Σκουριές και μηχανικοί

Από #block_tee Αριστερή Κίνηση Εργαζόμενων & Ανέργων Μηχανικών


Του Φραγκίσκου Ρηγόπουλου, μέλος του σχήματος #block_tee Αριστερή Κίνηση Εργαζόμενων & Ανέργων Μηχανικών

Το κίνημα της Χαλκιδικής, εδώ και σχεδόν μία δεκαετία, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των κοινωνικών αγώνων και των δυναμικών κινητοποιήσεων. Συμπυκνώνει τις αγωνίες και τους προβληματισμούς ολόκληρης της κοινωνίας. Ακριβώς λόγω της θέσης αυτής, έχει δεχτεί πολλές κριτικές και αναλύσεις. Το μόνο, ίσως, κοινό σημείο αναφοράς είναι το γεγονός ότι έχει αποτελέσει σχολείο, με τις νίκες και τις ήττες του, για κάθε αγωνιστή, για κάθε άνθρωπο που βλέπει τα κεκτημένα του να αρπάζονται βίαια, τις ελευθερίες του να εξαφανίζονται και το μέλλον του να υποθηκεύεται. Είναι θέμα όλων μας να διδαχτούμε ή να αγνοήσουμε τα μηνύματα που έχουμε λάβει. Είναι θέμα των μηχανικών να λάβουμε σοβαρά υπόψη τόσο τα γενικά πολιτικά συμπεράσματα, όσο και τα ειδικά που αφορούν τον κλάδο μας, τους συναδέλφους και το ρόλο του ΤΕΕ.

Από τα γενικά πολιτικά συμπεράσματα που είναι, πλέον, κοινώς αποδεκτά είναι η ξεκάθαρη χρεοκοπία του μοντέλου συνδιαχείρισης, η ήττα της ψευδεπίγραφης ενότητας καθώς και η λογική της ανάθεσης. Αποδείχθηκε στην πράξη πως όταν ένα ενεργό κομμάτι του κινήματος έρχεται είτε σε θέση εξουσίας, είτε σε θέσεις που την επηρεάζουν, τότε η κατεύθυνση ανατροπής και σύγκρουσης που υπήρχε δίνει την θέση της στις απόψεις ότι «το κράτος είναι φίλος μας πλέον» και «μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την εξουσία υπέρ μας». Οι λογικές αυτές αγνοούν την πρωταρχική φύση του αστικού κράτους, ως μηχανισμός του κεφαλαίου και ουσιαστικά παραδίδουν τα κλειδιά του κινήματος στον πραγματικό εχθρό. Ακόμα και αν δεχτούμε ότι η αρχική πρόθεση για στήριξη, ήταν αληθής, αποδείχθηκε ότι η πρόθεση, με πολλές επιφυλάξεις για την ύπαρξή της, δεν είναι αρκετή αλλά χρειάζονται πράξεις. Και οι πράξεις ελέγχονται από αυτούς που ελέγχουν και τις εκάστοτε κυβερνήσεις. Τα κέντρα λήψης αποφάσεων δεν επηρεάζονται από τον κόσμο του κινήματος, όταν αυτός επιλέγει να συνδιαχειριστεί την εξουσία και να λάβει ρόλους στο εσωτερικό της.

Η μεγάλη παγίδα που στήθηκε στην περίπτωση του κινήματος της Χαλκιδικής και θα πρέπει όλοι να διδαχτούμε από αυτήν είναι η επίκληση σε μία ενότητα άνευ όρων. Η ενότητα δεν μπορεί να προσυμφωνείται ούτε να προαπαιτείται αλλά σε αυτήν καταλήγουμε μέσα από την δράση, την τακτική και το ξεκαθάρισμα των στόχων του κινήματος. Είναι πρακτικά αδύνατον, όπως αποδείχτηκε, να υπάρξει ενότητα ανάμεσα σε ανθρώπους, ομάδες, οργανώσεις όταν δε συμφωνούν στον τρόπο δράσης, στις απαιτήσεις ή και στον τελικό στόχο. Αντιθέτως, τα θετικά αποτελέσματα, οι μικρές και οι μεγάλες νίκες έρχονται μόνο όταν το κίνημα εμβαθύνει πολιτικά, αποκτά συγκεκριμένο πολιτικό στίγμα και προσδιορισμό δράσης. Μπροστά στη λογική του «όλοι μαζί-no politica» θυσιάζεται η ανάλυση της πραγματικής φύσης του κεφαλαίου (Eldorado-Μπόμπολας), του αστικού κράτους (όπως εκφράζεται από την εκάστοτε κυβέρνηση), των εργαλειών που θα το πολεμήσουμε (μαζικές και δυναμικές κινητοποιήσεις ή επιστολές σε «δικούς μας» βουλευτές και αιρετούς), των τρόπων με τους οποίους το κράτος προστατεύει το κεφάλαιο (αστικά δικαστήρια, καταστολή) καθώς και το πόσο σκληραίνει η στάση και των δύο όταν το κίνημα γίνεται πραγματικά επικίνδυνο και τι είδους εργαλεία θα επιλέξουν συνεργατικά να χρησιμοποιήσουν.

Στα πιο ειδικά συμπεράσματα που αναφέρονται στον κλάδο μας θα πρέπει να είμαστε όλοι οι μηχανικοί γνώστες κάποιων καταστάσεων που έχουν διαδραματιστεί στη Χαλκιδική τα τελευταία χρόνια. Μηχανικός, μέλος ΤΕΕ υπογράφει αποδεδειγμένα ψευδή δήλωση περί αρτιότητας η οποία αποτελεί τη βάση του φακέλου της εταιρείας στην Πολεοδομία. Καμία Επιστημονική Επιτροπή δεν συστήθηκε να εξετάσει το θέμα παρά τις αμέτρητες καταγγελίες. Η δήλωση παραμένει έγκυρη και ο συνάδελφος δεν δέχθηκε ούτε επίπληξη. Αντιθέτως, άλλος συνάδελφος μηχανικός μέλος του ΤΕΕ, προϊστάμενος της τοπικής Πολεοδομίας τίθεται σε διαθεσιμότητα, του ασκούνται πειθαρχικές διώξεις και δέχεται συχνούς τραμπουκισμούς από εντολοδόχους της εταιρείας ή των αιρετών της περιοχής. Ο εν λόγω συνάδελφος απεύθυνε έγγραφο προς το τοπικό γραφείο του ΤΕΕ για συναδελφική στήριξη και κάλυψη αλλά οι προσπάθειές του πέσαν στο κενό. Και όλα αυτά, ενώ το αρχικό πόρισμα του ΤΕΕ/ΤΚΜ ήταν ενάντια στην εξόρυξη. Προκύπτει λοιπόν, ένα σημαντικό ερώτημα. Σήμερα, με την υπάρχουσα κατάσταση, εκπροσωπούνται όλοι ισάξια από το ΤΕΕ ή και το ΤΕΕ λειτουργεί ως εντολοδόχος του κεφαλαίου; Η απάντηση, όπως την έχουμε λάβει όλοι στη Χαλκιδική, είναι σαφής. Δεν είναι δυνατόν να εκπροσωπούνται όλοι οι συνάδελφοι ισάξια. Ο μηχανικός-μεγαλοεργολάβος που θα καταστρέψει τη Χαλκιδική για το κέρδος, δεν έχει τα ίδια συμφέροντα με τους μισθωτούς και τους ελεύθερους επαγγελματίες που παλεύουν καθημερινά.

Για όλα τα παραπάνω, αλλά κυρίως για να έχουμε την δυνατότητα να παλέψουμε για τα δικαιώματά μας χρειαζόμαστε μια συλλογικότητα αμεσοδημοκρατική με διαδικασίες βάσης ενάντια σε αυτούς που τόσα χρόνια συναποφασίζουν την καταστροφή μας. Μία συλλογικότητα που θα παλεύει μέσα και έξω από τα όργανα, συλλογικά, με μαζική κινηματική απεύθυνση και αλληλεγγύη. Μια συλλογικότητα που θα εμβαθύνει την πολιτική πάλη, θα βάζει λογική ανατροπής και όχι συνδιαχείρισης.

Στις 20/11 συμμετέχουμε στις εκλογές του ΤΕΕ και στηρίζουμε το “#block_TEE” για να δυναμώσουμε τη φωνή που εκφράζει την πλειοψηφία των πληττόμενων μηχανικών.