Από Αριστερή Συσπείρωση
Στα πλαίσια της ιδρυτικής μας διακήρυξης καθώς και στις πλέον πρόσφατες πολιτικές μας αποφάσεις, έχουμε αναγνωρίσει ως σημείο αναφοράς μας την ιστορική αναγκαιότητα οικοδόμησης ενός σύγχρονου κομμουνιστικού προγράμματος και κόμματος στην Ελλάδα. Αυτή η πολιτική μας απόφαση δεν αποτυπώνει κάποιον υπερ-επαναστατικό φετιχισμό.
H εκτίμηση της οργάνωσης μας είναι πως η οικοδόμηση του συγχρόνου επαναστατικού υποκειμένου αποτυπώνεται στις πραγματικές πολιτικές δυνατότητες για την εργατική τάξη και ανταποκρίνεται στην κοινωνική αναγκαιότητα υπό το βάρος της ειδικής συγκυρίας της διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης, αλλά και τα ειδικά χαρακτηριστικά της εκδήλωσής της στα πλαίσια του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού. Τα βασικά σημεία πάνω στα οποία θεμελιώνεται η πολιτική μας θέση είναι τα ακόλουθα:
Η διεθνής καπιταλιστική κρίση, που το ξεπέρασμά της παραμένει δύσκολο για το κεφάλαιο και που προϋποθέτει ακόμα βαθύτερες και αντιδραστικότερες τομές, τη συντριβή των κατακτήσεων των εργατικών και των μικρομεσαίων στρωμάτων, τη διάλυση της εργασίας σε κάθε της «θεσμική»μορφή.
Η ειδική μορφή της διεύρυνσης των ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων, η ένταση των πολέμων στα όρια σύγκρουσης ή και μεταβολής των ιμπεριαλιστικών ισορροπιών στο φόντο των ανακατατάξεων στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα. Το μαζικό κύμα προσφυγιάς- εκμετάλλευσης αλλά και αναζήτησης μιας καλύτερης προοπτικής, με τη μεταφορά πολιτισμικού φορτίου και δεξιοτήτων.
Η ειδική ισχύς της κρίσης στην Ελλάδα που παροξύνεται εξαιτίας της θέσης του ελληνικού καπιταλισμού στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα ΕΕ-ΟΝΕ, αναδεικνύοντας το χαρακτήρα της ιστορικής αποτυχίας του ελληνικού καπιταλισμού και της ελληνικής αστικής τάξης που εξαιτίας της αποτυχίας αυτής, δημιουργεί αντικειμενικά ώριμες συνθήκες για τη μάχη της απόκτησης του ελέγχου της οικονομίας και της παραγωγής και της αλλαγής των σχέσεων ιδιοκτησίας. Αυτό το στοιχείο μπορεί να αποτελέσει την απαίτηση της μαζικής πλειοψηφίας των λαϊκών τάξεων και της μάζας των ανέργων, απέναντι στις ορέξεις των χρεοκοπημένων ανώτερων εκμεταλλευτικών τάξεων. Με τέτοιους όρους είναι δυνατή η συγκρότηση ενός ηγεμονικού σχεδίου από την εργατική τάξη διαμορφώνοντας μια κοινωνική πλειοψηφία που θα συντρίψει τον υφιστάμενο συνασπισμό εξουσίας και να ανοίξει το δρόμο για το σοσιαλισμό.
Την ανάγκη ρήξης με το σύνολο των αστικών επιλογών και συνολικής απάντησης για τα εκμεταλλευόμενα στρώματα, προκειμένου να υπάρξουν οι προϋποθέσεις αλλαγής του κοινωνικού συσχετισμού δύναμης και βελτίωσης της θέσης τους στον κοινωνικό σχηματισμό. Η αναγκαιότητα αυτή γεννάται από την χρεωκοπία των αστικών στρατηγικών κοινωνικής και οικονομικής ενσωμάτωσης των χαμηλότερων στρωμάτων στην εποχή της κρίσης, και από την ένταση της επίθεσης ακριβώς ως μονόδρομου για τη σωτηρία της αστικής τάξης. Επίσης, ως απάντηση στον κατακερματισμό και τη διαλυτοποίηση της εργατικής τάξης και τις θεωρίες περί αδυναμίας χειραφέτησης της εργατικής τάξης στο σύγχρονο καπιταλισμό δυτικού τύπου.
Τις ίδιες τις δυνατότητες σχηματισμού μιας ευρύτερης κοινωνικής συμμαχίας με πυρήνα τη σύγχρονη εργατική τάξη που έχει τις αντικειμενικές δεξιότητες να αναλάβει τον ιστορικό κοινωνικό της ρόλο και να οδηγήσει τις κατώτερες κοινωνικές τάξεις στην έξοδο από την κρίση.
Η αδυναμία της αριστεράς διεθνώς αλλά και στην Ελλάδα να απαντήσει σε κρίσιμα για τις εργατικές τάξεις ερωτήματα (όπως τα εθνικά) από διεθνιστική σκοπιά, με την παράλληλη ανάπτυξη-και σε πολλές περιπτώσεις επικράτηση-της από αντιδραστική κατεύθυνση κριτικής και αντίθεσης με τη διεθνοποίηση του καπιταλισμού και τις ολοκληρώσεις τύπου ΕΕ. Την άνοδο του σκεπτικισμού από ακροδεξιά κατεύθυνση, του φασισμού και την προώθηση αντιδραστικότερων μεθόδων υποταγής των κατώτερων στρωμάτων, υπό το πρίσμα μιας εθνικής «υπερταξικής» συμμαχίας.
Τις αδυναμίες των μετωπικών οργανώσεων και των κοινωνικών κινημάτων να προτάξουν ένα συγκεκριμένο πολιτικό σχέδιο εξόδου από την κρίση για τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα, και το τσαλαβούτημα στην αστική διαχειριστική τακτική οργανώσεων και ρευμάτων της αριστεράς μέχρι και τα όρια και της αντικαπιταλιστικής.
Η σύγχρονη κινηματική εμπειρία και οργάνωση των εργατολαϊκών στρωμάτων, οι διαδικασίες αποδιάρθρωσης του κοινωνικού και εργασιακού χώρου, η χρεοκοπία του παραδοσιακού συνδικαλισμού.
Αυτή η πραγματικότητα δε γεννάει μόνο το ερώτημα της συσπείρωσης των δυνάμεων όσων οργανώσεων και αγωνιστών παραμένουν σε κατεύθυνση σύγκρουσης με το διαχειριστικό δρόμο αλλά προϋποθέτει και ένα σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα ως στρατηγικό στοιχείο παρέμβασης στην εργατική τάξη και τα εργατολαϊκά στρώματα με στόχο τη χειραφέτηση και τη σωτηρία τους, απέναντι σε θεωρίες περί προστασίας όλου του λαού και του ταξικού αμυντισμού για τη διατήρηση των όποιων κεκτημένων.
Απαραίτητο συστατικό του νέου προγράμματος είναι η ρήξη με την αστική στρατηγική και διαχείριση - αυτό που ονομάζουμε αντικαπιταλιστική ρήξη, η συγκρότηση των πολιτικών και κοινωνικών όρων παρέμβασης των εργατολαϊκών στρωμάτων με όρους διεκδίκησης της εξουσίας, και η σύγκρουση με το μεταρρυθμιστικό δρόμο και την αμυντική υποχώρηση.
Η σύγχρονη επαναστατική στρατηγική δεν περνάει μέσα από την «ανάπτυξη» και «την κοινωνική σωτηρία» στο έδαφος του καπιταλισμού, με την τακτική της «σκάλας», όπου πρώτα θα σωθούμε από το €, μετά θα ανοίξουμε τη σύγκρουση με τον ιμπεριαλισμό και το διεθνή έλεγχο και μέσα από αυτά θα αυγατίσει το κίνημα και θα έρθει ο σοσιαλισμός. Πολύ περισσότερο εάν ως προϋπόθεση μπαίνει η κατάληψη της κοινοβουλευτικής εξουσίας. Δε μπορεί να υπάρξει κομμουνισμός χωρίς επανάσταση, χωρίς μάχη για την εξουσία, χωρίς απόσπαση του ελέγχου της παραγωγής και της ιδιοκτησίας από τα χέρια της αστικής τάξης και των συμμάχων της. Συνεπώς είναι κεντρικός ο ρόλος της επαναστατικής τομής και της μετέπειτα μεταβατικής περιόδου προς την κοινωνική απελευθέρωση.
Για την προώθηση του άλλου δρόμου και της οργάνωσης της αντικαπιταλιστικής πάλης το κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα οφείλουν να συμβάλουν στην ανάπτυξη των μορφών οργάνωσης της εργατικής τάξης, της νεολαίας και των λαϊκών στρωμάτων. Οφείλουν να συμβάλλουν στην οργανική σύνδεση όλων αυτών των τμημάτων και στην ευρύτερη πολιτικοποίηση τους, με στόχο την ενοποίησή της πάλης τους στο πολιτικό επίπεδο απέναντι στο κεφάλαιο. Αυτή η προσπάθεια οφείλει να γίνει διακριτά από τις παραδοσιακές μορφές οργάνωσης των εργατικών αγώνων που λειτουργούν αντικειμενικά απέναντι στα συμφέροντα της κοινωνικής πλειοψηφίας. Η πρόταση αυτή δεν έρχεται σε αντιπαράθεση με τα υπάρχοντα πολιτικά μέτωπα (ΑΝΤΑΡΣΥΑ) ούτε προϋποθέτει το μετασχηματισμό τους. Αξιοποιεί την ιστορική εμπειρία της δράσης τους, ερμηνεύει τα πολιτικά τους όρια και στοχεύει στο ξεπέρασμα των προβληματικών και την ανασυγκρότησή τους σε μία μαζικότερη κατεύθυνση και αναβαθμισμένη τελικά παρουσία.
Ωστόσο οφείλουν να ξεπερνιούνται οι εσωτερικές αδυναμίες τους, που αφορούν στην ταξική διάρθρωση και το πολιτικό τους πρόγραμμα. Μια λογική συγκρότησης όπως την περιγράφουμε στις πολιτικές μας αποφάσεις είναι ο δρόμος της πολιτικής και οργανωτικής ανασυγκρότησης μιας πολιτικής πρωτοπορίας εντός του εργατικού κινήματος, ο μετασχηματισμός της μέσα από την παρέμβαση αυτής της πρωτοπορίας σε ένα αντικαπιταλιστικό κίνημα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων και τελικά ο μετασχηματισμός της σε επαναστατική πλειοψηφία των εργατολαϊκών στρωμάτων.
Για την πολιτικοποίηση των λαϊκών δράσεων και τη σύνδεση του πολιτικού μετώπου και των κοινωνικών πρακτικών, ο ρόλος του νέου κομμουνιστικού κόμματος είναι κεντρικός. Μπορεί να αποτελέσει την ουσία που θα συνενώσει τη δράση, τα διαφορετικά πολιτικά ρεύματα και πρακτικές, επί μέρους διεκδικήσεις και πολιτικά σχέδια, και θα τα τροφοδοτήσει με τις αρχές της κοινωνικής ισότητας και αλληλεγγύης και της διεθνιστικής δυναμικής του αγώνα. Να αναλάβει το σχεδιασμό της κοινωνικής ρήξης μέχρι την αντικαπιταλιστική ανατροπή, να αναλάβει πρωτοπόρο ρόλο στην χάραξη του δρόμου για το σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό. Προσπαθώντας να βαδίσουμε σταθερά στο δρόμο που θα μας επιτρέψει να αφήσουμε πίσω μας την «προϊστορία της ανθρωπότητας», φτάνοντας σε μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, με τον κοινωνικό πλούτο στα χέρια αυτών που τον παράγουν. Αντιπαρατάσσοντας απέναντι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα που ζούμε όλοι μας, την προοπτική μιας ζωής με αξιοπρέπεια, αλληλεγγύη και αδελφοσύνη για τον λαό μας και όλους τους λαούς του κόσμου.
Για μας η συζήτηση αυτή είναι η ώρα να ανοίξει με συστηματικό και οργανωμένο τρόπο και όχι απλά στο επίπεδο του προβληματισμού.
Πολιτική Γραμματεία
ΑΡΙστερή Συσπείρωση
Αθήνα, 14/12/2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου