Αγαπημένη μου... Να 'χεις το νου σου στο παιδί...

Να κάνουμε ησυχία όταν τα παιδιά κοιμούνται. Όχι όταν τα σκοτώνουν. Όχι  όταν πεθαίνουν απο πείνα.


                              

Τι «καλό ταξίδι» να πούμε για την Αμάλ; Τι «καλό ταξίδι» να πούμε για τα παιδιά που δολοφονούνται κάθε 10 λεπτά στην Υεμένη; Για τα 1,8 εκατ. παιδιά που αργοπεθαίνουν από τη πείνα; Για τα παιδιά που δολοφονούνται απο τη Σαουδική Αραβία;

Αμάλ μου, τι έφταιγες εσύ; Τι τους έφταιγες εσύ;

Να μη κάνουμε ησυχία όταν τα παιδιά παίζουν στα χαλάσματα, ανάμεσα στα πυροβόλα και στις βόμβες που πέφτουν, το φαντασιακό παιχνίδι παιδικότητας.

Να μη κάνουμε ησυχία όταν τα παιδιά τρέχουν έντρομα ίδιος ο φόβος ριζωμένος.

Να μη κάνουμε ησυχία όταν μάνες τα κρατούν απεγνωσμένα χωρίς να ‘χουν μια ανάσα ελευθερίας να τους δώσουν.

Αγαπημένη μου... Να 'χεις το νου σου στο παιδί...

Να μη κάνουμε ησυχία όταν σκοτώνουν τα παιδιά

Να μη κάνουμε ησυχία όταν τα παιδιά παίρνουν τον δρόμο της προσφυγιάς, όταν γίνονται αριθμοί σε ναυάγια, όταν γίνονται ασυνόδευτα, όταν γλιστρούν μέσα από τα χέρια των γονιών τους και χάνονται στους υγρούς τάφους των θαλασσών.Το Associated Press, με μια μετριοπαθή έρευνα, εικάζει πως οι θάνατοι προσφύγων μόνο στη Μεσόγειο,ξεπερνούν τις 58.000 από το 2014. Ο αριθμός που αφορά παιδιά, ειναι ανυπολόγιστα τραγικός. Χωρίς να εμπεριέχονται σε αυτούς τους αριθμούς οι "αγνώστων στοιχείων" .

Να μη κάνουμε ησυχία  όταν τα παιδιά κλείνονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης , όταν βιάζονται, όταν αυτοκτονούν.

Έχουμε το δικαίωμα; Ποια συνείδηση το χωρά, να κάνουμε ησυχία, όταν τα παιδιά, αψηφώντας τον θάνατο,γίνονται σύμβολο αγώνα στην πρώτη γραμμή για την ελευθερία;

ΗΠΑ, Ισραήλ, Σαουδική Αραβία, ΝΑΤΟ, Ρωσία, Τουρκία, Ε.Ε. επεκτατισμοί, ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, οικονομικά συμφέροντα, πραγματοποιούν πολέμους,γενοκτονίες, κατοχή.

Υεμένη, Συρία,Κουρδιστάν, Παλαιστίνη,Αφγανιστάν... 

Να κάνουμε ησυχία όταν τα παιδιά κοιμούνται. Όχι όταν τα δολοφονούν.

Δεν είναι τα παιδιά των άλλων. Ειναι τα δικά μας παιδιά. Τα παιδιά μας. 

ΟΥΑΡΣΑΝ ΣΑΙΡ

ΠΑΤΡΙΔΑ

Κανένας δεν αφήνει την πατρίδα του

Εκτός αν πατρίδα είναι το στόμα ενός καρχαρία

Τρέχεις προς τα σύνορα μόνο όταν βλέπεις

ολόκληρη την πόλη να τρέχει κι εκείνη

Οι γείτονές σου τρέχουν πιο γρήγορα από σένα

με την ανάσα ματωμένη στο λαιμό τους

Το αγόρι που ήταν συμμαθητής σου

που σε φιλούσε μεθυστικά πίσω από το παλιό εργοστάσιο τσίγκου,

κρατά ένα όπλο μεγαλύτερο από το σώμα του.

Αφήνεις την πατρίδα

μόνο όταν η πατρίδα δε σε αφήνει να μείνεις.

Κανένας δεν αφήνει την πατρίδα εκτός αν η πατρίδα σε κυνηγά

φωτιά κάτω απ΄ τα πόδια σου

ζεστό αίμα στην κοιλιά σου

Δεν είναι κάτι που φαντάστηκες ποτέ ότι θα έκανες,

μέχρι που η λεπίδα χαράζει απειλές στο λαιμό σου

και ακόμα και τότε ψέλνεις τον εθνικό ύμνο

ανάμεσα στα δόντια σου.

Και σκίζεις το διαβατήριό σου σε τουαλέτες αεροδρομίων

κλαίγοντας καθώς κάθε μπουκιά χαρτιού

δηλώνει ξεκάθαρα ότι δεν πρόκειται να γυρίσεις.

Πρέπει να καταλάβεις

ότι κανένας δε βάζει τα παιδιά του σε μια βάρκα

Εκτός αν το νερό είναι πιο ασφαλές από την ξηρά

Κανένας δεν καίει τις παλάμες του

κάτω από τρένα, ανάμεσα από βαγόνια

Κανένας δεν περνά μέρες και νύχτες στο στομάχι ενός φορτηγού

τρώγοντας εφημερίδες

εκτός αν τα χιλιόμετρα που ταξιδεύει

σημαίνουν κάτι παραπάνω από ένα ταξίδι.

Κανένας δε σέρνεται

κάτω από φράχτες

Κανένας δε θέλει να τον δέρνουν

να τον λυπούνται

Κανένας δε διαλέγει τα στρατόπεδα προσφύγων

ή τον πλήρη σωματικό έλεγχο σε σημεία

όπου το σώμα σου πονούσε

ή τη φυλακή,

επειδή η φυλακή είναι ασφαλέστερη

από μια πόλη που φλέγεται

Και ένας δεσμοφύλακας το βράδυ

είναι προτιμότερα από ένα φορτηγό

γεμάτο άντρες που μοιάζουν με τον πατέρα σου

Κανένας δε θα το μπορούσε

Κανένας δε θα το άντεχε

Κανένα δέρμα δε θα ήταν αρκετά σκληρό

για να ακούσει τα:

Γυρίστε στην πατρίδα σας μαύροι

πρόσφυγες βρομομετανάστες

ζητιάνοι ασύλου

που ρουφάτε τη χώρα μας

Αράπηδες με τα χέρια απλωμένα

μυρίζετε περίεργα απολίτιστοι

Κάνατε λίμπα τη χώρα σας και τώρα θέλετε

να κάνετε και τη δική μας

Πώς δε δίνουμε σημασία

στα λόγια ,στα άγρια βλέμματα;

Ίσως επειδή τα χτυπήματα είναι πιο απαλά

από το ξερίζωμα ενός χεριού ή ποδιού

ή τα λόγια είναι πιο τρυφερά

από δεκατέσσερις άντρες

ανάμεσα στα πόδια σου

Ή τις προσβολές είναι πιο εύκολο

να καταπιείς

Από τα χαλίκια

Από τα κόκαλα

Από το κομματιασμένο κορμάκι του παιδιού σου.

θέλω να γυρίσω στην πατρίδα,

αλλά η πατρίδα είναι το στόμα ενός καρχαρία

Πατρίδα είναι η κάνη ενός όπλου

Και κανένας δε θα άφηνε την πατρίδα

Εκτός αν η πατρίδα σε κυνηγούσε μέχρι τις ακτές

εκτός αν η πατρίδα σού έλεγε να τρέξεις πιο γρήγορα

Να αφήσεις πίσω τα ρούχα σου

Να συρθείς στην έρημο

Να κολυμπήσεις ωκεανούς

Να πνιγείς

Να σωθείς

Να πεινάσεις

Να εκλιπαρήσεις

Να ξεχάσεις την υπερηφάνεια

Η επιβίωσή σου είναι πιο σημαντική.

Κανένας δεν αφήνει την πατρίδα εκτός αν η πατρίδα είναι

Μια ιδρωμένη φωνή στο αυτί σου

που λέει

Φύγε,

Τρέξε μακριά μου τώρα

Δεν ξέρω τι έχω γίνει

Αλλά ξέρω ότι οπουδήποτε αλλού

θα είσαι πιο ασφαλής απ΄ ό,τι εδώ»