ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ
Φτάνει πια! Σε μία περίοδο που η κυβέρνηση επιτίθεται με τον πιο βάναυσο τρόπο στα δικαιώματα της νεολαίας και τον εργαζομένων, ήρθε ως επιστέγασμα η δολοφονία του 16χρονου μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου. Το βράδυ της 6/12 ένστολος και οπλισμένος ειδικός φρουρός της ΕΛ.ΑΣ. πυροβόλησε χωρίς προσχήματα τρεις φορές μια παρέα νεαρών μαθητών, με αποτέλεσμα να πέσει νεκρός ο μικρός Αλέξης χτυπημένος , χτυπημένος από σφαίρα στην περιοχή της καρδιάς.
Ο κατάλογος των θυμάτων της κρατικής καταστολής είναι μακρύς. Θυμόμαστε όλοι τη δολοφονία του μαθητή Μ.Καλτεζά το 1985 από τον αστυνομικό Μελίστα. Δεν ξεχνάμε τη δολοφονία του δάσκαλου Νίκου Τεμπονέρα εν μέσω μαθητικών και φοιτητικών καταλήψεων, το 1991 από τον πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ Πάτρας Καλαμπόκα. Πολύ περισσότερο πρόφατα δολοφονήθηκε μία γυναίκα στη Λευκκίμη της Κέρκυρας στις κινητοποιήσεις για τα ΧΥΤΑ καθώς επίσης και ένας Πακιστανός μετανάστης σε διαμαρτυρία για να δοθεί πράσινη κάρτα και σιγουρα δε ξεχναμε την δολοφονια από τις δυναμεις καταστολης των Κουμη και Κανελοπούλου κατά την πορεία του Πολυτεχνειου μπροστα στην Βουλή. Σίγουρα όμως δε ξεχναμε την κρατική καταστολή που βιώσαμε τα τελευταία χρόνια στο φοιτητικό κίνημα με δακρυγόνα, μαζικές συλλήψεις και ξυλοδαρμούς μ’ αποκορύφωμα το περιστατικό του κυπρίου φοιτητή στη ζαρντινιέρα.
Τα περιστατικά αυτά δεν είναι τυχαία ούτε μεμονωμένα. Όταν το φοιτητικό και το εργατικό κίνημα βγαίνει στο δρόμο και αντιστέκεται στην αντιλαϊκή και αντεργατική πολιτική, γίνεται πολιτικά επικίνδυνο και συγκρούεται με τις κυρίαρχες επιλογές, η τρομοκρατία και η καταστολή είναι το τελευταίο χαρτί των κυβερνήσεων. Αυτή τη στιγμή τα σώματα ασφαλείας δρούν προσπαθώντας να καταπνίξουν τις λαϊκές αντιστάσεις και τη συσσωρευμένη οργή και αγανάκτηση απέναντι σε όσους θέλουν να μας επιβάλλουν ένα πιο αβέβαιο μέλλον. Οι κρατικές δολοφονίες και η δολοφονία του Α.Γρηγορόπουλου έρχονται ως κατάληξη αυτής της πολιτικής.
Σαν επισταγασμα όλων ερχεται και η προκλητικη σταση του συνηγόρου των δολοφονων Κούγια. Ο Κολυγιας δρώντας σαν λαδι σε μια φωτια που όχι απλα εκεγα αλλα είχε φουντωσει και ειχε παρει τεραστιες διαστασεις, υποστηρίζει ότι οι δυο δολοφόνοι είναι αθωοι και ότι πρεπει να αποφυλακιστούν. Βέβαια οι μάρτυρες της επίθεσης και η αντίδραση του κόσμου δεν θα επιτρέψουν να υπάρχει συγγαληψη των ενόχων.
Όλα αυτά γίνονται σε μια περίοδο όπου οι αλληλοδιαδεχόμενες κυβερνησεις εφαρμόζουν μια σκληρή αντιλαική πολιτική που έχει οδηγήσει τον ελληνικό λαό στην ανεργία την ανέχεια, τη στέρηση διακαιωμάτων και την απελπισία.Η κυβέρνηση της ΝΔ μπορεί να χαρακτηριστεί άνετα σαν η κυβέρνηση που έχει γεμίσει το εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα στο αίμα και έχει εντείνει στο έπακρο την κρατική καταστολή. Στην προκειμένη περίπτωση λοιπόν της δολοφονίας του Αλέξη η κυβέρνηση, το κράτος και οι κατασταλτικοί μηχανισμοί, που ενεργοποιεί για την πολιτική θωράκιση της απέναντι στους λαϊκούς αγώνες, είναι ηθικοί αυτουργοί και οι άμεσα πολιτικά υπεύθυνοι. Ως εδώ όμως! Αυτή η πολιτική έχει βαφτεί με αίμα , είναι δολοφονική. Το ποτήρι έχει ξεχειλίσει προ πολλού και γι’ αυτό το τραγικό γεγονός έχει πυροδοτήσει κινητοποιήσεις σε δεκάδες πόλεις της χώρας με ευρύτερες και διαρκείς συγκρούσεις. Τις τελευταίες μέρες οι δρόμοι του κέντρου έχουν κατακλειστεί από πλήθος λαού ενώ οι δυνάμεις καταστολής συνεχίζουν να απαντούν με βία, συλλήψεις και χημικά, ενώ δε διστάζουν να χρησιμοποιούν και όπλα. Το φοιτητικό, μαθητικό και ευρύτερα το λαϊκό κίνημα βγαίνουν στο προσκήνιο για να ανατρέψουν την δολοφονική πολιτική.
Φτάνει πια! Σε μία περίοδο που η κυβέρνηση επιτίθεται με τον πιο βάναυσο τρόπο στα δικαιώματα της νεολαίας και τον εργαζομένων, ήρθε ως επιστέγασμα η δολοφονία του 16χρονου μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου. Το βράδυ της 6/12 ένστολος και οπλισμένος ειδικός φρουρός της ΕΛ.ΑΣ. πυροβόλησε χωρίς προσχήματα τρεις φορές μια παρέα νεαρών μαθητών, με αποτέλεσμα να πέσει νεκρός ο μικρός Αλέξης χτυπημένος , χτυπημένος από σφαίρα στην περιοχή της καρδιάς.
Ο κατάλογος των θυμάτων της κρατικής καταστολής είναι μακρύς. Θυμόμαστε όλοι τη δολοφονία του μαθητή Μ.Καλτεζά το 1985 από τον αστυνομικό Μελίστα. Δεν ξεχνάμε τη δολοφονία του δάσκαλου Νίκου Τεμπονέρα εν μέσω μαθητικών και φοιτητικών καταλήψεων, το 1991 από τον πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ Πάτρας Καλαμπόκα. Πολύ περισσότερο πρόφατα δολοφονήθηκε μία γυναίκα στη Λευκκίμη της Κέρκυρας στις κινητοποιήσεις για τα ΧΥΤΑ καθώς επίσης και ένας Πακιστανός μετανάστης σε διαμαρτυρία για να δοθεί πράσινη κάρτα και σιγουρα δε ξεχναμε την δολοφονια από τις δυναμεις καταστολης των Κουμη και Κανελοπούλου κατά την πορεία του Πολυτεχνειου μπροστα στην Βουλή. Σίγουρα όμως δε ξεχναμε την κρατική καταστολή που βιώσαμε τα τελευταία χρόνια στο φοιτητικό κίνημα με δακρυγόνα, μαζικές συλλήψεις και ξυλοδαρμούς μ’ αποκορύφωμα το περιστατικό του κυπρίου φοιτητή στη ζαρντινιέρα.
Τα περιστατικά αυτά δεν είναι τυχαία ούτε μεμονωμένα. Όταν το φοιτητικό και το εργατικό κίνημα βγαίνει στο δρόμο και αντιστέκεται στην αντιλαϊκή και αντεργατική πολιτική, γίνεται πολιτικά επικίνδυνο και συγκρούεται με τις κυρίαρχες επιλογές, η τρομοκρατία και η καταστολή είναι το τελευταίο χαρτί των κυβερνήσεων. Αυτή τη στιγμή τα σώματα ασφαλείας δρούν προσπαθώντας να καταπνίξουν τις λαϊκές αντιστάσεις και τη συσσωρευμένη οργή και αγανάκτηση απέναντι σε όσους θέλουν να μας επιβάλλουν ένα πιο αβέβαιο μέλλον. Οι κρατικές δολοφονίες και η δολοφονία του Α.Γρηγορόπουλου έρχονται ως κατάληξη αυτής της πολιτικής.
Σαν επισταγασμα όλων ερχεται και η προκλητικη σταση του συνηγόρου των δολοφονων Κούγια. Ο Κολυγιας δρώντας σαν λαδι σε μια φωτια που όχι απλα εκεγα αλλα είχε φουντωσει και ειχε παρει τεραστιες διαστασεις, υποστηρίζει ότι οι δυο δολοφόνοι είναι αθωοι και ότι πρεπει να αποφυλακιστούν. Βέβαια οι μάρτυρες της επίθεσης και η αντίδραση του κόσμου δεν θα επιτρέψουν να υπάρχει συγγαληψη των ενόχων.
Όλα αυτά γίνονται σε μια περίοδο όπου οι αλληλοδιαδεχόμενες κυβερνησεις εφαρμόζουν μια σκληρή αντιλαική πολιτική που έχει οδηγήσει τον ελληνικό λαό στην ανεργία την ανέχεια, τη στέρηση διακαιωμάτων και την απελπισία.Η κυβέρνηση της ΝΔ μπορεί να χαρακτηριστεί άνετα σαν η κυβέρνηση που έχει γεμίσει το εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα στο αίμα και έχει εντείνει στο έπακρο την κρατική καταστολή. Στην προκειμένη περίπτωση λοιπόν της δολοφονίας του Αλέξη η κυβέρνηση, το κράτος και οι κατασταλτικοί μηχανισμοί, που ενεργοποιεί για την πολιτική θωράκιση της απέναντι στους λαϊκούς αγώνες, είναι ηθικοί αυτουργοί και οι άμεσα πολιτικά υπεύθυνοι. Ως εδώ όμως! Αυτή η πολιτική έχει βαφτεί με αίμα , είναι δολοφονική. Το ποτήρι έχει ξεχειλίσει προ πολλού και γι’ αυτό το τραγικό γεγονός έχει πυροδοτήσει κινητοποιήσεις σε δεκάδες πόλεις της χώρας με ευρύτερες και διαρκείς συγκρούσεις. Τις τελευταίες μέρες οι δρόμοι του κέντρου έχουν κατακλειστεί από πλήθος λαού ενώ οι δυνάμεις καταστολής συνεχίζουν να απαντούν με βία, συλλήψεις και χημικά, ενώ δε διστάζουν να χρησιμοποιούν και όπλα. Το φοιτητικό, μαθητικό και ευρύτερα το λαϊκό κίνημα βγαίνουν στο προσκήνιο για να ανατρέψουν την δολοφονική πολιτική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου