Λέμε ΟΧΙ στην εργοδοτική και καταναλωτική αποκτήνωση της Black Friday

Αναδημοσίευση από την αγωνιστική εργατική συσπείρωση στο Εμπόριο «Εμπάργκο».

Συνάδελφε εμποροϋπάλληλε, δε χρειάζεται να σου πούμε μάλλον πολλά για τη Black Friday… το έχεις ζήσει τις δύο τουλάχιστον προηγούμενες εβδομάδες, στις παραλαβές, τις τιμολογήσεις, τα κουβαλήματα, τους στόχους που πρέπει να πιάσει η επιχείρηση, την πίεση από τους προϊστάμενους και τους διευθυντές σου… την ατελείωτη ορθοστασία και τις υπερωρίες που έκανες ή πρόκειται να κάνεις.

Όντως, δεν είναι μόνο μια Παρασκευή εντατικής και εξουθενωτικής εργασίας. Είναι μια πολύμηνη και εξαντλητική δοκιμασία που ξεκινά πριν από τις εκπτώσεις το πρώτο 10ήμερο του Νοεμβρίου, συνεχίζει καπάκι με την προετοιμασία αυτής της αμερικάνικης εργοδοτικής και καταναλωτικής καφρίλας για να συνεχίσει στην χριστουγεννιάτικη σεζόν. 


Μια ολόκληρη περίοδος, λοιπόν, εντατικής δουλειάς για να αυξηθούν τα κέρδη των αφεντικών μας, αλλά εμείς να συνεχίσουμε να αμειβόμαστε με τον κατώτατο ή τον υποκατώτατο μισθό (όσοι είμαστε κάτω των 25)… άλλωστε οι καλές τιμές για το καταναλωτικό κοινό πάνε χέρι-χέρι με τις εξευτελιστικές τιμές της δουλειάς των εργαζομένων.

Μια περίοδος που καλούμαστε να τα βγάλουμε πέρα σε καταστήματα υποστελεχωμένα από εργαζόμενους, να καλύπτουμε δύο ή και τρία πόστα, να δουλεύουμε μέσα σε χαοτικές καταστάσεις ξέφρενων καταναλωτών που περιμένουν ώρες έξω από τα καταστήματα για να χτυπήσουν τις πολυπόθητες προσφορές.  Αυτή είναι η ζούγκλα του εμπορίου και μέσα σε αυτή καλούμαστε να επιβιώσουμε για να βγάλουμε το ψωμί μας…

Κάποιοι συνάδελφοι ίσως μας βρίσκουν υπερβολικούς… «αφού τίποτα δεν αλλάζει» μας λένε. Κι όμως, αρκεί να κοιτάξουν τις εργασιακές συνθήκες στο εμπόριο κάποια χρόνια πίσω για να καταλάβουν ότι τελικά πολλά είναι αυτά που αλλάζουν· και αλλάζουν εις βάρος μας. 

Από το ωράριο του Σαββάτου που επεκτάθηκε για πέντε ώρες, από τις τριανταδύο Κυριακές που δεν ίσχυαν, από τους μισθούς που μειώθηκαν μέχρι και 70%, τα σπαστά ωράρια, την εντατικοποίηση της δουλειάς, τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας που αντικαταστάθηκαν από ατομικές, την απόπειρα κατάργησης θεσμοθετημένων αργιών (2 Γενάρη) και σίγουρα άλλα ακόμη πολλά. Η κατάσταση θα χειροτερέψει κι άλλο, παρότι η Κυβέρνηση προσπαθεί να πείσει τους εργαζόμενους για την έξοδο από τα μνημόνια. 

Το καταλαβαίνουμε καθημερινά στη δουλειά μας, μας το δείχνουν έμπρακτα οι εργοδότες μας και όλες οι ευφάνταστες ιδέες τους για να αυξηθούν τα κέρδη τους. Οι Μαύρες Παρασκευές (όπως αντίστοιχα και οι Λευκές Νύχτες) έρχονται λοιπόν να συμπληρώσουν το ζοφερό τοπίο της εργασιακής εκμετάλλευσης και της αχαλίνωτης επίθεσης που δεχόμαστε από Κυβέρνηση – ΕΕ – Εργοδοσία… και μας προμηνύουν τι πρόκειται να ακολουθήσει.

Ως πότε ο καθένας μας θα βαδίζει το μοναχικό του δρόμου και θα σηκώνει τον ατομικό του σταυρό; Ως πότε θα συνεχίσουμε να υπακούμε με σκυμμένο κεφάλι σε κάθε εργοδοτική ασυδοσία ή κυβερνητική αντεργατική πολιτική; Ως πότε θα βάζουμε κι εμείς το χεράκι μας στο μαύρισμα των ζωών μας; Συνάδελφε, αν δεν υπάρχει οργάνωση κι αλληλεγγύη στους χώρους της δουλειάς, αν δεν υπάρχει συσπείρωση σε σωματείο που να αποτελεί ασπίδα των εργαζόμενων και επικίνδυνο όπλο στα χέρια τους, κάθε μέρα θα αισθάνεσαι ακόμη πιο έκθετος στην εργοδοτική τρομοκρατία, ακόμη πιο φοβισμένος, ακόμη πιο εξαντλημένος… και σίγουρα θα γίνεσαι ακόμη πιο φτωχός. 

Συζητάμε με τους συναδέλφους μας κι οργανωνόμαστε. Να μην κάνουμε τίποτα παραπάνω από τις συμβατικές μας υποχρεώσεις, να μην καταστρατηγήσουμε τα δικαιώματά μας, να μην θέσουμε σε κίνδυνο τις ζωές μέσα στην καταναλωτική αρένα των Black Friday. Για όλους αυτούς τους λόγους στις 28 Νοέμβρη δεν πηγαίνουμε στο πόστο μας αλλά συμμετέχουμε στην απεργία που έχει προκηρυχθεί και στην οποία καλεί και το σωματείο μας (η Ένωση Εμποροϋπαλλήλων Ν. Θεσ/νίκης). Αν δεν αντισταθούμε όλοι μαζί, αν δεν προτάξουμε τις αξιοπρεπείς συνθήκες στους χώρους δουλειάς, την αύξηση των μισθών, τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας οι μαύρες παρασκευές θα επεκταθούν όλο το χρόνο, όπως επεκτάθηκαν και οι μαύρες Κυριακές άλλωστε, και το τοπίο της εργασιακής ζούγκλας θα σκοτεινιάσει κι άλλο.

Τέλος, όσον αφορά εσένα που σκέφτεσαι να κατέβεις να ψωνίσεις την Παρασκευή. Ο αγώνας που θα κάνεις για να προλάβεις τη μία ή την άλλη προσφορά συνοδεύτηκε άραγε από έναν αγώνα για να παίρνεις ένα αξιοπρεπή μισθό και να μην καταντήσεις κανίβαλος; Σκέψου σαν εργαζόμενος που θα μπορούσες να δουλεύεις εξαντλητικά ωράρια κι απλήρωτες υπερωρίες και αν ακόμη δεν έχει επεκταθεί στη δική σου δουλειά να είσαι σίγουρος ότι δεν πρόκειται να τη γλιτώσεις. 

Σκέψου αν μη τι άλλο τους εργαζόμενους που ποδοπατήθηκαν σε μεγάλα καταστήματα της Αμερικής (βλ. Wall-mart 2008) από πλήθος αποκτηνωμένων καταναλωτών και άφησαν εν ώρα εργασίας την τελευταία τους πνοή μπροστά από στοίβες προσφορών. Σκέψου ότι γίνεσαι τελικά και εσύ μέρος του προβλήματος, καθώς η δική σου θετική ανταπόκριση είναι που οπλίζει το χέρι των αφεντικών, της κυβέρνησης και των διεθνών επιτροπάτων που πετσοκόβουν τις ζωές μας. Σκέψου αν θες να περάσεις στο αντίπαλο στρατόπεδο, λοιπόν.