Φτωχοποίηση, εξαθλίωση, ανεργία, ανασφάλεια, πείνα, κοινωνικός αποκλεισμός, διάλυση του κοινωνικού κράτους και της παιδείας, παράδοση του πανεπιστημίου στην αγορά, μετανάστευση της νεολαίας, μαζική κατάθλιψη, ραγδαία αύξηση των αυτοκτονιών, διάρρηξη του κοινωνικού ιστού...
Θα μπορούσα δυστυχώς επ' άπειρον να καταγράφω όλα όσα έχουμε νιώσει στο πετσί μας την τελευταία πενταετία. Όλα συνέπειες της δομικής κρίσης του καπιταλισμού ή ορθότερα του «εγκληματικού καπιταλισμού» όλα συνέπειες της πολιτικής των μνημονίων που εφαρμόζουν απαρέγκλιτα οι πολιτικοί εκφραστές της αστικής τάξης.
Με δεδομένη την κρίση στρατηγικής του κεφαλαίου, η εμμονή στη λιτότητα και την εσωτερική υποτίμηση, η δέσμευση τήρησης του συνόλου των ευρωπαϊκών οδηγιών και των μνημονιακών δεσμεύσεων, αποτελούν υποχρεωτικά τις επιλογές των διαχειριστών – προηγούμενων και επόμενων – του αστικού πλαισίου εντός Ε.Ε. και €. Αποκρύπτεται με συνέπεια ότι έστω και η παραμικρή ελάφρυνση προϋποθέτει την συνολική σύγκρουση με το πλαίσιο αυτό.
Η ανατροπή της λεηλασίας των εργατικών και λαϊκών αναγκών και δικαιωμάτων δεν πραγματοποιείται με μία λογική κυβερνητικής ανάθεσης ακόμα και σε μία «αριστερή κυβέρνηση» η οποία προηγουμένως βέβαια έχει σπεύσει να εγγυηθεί τη «συνέχεια του κράτους» εντός πλαισίου Ε.Ε. ΝΑΤΟ και καπιταλιστικής κερδοφορίας και τρόπου παραγωγής και ανάπτυξης.
Η μόνη ψήφος που δεν πάει χαμένη είναι η ψήφος υπέρ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ - ΜΑΡΣ. Δεν αποτελεί εκλογική αλλά πολιτική επιλογή. Την επιλογή που αποτελεί το προχώρημα στο πολιτικό δυνάμωμα της αριστεράς των αγώνων της αντικαπιταλιστικής ανατροπής, της αντιδιαχειριστικής ρήξης, της εισόδου του λαϊκού παράγοντα στο προσκήνιο.
Της αριστεράς, που στη βάση του μεταβατικού προγράμματος, συσπειρώνει όλες εκείνες τις δυνάμεις που αντιλαμβάνονται την αναγκαιότητα της οριοθέτησης απέναντι στην Ε.Ε. και το €.
Της αριστεράς που δεν μεταθέτει στο απώτερο σοσιαλιστικό μέλλον την απόκτηση όλων αυτών που μας στέρησαν και μας ανήκουν.
Της αριστεράς που προϋποθέτει την προσωπική μας εμπλοκή ώστε να παραμεριστεί ότι μας μαυρίζει τη ζωή.
Της αριστεράς που εμπνέει, που εξοπλίζει απέναντι στον ψυχολογικό πόλεμο του συστήματος προς την κοινωνία, απέναντι στην τρομοκρατία, στην καταστολή και τον εκφοβισμό απέναντι στο δόγμα του «νόμου και της τάξης» στο δόγμα «λιγότερη ελευθερία – περισσότερη ασφάλεια».
Της αριστεράς που απέναντι στην επιχείρηση της ολοκληρωτικής νίκης του αστικού σχεδίου διαχείρισης προτάσσει εδώ και τώρα το αίτημα για την κοινωνική χειραφέτηση.
Μαρία - Μυρτώ Δαρδαβίλα (υποψήφια στην Β' Αθήνας με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ - ΜΑΡΣ)
19/1/2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου