Του Γ. Δημητρόπουλου, μέρος του κειμένου δημοσιεύθηκε στο ΠΡΙΝ στις 15/5/2016
Οι φετινές φοιτητικές εκλογές διεξάγονται σε μια συγκυρία όξυνσης της επίθεσης προς τον κόσμο της εργασίας (αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση- φορολογικό), με ήδη ψηφισμένα μέτρα 2,5 δις και άλλα 3,3 δις καταστροφικά μνημονιακά μέτρα να εκκρεμούν ως το τέλος Μάη. Όσα ψέματα και αν λένε, η «ταξική μεροληψία» της Κυβέρνησης δεν στρέφεται προς τα ασθενέστερα λαϊκά στρώματα, αλλά τους Δανειστές και το Κεφάλαιο.
Η φαρσοκωμωδία της «άλλης» δήθεν αριστερής διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης, απειλεί να γίνει η ταφόπλακα μιας ολόκληρης γενιάς, που καταδικάζεται να υπάρχει «ανταποδοτικά» στην αποπληρωμή του χρέους και στην ανταγωνιστικότητα του ελληνικού καπιταλισμού. Μιας γενιάς καταδικασμένης για πάντα να μην εργαστεί με αξιοπρέπεια, να μην δημιουργήσει, να μην ζήσει.
Πρόκειται για ένα διαρκώς τροφοδοτούμενο κοινωνικό ρήγμα, που η Αντικαπιταλιστική Αριστερά στην εργατική νεολαία και τα ΕΑΑΚ στα Πανεπιστήμια, πρέπει με όλες μας τις δυνάμεις να βαθύνουμε.
Πρέπει να κλείσει ο κύκλος της πεπατημένης οδού, του ομαλού δρόμου, της υπομονής και της «συντήρησης δυνάμεων» μέσα στην κοινωνική καταστροφή.
Πρέπει να κλείσει ο κύκλος της πολιτικής ανάθεσης και του παροπλισμού για τις δυνάμεις της εργατικής τάξης, της νέας εργατικής βάρδιας, της νεολαίας, των σύμμαχων στρωμάτων της εργασίας,
Πρέπει να κλείσει ο κύκλος της μικροαστικής και συντεχνιακής λογικής της «εξαίρεσης» του κάθε κλάδου από τα Μνημόνια, ο κύκλος της τρομοκρατίας και της καλλιέργειας του φόβου και του αδύνατου» της ρήξης με το τρίπτυχο ΕΕ- ευρώ- χρέος.
Για να ανοίξει, ένας νέος κύκλος λύτρωσης και απελευθέρωσης από τα δεσμά του ισόβιου Μνημονίου, της ισόβιας λιτότητας, της ισόβιας εργασιακής σκλαβιάς.
Η νεολαία στην χώρα μας και στην Ευρώπη βρίσκεται μπροστά σε μια ιστορική πολιτική καμπή. Ή θα συμβιβαστεί με το μέλλον ενός έστω πιο «θεσμικού» κοινωνικού κανιβαλισμού, με την αναμόρφωση των θεσμών και του κράτους, ή θα τα ανατρέψει όλα, αγωνιζόμενη για ένα σύγχρονο κομμουνιστικό κοινωνικό όραμα, μέσα από την πολιτική συσπείρωση των ασθενέστερων και των κυρίαρχα εκμεταλλευόμενων κομματιών της.
Για την Ελλάδα δεν θα είναι η πρώτη φορά που η νεολαία εισβάλλει δυναμικά στο υφιστάμενο πολιτικό σκηνικό, και μέσα από το φοιτητικό κίνημα επηρεάζει αποφασιστικά την εξέλιξη της ταξικής πάλης. Το φοιτητικό κίνημα που μπορεί και πρέπει να ξαναβγεί στο προσκήνιο, οπλισμένο με την πείρα των ιστορικών στιγμών του, την δυνατότητά του να απελευθερώνει κοινωνικές δυναμικές, να σφυρηλατεί δεσμούς με το λαό, να αγωνίζεται μαζί με την εργατική τάξη, να αμφισβητεί έμπρακτα το Κεφάλαιο και τον Ιμπεριαλισμό, να στέκεται εμπόδιο στην κοινωνική ενσωμάτωση.
Αψηφώντας τις σειρήνες της κυβερνητικής ενσωμάτωσης και της «ρεαλιστικής» πολιτικής, που οδήγησαν το «πείραμα ΣΥΡΙΖΑ» στο στρατόπεδο του ταξικού αντιπάλου, ήρθε η ώρα να αναμετρηθούμε, για μια ακόμη φορά, με τη νομοτέλεια και τα πρέπει της καθεστωτικής Αριστεράς να γκρεμίσουμε όλους τους πολιτικούς και κοινωνικούς φράχτες που μας φυλακίζουν σε αναγνώσεις ήττας και παραίτησης.
Κάθε ένα γράμμα από τη λέξη ΕΑΑΚ, είναι μια στιγμή από την ιστορία αλλά και το μέλλον των ανεξάρτητων αριστερών σχημάτων.
Είναι τα ΕΑΑΚ που δεν γεννήθηκαν κατά τύχη, αλλά σε βαθιά ιδεολογική και πολιτική σύγκρουση με τις αναγνώσεις του «τέλους της ιστορίας», του «δεν γίνεται αλλιώς», με τους κοινοβουλευτικούς μονόδρομους και την πολιτική εξαγορά,
Είναι τα ΕΑΑΚ που 25 χρόνια τώρα, έχουν γίνει συνώνυμο της μαχητικής αντίστασης στην αναδιάρθρωση
Είναι τα ΕΑΑΚ που μπροστά στην αποστοίχιση δυνάμεων από το άρμα εμμονικού ρεφορμισμού του ΣΥΡΙΖΑ, και με στόχο την μέγιστη δυνατή συσπείρωση των δυνάμεων της κοινωνικής αντίστασης, καταθέτουν με θάρρος την ουσία του πολιτικού τους κεκτημένου, δηλαδή
- την συνεισφορά της νεολαίας στην κοινωνική χειραφέτηση και τη συγκρότηση του αντικαπιταλιστικού πόλου, με πολιτική ηγεμονία των πληττόμενων κοινωνικών στρωμάτων
- την πάλη για την ανατροπή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που είναι σύμφυτη με την αντι-ϊμπεριαλιστική πάλη και την πάλη για αποδέσμευση απ’ την ΕΕ, το € και τη θηλιά του Χρέους,
- το τσάκισμα του φασισμού και το αγκάλιασμα όλων των πρωτοβουλιών κοινωνικής αλληλεγγύης και αξιοπρέπειας
- την οριστική αποχώρηση από τις αυταπάτες της συν-διαχείρισης του καπιταλισμού και του «αριστερού» Κυβερνητισμού, το έμπρακτο διαζύγιο με κάθε εκδοχή του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού
Μακριά από μάχες χαρακωμάτων και μικροπολιτικές επιδιώξεις, με πλήρη επίγνωση της πολιτικής μας ευθύνης, δίνουμε σε όλη την Ελλάδα τη μάχη ώστε τα ΕΑΑΚ να βγουν ενισχυμένα και ενωμένα σαν μια γροθιά μπροστά στο κατώφλι των νέων κοινωνικών αγώνων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου