Στο Κάτεργο της «QCS IKE» απέλυσαν για 2η φορά τον ίδιο εργαζόμενο!

 

Την Πέμπτη 26/02 η εργοδοσία της QCS IKE (Quality Call Sales) προχώρησε σε δύο απολύσεις. Βλέπετε, οι εργαζόμενοι δεν ήταν παραγωγικοί, δεν έκαναν πολλές πωλήσεις! «Δεν βγαίνω», είπε το αφεντικό… Είναι κατάπτυστοι! Με 4 ώρες εργασία, 400 κλήσεις ημερησίως, για 250 ευρώ το μήνα. Με διαρκείς απειλές, τρομοκρατία, με παρακολούθηση των εργαζομένων από κάμερες!
Ο ένας από τους δύο απολυμένους, μέλος του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών, είχε απολυθεί ξανά στις 29/1. Το επιχείρημα ίδιο. Μειωμένη παραγωγικότητα! Ο εργαζόμενος επαναπροσλήφτηκε έπειτα από δυναμική κινητοποίηση του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών και αλληλέγγυων.
Όμως το αφεντικό δεν το ξέχασε, ήθελε να πάρει το «αίμα» του πίσω! Κι έτσι, ένα μήνα μετά τον απέλυσε πάλι!
«Να σπάσουμε τον τσαμπουκά στα αφεντικά»! Το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών καλεί πάλι σε κινητοποίηση αύριο Παρασκευή 27/02 στα γραφεία της QCS, στις 5:00 μμ, (Πατησίων 48),
Ολόκληρη η ανακοίνωση του σωματείου:

Ξανά απολύσεις στο «κάτεργο» QCS IKE (Quality Call Sales)

Την Παρασκευή 27/02, όλοι στα γραφεία της QCS, στις 5:00 μμ, Πατησίων 48

Το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών καταγγέλλει την εταιρία QCS ΙΚΕ για την απόλυση δύο συναδέλφων. Η εργοδοσία της εταιρίας ανακοίνωσε τις απολύσεις τους, με το αιτιολογικό ότι είναι αντιπαραγωγικοί και δεν κάνουν αρκετές πωλήσεις! Η πραγματικότητα είναι ότι στην συγκεκριμένη εταιρία οι συνθήκες εργασίας είναι αυτές ενός σύγχρονου κάτεργου. 4 ώρες εργασία, 400 κλήσεις ημερισίως, για 250 ευρώ μηνιαίο μισθό. Με τέτοιους μισθούς ψίχουλα, το αφεντικό έχει το θράσος να δηλώνει ότι «δεν τον συμφέρει οικονομικά να παραμείνουν οι εργαζόμενοι στη δουλειά τους»! Με διαρκείς απειλές και πίεση σχετικά με την παραγωγικότητα των συναδέλφων, με παρακολούθηση των εργαζομένων με κάμερες προκειμένου να διασφαλίζεται η εντατικοποίηση της εργασίας.
Πριν ακριβώς ένα μήνα η εργοδοσία είχε απολύσει πάλι τον συνάδελφο Κ.Φ., αλλά έπειτα από κινητοποίηση που πραγματοποιήθηκε αναγκάστηκε να τον επαναπροσλάβει. Όμως η εργοδοσία δεν «ξεχνά». Πριν καλά-καλά περάσει ένας μήνας, σε μια επίδειξη στυγνής εκδικητικής πρακτικής, προχώρησε στην απόλυση του συναδέλφου.
Το συγκεκριμένο περιστατικό έρχεται να προστεθεί στο μακρύ κατάλογο εργοδοτικών αυθαιρεσιών. Έρχεται ακόμη να επιβεβαιώσει, ότι η εφαρμοζόμενη πολιτική έχει φέρει 100 χρόνια πίσω τις συνθήκες εργασίας, με τα αφεντικά να νομίζουν ότι μπορούν να λειτουργούν αυθαίρετα. Οι εργαζόμενοι τρομοκρατούνται και απειλούνται με στόχο να μην τολμούν να διεκδικήσουν τα εργασιακά τους δικαιώματα και εργάζονται υπό το καθεστώς συνεχούς φόβου.
Εμείς τους απαντάμε ότι η τρομοκρατία που βιώνουν εργαζόμενοι στους χώρους δουλειάς, η εργοδοτική ασυδοσία, η καταστρατήγηση των εργατικών δικαιωμάτων και η χειροτέρευση των όρων εργασίας δεν θα μείνουν αναπάντητα.
Το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών στηρίζει κάθε συνάδελφο σε κάθε προσπάθεια για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του. Οι εργαζόμενοι δεν μπορούν πλέον να παλεύουν μέσα από ατομικούς δρόμους. Μόνο ο συλλογικός αγώνας για την κατοχύρωση των δικαιωμάτων διασφαλίζει τη θέση τους και μπορεί να σπάσει το κλίμα του φόβου που προσπαθεί να επιβάλλει η εργοδοσία στους χώρους δουλειάς.

Καμία απειλή, καμία απόλυση να μην μείνει αναπάντητη. 

Και δεν θα μείνει! 

Αύριο όλοι στα γραφεία της QCS, να σπάσουμε τον τσαμπουκά στα αφεντικά!

Απαιτούμε την άμεση επαναπρόσληψη των συναδέλφων!

Κανένας εργαζόμενος μόνος του, με συλλογικούς αγώνες σπάμε την εργοδοτική τρομοκρατία

Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών

Είμαστε ρεαλιστές, διεκδικούμε το αδύνατο

του Κώστα Ντάσκα από ΕΔΩ

Είχατε δίκιο σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει ακραίες θέσεις. Πρέπει να είμαστε ρεαλιστές. Η Ελλάδα είναι μικρή και αδύναμη. Δε μπορούμε να βγούμε από την Ευρωζώνη, δε μπορούμε συγκρουστούμε με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η λύση θα έρθει μέσα στην Ευρώπη αρκεί να αλλάξει ο συσχετισμός πολιτικών δυνάμεων. Λίγο υπομονή λοπόν μέχρι:

• Να βγούνε οι Podemos στην Ισπανία το 2016.
• Να βγει το Σιν Φέιν στην Ιρλανδία (μέχρι το 2017 σίγουρα).
• Να βγει το Altra Europa Con Tsipras στην Ιταλία (αυτοί αργούνε λίγο, πες 2020)
• Να βγει ο Μελανσόν στη Γαλλία (μέχρι να ξεδιαλύνει η κατάσταση με το ΚΚΓ αργεί κι αυτός λίγο, πες 2021)
• Να βγει και το Die Linke στη Γερμανία (εφόσον αλλαγή στην Ευρώπη χωρίς αλλαγή στη Γερμανία δε νοείται, πάμε 2025 στο νερό)

• Last but not least, είναι γνωστό ότι οι ΗΠΑ είναι παραδοσιακά στρατηγικός εταίρος της Ε.Ε. Οπότε χωρίς προοδευτική αλλαγή στις ΗΠΑ δεν πας πουθενά. Κι επειδή Αριστερά δεν υπάρχει εκεί, όλες οι ελπίδες είναι στον προοδευτικό φιλελεύθερο Ρον Πολ.Μέχρι το 2030 θα είναι η χρονιά του(αν ζει)

Αν γίνουν αυτά, τότε ναι. Θα μπορούμε να μιλάμε για το τέλος της λιτότητας με ρεαλισμό. Χωρίς μαξιμαλισμούς και ανευθυνότητα.

Η μαγική λέξη είναι υπομονή. Μια δεκαπενταετία είναι, θα περάσει...

Προβολη της ταινίας "Ακόμα και η βροχή" 27/02

Ντονμπάς!

ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ - ΝΕΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΝΕΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ

ΑΠΟ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ 

 

 

Αποτίμηση του αποτελέσματος των εκλογών της 25ης Γενάρη και της συγκυρίας που διαμορφώνεται μετά από αυτές

Στις εκλογές της 25/1/15 αποτυπώθηκε η ήττα των πολιτικών κομμάτων του Μνημονίου στην Ελλάδα μετά από μια πενταετή κόλαση για το Λαό και τους εργαζόμενους. Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί παράλληλα την πρώτη νίκη αντι-μνημονιακού κόμματος μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών στις οποίες εφαρμόστηκαν μνημονιακά προγράμματα (Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Κύπρος) και μάλιστα στην χώρα που ασκήθηκε η πλέον οξεία ταξική πολιτική εις βάρος της Εργασίας.

Ωστόσο ο σχηματισμός κυβέρνησης με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ γίνεται στο έδαφος σημαντικών πιέσεων που ασκούνται από την ΕΕ και το Κεφάλαιο, ενάντια στην εφαρμογή του προεκλογικού του προγράμματος, πιέσεων που προκαλούν ήδη προγραμματικές υπαναχωρήσεις κύρια στο θέμα του χρέους, των ιδιωτικοποιήσεων και των Τραπεζών.

Είναι ξεκάθαρο ότι το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ αποβλέπει κυρίως στον αστικό εκδημοκρατισμό τόσο της Ελλάδας όσο και μακροπρόθεσμα της ΕΕ, και πολύ λιγότερο στην αύξηση του μεριδίου της Εργασίας στο παραγόμενο κοινωνικό προϊόν, στα επίπεδα έστω της προμνημονιακής περιόδου. Σε καμιά περίπτωση τα αναμενόμενα μέτρα κοινωνικής ανακούφισης δεν αμφισβητούν τους όρους αναπαραγωγής του Κεφαλαίου και την ταξική του κυριαρχία. Πρόκειται άλλωστε για ομαλή κοινοβουλευτική εναλλαγή και όχι για ανατροπή της κυβέρνησης μέσα από τη λαϊκή κινητοποίηση.

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν είναι ούτε αριστερή κυβέρνηση, ούτε κυβέρνηση της Αριστεράς, όπως άλλωστε ομολογείται και από το ΣΥΡΙΖΑ υιοθετώντας τον όρο «κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας». Όχι εξ' αιτίας της παρουσίας των ΑΝΕΛ, αλλά και προσώπων με διακεκριμένο ρόλο στην εφαρμογή μνημονικών πολιτικών, στο κυβερνητικό σχήμα. Όχι εξαιτίας ορισμένων αναδιπλώσεων και κυβιστήσεων από τις προεκλογικές δεσμεύσεις. Κύρια διότι είναι μια κυβέρνηση με προγραμματική και άνευ όρων αποδοχή του Ευρωπαϊκού Συμφώνου Σταθερότητας και της συμμετοχής στο πολιτικό και στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ.

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν είναι όμως και μια κυβέρνηση ίδια με αυτές των μνημονίων.

Είναι μια κυβέρνηση που θα επιδιώξει να υλοποιήσει ένα σχέδιο καπιταλιστικής ανασυγκρότησης με εθνική δεσπόζουσα, περιορισμένες παραχωρήσεις στα λαϊκά στρώματα και επαναφορά συγκεκριμένων δημοκρατικών κατακτήσεων που άρθηκαν μια προηγούμενη περίοδο. Η γραμμή της δημοσιονομικής χαλάρωσης που αυτή τη στιγμή αποτελεί σημείο σύγκρουσης με την ΕΕ, συνεπάγεται τη μεταφορά μέρους της κρίσης χρέους στο εσωτερικό του πυρήνα της Ευρωζώνης και κυρίαρχα της Γερμανίας. Η γραμμή αυτή κρατά ανέπαφους τους βασικούς πυλώνες της καπιταλιστικής ηγεμονίας, δηλαδή την ανεργία και την ένταση της εκμετάλλευσης της εργασίας, όπως προβλέπονται στο Σύμφωνο για το Ευρώ.

Οι κοινωνικές και πολιτικές προεκτάσεις από την αποδόμηση του μνημονιακού κυβερνητικού κέντρου στην Ελλάδα και η αμφισβήτηση της γερμανικής ευρωπαϊκής πολιτικής, είναι δυνατό να υπερβούν τις επιδιώξεις της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Η είσοδος του λαϊκού παράγοντα στο προσκήνιο συνεχίζει να αποτελεί διακύβευμα και ενεργή πιθανότητα, ικανή να ανατρέψει την «συναινετική λύση» μεταξύ Ελλάδας και ΕΕ, διότι βρισκόμαστε σε μια στιγμή που μέρα με τη μέρα θα αποδεικνύεται ότι καμιά φιλεργατική πολιτική δεν είναι πιθανή εντός της ΕΕ.

Εκλογική αποτίμηση

Η είσοδος των ΑΝΕΛ στη βουλή και η έλλειψη αυτοδυναμίας για τον ΣΥΡΙΖΑ κατέστησε υποχρεωτική μια κυβερνητική συνεργασία για την οποία υπάρχουν βάσιμες εκτιμήσεις ότι αποτελούσε στρατηγική επιλογή των δύο πλευρών και θα συνέβαινε ούτως ή άλλως. Σε πρώτη ανάγνωση η συνεργασία αυτή φαίνεται ως ιδεολογικά οξύμωρη, στην πραγματικότητα όμως δεν είναι έτσι. Ο σχηματισμός αυτής της κυβέρνησης αποτελεί έμπρακτη υλοποίηση του ιδεολογικού σχήματος της «εθνικής σωτηρίας» και δίνει το τόνο σε σχέση με τον περιορισμό των ρήξεων με το εγχώριο κεφάλαιο. Η απόδοση των Υπουργείων Εθνικής Άμυνας και Τουρισμού στους ΑΝΕΛ δεν είναι τυχαία και «φωτογραφίζει» συγκεκριμένες μερίδες του ελληνικού κεφαλαίου στις οποίες αποβλέπει η Κυβέρνηση, ενώ παράλληλα ενσωματώνει παραδοσιακά τμήματα της δεξιάς στον πυρήνα του κρατικού μηχανισμού στο σχέδιο της εθνικής σωτηρίας.

Η οριοθέτηση των κομμάτων που εξέφρασαν μνημονιακές θέσεις (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, ΔΗΜΑΡ) ήταν σημαντική αλλά όχι συντριπτική - τουλάχιστον συνολικά - όπως θα αντιστοιχούσε σε κυβερνήσεις που εφάρμοσαν ένα από τα σκληρότερα προγράμματα λιτότητας παγκοσμίως και αντιμετώπισαν μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις για συνεχόμενα έτη. Τα αποτέλεσμα αυτό αποδεικνύει την ύπαρξη υλικών εκπροσωπήσεων και ιδεολογικών δεσμών ακόμα και σήμερα, με ευρύτερα κοινωνικά στρώματα.

Ακόμα αρνητικότερη είναι η διατήρηση των ποσοστών της ΧΑ και η ανάδειξη της σε τρίτο κόμμα. Η αντοχή του νεοναζιστικού μορφώματος εξακολουθεί να τροφοδοτείται από τα σημαντικά αποθέματα εκφυλισμού του πολιτικού συστήματος. Είναι ενδεικτικό ότι στις εκλογές της 25/1/15, με ιστορικό και διεθνές δαικύβευμα, καταγράφηκε αποχή της τάξης του 36%, αλλά και σημαντική ενίσχυση της φασίζουσας ψήφου της «πλάκας» – Λεβέντης – Γλέτσος – Ποτάμι. Η εκλογική σταθεροποίηση της ΧΑ συνάδει με την σταθεροποίηση της εξαθλίωσης και «λουμπενοποίησης» τμημάτων του πληθυσμού, το βάθεμα του εκφασισμού μερίδων των εργατικών και κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων, στην ανασυγκρότηση φασιστικών πυρήνων που υπήρχαν από την εποχή του εμφυλίου κυρίως σε θύλακες πέριξ του κρατικού μηχανισμού και είχαν ενσωματωθεί παλαιότερα στα κυρίαρχα αστικά κόμματα και, τέλος, οφείλεται στην ειδική ισχύ συγκεκριμένων μερίδων του ελληνικού κεφαλαίου (κυρίως το εφοπλιστικό). Η εκτίμηση που επιβεβαιώνεται είναι πως με την καταστολή δεν ήταν δυνατός ο περιορισμός του φαινομένου, ενώ αντίθετα δόθηκε η δυνατότητα στη ΧΑ να αναδειχθεί ως εν δυνάμει «αντισυστημική» δύναμη σε κοινωνικές μερίδες χωρίς συλλογικό πολιτικό κριτήριο (αγροτικά στρώματα, επαρχία, μηχανισμοί καταστολής, νησιά κ.α.).

Το Ποτάμι δεν κατάφερε να συσπειρώσει σημαντικές δυνάμεις με αποτέλεσμα να μη μπορεί να παίξει, τουλάχιστον άμεσα, το ρόλο της άφθαρτης αντιπολίτευσης απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ παρά την εμμονή ντόπιου και ξένου κεφαλαίου να του αναθέσουν το ρόλο του εκφραστή της νέας αστικής στρατηγικής. Εν πολλοίς αυτό οφείλεται στην πόλωση που επικράτησε και ανάγκασε την αστική τάξη να αφιερώσει σημαντικές δυνάμεις στην στήριξη της ΝΔ, αλλά και στην εκλογική διάσωση του ΠΑΣΟΚ.

Το ΚΚΕ κατάφερε να διατηρήσει τις δυνάμεις του, χωρίς όμως να μπορεί να αρθρώσει ένα πραγματικό και μάχιμο σχέδιο εξόδου από τη κρίση. Η ψήφος στο ΚΚΕ εξακολουθεί είναι η πιο αμήχανη ψήφος καθώς το ΚΚΕ επιμένει να μην εμπλέκεται με τις κοινωνικές διεργασίες των τελευταίων ετών και δε λαμβάνει καμία πρωτοβουλία για τη ρήξη με το καπιταλισμό και τη σύγκρουση με τις κυρίαρχες επιλογές του κεφαλαίου στο σήμερα. Είναι η ιδανική επιλογή των φοβισμένων παραδοσιακών μικροαστικών στρωμάτων καθώς δεν αναλαμβάνει πολιτική ευθύνη σε κανένα επίπεδο και απλά εντείνει την αναμονή να «περάσει η μπόρα» για να μην εκτεθεί στα πραγματικά ενδεχόμενα. (ατύχημα και έξοδος, βάθεμα της καπιταλιστικής επίθεσης, υλική αμφισβήτηση του υφιστάμενου πολιτικού πλαισίου). Μετά από 5 χρόνια βαθύτατης κρίσης του καπιταλισμού με διαλυτικά χαρακτηριστικά για την πλειοψηφία του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού, η στάση του ΚΚΕ καταδεικνύει το πολιτικό κενό ενός δομημένου ιστορικά πολιτικού χώρου που θα διατηρεί (μόνο) στη θεωρία του το ζήτημα της κοινωνικής ανατροπής.

Για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ - ΜΑΡΣ το αποτέλεσμα έχει διπλή ανάγνωση. Καταρχάς σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί αποτυχία, καθώς σε μια ιδιαίτερα πολωμένη αντιπαράθεση μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ και με το πρόταγμα της «αριστερής κυβέρνησης» να διαμορφώνει το πολιτικό κλίμα στην αριστερά, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ διατήρησε τις δυνάμεις της και παραμένει ένας αναγνωρίσιμος πολιτικός χώρος. Όμως αντικειμενικά το αποτέλεσμα είναι κατώτερο των δυνατοτήτων, των περιστάσεων και της αναγκαιότητας της περιόδου. Ένας πολιτικός χώρος στον οποίο εν πολλοίς οφείλεται σημαντικό μερίδιο από την απονομιμοποίηση της πολιτικής του κεφαλαίου και με σημαντικότατη και κρίσιμη συμβολή στο μαζικό κίνημα, δεν μπορεί να αποτυπώνει τόσο μειοψηφικά αποτελέσματα παρά μόνο και με ίδια ευθύνη.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ για μια ακόμη φορά δεν επιτυγχάνει να μετασχηματίσει την σημαντική κινηματική και συνδικαλιστική της παρουσία σε αντικαπιταλιστικό πολιτικό ρεύμα. Παρότι έχει καταφέρει να γεννήσει πολιτικές διεργασίες αμφισβήτησης και αντίστασης στην κυρίαρχη πολιτική, και παρά το γεγονός ότι στοιχεία ρήξης του μεταβατικού προγράμματος (τόσο αποσπασματικά, έξοδο από ευρώ και ΕΕ, όσο και στο σύνολό του) επανέρχονται συνεχώς στο προσκήνιο, εκκρεμεί η σύνδεση με συγκεκριμένα τμήματα της σύγχρονης εργατικής τάξης
Η συγκρότηση της εκλογικής πολιτικής συμμαχίας ΑΝΤΑΡΣΥΑΣ - ΜΑΡΣ, δεν μπόρεσε, όπως αναμενόταν άλλωστε, να δώσει εκλογική δυναμική και το καλό ή αποτυχημένο σκέλος του αποτελέσματος δεν θα μπορούσε να χαρακτηρίζει αυτή τη «συνεργασία».

Το εκλογικό αποτέλεσμα είναι απόρροια των πολιτικών και οργανωτικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και αντανακλά περισσότερο την εσωτερική αντιπαράθεση - με ευθύνη συγκεκριμένων οργανώσεων - και λιγότερο τη δυναμική της. Δεν υπάρχει καλύτερο παράδειγμα από το ίδιο το εκλογικό συμμαχικό όχημα και την συμμετοχή ορισμένων οργανώσεων και στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ και στο ΜΑΡΣ ταυτόχρονα.

Η υπερταξική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ξεδιπλώνει μια ιστορική αλλαγή στο πολιτικό σύστημα στην οποία η αντικαπιταλιστική Αριστερά οφείλει να τοποθετηθεί με σαφή προσανατολισμό. Αυτόν της εργατικής λαϊκής αντιπολίτευσης, του επαναστατικού δρόμου, του μαρασμού κάθε επίδοξου διαχειριστή της καπιταλιστικής κρίσης και όχι της διαπραγματευτικής ομαλής μετάβασης σε μία εν δυνάμει πιο φιλολαϊκή διαχείριση στα λόγια και όχι στην πράξη. Στο ρήγμα το οποίο δημιούργησε η κυβερνητική εναλλαγή στην αστική στρατηγική, η αντικαπιταλιστική αριστερά οφείλει αδιαμφισβήτητα να παρέμβει και να το διευρύνει, υπερασπιζόμενη τα λαϊκά συμφέροντα και κεκτημένα. Σε αυτό το πλαίσιο, αποτελεί ιστορική ευθύνη όλων των οργανώσεων να πάνε το εγχείρημα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς ένα βήμα μπροστά

Νίκος Αλέφαντος: «Τσίπρα έτσι να τους παίξεις στο Γιούρογκρουπ»

Από Luben 

Η Ευρώπη και τα Γιουρογκρούπ είναι δύσκολα, πάντα το λέω. Οι δικοί μας προχτές πήγανε λίγο τραλαλά. Θυμάμαι που πήγαινα πριν τριάντα χρόνια να δω τις προετοιμασίες του Μιτεράν που ήτανε μάνα καημένη στην τακτική και τους είχε κλεισμένους στο προεδρικό Μέγαρο δεκαπέντε μέρες και τους γύμναζε. Ο Τσίπρας τους έχει λάσκα και αυτό στα Γιουρογκρούπ το πληρώνεις.

Μου έχει αρχηγό το Δραγασάκη. Πότε έκανε καλό ματς ρε τελευταία φορά ο Δραγασάκης; Με το Ζολώτα και με τον Τσοβόλα έπαιζε μπάλα. Βαρύς πολύ, αργοκαρούτα, μέχρι να πει δυο προτάσεις έχει πέσει και έχει ανέβει το χρηματιστήριο πενήντα φορές. Ο δε Βαρουφάκης, που πας ρε με το σηκωμένο γιακά και το πουκάμισο έξω; Στη σύγχρονη πολιτική Υπουργός με γιακάδες δεν υπάρχει, τι μας κάνεις τον γκόμενο; Σοβαροί να είμαστε. Το Γιουρογκρούπ είναι πόλεμος, θέλει γραβάτα κόκκινη, γαλάζιο πουκάμισο, σκούρο σακάκι. Εμείς πήγαμε ότι θα κάνουνε περίπατο αλλά ο Σάουμπλε και οι άλλοι ήταν με το μαχαίρι στα δόντια, δεν γλιτώνεις.

Τώρα για την Παρασκευή. Δε θα πας γιούργια 4-4-3 θα μας βάλουνε στα δίχτυα μέσα. Έξω τον Βαρουφάκη. Αλέφαντος μιλάει. Δώσε βάση. Εδώ θα βάλεις τη Ζωή τον σκύλο. Θα τον κυνηγήσει τον Ντάισεμπλαν, ο Ντάισελμπλαν είναι βαρύς δεν μπορεί να πάρει απόφαση μόνος του. Θα του κολλήσεις τη Ζωή τη Κωστοπούλου από δίπλα να τον κυνηγάει σε όλη την αίθουσα. Τον Ντάισελμπλαν τον είδα και με την επερώτηση στην ολλανδική Βουλή, δε πρέπει να τον αφήσεις μόνο του να σολάρει, θέλει κυνήγι.

Με τίποτα δε θα βάλεις το Λαπατσίτσα. Αυτός είναι παιχτάκος ρε, με Αλέφαντο μιλάς τώρα. Για καμιά ημερίδα στο ίδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ, για κανά μίτινγκ με Βενεζουελάνους, δεν πας να παίξεις Ευρώπη με το Λαπασίτσα. Μου θυμίζει τον Ηλία τον Ηλιού, καλές επερωτήσεις, ιστορία τα πάντα, με το που πήγαινε στο ΝΑΤΟ, καλώς τα παιδιά καλώς τα 3-0.

Μου λένε ο Γιούνκερ μας υποστηρίζει. Ποιος Γκούγκερ μωρέ τώρα, από το Λουξεμβούργο που είναι όλοι και όλοι τέσσερις; Ο Γιούνκερ θέλει τρία βαρέλια τζιν για να ανοίξει το στόμα του μόνο. Ο Αντρέας κάποτε είχε συμμαχάρες, τον Πάλμερ, το Μιτεράν το Γκονζάλο, τώρα ο Τσίπρας μας έχει μείνει με το Γιούνκερ και το Ρέντσι με τη χωριστρούλα.

Πάμε τώρα και στη Δεξιά. Σαμαρά τελείωσες ρε φύγε, δε μπορείς άλλο. Ο Κόκκαλης ο μεγάλος πρόεδρος δεν παραιτήθηκε όταν έχασε το πρωτάθλημα; Μου λένε για τον Κυριακό, το παιδί είναι του κατηχητικού, μια χαψιά θα τον κάνει ο Τσίπρας. Εδώ θες το Βορίδη το δυναμίτη να τους συσπειρώσει μπας και κάνουνε τίποτα.

Αυτά σε γενικές γραμμές. Το ξαναλέω η Ευρώπη είναι δύσκολη. Θέλει κυνήγι, θέλει παιχταράδες, θέλει λεφτά. Πας κερδάς το ψόφιο το ΠΑΣΟΚ, τη Νέα Δημοκρατία, αλλά για Ευρώπη δεν είσαι με τους Παππάδες και τους Τσακαλάτους, θα σε αλαλιάσουνε, γελάει ο κόσμος.

Η Επιτροπή Πολυγύρου για την πορεία στις Σκουριές (15/02)

Ανακοίνωση Επιτροπής Αγώνα Πολυγύρου

Η Επιτροπή μας συνεδρίασε στις 19/02 με θέματα την αποτίμηση της πορείας στις 15/2 στις Σκουριές και το χαρακτήρα που θεωρούμε ότι ρέπει να έχει το κίνημα ενάντια στην εξόρυξη χρυσού. Αποφασίσαμε ότι είναι απαραίτητη η συνέxιση του αγώνα μας πιο δυναμικά και πιο μαζικά απέναντι στην Eldorado, στο Μπόμπολα και σε όποιους στηρίζουν άμεσα ή έμμεσα την καταστροφή της Χαλκιδικής.

Δε συμμεριζόμαστε λογικές ανάθεσης, δεν περιμένουμε κανέναν αυτόκλητο σωτήρα, βασιζόμαστε στους χιλιάδες αγωνιστές και αγωνίστριες που εδώ και 9 χρόνια παλεύουν με μόνο κίνητρο τη διάσωση του τόπου μας. Στο πλαίσιο αυτό αποφασίσαμε να συνυπογράψουμε την ανακοίνωση των επιτροπών Αγώνα Μεγάλης Παναγίας και Προποντίδας την οποία και παραθέτουμε παρακάτω.

Ανακοίνωση Eπιτροπών Aγώνα ενάντια στην εξόρυξη χρυσού για τα γεγονότα της Κυριακής 15 Φλεβάρη

Την Κυριακή 15 Φλεβάρη για άλλη μια φορά, πολλοστή στα σχεδόν εννιά χρόνια αγώνα ενάντια στους εξορυκτικούς παραλογισμούς, θελήσαμε να διαδηλώσουμε την εναντίωσή μας στις καταφανώς και φύσει καταστροφικές λογικές και πρακτικές όπως και την αντίθεσή μας στις κερδοσκοπικές και μνημονιακές αντιλήψεις και πολιτικές. Η πριν από τις εκλογές προγραμματισμένη πορεία των επιτροπών αγώνα οργανώθηκε με σκοπό να κάνει ξεκάθαρο ότι όποιες και να ήταν οι πολιτικές εξελίξεις, ο αγώνας για τη γη και τη ζωή με αξιοπρέπεια θα συνεχιστεί στους δρόμους και στα βουνά ενάντια στη λογική της ανάθεσης μέχρι την τελική δικαίωση. Δεν αναθέτουμε, δεν περιμένουμε, να φύγουν τώρα. Αυτά ήταν τα προτάγματα και οι λέξεις κλειδιά που αποφασίστηκαν μέσα από τις ζυμώσεις και τις συλλογικές διαδικασίες των επιτροπών αγώνα και αυτά ώθησαν τον κόσμο του κινήματος να ανταποκριθεί στο κάλεσμα για την παραπάνω πορεία.

Σ’ αυτόν τον ανηφορικό και δύσκολο δρόμο του αδιαμεσολάβητου και ακηδεμόνευτου αγώνα βρήκαμε για ακόμη μια φορά απέναντί μας τις αποικιοκρατικές πρακτικές της Eldorado Gold. Η “παραγωγός κοινωνικής ευημερίας εταιρεία”, τρεις μέρες πριν από την πορεία και μέσω των εργοδοτικών σωματείων κάλεσε σε αντισυγκέντρωση τους “εργαζόμενους” χρησιμοποιώντας όμως ως ασπίδα αλλά και στοιχείο πίεσης γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένους. Σκοπός της, να εντείνει το διχασμό της τοπικής κοινωνίας που η ίδια έχει επιβάλει μαζί με τα τοπικά θεσμικά της φερέφωνα (πρώην δήμαρχος Αριστοτέλη, βουλευτές της ΝΔ, εργατικό κέντρο Χαλκιδικής και λοιπός συρφετός). Θεωρούμε σημαντικό το γεγονός ότι μεγάλος αριθμός ακόμη και μεταξύ των “εργαζομένων” δεν ανταποκρίθηκε στο εκβιαστικό και με απουσιολόγιο κάλεσμα της εταιρείας με αποτέλεσμα να καταστεί σαφές και παρά τις σκηνοθετικές παρεμβάσεις αλά Μπιρσίμ πως τελικά το κομμάτι της κοινωνίας που στηρίζει τα επενδυτικά σχέδια των χρυσοθήρων και αυτές τις πρακτικές δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο από μια καθοδηγούμενη και όχι τόσο καλοπληρωμένη μειοψηφία. Όσο για τη βόλτα εν είδη πορείας, με παραγγέλματα αντί για συνθήματα, που τους βγάλανε για να φωτογραφηθούν, ας αναλογιστούν οι ίδιοι το τι είναι αυτό που συνήθως οι άνθρωποι βγάζουν βόλτα, μήπως και καταλάβουν έστω και την τελευταία στιγμή το πώς τους βλέπει η εταιρεία τους και ως τι τελικά τους χρησιμοποιεί.

Βέβαια σ’ αυτόν το δύσκολο δρόμο των κοινωνικών αγώνων βρήκαμε για ακόμη μια φορά μπροστά μας τις κλούβες της γνωστής-άγνωστης “αριστερό-δεξιάς” ελληνικής αστυνομίας όπως και τις δικές μας πολιτικές αφέλειες. Η λανθασμένη επιλογή να αγνοήσουμε τις εμφανείς προθέσεις της αστυνομίας για απαγόρευση της πορείας στο βουνό και κατά συνέπεια η προσπάθεια να κινηθούμε με αυτοκινητοπομπή προς τις Σκουριές, οδήγησαν σε μια πρωτόγνωρη διαδικασία διαβουλεύσεων μεταξύ του κινήματος, κυβερνητικών παραγόντων και μπάτσων. Μια κατάσταση, όχι απλά αναποτελεσματική και ανούσια αλλά και καθόλου όμορφη.

Από την άλλη όμως το ουδέν κακό αμιγές καλού έχει τη δικιά του υπόσταση σε μια εκδήλωση που δυστυχώς σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσαμε να την χαρακτηρίσουμε επιτυχημένη. Ο κυκεώνας των τριμερών διαβουλεύσεων κατέδειξε, ανέδειξε και ξεκαθάρισε σειρά από αλήθειες, προβλήματα και προβληματισμούς. Ότι τα ΜΑΤ ήταν και θα παραμείνουν, αφού συνεχίζουν να υφίστανται, ο κατεξοχήν κατασταλτικός μηχανισμός των κινημάτων. Ότι η απαγόρευση της πρόσβασης στο βουνό μιας πορείας που είχε ανακοινωθεί και προγραμματιστεί από καιρό και η αντιμετώπισή της ουσιαστικά ως αντισυγκέντρωση στο σκηνοθετημένο καραγκιοζιλίκι των δήθεν εργατικών σωματείων της Eldorado δεν ήταν άλλο παρά ξεκάθαρη πολιτική απόφαση της κυβέρνησης. Κι αυτό γιατί δεν μπορούμε να διανοηθούμε ότι η μετακίνηση και παράταξη όλης της κατασταλτικής μηχανής της Κεντρικής Μακεδονίας και ο πάνοπλος, παρά τη ξεσκούφωτη/αφοπλισμένη βιτρίνα, φραγμός που συναντήσαμε, ήταν αποτέλεσμα πραξικοπηματικής αυτονόμησης των στρατηγών και δεκανέων της ΕΛ.ΑΣ. Ότι τα ακηδεμόνευτα και από τα κάτω κινήματα πρέπει να πορεύονται βασιζόμενα στις δικές τους δυνάμεις και στα δικά τους πόδια χωρίς να επιτρέπουν σε καμιά περίπτωση την υποκατάστασή τους από κομματικούς ή κοινοβουλευτικούς και δη κυβερνητικούς παράγοντες, ακόμη κι αν πρόκειται για δεδηλωμένα/αποδεδειγμένα φίλα προσκείμενα πρόσωπα. Ότι δεν γίνεται να μας διακατέχουν οι επικίνδυνες λογικές περί “δικών μας αυτή τη φορά παιδιών” ή “δικών μας ανθρώπων” (πολιτικών ή “νταβατζήδων”) που δεν αποτελούν τίποτα άλλο παρά τη διαιώνιση παλαιοκομματικών και ρουσφετολογικών αντιλήψεων και θα πρέπει επιτέλους να θαφτούν στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Όπως επίσης και ότι το κίνημα ενάντια στα μεταλλεία χρυσού είναι ένα κίνημα ώριμο που δεν διακατέχεται από αυτοσκοπούς και μικροπολιτικούς εγωισμούς, που ασχολείται και παρακολουθεί το κοινωνικο-πολιτικό γίγνεσθαι σε όλες του τις εκφάνσεις και που ξέρει να αυτοελέγχεται και να λειτουργεί πέρα από τις λογικές της σύγκρουσης για τη σύγκρουση αποδεικνύοντας ότι οι “κραυγές αγωνίας” αυτών που προδίκαζαν εμφύλιες συρράξεις δεν ήταν άλλο από φοβικές υστερίες.

Δεν αναθέτουμε λοιπόν, γιατί τα κοινωνικά κινήματα δεν μπορούνε να είναι ούτε παραρτήματα κομματικών μηχανισμών ούτε το μακρύ χέρι των όποιων πολιτικών ή οικονομικών συμφερόντων. Και γιατί ως κίνημα ενάντια στα μεταλλεία χρυσού έτσι πορευτήκαμε στον εννιάχρονο αγώνα μας, χωρίς σωτήρες και εντολοδόχους. Επίσης, δεν περιμένουμε, γιατί το κίνημα δεν ήταν ποτέ στείρα άρνηση. Είχε πάντα τεκμηριωμένες αντιπροτάσεις, θέσεις και ιδέες σχετικά με την μεταλλευτική δραστηριότητα αλλά και την οικονομική ανασυγκρότηση της Β.Α. Χαλκιδικής οι οποίες και πρέπει να υλοποιηθούν. Και ακόμη γιατί οι ρυθμοί των εργασιών και δημιουργίας τετελεσμένων στον Κάκκαβο είναι φρενήρεις και πρέπει να σταματήσουν άμεσα.

Επίκαιρο παραμένει λοιπόν το σύνθημα «ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε» στους δρόμους του αγώνα, απαιτώντας άμεση παύση κάθε εργασίας της Eldorado Gold στον Κάκκαβο και απόσυρση όλων των κατηγοριών που βαραίνουν τους συναγωνιστές μας.


Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΓΗ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ, ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΤΩΡΑ!

Επιτροπές Αγώνα Μεγάλης Παναγίας, Νέας Προποντίδας & Πολυγύρου

ενάντια στην εξόρυξη χρυσού

Με 50 ένσημα η ασφάλιση και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη

Αναρτήθηκε στη Διαύγεια η εγκύκλιος του υπουργείου Eργασίας σχετικά με τη χορήγηση ασφαλιστικής κάλυψης στους ασφαλισμένους του Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ. και την παράταση ασφαλιστικής κάλυψης ανέργων και ασφαλισμένων Ο.Α.Ε.Ε., Ε.Τ.Α.Α./Τ.Σ.Μ.Ε.Δ.Ε. και Ο.Γ.Α. με 50 ένσημα αντί για 100 που προβλέπει ο σχετικός νόμος

ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΕΡΓΟ ΘΕΑΤΕΣ

Τ.Ε. Χαλκιδικής

16/12/2015

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΕΡΓΟ ΘΕΑΤΕΣ

Σαν να μην πέρασε μία μέρα. Την Κυριακή (15/02) πραγματοποιήθηκε ακόμη μία πορεία ενάντια στην εξόρυξη χρυσού στις Σκουριές. Η πρώτη μετά την αλλαγή της κυβέρνησης. Η πορεία είχε ανακοινωθεί πολλές μέρες νωρίτερα και είχε πολύ καλή προσέλευση. Αγωνιστές από κάθε γωνιά της Χαλκιδικής, ένωσαν τις δυνάμεις τους με αλληλέγγυους από όλη την Ελλάδα. Ξεπέρασαν τα εμπόδια που τέθηκαν στο κίνημα από τις εκλογές μέχρι σήμερα και βρέθηκαν στο βασικό πεδίο αγώνα. Στον Κάκαβο, στις Σκουριές. Αγνόησαν όλους αυτούς που υποστήριζαν ότι δεν πρέπει να γίνει πορεία επειδή η κυβέρνηση θέλει να κλείσει τα μεταλλεία. Δεν τρομοκρατήθηκαν από τις «κραυγές αγωνίας» όλων αυτών που προδίκαζαν μία κατάληξη εμφυλιακή. Δεν πτοήθηκαν από την ανήθική –για ακόμη μία φορά- στάση της εταιρείας που έβαλε τους εργαζόμενους μπροστά, ώστε να απορροφήσουν τα «χτυπήματα» του κινήματος.

Η Eldorado και ο Μπόμπολας αποφάσισαν να εκβιάσουν τους αγωνιστές του κινήματος πραγματοποιώντας αντισυγκέντρωση στο εργοτάξιο της εταιρείας, βάζοντας με αυτόν τον τρόπο ένα ψεύτικο δίπολο στην κοινωνία. Με τους εργαζόμενους ή με το κίνημα. Η απάντηση είναι σαφέστατη και δίνεται χρόνια τώρα από το ίδιο το κίνημα. «Σε καμία περίπτωση η προγραμματισμένη πορεία μας στο βουνό, εκεί όπου δίνουμε εδώ και καιρό τους αγώνες μας δεν έχει στόχο να στραφεί εναντίον των εργαζόμενων. Εχθρός μας είναι το μολυσμένο νερό, οι λίμνες τοξικών αποβλήτων, η καταστροφή του βουνού, τα άνομα συμφέροντα των πολυεθνικών, η διαπλοκή, η βία και η καταστολή.» Αυτό δήλωσαν οι Επιτροπές για την πορεία και αυτό αποδεικνύουν κάθε μέρα, εδώ και 9 χρόνια. Πόσο πιο καθαρά να το πει κανείς άραγε;

Το κίνημα, όμως, δεν ήρθε αντιμέτωπο μόνο με την Eldorado. Αντιμετώπισε άλλο ένα γνώριμο σκηνικό με τους κρατικούς μηχανισμούς καταστολής. Κλούβες των ΜΑΤ και πάνοπλες διμοιρίες, κόντρα σε κάθε υπόσχεση της νέας συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ήταν εκεί για να σταματήσουν την προγραμματισμένη πορεία και να δράσουν για ακόμη μία φορά ως ιδιωτική ασφάλεια του Μπόμπολα. Στον αντίποδα, δεν «ενόχλησαν» καθόλου την αντισυγκέντρωση που οργάνωσε η εταιρεία μαζί με τα εργοδοτικά σωματεία. Παρά τις μεγαλοστομίες του υπουργού για εκκένωση του εργοταξίου και συνέχιση της πορείας, παρά τις εξαγγελίες της κυβέρνησης για αστυνομικούς χωρίς δακρυγόνα, άοπλους και «φιλειρηνικούς» αυτό που αντικρίσαμε την Κυριακή ήταν μία επανάληψη όσων ζούσαμε και πριν τις εκλογές. Με μία τεράστια διαφορά. Ακόμα και με τη λαομίσητη κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, η πορεία δε σταματούσε στους δρόμους αλλά προχωρούσε στο βουνό. Ο «Φίλος του πολίτη» όπως μας καθησύχαζαν οι νέοι κυβερνητικοί άρχοντες παρέμεινε «Φίλος του Μπόμπολα» με σκοπό να σταματήσει κάθε απαίτηση, κάθε διεκδίκηση. Η “ελεγχόμενη δημοκρατία” που θέλει η κυβέρνηση να προωθήσει δεν αποπνέει κλίμα ελευθερίας, δεν θυμίζει κλίμα αριστερής στροφής…

· Δεν αναθέτουμε σε κανένα τη σωτηρία του τόπου μας

· Το δίκιο δεν ποινικοποιείται. Οι αγωνιστές δεν τρομοκρατούνται.

· Άμεση απόσυρση των κατηγοριών

· Άμεση παύση των εργασιών στις Σκουριές - Αποχαρακτηρισμός και αποκατάσταση της περιοχής

· Όχι στον τοπικό εμφύλιο που προωθεί η εταιρεία

· Να φύγει η εταιρεία και να μην έρθει άλλη. Εθνικοποίηση – κοινωνικοποίηση του ορυκτού πλούτου.

Υπάρχει άλλος δρόμος πέρα από το μονόδρομο της κερδοφορίας των πολυεθνικών : Σχεδιασμός της τοπικής οικονομίας με βάση τις κοινωνικές ανάγκες, με λαϊκές συνελεύσεις και ενεργό συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας. Κανένας άνεργος, ο λαός αφέντης στον τόπο του !

ΑΝΤΑΡΣΥΑ Χαλκιδικής

το Bar Το Ναυάγιο - Αφιερωμένο...

Θύρα 7. 8/2/1981...«Στη μνήμη εκείνων των παιδιών, θα καταριέμαι τον Φλεβάρη». (βίντεο)

«Στη μνήμη εκείνων των παιδιών, θα καταριέμαι τον Φλεβάρη». 

Στις 8 Φεβρουαρίου του 1981 στη Θύρα 7 του γηπέδου Καραϊσκάκη σημειώθηκε μια από τις μεγαλύτερες αθλητικές τραγωδίες. Είκοσι φίλαθλοι του Ολυμπιακού και ένας της ΑΕΚ βρήκαν τραγικό θάνατο, καθώς ποδοπατήθηκαν από τους υπόλοιπους που έτρεχαν προς την έξοδο της Θύρας και πάνω από πενήντα τραυματίστηκαν. Όλα έγιναν μέσα σε λίγα λεπτά. Ήταν η 20η αγωνιστική του πρωταθλήματος. Ο Ολυμπιακός υποδεχόταν την ΑΕΚ στο Καραΐσκάκη. Οι δυο τους μαζί με τον Άρη διεκδικούσαν το πρωτάθλημα. Λίγο πριν από τη λήξη του αγώνα, το σκορ ήταν 6-0 υπέρ του Ολυμπιακού. Η Θύρα 7 είχε πάρει φωτιά. Οι ενθουσιασμένοι φίλαθλοι δεν περίμεναν το τελικό σφύριγμα του διαιτητή και άρχισαν να τρέχουν από τη Θύρα 7 προς τη Θύρα 1 για να προλάβουν να αποθεώσουν τους παίκτες, όταν θα έληγε ο αγώνας....

Τότε ξεκίνησε μια τραγωδία άνευ προηγουμένου. Οι οπαδοί για να βγουν έπρεπε να περάσουν από ένα μακρύ ημικυκλικό διάδρομο και στη συνέχεια να στρίψουν σε έναν κατηφορικό τούνελ με πολύ μικρά σκαλιά. Όλη αυτή η διαδρομή, σε σχήμα Γ, ήταν τυφλή. Δηλαδή κανείς δεν είχε οπτική επαφή με την έξοδο, καθώς η θύρα ήταν στο αριστερό μέρος της σκάλας. Αποτέλεσμα, αυτοί που βρίσκονταν στο τέλος της σκάλας να ποδοπατηθούν από όσους βρίσκονταν πίσω τους και πίεζαν να βγουν χωρίς να βλέπουν ότι η έξοδος είχε μπλοκάρει. Δεκάδες άτομα τραυματίστηκαν σοβαρά και πολλοί έχασαν τη ζωή τους από ασφυξία. Για τα αίτια της τραγωδίας ειπώθηκαν πολλά, αλλά κυρίως ότι οι πόρτες της θύρας κατά την έξοδο ήταν μισάνοιχτες και τα τουρνικέ δεν είχαν απομακρυνθεί. Η τραγωδία του Πειραιά έχει καταγραφεί ως μια από τις 20 μεγαλύτερες που έχουν συμβεί στην ιστορία του παγκόσμιου ποδοσφαίρου....

34 χρόνια μετά ακόμα δεν έχουν αποδοθεί ευθύνες...

Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών - Νέα παράσταση διαμαρτυρίας, Σάββατο 7 Φλεβάρη στις 11 πμ, Κατάστημα Migato Ερμού & Νίκης

Την Τρίτη 3/2 πραγματοποιήθηκε μαζική παράσταση διαμαρτυρίας σε δύο καταστήματα της MIGATO στην Ερμού, ενάντια στην εργοδοτική αυθαιρεσία της εταιρίας με την απόλυση συναδέλφου αμέσως μόλις ανακοίνωσε την εγκυμοσύνη της.

Στο κάλεσμα του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών συμμετείχαν μέλη του σωματείου και αλληλέγγυοι από πρωτοβάθμια σωματεία και συλλογικότητες. Η κινητοποίηση ξεκίνησε από το κατάστημα της MIGATO στην Ερμού 34, ακολούθησε πορεία στην Ερμού και συγκέντρωση έξω από το κεντρικό κατάστημα της MIGATO, στην οδό Ερμού και Νίκης. Κατά τη διάρκεια της κινητοποίησης μοιράστηκαν ανακοινώσεις, ακούστηκαν συνθήματα κατά της εργοδοσίας, απαιτώντας την ακύρωση της απόλυσης.

Την ίδια ώρα σε ένδειξη αλληλεγγύης πραγματοποιήθηκαν κινητοποιήσεις σε καταστήματα της εταιρίας στη Νέα Σμύρνη, το Περιστέρι και το Κερατσίνι, μετά από κάλεσμα εργατικών λεσχών.

Παράσταση διαμαρτυρίας πραγματοποιήθηκε και την Τετάρτη 4/2 στην επιθεώρηση εργασίας Ηλιούπολης όπου είχε οριστεί η τριμερής συνάντηση, όπου οι εκπρόσωποι της MIGATO εμφανίστηκαν αδιάλλακτοι. Η υπόθεση πήρε αναβολή για τις 20 Φλεβάρη. Στο κάλεσμα ανταποκρίθηκε η Ανοιχτή συνέλευση κατοίκων Ηλιούπολης και αλληλέγγυοι.

Είχε προηγηθεί κινητοποίηση στα κεντρικά γραφεία της MIGATO στον Άγιο Δημήτριο, την Τρίτη 27/01.

Η συνάδελφος που εργαζόταν υπό το άθλιο καθεστώς του δελτίου παροχής υπηρεσιών, όταν ανακοίνωσε την εγκυμοσύνη της, η εργοδοσία την ανάγκασε να υπογράψει λύση της σύμβασης της, την παραίτησή της δηλαδή, επικαλούμενη υπογραφή νέας με αλλαγή των όρων εργασίας. Ωστόσο, η νέα σύμβαση δεν κοινοποιήθηκε ποτέ στην εργαζόμενη. Αντιθέτως, στις συνεχείς ερωτήσεις της συναδέλφου, η εταιρία απάντησε ότι δεν τίθεται ζήτημα καθώς θεωρεί ότι πρόκειται για οικειοθελή αποχώρηση!

Ψηφίσματα αλληλεγγύης για την υπόθεση της συναδέλφου τεχνικού έχουν εκδώσει πρωτοβάθμια σωματεία, το ΕΚΑ, εργατικές λέσχες, συνελεύσεις κατοίκων και συλλογικότητες καταδικάζοντας τις πρακτικές και την αδιαλλαξία της Μιγκάτο, σε ένδειξη συμπαράστασης στην εργαζόμενη.

Το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών δηλώνει κατηγορηματικά ότι δεν πρόκειται να σταματήσει τον αγώνα μέχρι την επαναπρόσληψη και την πλήρη ηθική αποκατάσταση της εγκύου συναδέλφου. Η στήριξη μας σε κάθε συνάδελφο που διεκδικεί τη βελτίωση των όρων και συνθηκών εργασίας του, που αμφισβητεί την εργοδοτική τρομοκρατία, που υπερασπίζεται τα δικαιώματά του είναι δεδομένη. Καμία απειλή, καμία απόλυση, καμιά αυθαιρεσία δεν θα μείνει αναπάντητη. 

Δηλώνουμε ότι οι κινητοποιήσεις θα συνεχιστούν μέχρι την ανάκληση της απόλυσης. Καλούμε τους εργαζόμενους να καταδικάσουν τέτοιες πρακτικές. Καλούμε τα σωματεία και κάθε συλλογικότητα να εκδώσουν ψηφίσματα και να εκφράσουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους.

Να ανακληθεί άμεσα η παράνομη και καταχρηστική απόλυση εγκύου συναδέλφου από τη MIGATO

Απαιτούμε την άμεση επαναπρόσληψη και την πλήρη ηθική και οικονομική αποκατάσταση της συναδέλφου!

Να φοβηθούν τη δύναμή μας!

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ WIND - ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

5/02/2015

Ο ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΣ ΜΑΣ ΑΓΩΝΑΣ ΝΑ ΛΙΩΣΕΙ ΤΟΝ ΠΑΓΟ ΠΟΥ ΕΠΙΘΥΜΕΙ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΤΗΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΗΣ WIND

Συνάδελφοι, 

στις 4/2, έπειτα από συνεχείς αναβολές πραγματοποιήθηκε μια ακόμη συνάντηση με το τμήμα ανθρώπινου δυναμικού της εταιρείας για να συζητηθεί εκ νέου η υπογραφή της συλλογικής σύμβασης. 

Η εταιρεία επιμένει στο παράλογο και άδικο αίτημα για μείωση μισθού στους νεοπροσλαμβανόμενους, ισχυριζόμενη πως η WIND αυτή την στιγμή έχει το υψηλότερο μισθολογικό κλιμάκιο εισόδου σε όλο τον κλάδο, γεγονός που αποτελεί (προφανώς) ανυπέρβλητο εμπόδιο για την ανάπτυξή της. Είναι μεγάλη κοροϊδία να μας λέει τέτοια ψέματα την στιγμή που ετοιμάζονται για την εξαγορά της FORTHNET και ο CEO της εταιρείας στέλνει μηνύματα ότι η WIND είναι κερδοφόρα σύμφωνα με την ανακοίνωση που έστειλε προς τους εργαζομένους στις 17 Δεκεμβρίου του 2014 και την ομιλία του στο 16ο συνέδριο Infocom World 2014.

Το Σωματείο μας τοποθετήθηκε σύμφωνα με την απόφαση της Γενικής Συνέλευσης. Το κατώτατο σημείο διαπραγμάτευσης είναι η προηγούμενη συλλογική σύμβαση, δηλαδή δεν δεχόμαστε καμία μείωση σε μισθούς, επιδόματα και ρεπό. Οτιδήποτε εκτός αυτής δεν είναι αποδεκτό. 

Η Διοίκηση ισχυρίστηκε ότι αντιλαμβάνεται τους προβληματισμούς μας και επικαλέστηκε τη βεβαρημένη οικονομική περίοδο που υφίσταται όλος ο κλάδος και το πάγωμα των επενδύσεων λόγω της πολιτικής αστάθειας της χώρας. Ζήτησε πίστωση χρόνου, δηλαδή να «παγώσουν» οι συζητήσεις για διάστημα δύο μηνών έως ότου να σταθεροποιηθεί η κατάσταση και τότε ίσως κάνουμε μια προσπάθεια να συγκλίνουν οι απόψεις μας... Για να διασφαλίσουμε την διαφάνεια της συγκεκριμένης συζήτησης ζητήσαμε να τηρηθούν πρακτικά.

Είναι φανερό πως η Διοίκηση της WIND επιχειρεί να μεταθέσει στις καλένδες το θέμα της Επιχειρησιακής Συλλογικής Σύμβασης. Θέλει να κερδίσει χρόνο ώστε να προχωρήσει στην εξαγορά της FORTHNEΤ, να συνεχίσει τις απολύσεις, να καλύπτει θέσεις εργασίας με εργαζόμενους μέσω Voucher, την ανάθεση εργασιών σε εργολάβους (πχ Teleperformance, Icap κ.α) και να ξεκινήσει τις ατομικές συμβάσεις εργασίας. Επιδιώκει να κάμψει τον αγώνα μας και να περάσει την αντίληψη ότι μπορούμε και χωρίς συλλογική σύμβαση εργασίας.

Εμείς δεν θα ανταποκριθούμε στο πάγωμα των δικαιωμάτων μας αλλά & στην επιβολή ατομικών συμβάσεων που επιθυμεί η Διοίκηση της εταιρίας. Προχωράμε στην οργάνωση της 48ωρης απεργίας που έχει ήδη αποφασίσει η Γενική Συνέλευση και παράλληλα είμαστε διατεθειμένοι να προβούμε σε πολυποίκιλες και δυναμικές ενέργειες, μέχρι την υπογραφή της Επιχειρησιακής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Σύμφωνα με το παραπάνω πλαίσιο, το Σωματείο μας έχει αναλάβει την πρωτοβουλία για κάλεσμα-συνάντηση προς τα Σωματεία του κλάδου των τηλεπικοινωνιών και συζητάμε ήδη για κοινές και συλλογικές κινητοποιήσεις.

Συμπληρωματικά, οι παρεμβάσεις προς το καταναλωτικό κοινό θα συνεχιστούν τις επόμενες μέρες και είναι σημαντική η στήριξη από τους συναδέλφους, ώστε να ενδυναμώσουμε τον αγώνα μας για τη διεκδίκηση νέας σύμβασης. Πιο συγκεκριμένα:

Πέμπτη 5/2, ώρα 6μμ, παρέμβαση στο καταναλωτικό κοινό έξω από το κατάστημα της WIND στην πλατεία Βικτωρίας, διεύθυνση Πλ. Βικτωρίας 2.

Παρασκευή 6/2, ώρα 7μμ, παρέμβαση στο καταναλωτικό κοινό έξω από το κατάστημα της WIND στην Αργυρούπολη, διεύθυνση Κύπρου 110.

Πέμπτη 12/2, ώρα 7μμ. παρέμβαση στο καταναλωτικό κοινό έξω από τα καταστήματα της WIND στο Ζωγράφου και στα Ιλίσια, διευθύνσεις Λ. Αλ. Παπάγου 75 & Γρ. Αυξεντίου 52-54 αντίστοιχα.

Παρασκευή 13/2, ώρα 7μμ παρέμβαση στο καταναλωτικό κοινό έξω από τα καταστήματα της WIND στο Περιστέρι, διεύθυνση Π. Τσαλδάρη 61 & Π. Τσαλδάρη 33.

Δεν δεχόμαστε:

· Να μας διαχωρίσουν σε παλιούς και νέους για να μας μειώσουν τους μισθούς και να μας στείλουν στην ανεργία. – Κανένας εργαζόμενος με ατομική σύμβαση εργασίας

· Να μας νοικιάζουν σαν σκλάβους του μεσαίωνα, όπως είναι τα Voucher, και να μας στέλνουν σε εργολάβους με μισθούς πείνας και αδιαφορώντας για τις συνθήκες εργασίας.

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

και

ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗ ΤΩΝ ΘΕΣΕΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Το Διοικητικό Συμβούλιο ΠΑ.Σ.Ε.ΤΙΜ (Wind)

www.pasetim.com

10 μέρες ΣΥΡΙΖΑ κι ακόμα να γίνουμε Κούβα. Όλα ψέματα...

Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών - Παράσταση διαμαρτυρίας, Τρίτη 3 Φλεβάρη στις 6 μμ,

Παράσταση διαμαρτυρίας, Τρίτη 3 Φλεβάρη στις 6 μμ, Κατάστημα Migato Ερμού 34 & Φωκίωνος 8

Τετάρτη 4 Φλεβάρη στις 11 πμ, παράσταση στην επιθεώρηση εργασίας Ηλιούπολης (Πλατεία Φλέμινγκ 2)

Το ακραίο περιστατικό εργοδοτικής αυθαιρεσίας της εταιρίας MIGATO A.E., με την απόλυση συναδέλφου τεχνικού αμέσως μόλις ανακοίνωσε την εγκυμοσύνη της αποτελεί μια ακόμη απόδειξη ότι η εργοδοσία επιστρατεύει κάθε μέσο με στόχο να τρομοκρατήσει και να εκβιάσει τους εργαζόμενους.

Η συνάδελφος τεχνικός εργαζόταν στην εταιρία, υπό το άθλιο καθεστώς του δελτίου παροχής υπηρεσιών, μεθόδευση την οποία χρησιμοποιούν όλο και πιο συχνά οι εργοδότες με σκοπό να θέτουν υπό αμφισβήτηση τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζόμενων. Η συνάδελφος εξαναγκάστηκε να υπογράψει λύση της σύμβασης της, καθώς η εταιρία επικαλέστηκε υπογραφή νέας που θα όριζε αλλαγή των όρων εργασίας. Η νέα σύμβαση δεν κοινοποιήθηκε ποτέ στην εργαζόμενη, ενώ οι υπεύθυνοι της εταιρίας στις συνεχείς ερωτήσεις της συναδέλφου, απάντησαν ότι θεωρούν πως πρόκειται για οικειοθελή αποχώρηση!

Κατά τη μαζική παράσταση διαμαρτυρίας του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών στα κεντρικά γραφεία της εταιρίας, την περασμένη Τρίτη, η εργοδοσία παρέμεινε αδιάλλακτη, αρνούμενη να συναντηθεί με τους εκπροσώπους του σωματείου. Την Τετάρτη 4 Φλεβάρη, θα πραγματοποιηθεί τριμερής συνάντηση στην επιθεώρηση εργασίας Ηλιούπολης.

Η κοροϊδία απέναντι στη συνάδελφο αλλά και ο εκφοβισμός και η τρομοκράτηση κάθε εργαζόμενου δεν πρόκειται να γίνουν ανεκτά. Το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών δηλώνει κατηγορηματικά ότι δεν πρόκειται να σταματήσει τον αγώνα για την επαναπρόσληψη της εγκύου συναδέλφου. Η στήριξη μας σε κάθε συνάδελφο που διεκδικεί τη βελτίωση των όρων και συνθηκών εργασίας του, που αμφισβητεί την εργοδοτική τρομοκρατία, που υπερασπίζεται τα δικαιώματά του είναι δεδομένη. Καμία απειλή, καμία απόλυση, καμιά αυθαιρεσία δεν θα μείνει αναπάντητη. Δηλώνουμε πως θα συνεχίσουμε τις κινητοποιήσεις μέχρι την δικαίωση της συναδέλφου.

Καλούμε τα σωματεία να καταδικάσουν τέτοιες πρακτικές και να εκδώσουν ψηφίσματα αλληλεγγύης στην εργαζόμενη. Η αξιοπρέπεια στη ζωή και τη δουλειά είναι αδιαπραγμάτευτη. Ο αγώνας ενάντια στις αυθαιρεσίες της εργοδοσίας είναι κοινός αγώνας όλων των σωματείων, όλων των εργαζομένων και των ανέργων. Ο κοινός μας αγώνας και η αλληλεγγύη είναι η ελπίδα και η δύναμη μας.

Διεκδικούμε υπογραφή συλλογικών συμβάσεων εργασίας με αυξήσεις σε σχέση με το 2009, αξιοπρεπείς μισθούς, αξιοπρεπή ζωή, μείωση των ωρών εργασίας, κανονικές προσλήψεις – κατάργηση του άθλιου καθεστώτος του Δελτίου παροχής υπηρεσιών, μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, συνδικαλιστικές ελευθερίες στους χώρους δουλειάς.

Απαιτούμε την άμεση επαναπρόσληψη και την πλήρη ηθική και οικονομική αποκατάσταση της συναδέλφου!

Δε μας φοβίζουν μας εξοργίζουν! Με συλλογικούς αγώνες σπάμε την εργοδοτική τρομοκρατία και απαντάμε στην αυθαιρεσία.

Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών - Ανάκληση της απόλυσης του συναδέλφου στην εταιρία QCS IKE μετά από παρέμβαση του σωματείου

Μια πρώτη νίκη η ανάκληση της απόλυσης του συναδέλφου στην εταιρία QCS IKE (Quality Call Sales)!

Μετά από μαζική παράσταση διαμαρτυρίας που καλεσε το σωματείο και στήριξαν πολύ αγωνιστές και αλληλέγγυοι, η εργοδοσία της εταιρίες δήλωσε ότι συνάδελφος μπορεί να επιστρεψει στη δουλειά. Θυμίζουν ότι η εταιρία ανακοίνωση στο συνάδελφο την απόλυση του την Πέμπτη γιατί δεν ήταν παραγωγικός!

Το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών στηρίζει κάθε συνάδελφο απένταντι στις απειλές και τις μεθοδεύσεις της εργοδοσίας.

Με αλληλεγγύη σπάμε την εργοδοτική αυθαιρεσία! Κανένας εργαζόμενος μόνος του!

Το Ποτάμι Συναντάει το Μπόμπολα...

Δεν έχει πλημμυρίσει η Εγνατία... απλά Το Ποτάμι πήγε να συναντήσει το Μπόμπολα...

1 Φεβρουαρίου 1929: Η μεγάλη απεργία των εργατών του Λαυρίου

Οι μεταλλωρύχοι της Γαλλικής Εταιρείας του Λαυρίου ήταν αυτοί που με τους μεγάλους απεργιακούς τους αγώνες (κυρίως κατά τα περίφημα «Λαυρεωτικά» του 1896 και το 1906) είχαν βάλει τη σφραγίδα τους στα πρώτα βήματα του ελληνικού εργατικού κινήματος. Την 1η Φεβρουαρίου 1929 ξεκίνησαν μια νέα μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση, που θα συνεχιστεί επί 47 μέρες και θα είναι μία από τις μεγαλύτερες κινητοποιήσεις της εργατικής τάξης στα χρόνια του Μεσοπολέμου.

Η απεργία, που έγινε με αίτημα την αύξηση των μισθών, αντιμετωπίστηκε με τη βία της κρατικής καταστολής από την κυβέρνηση Βενιζέλου. Στις 7 Φεβρουαρίου, από πυρά της αστυνομίας κατά των απεργών, δολοφονήθηκε ο εργάτης Γιώργος Συρίγος και τραυματίστηκαν αλλοι 33.

Αναφερόμενος στη δολοφονία του Συρίγου, ο υπουργός Εσωτερικών, Ζαβιτσάνος, δεν θα διστάσει να πει: «Εάν ο χωροφύλακας πυροβόλησε καλώς έπραξε. Δεν μπορείτε να πείτε, πρόσθεσε σε κάποιο βουλευτή, ότι είχε καθήκον ο χωροφύλακας να σταυρώσει τα χέρια του και αφήσει ελεύθερους τους απεργούς να επιτίθενται κατά των γραφείων της εταιρείας και να αναστατώνουν τον κόσμο». Άλλωστε, ο εισαγγελέας Κώνστας δήλωνε ότι «κράτος επτά εκατομμυρίων δεν θα δειλιάσει να σκοτώσει πέντε χιλιάδες ταραξίες». 

Η δολοφονική επίθεση απαντήθηκε με γενική απεργία διαμαρτυρίας όλων των εργατών και των επαγγελματιών του Λαυρίου, ενώ στις 25 Φεβρουαρίου η απεργία επεκτείνεται σε όλα τα μεταλλωρυχεία της πόλης. Η αστυνομία επιτίθεται και πάλι ένοπλα και στις 14 Μαρτίου τραυματίζονται 30 απεργοί. Τελικά, η απεργία λύθηκε στις 16 Μάρτη με νίκη των απεργών και την ικανοποίηση όλων των αιτημάτων τους. Ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας υποχρεώνεται σε συμφωνία με την Ενωτική ΓΣΕΕ, που περιελάμβανε: 10% αύξηση σε όλους τους εργάτες και εργάτριες. Να απολυθούν άμεσα όλοι οι κρατούμενοι εργάτες, διατάσσοντας τηλεφωνικώς την αναστολή της εκτόπισής τους. Να επανέλθουν όλοι οι εργάτες στη θέση τους. Εξασφάλιση της αντιπροσώπευσης των εργατών στα ταμεία Αλληλοβοήθειας και Συντάξεων.Επίσης, αποφασίστηκε να αποζημιωθεί η οικογένεια του Συρίγου.