που δεν έχουν κανένα δικαίωμα, που πέφτουν θύματα ακραίας εργασιακής εκμετάλλευσης ή μακροχρόνιας ανεργίας. Κι αυτό γιατί ζούμε σε μια ταξική κοινωνία, όπου αν ανήκεις σε ανώτερα κοινωνικά και οικονομικά στρώματα μπορείς να προβάλλεις με πολλή μεγαλύτερη ελευθερία και αποδοχή την ταυτότητά σου [έμφυλη, σεξουαλική, φυλετική κλπ].

Πέρα από τις επιθέσεις και τις δολοφονίες τα τρανς άτομα έχουν να αντιμετωπίσουν το βάρος της απόρριψης και της περιθωριοποίησης από την κοινωνία. Όπως δείχνουν οι τελευταίες μελέτες, σχεδόν το 60% των τρανς αντρών και περίπου το 30% των τρανς γυναικών έχουν κάνει απόπειρα αυτοκτονίας καθώς ο κοινωνικός αποκλεισμός, οι προσβολές και η βίαια συμπεριφορά ακόμα και των συγγενών οδηγεί τα άτομα αυτά σε κατάθλιψη και αυτοαπαξίωση. Ένα πρόσφατο θλιβερό παράδειγμα είναι η αυτοκτονία του Akshay Dev, νεαρού τρανς άντρα από την Ινδία που έβαλε τέλος στη ζωή του, επειδή δεν μπορούσε να αντέξει τις προσβολές που δεχόταν από την οικογένεια της συντρόφου του. Οι αυτοκτονίες αυτές αποσιωπούνται από τα ΜΜΕ ή προβάλλονται με απαράδεκτο τρόπο.

Βλέπουμε όμως πως η αστική δικαιοσύνη κάθε άλλο παρά βοηθά στην εξάλειψη των περιστατικών βίας απέναντι σε trans άτομα. Σε 47 πολιτείες των Η.Π.Α. (από τις 50 στο σύνολο) χρησιμοποιείται μια νομική στρατηγική σε δικαστικές υποθέσεις που αφορούν βία εις βάρος λοατκια+ ατόμων, το “Gay and Trans panic defense”, βάσει της οποίας η σεξουαλικότητα και η ταυτότητα φύλου ενός θύματος βίας (ή και δολοφονίας) χρησιμοποιείται ως ελαφρυντικό για τον/τους θύτες. Η στρατηγική αυτή χρησιμοποιείται από το 1998 και κυριολεκτικά αθωώνει δολοφόνους. Τα τελευταία χρόνια όμως, υπάρχει ενεργό κίνημα στις Η.Π.Α. που στοχεύει στην κατάργησή της.

Σε αντίθεση με τις πεποιθήσεις μεγάλου μέρους της κοινωνίας, τα τρανς άτομα δεν πάσχουν από κάποια ψυχική διαταραχή που τα οδήγησε στην “αλλαγή” ταυτότητας. Είναι καθημερινοί άνθρωποι, των οποίων η ταυτότητα φύλου είναι διαφορετική, σε σχέση με αυτή που τους αποδόθηκε κατά τη γέννησή τους. Στην πραγματικότητα, το αν είσαι άνδρας ή γυναίκα ή τίποτε από αυτά τα δύο δεν προσδιορίζεται από το ανατομικό φύλο. Άλλωστε η κοινωνία προσδίδει σε κάθε ανατομικό φύλο ένα σύνολο στερεοτυπικών συμπεριφορών που αντιστοιχούν σε καθένα από τα δύο αποδεκτά από το σύστημα κοινωνικά φύλα (άνδρας-γυναίκα). Συνεπώς, το ανατομικό φύλο δεν εκφράζει καμιά “απόλυτη αλήθεια” και δεν περιγράφει την ταυτότητα φύλου ενός ανθρώπου.

Αυτές οι πεποιθήσεις είναι ριζωμένες στην πατριαρχική κοινωνία στην οποία ζούμε. Αναπαράγονται από τον κυρίαρχο λόγο και τις αναπαραστάσεις στα ΜΜΕ, τα κράτη και τις κυβερνήσεις, που όσο κι αν προσπαθούν να δείξουν ένα προφίλ υπέρ των δικαιωμάτων των ανθρώπων (γενικά και αόριστα), δε θέλουν να πλήξουν τον πυρήνα της παραδοσιακής οικογένειας και τους ρόλους που αυτή καλλιεργεί. Χαρακτηριστικό είναι πως στην Ελλάδα το νομοσχέδιο για την ταυτότητα φύλου που πέρασε στη βουλή, διατηρεί τη χρονοβόρα, κοστοβόρα και επίπονη δικαστική διαδικασία για την επίσημη καταγραφή της ταυτότητας φύλου, δε δίνει δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού στα άτομα κάτω των 15, καθώς και στα έγγαμα άτομα, αποκλείει τους πρόσφυγες και τις μετανάστριες που δε διαθέτουν ληξιαρχική πράξη γέννησης, τη στιγμή που αποτελούν μία από τις πιο ταξικές και βαλλόμενες ομάδες εντός της τρανς κοινότητας. Δε μας προξενεί, όμως, εντύπωση ότι το εν λόγω νομοσχέδιο έχει τέτοιο χαρακτήρα, καθώς κατατέθηκε μετά από τη χρόνια πίεση του λοατκια+ κινήματος και λειτουργεί για την ελληνική κυβέρνηση ως ξέπλυμα όλης της υπόλοιπης, εξαθλιωτικής για την κοινωνική πλειοψηφία πολιτική της [ροζ ξέπλυμα], προβάλλοντας ένα γενικό και αόριστο δικαιωματισμό, αταξικό και προσανατολισμένο σε συγκεκριμένα μόνο τμήματα της λοατκια+ κοινότητας. Για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αν έχεις να πληρώσεις μια τέτοια δικαστική διαδικασία, μπορείς και να έχεις δικαίωμα ύπαρξης. Διαφορετικά συνεχίζεις απλώς να μην υπάρχεις.

Από την άλλη, στις ΗΠΑ ο Τραμπ ξεκινάει συζήτηση για την αλλαγή της υπάρχουσας νομοθεσίας, η οποία μάλιστα θεσμοθετήθηκε μετά από πολλούς αγώνες, σχετικά με τον αυτοπροσδιορισμό του φύλου. Σύμφωνα με τον Τραμπ, ένα άτομο μπορεί να προσδιορίσει μόνο βιολογικά/ανατομικά το φύλο του, παραγνωρίζοντας την ύπαρξη των τρανς και ίντερσεξ ατόμων. Διαγράφει από το χάρτη τόσο απλά τόσο πολλούς ανθρώπους, απλά επειδή του φαίνεται “μη φυσιολογικό”. Είναι γνωστό άλλωστε πως ο ίδιος ο Τραμπ είναι εθνικιστής, μισογύνης και έχει στραφεί στο παρελθόν και εξακολουθεί να στρέφεται εναντίον των δικαιωμάτων των γυναικών, των προσφύγων, των εργαζόμενων και των άνεργων.

Αυτή η πολιτική δίνει ακόμη ένα πάτημα στις σκοταδιστικές αντιλήψεις γύρω από την λοατκια+ κοινότητα και ιδιαίτερα τα τρανς άτομα. Ειδικά με την άνοδο της ακροδεξιάς, την επανεμφάνιση της φασιστικής απειλής και τη διεύρυνση της απήχησης των ιδεολογιών αυτών σε όλη την περίοδο της κρίσης του καπιταλισμού, τα λοατκια+ άτομα βρίσκονται πιο πολύ από ποτέ στο στόχαστρο ως “μη αναγκαία” και “άρρωστα”. Ο φασισμός στοχεύει στην εξόντωση των εργαζόμενων, των ανέργων, των μεταναστ(ρι)ών, των λοατκια+ ατόμων. Ας μην ξεχνάμε πως οι ομοφυλόφιλοι και τρανς είχαν και εκείνοι μια ξεχωριστή θέση στα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Χίτλερ.

Μέσα σε όλα αυτά, η drag και τρανς κοινότητα, η οποία στην Ελλάδα παραμένει αόρατη, έδωσε ένα ιδιαίτερα ηχηρό μήνυμα με αφορμή τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου, της drag queen Zackie-Oh. Η Ζackie δολοφονήθηκε βίαια στην Ομόνοια από “νοικοκυραίους” και μπάτσους. Ο κοινωνικός εκφασισμός και η αποστροφή απέναντι στην εικόνα ενός ανθρώπου που θεώρησαν ότι ήταν απλά μια ‘’πουστάρα’’, ένας “πεινασμένος” ή ακόμα ένα “πρεζάκι”, οδήγησαν στη δολοφονία του Ζακ. Η drag και τρανς κοινότητα βλέποντας άλλο έναν “δικό” της άνθρωπο να χάνεται τόσο άδικα βγήκε στους δρόμους με μίσος απέναντι σε μια κοινωνία που η ιδιοκτησία είναι πιο σημαντική από τη ζωή ενός ανθρώπου, μια κοινωνία στην οποία κερδίζει έδαφος ο φασισμός και η αποκτήνωση, μια κοινωνία όπου τα λοατκια+ άτομα, οι γυναίκες, τ@ πρόσφυγ@, τ@ άνεργ@, οι εργαζόμενες, πρέπει να φοβούνται και να γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης καθημερινά.

Η Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης Τρανς Θυμάτων αποτελεί για εμάς απλώς μια αφορμή για αγώνα και όχι μια επέτειο. Δεν τιμάμε ούτε αγωνιζόμαστε μόνο “επετειακά”. Αξιοποιούμε αυτή τη μέρα για να ακουστούν οι φωνές μας και αγωνιζόμαστε κάθε μέρα απέναντι στον καπιταλισμό και στις πατριαρχικές αντιλήψεις μεγάλου μέρους της κοινωνίας που εξαθλιώνουν και καταπιέζουν τα τρανς υποκείμενα, τα λοατκια+ άτομα εν γένει, τις γυναίκες, τους πρόσφυγες, ειδικά εφόσον ανήκουν στα εργαζόμενα στρώματα, στ@ άνεργ@. Αξιοποιούμε τη μέρα αυτή για να κάνουμε ορατή την τρανς ταυτότητα, να κάνουμε ένα βήμα για την εξάλειψη της τρανσφοβίας, να μιλήσουμε για τις πολλαπλές καταπιέσεις των τρανς ατόμων και της λοατκια+ κοινότητας, να αναδείξουμε την ταξική διάσταση της επίθεσης που δέχονται. Διεκδικούμε τα τρανς άτομα να μη βιώνουν κανέναν αποκλεισμό από την εργασία, την υγεία, την παιδεία. Διεκδικούμε να μπορούν να δηλώνουν όποιο φύλο επιθυμούν, σε όποια ηλικία επιλέξουν να το κάνουν και να αλλάζουν έγγραφα χωρίς χρονοβόρες και κοστοβόρες δικαστικές διαδικασίες.

Ο τίτλος περιγράφει την ανάγκη να μιλήσουμε για τα δικαιώματα και τη ζωή των τρανς ατόμων, να άρουμε τις προκαταλήψεις και να αγωνιστούμε για μια κοινωνία που δε θα διαχωρίζει τους ανθρώπους σε “κανονικούς” και “αρρωστημένους”. Μια κοινωνία που δε θα είσαι κατώτερος και δε θα σε εκμεταλλεύονται λόγω φύλου, φυλής, τάξης. Αυτή η κοινωνία δε μπορεί να είναι η σημερινή πατριαρχική και καπιταλιστική κοινωνία. Και γι’ αυτή την άλλη κοινωνία θα αγωνιζόμαστε διαρκώς!

ΤΡΙΤΗ 20 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ άγαλμα ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ στις 6μμ και ΠΟΡΕΙΑ

RADICAL PRIDE, ΑΝΑΣΥΝΘΕΣΗ ΟΝΡΑ, ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α,

ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ, ΔΙΚΤΥΟ ΓΙΑ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ, ΔΙΚΤΥΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ,

ΚΙΝΗΣΗ ΑΠΕΛΑΣΤΕ ΤΟΝ ΡΑΤΣΙΣΜΟ

* Τι είναι τρανς ταυτότητα: Με τον όρο τρανς ή διεμφυλικά, αναφερόμαστε σε όσα άτομα η ταυτότητα φύλου διαφέρει από το φύλο που τους αποδόθηκε κατά τη γέννησή τους [αρσενικό/θηλυκό]. Αυτό σημαίνει πως τα τρανς άτομα δεν είναι απαραίτητο να έχουν προβεί σε κάποια φαρμακευτική ή χειρουργική διαδικασία προκειμένου να “αλλάξουν” το φύλο τους. Στην “ομπρέλα” αυτής της ταυτότητας εντάσσονται και πολλά παρενδυτικά άτομα, πολλές drag queens και πολλοί kings. Τα τρανς άτομα δεν έχουν ένα συγκεκριμένο σεξουαλικό προσανατολισμό, καθώς όπως και σε όλους τους ανθρώπους ο σεξουαλικός προσανατολισμός δεν σχετίζεται με το ανατομικό ή ψυχολογικό τους φύλο. Έτσι υπάρχουν τρανς άτομα στρεϊτ, γκέι, μπάι, λεσβίες.

** Γιατί χρησιμοποιούμε το @ σαν γένος-κατάληξη: Είναι ένας τρόπος να συμπεριλάβουμε στη γλώσσα τα άτομα που δεν εντάσσονται στο ένα ή το άλλο φύλο, είτε βιολογικά [βλ. ίντερσεξ], είτε ψυχολογικά. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν δύο φύλα. Αυτός ο μύθος καταρρίπτεται και από την ίδια τη βιολογία, αλλά και από τον τρόπο που επιλέγουμε το καθένα από εμάς να εκφραστούμε, συνεπώς το θηλυκό και το αρσενικό δεν μπορούν να περιγράψουν απόλυτα τα φύλα που υπάρχουν και άρα πρέπει να συμπεριλάβουμε και τις άλλες σωματικότητες και ταυτότητες στη γλώσσα μας.

Υ.Γ.: Βία με αίτιο την τρανσφοβία δεν δέχονται μόνο τρανς άτομα, αλλά και άτομα των οποίων η έκφραση του φύλου αποκλίνει από την καθιερωμένη         .