Η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ τσακίζεται στα βράχια των ψεύτικων προσδοκιών που έσπειρε. Η υπεσχημένη έξοδος από τα Μνημόνια και η χαλάρωση των δημοσιονομικών μέτρων, αποδεικνύεται πώς ούτε κατά διάνοια δεν ανήκει στα σχέδια της ΕΕ και του ΔΝΤ. Η κατά φαντασία έξοδος από τα Μνημονία, μετατρέπεται σε νέα σκληρή επίθεση απέναντι σε ότι έχει απομείνει στα δικαιώματα και τη ζωή της εργαζόμενης πλειοψηφίας.
Η κυβέρνηση επιχειρεί να διασωθεί από το ναυάγιο της «διαπραγμάτευσης»,αναζητώντας πολιτική διέξοδο και κοινωνικό έρεισμα στην επίδειξη ακροδεξιού τσαμπουκά. Επιστρατεύει κάθε απόθεμα δημαγωγίας, μικροαστισμού και μισαλλοδοξίας για να αντιμετωπίσει την λαϊκή κατακραυγή.
Καθηγητές του αυταρχισμού και της διαπλοκής απαρτίζουν τις Πρυτανείες και τις Συγκλήτους των Πανεπιστήμιων. Τηλεκανίβαλοι, μιζαδόροι και φασιστοειδή απαρτίζουν το υπουργικό συμβούλιο μιας κυβέρνησης που νομοθετεί με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και καταπατά με κάθε ευκαιρία το Σύνταγμα. Οι δυνάμεις καταστολής παροτρύνονται να «αποδίδουν δικαιοσύνη στο δρόμο». Πνίγουν μετανάστες, δέρνουν διαδηλωτές, διαστρεβλώνουν και συκοφαντούν κάθε κοινωνική διαμαρτυρία. Επιστρατεύσεις απεργών και απαγορεύσεις διαδηλώσεων, «Μηδενική ανοχή» σε κάθε αγώνα, σε κάθε αίτημα, ακόμα και στην ίδια τη ζωή.
70 χρόνια μετά τον Δεκέμβρη του ‘44 οι νύχτες τους παραμένουν στοιχειωμένες. Μέσα στην κοινωνία της εκμετάλλευσης, μέσα στη φασιστική διακυβέρνηση, γεννιούνται δυνάμεις που αμφισβητούν την κυριαρχία τους, όσα μέτρα προστασίας του καθεστώτος και να πάρουν.
Όταν μια σπίθα αρκεί για να βάλει στον κάμπο φωτιά, κάθε εστία αγώνα αποτελεί αιτία πανικού. Οι μαθητές, οι φοιτητές, ολόκληρη η νέα γενιά που προσπαθούν να την καταδικάσουν σε μια ζωή χωρίς ελπίδα, οι εργαζόμενοι που αρνούνται να υποκύψουν στην μετατροπή τους σε δούλους, που θα δουλεύουν όσο μπορούν κι αντέχουν, οι πρόσφυγες που φτάνουν στην χώρα μας προσπαθώντας να ξεφύγουν από πολέμους που η αστική τάξη της χώρας μας υποστήριξε και υποστηρίζει με μεγάλη θέρμη, όλοι αυτοί κι ακόμα περισσότεροι αποτελούν για τους πολιτικούς υπαλλήλους της αστικής τάξης δυνητικούς κινδύνους που πρέπει να αντιμετωπιστούν με τον πιο σκληρό τρόπο.
Μπροστά στο φόβο του το αστικό μπλοκ εξουσίας δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο. Δεν αρκείται να σκοτώσει μια φορά, ευκαιρίας δοθείσης το επαναλαμβάνει. Έξι χρόνια μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του 15χρονου τότε Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου ο δολοφόνος γυρνάει στον τόπο του εγκλήματος. Ο Νίκος Ρωμανός, σε απεργία πείνας από τις 10 Νοέμβρη, διανύει πλέον την 26η μέρα του αγώνα του. Ενός αγώνα που σαν στόχο έχει ή την νίκη ή τον θάνατο. Ίδιες μέρες μερικά χρόνια μετά επιλέγει, αυτή τη φορά συνειδητά, να αναμετρηθεί με τον δολοφόνο από τον οποίο την προηγούμενη φορά γλίτωσε από τύχη.
Οι καταδικαστικές αποφάσεις έρχονται η μία μετά την άλλη. Η απόφαση του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Πειραιά, το υποκριτικά ευθυνόφοβο κρυφτούλι του υπουργού δικαιοσύνης, τελικά η κοροϊδία της δήθεν πρωτοβουλίας για την παρακολούθηση μαθημάτων μέσω τηλεδιάσκεψης που, ανοίγοντας τον δρόμο για την κατάργηση του δικαιώματος των κρατουμένων σε εκπαιδευτικές άδειες, διατείνεται υποκριτικά πως πασχίζει να δώσει λύση.
Η κυβέρνηση έχει αναλάβει την ευθύνη της και φαίνεται αποφασισμένη να την φέρει σε πέρας. Οι μόνοι που μπορούν να την σταματήσουν είναι ο λαός και η νεολαία. Δίνοντας την μάχη για τα δικαιώματα και την αξιοπρέπειά τους στους χώρους δουλειάς, στις σχολές, στις γειτονιές, μα πάνω από όλα στους δρόμους. Στους δρόμους όπου ακόμα σφυρίζουν τα βόλια του κόκκινου Δεκέμβρη του 1944, της μάχης ενάντια στους ταγματασφαλίτες, τους χίτες και τους Άγγλους. Στους δρόμους που φωτίζονται ακόμα από τις φωτιές τους Δεκέμβρη του 2008 από μια νεολαία που έπαιρνε φωτιά αρνούμενη να την οδηγήσουν στο ολοκαύτωμά της.
Σ' αυτούς τους δρόμους, καλούμε τον κόσμο να βγει ξανά τις μέρες που έρχονται όχι μόνο για να σώσει την ζωή του Νίκου Ρωμανού, μα για να υπερασπιστεί την δική του. Να παλέψει με τον μόνο τρόπο που μπορεί να οδηγήσει σε μια ζωή με αξιοπρέπεια, μια ζωή βασισμένη στην αλληλεγγύη και όχι στην εκμετάλλευση. Να παλέψει μέχρι να απαλλαγεί από τους τρομοκράτες των Τραπεζών, της κυβέρνησης της αστικής εξουσίας, την τρόικα και το ΔΝΤ.
Η κυβέρνηση αναζητά παράταση ζωής μέσα από το θάνατο ενός νέου ανθρώπου. Δεν θα το επιτρέψουμε. Η αναμέτρηση είναι μπροστά μας.
Η κυβέρνηση επιχειρεί να διασωθεί από το ναυάγιο της «διαπραγμάτευσης»,αναζητώντας πολιτική διέξοδο και κοινωνικό έρεισμα στην επίδειξη ακροδεξιού τσαμπουκά. Επιστρατεύει κάθε απόθεμα δημαγωγίας, μικροαστισμού και μισαλλοδοξίας για να αντιμετωπίσει την λαϊκή κατακραυγή.
Καθηγητές του αυταρχισμού και της διαπλοκής απαρτίζουν τις Πρυτανείες και τις Συγκλήτους των Πανεπιστήμιων. Τηλεκανίβαλοι, μιζαδόροι και φασιστοειδή απαρτίζουν το υπουργικό συμβούλιο μιας κυβέρνησης που νομοθετεί με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και καταπατά με κάθε ευκαιρία το Σύνταγμα. Οι δυνάμεις καταστολής παροτρύνονται να «αποδίδουν δικαιοσύνη στο δρόμο». Πνίγουν μετανάστες, δέρνουν διαδηλωτές, διαστρεβλώνουν και συκοφαντούν κάθε κοινωνική διαμαρτυρία. Επιστρατεύσεις απεργών και απαγορεύσεις διαδηλώσεων, «Μηδενική ανοχή» σε κάθε αγώνα, σε κάθε αίτημα, ακόμα και στην ίδια τη ζωή.
70 χρόνια μετά τον Δεκέμβρη του ‘44 οι νύχτες τους παραμένουν στοιχειωμένες. Μέσα στην κοινωνία της εκμετάλλευσης, μέσα στη φασιστική διακυβέρνηση, γεννιούνται δυνάμεις που αμφισβητούν την κυριαρχία τους, όσα μέτρα προστασίας του καθεστώτος και να πάρουν.
Όταν μια σπίθα αρκεί για να βάλει στον κάμπο φωτιά, κάθε εστία αγώνα αποτελεί αιτία πανικού. Οι μαθητές, οι φοιτητές, ολόκληρη η νέα γενιά που προσπαθούν να την καταδικάσουν σε μια ζωή χωρίς ελπίδα, οι εργαζόμενοι που αρνούνται να υποκύψουν στην μετατροπή τους σε δούλους, που θα δουλεύουν όσο μπορούν κι αντέχουν, οι πρόσφυγες που φτάνουν στην χώρα μας προσπαθώντας να ξεφύγουν από πολέμους που η αστική τάξη της χώρας μας υποστήριξε και υποστηρίζει με μεγάλη θέρμη, όλοι αυτοί κι ακόμα περισσότεροι αποτελούν για τους πολιτικούς υπαλλήλους της αστικής τάξης δυνητικούς κινδύνους που πρέπει να αντιμετωπιστούν με τον πιο σκληρό τρόπο.
Μπροστά στο φόβο του το αστικό μπλοκ εξουσίας δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο. Δεν αρκείται να σκοτώσει μια φορά, ευκαιρίας δοθείσης το επαναλαμβάνει. Έξι χρόνια μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του 15χρονου τότε Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου ο δολοφόνος γυρνάει στον τόπο του εγκλήματος. Ο Νίκος Ρωμανός, σε απεργία πείνας από τις 10 Νοέμβρη, διανύει πλέον την 26η μέρα του αγώνα του. Ενός αγώνα που σαν στόχο έχει ή την νίκη ή τον θάνατο. Ίδιες μέρες μερικά χρόνια μετά επιλέγει, αυτή τη φορά συνειδητά, να αναμετρηθεί με τον δολοφόνο από τον οποίο την προηγούμενη φορά γλίτωσε από τύχη.
Οι καταδικαστικές αποφάσεις έρχονται η μία μετά την άλλη. Η απόφαση του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Πειραιά, το υποκριτικά ευθυνόφοβο κρυφτούλι του υπουργού δικαιοσύνης, τελικά η κοροϊδία της δήθεν πρωτοβουλίας για την παρακολούθηση μαθημάτων μέσω τηλεδιάσκεψης που, ανοίγοντας τον δρόμο για την κατάργηση του δικαιώματος των κρατουμένων σε εκπαιδευτικές άδειες, διατείνεται υποκριτικά πως πασχίζει να δώσει λύση.
Πρόκειται για εν ψυχρώ δολοφονία!
Η κυβέρνηση έχει αναλάβει την ευθύνη της και φαίνεται αποφασισμένη να την φέρει σε πέρας. Οι μόνοι που μπορούν να την σταματήσουν είναι ο λαός και η νεολαία. Δίνοντας την μάχη για τα δικαιώματα και την αξιοπρέπειά τους στους χώρους δουλειάς, στις σχολές, στις γειτονιές, μα πάνω από όλα στους δρόμους. Στους δρόμους όπου ακόμα σφυρίζουν τα βόλια του κόκκινου Δεκέμβρη του 1944, της μάχης ενάντια στους ταγματασφαλίτες, τους χίτες και τους Άγγλους. Στους δρόμους που φωτίζονται ακόμα από τις φωτιές τους Δεκέμβρη του 2008 από μια νεολαία που έπαιρνε φωτιά αρνούμενη να την οδηγήσουν στο ολοκαύτωμά της.
Σ' αυτούς τους δρόμους, καλούμε τον κόσμο να βγει ξανά τις μέρες που έρχονται όχι μόνο για να σώσει την ζωή του Νίκου Ρωμανού, μα για να υπερασπιστεί την δική του. Να παλέψει με τον μόνο τρόπο που μπορεί να οδηγήσει σε μια ζωή με αξιοπρέπεια, μια ζωή βασισμένη στην αλληλεγγύη και όχι στην εκμετάλλευση. Να παλέψει μέχρι να απαλλαγεί από τους τρομοκράτες των Τραπεζών, της κυβέρνησης της αστικής εξουσίας, την τρόικα και το ΔΝΤ.
Η κυβέρνηση αναζητά παράταση ζωής μέσα από το θάνατο ενός νέου ανθρώπου. Δεν θα το επιτρέψουμε. Η αναμέτρηση είναι μπροστά μας.
- Νίκη στον αγώνα του Νίκου Ρωμανού.
- Απαιτούμε να αποχωρήσουν τώρα οι δυνάμεις καταστολής από το κατειλημμένο κτήριο της ΓΣΕΕ.
- Απαιτούμε την απελευθέρωση των συλληφθέντων διαδηλωτών στις 2/12/14.
- Όλοι στους δρόμους ενάντια στον κρατικό αυταρχισμό. Για να μην ζήσει η νεολαία κι ο κόσμος της εργασίας στη φτώχεια, στην εξαθλίωση, χωρίς δικαιώματα.
- Δεν δεχόμαστε καμιά απαγόρευση των διαδηλώσεων.
- Όλοι στη διαδήλωση στις 6 Δεκέμβρη, με αφορμή την επέτειο της δολοφονίας του Α. Γρηγορόπουλου, στις 13.00, στα προπύλαια και Την Κυριακή 7/12 στο πανεργατικό συλλαλητήριο, στις 17.00 στην Κλαυθμώνος.
"Γιατί αν γλυτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα!"
Αριστερή Συσπείρωση
5 Δεκέμβρη 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου