Από το ποντικι
"Απόψε στο Κερατσίνι μαχαιρώθηκε από χέρι χρυσαυγίτη ένας άνθρωπος. Ήταν Πειραιώτης, ράπερ, αριστερός και Ολυμπιακός: Νιώθω σα να έχασα τον μικρό αδελφό ενός παλιού συμμαθητή μου."
Γεννήθηκα στη Νίκαια, μεγάλωσα σ’ εκείνους τους δρόμους με τα γεράνια και τα γιασεμιά. Αν και οι άνθρωποι δεν είχαν πολλά για να τα φέρουν βόλτα στη ζωή, τρέφονταν από λογισμό και όνειρο για κοινωνίες πιο δίκαιες, πιο ανθρώπινες, πιο δημοκρατικές. Το σχολείο μου ήταν δίπλα στη μάντρα της Οσίας Ξένης, εκεί όπου τον Αύγουστο του 1944 έγινε το Μπλόκο της Κοκκινιάς. Οι περισσότεροι συμμαθητές μου είχαν από κάποιον παππού στην οικογένεια που ήταν δολοφονημένος απ’ τους Γερμανούς και τους δωσίλογους, πρώην εκτοπισμένος στα ξερονήσια, με βαριά ιστορία στην αντίσταση.
Σ’ εκείνους τους δρόμους των συνοικιών του Πειραιά, ανάμεσα στα παλιά προσφυγικά σπίτια, τα παιδιά της γενιάς μου μεγαλώναμε με τη σιγουριά των καλύτερων ημερών που έρχονταν, αφού οι απαίσιες ημέρες του πολέμου – για τις οποίες είχαμε βαρεθεί να ακούμε απ’ τους γονείς μας – είχαν περάσει ανεπιστρεπτί, είχαμε ήδη ζήσει τις ένδοξες στιγμές του Πολυτεχνείου, η χούντα είχε πέσει, ακόμα και τη μισητή ποδιά είχαμε καταφέρει να καταργήσουμε. Δεν φοβόμασταν τίποτα.
Κυκλοφορούσαμε ανέμελοι σ’ εκείνους τους δρόμους, κάναμε κοπάνες απ’ το σχολείο, ερωτευόμασταν, κολλούσαμε αφίσες των νεολαιών μας, πηγαινοερχόμασταν με τα λεωφορεία της γραμμής τα βράδια στα φροντιστήρια της Αθήνας για την προετοιμασία μας για το πανεπιστήμιο. Και δεν φοβόμασταν τίποτα. Τίποτα, εκτός από κάτι ανώμαλους που την έστηναν στις σκοτεινές γωνίες για να μας δείξουν το πουλί τους – τι σιχαμάρα, θεέ μου –, και τότε βουρ! τρεχάλα στα σπίτια μας!
Τι έχει αλλάξει σ’ εκείνους τους δρόμους; Δεν μένω πια εκεί, αλλά από παλιούς μου φίλους και συμμαθητές μαθαίνω ότι έχουν αλλάξει πολλά. Ότι υπάρχουν παιδιά και εγγόνια των παλιών προσφύγων που κυνηγάνε τους μετανάστες. Ότι μπορεί ο ψιλικατζής της παρακάτω γωνίας να είναι χρυσαυγίτης. Ότι ο χρυσαυγίτης είναι ο νέος χίτης. Και ότι δίπλα στη Μάντρα του Μπλόκου ο εμφύλιος συνεχίζεται, σαν να μην τέλειωσε ποτέ.
Απόψε στο Κερατσίνι μαχαιρώθηκε από χέρι χρυσαυγίτη ένας άνθρωπος. Ήταν Πειραιώτης, ράπερ, αριστερός και Ολυμπιακός: Νιώθω σα να έχασα τον μικρό αδελφό ενός παλιού συμμαθητή μου.
Ναι, αδερφέ, μας σκοτώνουν πλέον εκεί, στους δρόμους που κάποτε ερωτευόμασταν.
Η Ζέφη Κόλια είναι συγγραφέας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου