2ο πολιτικό - πολιτιστικό camping τομέα νεολαίας Αριστερής Συσπείρωσης

Από Αριστερή Συσπείρωση 

Το δεύτερο πολιτικό - πολιτιστικό κάμπινγκ του τομέα νεολαίας της Αριστερής Συσπείρωσης, εκτός από περίοδο χαλάρωσης και διακοπών, φιλοδοξεί να αποτελέσει και πεδίο συλλογικού προβληματισμού, ανάδειξης μιας άλλης φυσιογνωμίας και κουλτούρας, αλλά και προετοιμασία για τις μάχες που έρχονται.

από 1 έως 6 Αυγούστου, στην Καστροσυκιά Πρεβέζης, στο camping Αστερίας

 

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΥΖΗΤΗΣΕΩΝ
- Σάββατο 2/8 στις 19.00
Η Αριστερά και το ζήτημα της εξουσίας
- Κυριακή 3/8 στις 19.00
Περιφερειακές συγκρούσεις τον καιρό της κρίσης
- Δευτέρα 4/8 στις 19.00
Η συγκυρία στα πανεπιστήμια. Δυνατότητες και προοπτικές για τα ΕΑΑΚ και το φοιτητικό κίνημα

...καθώς και καθημερινές πολιτικές κουβέντες, μουσικές βραδιές, πάρτυ κι άλλες δραστηριότητες.


Δείτε ΕΔΩ το φυλλάδιο του camping σε .pdf

Άλλος ένας «προνομιούχος», λιγνιτωρύχος στο χώμα

Από ΣΕΕΝ "Εργατική Αλληλεγγύη"

Συνεχίζεται δυστυχώς το «μαύρο γαϊτανάκι του πόνου και του τρόμου» στο Λεκανοπέδιο της Δυτικής Μακεδονίας. Αυτή τη φορά νεκρός είναι ένας 42χρονος, πατέρας δυο ανήλικων παιδιών, που δούλευε ως χειριστής σκαπτικού μηχανήματος στα «σκληρά» του Νοτίου Πεδίου και «κατέληξε» στο νοσοκομείο της Κοζάνης αφού είχε τραυματιστεί σοβαρά σε σύγκρουση του σκαπτικού που χειριζόταν με χωματουργικό όχημα των ορυχείων.

Τι φταίει όμως και τόσοι συνάδελφοί μας, νέοι άνθρωποι επί το πλείστον, ξεκινάν υγιέστατοι από το σπίτι τους για ένα μεροκάματο και δεν επιστρέφουν ποτέ στις οικογένειές τους;

Τα επίσημα καταγεγραμμένα αίτια από τη ΔΕΗ και το κράτος είναι πανομοιότυπα και σταθερά εδώ και πάρα πολλά χρόνια: «Απροσεξία», «μη τήρηση των μέτρων ασφάλειας» με ευθύνη πάντα του θύματος, «υπερβάλλον ζήλος» κ.α

Όμως οι βαθύτερες και πραγματικές αιτίες είναι άλλες:

1. Μη τήρηση μέτρων ασφάλειας λόγω εργοδοτικής πίεσης για αύξηση παραγωγής
2. Εντατικοποίηση της εργασίας
3. Μείωση του προσωπικού (100%) στα μέτωπα παραγωγής
4. Ελλιπή συντήρηση λόγω έλλειψης προσωπικού
5. Άγχος και εργασιακό στρες που πολλαπλασιάζεται ειδικά τα τελευταία χρόνια που δυσκολεύουν οι συνθήκες επιβίωσης των εργατικών και λαϊκών οικογενειών
6. Έλλειψη προληπτικής πολιτικής
7. Ανυπαρξίας ελεγκτικών μηχανισμών στην Περιοχή (Ανυπαρξία Επιθεώρησης Μεταλλείων)

Οι ηθικοί αλλά και φυσικοί αυτουργοί αυτών των εργοδοτικών εγκλημάτων, επομένως είναι όλοι αυτοί που απαγορεύουν δια νόμου τις προσλήψεις αδιαφορώντας για τις συνέπειες, που θέλουν περισσότερη δουλειά από λιγότερα άτομα, που με αλλεπάλληλα μέτρα έκαναν κόλαση τη ζωή των εργαζομένων και του λαού.

Εγκληματίες είναι η Κυβέρνηση, η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Τρόικα και η διοίκηση που υλοποιεί αυτή την αντεργατική καταστροφική πολιτική.

Να προστατέψουμε τους εαυτούς μας και τους συναδέλφους μας με ευθύνη και των συνδικάτων!Ανυπακοή στις εντολές για εκτέλεση εργασιών χωρίς την ύπαρξη όλων των αναγκαίων μέτρων Ασφαλείας και Υγιεινής της Εργασίας.

«Αυτοί μιλάνε για κέρδη και ζημιές

κι εμείς θρηνούμε ανθρώπινες ζωές»

Το γραφείο τύπου του ΣΕΕΝ "Εργατική Αλληλεγγύη"

Κοζάνη 18/7/2014

Αριστερή Συσπείρωση - Αλληλεγγύη στο δοκιμαζόμενο Παλαιστινιακό Λαό

Από Αριστερή Συσπείρωση

Το τελευταίο χρονικό διάστημα οι εικόνες από το αιματοκύλισμα στην περιοχή της λωρίδας της Γάζας συγκλονίζουν. Το κράτος του Ισραήλ έχει εξαπολύσει μια ανελέητη στρατιωτική δύναμη, η οποία σαν γνήσια απόγονος των τεράτων της ιστορίας και όντας ολοκληρωμένη και τελειοποιημένη τεχνολογικά με πιο αποτελεσματικά και θανατηφόρα όπλα κάνει αυτό για το οποίο πληρώνεται. Δηλαδή σκορπά τον τρόμο στις ζωές εκατομμύριων αμάχων Παλαιστινίων. Στην στυγερή αυτή ανθρωποσφαγή εκτός του κράτους του Ισραήλ συνένοχοι είναι οι ΗΠΑ και η δήθεν «ουδέτερη» ΕΕ, που συναινούν σε αυτό το άγριο έγκλημα για τα δικά τους οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα.

Το αμερικάνικο κεφάλαιο επιζητά την ισχυροποίηση του Ισραήλ αφού εξαρχής ο λόγος που οι ΗΠΑ συνέβαλλαν στη δημιουργία του αυθαίρετου ισραηλίτικου κράτους ήταν να δημιουργήσουν ένα ισχυρό προπύργιο ώστε να μπορούν να έχουν τον πλήρη έλεγχο και εποπτεία των πλούσιων κοιτασμάτων πετρελαίων της ευρύτερης περιοχής, τα οποία είναι άφθονα. Για το κέρδος δεν διστάζουν σε τίποτα…

Από την άλλη, η όλο και πιο φασιστική Ε.Ε. αποδεικνύει για δεύτερη φορά σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα μετά και τα γεγονότα της Ουκρανίας ότι ο παράγοντας ανθρώπινη ζωή δεν υπάρχει στο σκεπτικό με το οποίο λειτουργεί. Η διπλωματία της ασκείται μόνο όταν χρειαστεί να επιβληθούν επιπρόσθετα μέτρα στα κράτη μέλη εις βάρος των κοινωνικά χαμηλότερων και πουθενά αλλού. Τηρεί σιγήν ιχθύος σε ένα όλο και πιο φρικαλέο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας…

Στο επίκεντρο αυτών των πραγματικά αδίστακτων σχεδίων και της μοχθηρής προσπάθειας για καλύτερους όρους κερδοφορίας στο παιχνίδι του ανταγωνισμού μεταξύ των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων βρίσκεται ο Παλαιστινιακός Λαός! Για τα σχέδια των αστών, οικογένειες οφείλουν να ξεκληριστούν και παιδιά, νέοι και γέροντες οφείλουν να δολοφονηθούν εν ψυχρώ ή στην καλύτερη -να κατακρεουργηθούν μετά από κάθε τρισάθλια επιδρομή του ισραηλινού στρατού. Οι Παλαιστίνιοι συνεχίζουν να πληρώνουν έναν αέναο φόρο αίματος, εξαιτίας ενός σχεδίου που σκοπεύει να τους εξαφανίσει στην κυριολεξία από εδάφη που ιστορικά χρόνια πριν τεχνητώς θεσπιστεί το κράτος του Ισραήλ κατοικούνταν από αυτούς.

Eκφράζουμε την πλήρη αλληλεγγύη μας στο δοκιμαζόμενο Παλαιστινιακό λαό! Καταγγέλλουμε το έγκλημα γενοκτονίας που όχι μόνο τώρα αλλά δεκαετίες συντελείται εις βάρος των Παλαιστινίων από το κράτος τρομοκράτης του Ισραήλ και τους συμμάχους τους.

Υπεύθυνοι για τη τυφλή, ρατσιστική επίθεση εναντίων αμάχων και παιδιών, υπάρχουν και είναι οι ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ και της ΕΕ. Συνένοχη είναι η ελληνική και η κυπριακή κυβέρνηση που στηρίζουν προκλητικά τη βαρβαρότητα, λειτουργώντας ως μεσάζοντες των συμφερόντων της άρχουσας τάξης με τις αντίστοιχες του Ισραήλ των ΗΠΑ και της ΕΕ για την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων. Υπογράφουν εμπορικές σχέσεις, μοιράζουν τις ζώνες εκμετάλλευσης, ξεπουλάνε τον ορυκτό και φυσικό πλούτο με το ίδιο χέρι που δολοφονούν λαούς ως εισπράκτορες χαρατζίδες των πετρελαϊκών κολοσών και εμπόρων όπλων, των μεγαλοεργολάβων, των τραπεζιτών και των εφοπλιστών.

Όλες οι προοδευτικές δυνάμεις, τα εργατικά κόμματα, οι λοιπές οργανώσεις και συλλογικότητες, τα μέτωπα ανθρωπίνων δικαιωμάτων πρέπει να αγκαλιάσουν το Παλαιστινιακό ζήτημα και να αναλάβουν δράση για το σταμάτημα της επίθεσης. Από τη Γιουγκοσλαβία και την Ουκρανία, τη λατινική Αμερική, την Παλαιστίνη, τη Συρία και το Ιράκ, οι ιμπεριαλιστές αιμοτοκυλούν τους λαούς, δολοφονούν παιδιά και αμάχους, εγκαθιστούν τρομοκρατικές φασιστικές συμμορίες για κυβερνήσεις.

Μας γεμίζουν θυμό, οργή αλλά και πείσμα ώστε με οργανωμένο τρόπο να τους ανατρέψουμε τα σχέδια!

Στηρίζουμε τον Παλαιστινιακό λαό και τον αγώνα για ζωή, ελευθερία, ανεξαρτησία.

Παλεύουμε για:

• Την ακύρωση όλων των οικονομικών και πολιτικών συμφωνιών με το Ισραήλ από πλευράς ελληνικής κυβέρνησης. Να σταματήσει τώρα η αγοραπωλησία όπλων με το Ισραήλ.

• Το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση του Παλαιστινιακού Λαού. Λευτεριά στην Παλαιστίνη.

• Το σταμάτημα του εποικισμού και την αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής του Ισραήλ.

• Το σταμάτημα κάθε είδους στρατιωτικής ενέργειας. Απαιτούμε ειρήνη και όχι άλλες στυγερές δολοφονίες.

• Να τιμωρηθούν οι εγκληματίες πολέμου, κυβέρνηση και στρατιωτική ηγεσία του Ισραήλ.

• Το γκρέμισμα του τείχους που αυθαίρετα έχτισαν για να δυσχεράνουν τις επικοινωνίες και να διαιρέσουν ακόμα περισσότερο τον Παλαιστινιακό Λαό.

• Την προάσπιση του δικαίωματος στη ζωή που είναι αναφαίρετο για όλους τους λαούς.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ με όλες τις δυνάμεις της να συνδράμει στην παροχή βοήθειας προς την Παλαιστίνη.

Ολοι στο συλλαλητήριο ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις του Ισραήλ την Πέμπτη 17 Ιουλίου 6:30μμ, έξω από την Ισραηλινή πρεσβεία.

Αριστερή Συσπείρωση

16/07/2014

Αριστερή Συσπείρωση - Τα κινήματα και οι αγωνιστές δεν εκβιάζονται

Από Αριστερή Συσπείρωση

Άμεση απόσυρση των κατηγοριών!

Το δίκιο δε φυλακίζεται, οι αγώνες δεν ποινικοποιούνται, οι αγωνιστές δεν τρομοκρατούνται!

Τις τελευταίες ημέρες, στα δικαστήρια του Πολυγύρου της Χαλκιδικής, επιβεβαιώθηκε για ακόμη μία φορά ο ρόλος της «ελληνικής δικαιοσύνης». Μετά τα πρωτοφανή κατασταλτικά χτυπήματα της αστυνομίας και την ιδεολογική προπαγάνδα των ΜΜΕ ενάντια στις κινητοποιήσεις, η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου χρησιμοποίησε και την «δικαστική οδό», στην προσπάθειά της να καταστείλει κι αυτόν τον αγώνα. Έτσι, οι αγωνιστές κι οι αγωνίστριες του κινήματος ενάντια στην εξόρυξη χρυσού στη Χαλκιδική, οι κάτοικοι της περιοχής που βλέπουν το περιβάλλον και την παραγωγή τους να καταστρέφεται και τη ζωή τους να υποβαθμίζεται από το σχέδιο εκμετάλλευσης της «Ελληνικός Χρυσός», βρέθηκαν αντιμέτωποι με ένα δικαστικό σύστημα καθοδηγούμενο από την κυβέρνηση και υπηρέτη των μεγαλο εργολάβων, των τραπεζιτών, των εφοπλιστών.

Μπορεί από το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας, να μην προφυλακίστηκε κανείς από τους κατηγορούμενους, παρόλα αυτά, η ευκολία και η αυστηρότητα με την οποία τέθηκαν οι περιοριστικοί όροι στους διωκόμενους του κινήματος είναι ενδεικτικές του πρωτοφανούς μίσους με το οποίο χτυπούν τα δικαστήρια τους κατοίκους της περιοχής που διαμαρτύρονται ενάντια στην εξόρυξη χρυσού και παλεύουν για τα δικαιώματά τους. Απαγόρευση εξόδου από τη χώρα, να δίνουν το παρών στο αστυνομικό τμήμα μηνιαίως, να μην πλησιάζουν στα 4.000 μέτρα οποιοδήποτε εργοτάξιο της εταιρείας και στα 10 μέτρα οποιονδήποτε μεταλλωρύχο (ενεργό ή συνταξιούχο) ή οικείο του ή όχημά του ή το σπίτι του κ.ά. Αυτοί είναι οι περιοριστικοί όροι που τέθηκαν στους κατηγορούμενους, κι από τους οποίους όρους ορισμένοι είναι πρωτόγνωροι, εξωπραγματικοί, παράνομοι, ακόμα και αντισυνταγματικοί. Κι όλα αυτά τη στιγμή που τα ίδια δικαστήρια κάνουν τα στραβά μάτια μπροστά στις παρανομίες της EldoradoGoldκαι του Μπόμπολα.

Ουσιαστικά, η σκληρότητά κι ο αυταρχισμός των συγκεκριμένων δικαστικών αποφάσεων, αφενός, αποτελούν δημόσια παραδοχή των συμφερόντων που η δικαιοσύνη έρχεται να υπερασπιστεί – από τη στιγμή που η ίδια λέει πώς «είναι παράνομη η εταιρεία, αλλά απαγορεύεται να την πλησιάζεις». Αφετέρου, καταδεικνύουν πασιφανώς την ποσοτική και ποιοτική αύξηση των κατασταλτικών μέσων, των μεθόδων επιβολής της σιδερένιας πυγμής του κράτους όταν υπερασπίζεται τους ολιγάρχες και κολλητούς, ενάντια σε όσους ορθώνουν κινηματικές αντιστάσεις, αμφισβητούν τη κυβερνητική πολιτική και θίγουν τα "ιερά" συμφέροντα των «ιδιωτών επενδυτών», ενάντια σε όσους διεκδικούν τα δικαιώματά τους, σε όσους αναφέρονται στις ανάγκες τους και όχι στην κερδοφορία του Μπόμπολα. Δεν είναι όμως μια τομή αυτή η απόφαση. Όπως κάθε δικαστική απόφαση εναντία σε κινητοποιούμενους κλάδους και στρώματα της κοινωνίας, όπως σε όλε τις απεργίες από τις επιτάξεις στο μετρό, τους καθηγητές και τη ΔΕΗ μέχρι τις κλούβες που φιλάνε το λοκ αουτ στη Χαλυβουργία το Μάνεση, ενάντια σε απεργίες ή κοινωνικούς αγώνες, έτσι κι η συγκεκριμένη επιχειρεί να ποινικοποιήσει τον αγώνα ενάντια στην εξόρυξη χρυσού. Έχει ρόλο απειλητικό ενάντια σε όσους συνεχίσουν να «τολμούν» να αγωνίζονται κατά του αφανισμού του περιβάλλοντος, του νερού, της εργασίας και του τόπου τους. Επιχειρούν να εκφοβίσουν τον κάθε έναν από εμάς που θέλουμε να κινητοποιηθούμε υπέρ των δικαιωμάτων μας και των ελευθεριών μας. Ακόμη, κρατά σε ομηρία τους κατηγορούμενους μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης τους και τους θέτει σε αναγκαστικό αγωνιστικό «ευνουχισμό», αφού μόνο μία φωτογραφία τους αρκεί για να συρθούν ξανά στα δικαστήρια. Προειδοποιεί όσους αγωνίζονται για τον τρόπο που θα επιβάλλουν το μεγάλο πάρτι των εργολάβων και επενδυτών με το ξεπούλημα της Χαλκιδικής, της Ιερισσού και των ακτών όλης της Ελλάδας μέσω του ΤΑΙΠΕΔ. Επιπροσθέτως, δίνει τη δυνατότητα σε κάθε εγκάθετο υποστηρικτή του Μπόμπολα και της Eldorado, προβοκατόρικα, να καταγγείλει οποιονδήποτε από τους κατηγορούμενους ότι τον πλησίασε απειλητικά σε απόσταση μικρότερη των δέκα μέτρων ή ότι τον εντόπισε στο βουνό κοντά σε εργοτάξιο, με αποτέλεσμα ο κάθε κατηγορούμενος να μπορεί άμεσα και οποιαδήποτε στιγμή να κριθεί προφυλακιστέος. Επί της ουσίας, οι όροι αυτοί ισοδυναμούν με κατ’ οίκον περιορισμό.

Αυτό είναι το successstoryτης νέας καπιταλιστικής ανάπτυξης , το όραμα της Νέας Ελλάδας των Σαμαρά Βενιζέλου και των τοκογλύφων τροϊκάνων.

Οι λαϊκές τάξεις και το κίνημα της Χαλκιδικής δεν έχει άλλη λύση παρά να απαιτήσει μαζικά και δυναμικά την κατάργηση των δικαστικών μέτρων. Συνεχίζει τον αγώνα απέναντι στην «Ελληνικός Χρυσός» κι οποιαδήποτε άλλη λυστρική εκμετάλλευση,που αφανίζει την παραγωγή και το περιβάλλον, λυμαίνεται τον ορυκτό πλούτο και θησαυρίζει, αφήνοντας πίσω της φτώχια, κοινωνική και περιβαλλοντική καταστροφή.

Αριστερή Συσπείρωση

16/07/14

ΠΟΤΕ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ

Όχι στο ξεπούλημα της ΔΕΗ και στην επιστράτευση των απεργών

Από:  Αριστερή Συσπείρωση 

ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΔΕΗ, 

ΣΤΙΣ 9/7 ΣΤΙΣ 7.00 μμ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

Η διαδικασία της σταδιακής ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ, καθώς και η επιστράτευση των απεργών εργαζομένων της, που εκτυλίσσονται τις τελευταίες ημέρες, επιβεβαιώνουν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο τη σαφή προσήλωση της κυβέρνησης στην εφαρμογή των επιταγών των μνημονίων και στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου, χωρίς να διστάζουν να καταστρατηγήσουν για ακόμη μία φορά, με δικαστικές αποφάσεις «κατά παραγγελία», το δικαίωμα στην απεργία. Άλλωστε, η προσπάθεια ξεπεράσματος της κρίσης εις όφελος των δυνάμεων του κεφαλαίου κι εις βάρος του κόσμου της εργασίας αυτό επιτάσσουν. Και οι ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων φορέων κι οργανισμών και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας σε ιδιώτες είναι στρατηγικός στόχος στην παραπάνω κατεύθυνση, για την εύρεση νέων πεδίων κερδοφορίας για το κεφάλαιο με την παράλληλη συντριβή της εργατικής δύναμης. Γι’ αυτό κι η λίστα του ΤΑΙΠΕΔ, εκτός από τη ΔΕΗ, έχει γεμίσει με λιμάνια, περιφερειακά αεροδρόμια, τον ΟΣΕ, τα ΕΛΤΑ, παραλίες κ.ά.. Για την κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, κάθε κοινωνικό αγαθό μετατρέπεται σε εμπόρευμα (το δήλωσε άλλωστε δια στόματος Ταμήλου), που προσφέρεται στο βωμό της ανάτασης της κερδοφορίας των ιδιωτών και της περαιτέρω συμπίεσης των εργαζομένων.

Συγκεκριμένα, το νομοσχέδιο για τη «μικρή» ΔΕΗ περιλαμβάνει:

• Το πλειοψηφικό πακέτο των μετόχων και το management της μεγαλύτερης δημόσιας επιχείρησης της χώρας να περάσει σε ιδιώτες, οι οποίοι σήμερα κατέχουν ήδη το 49% των μετοχών και θα αγοράσουν επιπλέον το 17% μέσω του ΤΑΙΠΕΔ.

• Το διαμελισμό και τη διάσπαση της ΔΕΗ σε δίκτυα, εργοστάσια και διανομή.

• Τη δημιουργία της «μικρής» ΔΕΗ, η οποία τίθεται άμεσα προς πώληση και η οποία θα δώσει «προίκα» στους ιδιώτες το 30% των σημερινών δραστηριοτήτων της ΔΕΗ. Ειδικότερα, θα χαρίσει 11 μονάδες ηλεκτροπαραγωγής ισχύος 2.768 MW, 5 λιγνιτωρυχεία αλλά ταυτόχρονα και το 30% των εμπορικών δραστηριοτήτων της ΔΕΗ (περίπου 2 εκ. καταναλωτές), οι οποίοι θα περάσουν υποχρεωτικά στη νέα εταιρεία, με ετήσιο τζίρο περίπου 1,8 – 2 δις ευρώ.

•Την προώθηση της ιδιωτικοποίησης των δικτύων μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας (ΑΔΜΗΕ), με συνέπεια το 66% των δικτύων αυτών να περάσουν στους ιδιώτες, με την αντίστοιχη μεγάλη αύξηση 11% στις τιμές του ρεύματος από 1ης Ιουλίου για εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά που έχουν τετραμηνιαία κατανάλωση έως τις 800 κιλοβατώρες. Η αύξηση δεν θα αφορά μόνο όσους έχουν ενταχθεί ή θα ενταχθούν στο Κοινωνικό Οικιακό Τιμολόγιο.

Είναι λοιπόν σαφές, ότι το κομμάτιασμα και το σταδιακό ξεπούλημα της ΔΕΗ, σε καμία περίπτωση δεν θα εξυπηρετήσουν τον κόσμο της εργασίας, αφού αφενός θα σημάνουν απολύσεις και αναδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων στην ίδια την επιχείρηση, αφετέρου θα αυξήσουν κι άλλο – και δεν θα μειώσουν, όπως ψευδώς προπαγανδίζει η κυβέρνηση – την τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος. Κι όλα αυτά τη στιγμή που η τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος έχει ήδη αυξηθεί κατά 102% για τα νοικοκυριά και κατά 76,3% για τη βιομηχανία τα τελευταία 12 χρόνια (με την είσοδο των ιδιωτών στην αγορά ενέργειας, που υποτίθεται ότι θα ανταγωνίζονταν το κρατικό μονοπώλιο της ΔΕΗ). Αποτέλεσμα των αυξήσεων, σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση και τη συρρίκνωση του εισοδήματος των μεσαίων και κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων, αποτελεί το γεγονός ότι εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες μένουν χωρίς ρεύμα.

Ποιον εξυπηρετούν; Μα φυσικά τα συμφέροντα κοινοπραξιών ελληνικών και πολυεθνικών ομίλων για την αλλαγή του ενεργειακού χάρτη της χώρας, της γερμανικής RWE, του Μυτηληναίου και του Λάτση, στους οποίους χαρίζονται οι λιγότερο κοστοβόρες μονάδες της ΔΕΗ (λιγνιτικές και υδροηλεκτρικές), που παράγουν συνολικά το 56% της συνολικής ισχύος. Μάλιστα η πρόταση της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας τους δίνει το δικαίωμα να πωλούν την λιγνιτική παραγωγή, που κοστίζει 35 ευρώ/MWh, στην τιμή αγοράς, η οποία θα κυμαίνεται γύρω στα 80 ευρώ/MWh. Δηλαδή, όχι μόνο αποκτούν εν μία νυκτί, εγκαταστάσεις και πελατολόγιο, αλλά θα καρπώνονται και τη θετική διαφορά χαμηλού κόστους παραγωγής και τιμής πώλησης, με αποτέλεσμα οι υπεραξίες από την εκμετάλλευση του δημόσιου πλούτου να πηγαίνουν στα χέριά τους.

ΟΥΤΕ «ΜΙΚΡΗ», ΟΥΤΕ «ΜΕΓΑΛΗ». ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΕΗ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟ ΛΑΟ

Απέναντι στα παραπάνω σχέδια της κυβέρνησης, ο κόσμος της εργασίας και η νεολαία θα πρέπει να συνεχίσουν τον αγώνα τους για να ακυρωθεί η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, καθώς κι όλες οι ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων οργανισμών και δημόσιας περιουσίας που προωθούνται. Να ξεπεράσουν τα όρια και τα αδιέξοδα που τους θέτουν οι συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες (όπως έγινε και στο παράδειγμα της ΔΕΗ) και να συνεχίσουν με αμείωτη ένταση την προσπάθεια ανατροπής της κυβέρνησης. Να βάλουν τέλος στην πολιτική των μνημονίων και να παλέψουν για την υπεράσπιση και διεύρυνση των κοινωνικά αναγκαίων δικαιωμάτων τους.

• Όχι στη διάλυση και το ξεπούλημα της ΔΕΗ. Όχι στις ιδιωτικοποιήσεις.

• Φτηνό ρεύμα για τους εργαζόμενους και το λαό. Κανένα σπίτι χωρίς ρεύμα.

• Επανεθνικοποίηση της ΔΕΗ, χωρίς αποζημίωση, με εργατικό και λαϊκό έλεγχο.

• Όχι στην «απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας» που επιβάλουν τα μνημόνια και η ΕΕ.

• Παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας χωρίς καταστροφικές περιβαλλοντικές και κοινωνικές συνέπειες.

• ΑΡΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ ΤΩΡΑ!

Αριστερή Συσπείρωση

09/07/2014

Το χρονικό της «ανταρσίας» των Ελλήνων διεθνών ποδοσφαιριστών το 1953

 Από : Χρονοντούλαπο 

Με αφορμή το “Mundial”της Βραζιλίας στο σημερινό post θα αναφερθώ σ’ ένα ποδοσφαιρικό θέμα, γνωστό στους παλιότερους, αλλά άγνωστο στην πλειονότητα των νεότερων αναγνωστών.

Το 1953 γίνονταν αγώνες των εθνικών ομάδων για την πρόκρισή τους στα τελικά του «Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου», το οποίο θα διεξαγόταν σε πόλεις της Ελβετίας από τις 16 Ιουνίου ως τις 4 Ιουλίου 1954. Η εθνική Ελλάδας είχε κληρωθεί στο 10ο όμιλο με αντιπάλους τις ομάδες της Γιουγκοσλαβίας και του Ισραήλ. Από τις τρεις θα προκρινόταν μία, αυτή που θα συγκέντρωνε τους περισσότερους βαθμούς σε διπλές μεταξύ τους συναντήσεις . Στον πρώτο αγώνα στο Βελιγράδι οι Έλληνες διεθνείς, παρά την καλή τους απόδοση, ηττήθηκαν από τους πανίσχυρους τότε Γιουγκοσλάβους με σκορ 1-0. Την Κυριακή 1η Νοεμβρίου 1953 θα αντιμετώπιζαν στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας την εθνική του Ισραήλ.

Οι παίχτες της ελληνικής εθνικής ομάδας προπονήθηκαν ελαφρά στο γήπεδο του Παναθηναϊκού την Πέμπτη (29 Οκτωβρίου) και ακολούθως μετέβησαν σε ξενοδοχείο της Κηφισιάς, όπου θα παρέμεναν ως το μεσημέρι της Κυριακής (εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, φύλλο της 30ηςΟκτωβρίου 1953). Το καλό κλίμα διαταράχθηκε την παραμονή του αγώνα. Διαβάζομε στον τύπο της εποχής εκείνης: «Το Σάββατο βράδυ σημειώθηκε ανταρσία των παικτών. Ο κάθε παίκτης ζητούσε ένα εκατομμύριο δραχμές, για να αγωνισθή την επομένη. Ίσως τα χρήματα αυτά να τους τα είχε υποσχεθή η Ε. Π. Ο. (= η Ελληνική ΠοδοσφαιρικήΟμοσπονδία) και τους τα καθυστερούσε […]. Οι παίκται γύρευαν επίμονα τα χρήματα και, επειδή δεν τους τα έδιναν, σηκώθηκαν όλοι μαζί και έφυγαν από το ξενοδοχείο της Κηφισιάς και κατέβηκαν στην Αθήνα. Ένας μονάχα ποδοσφαιριστής δεν μετέσχε στην ανταρσία, ο Ηλίας Ρωσσίδης, ο οποίος παρέμεινε στην Κηφισιά. Οι άλλοι ξεκίνησαν για την Αθήνα και πήγαν και κρατήσανε μόνοι δωμάτια σε αθηναϊκό ξενοδοχείο, για να περάσουν την νύχτα. Στο μεταξύ οι ποδοσφαιρικοί παράγοντες αναστατώθηκαν. Βγήκαν νύχτα και αναζητούσαν τους παίκτας. Τους βρήκαν τελικά και τους ανέβασαν και πάλι στην Κηφισιά, αφού ικανοποίησαν το αίτημά τους» (εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, φύλλο της 3ης Νοεμβρίου 1953). (Για να μην δημιουργηθούν εντυπώσεις σε βάρος των «ανταρτών» ποδοσφαιριστών, να ληφθεί υπ’ όψη ότι το ένα εκατομμύριο που ζητούσαν αντιστοιχούσε σ’ ένα μέσο μηνιαίο μισθό της εποχής εκείνης. Ακόμη οι ομάδες τους τούς έδιναν κάποια χρηματικά ποσά ως οδοιπορικά, ημεραργίες κ. ά.. Συνεπώς το ποδόσφαιρο για τους ποδοσφαιριστές των μεγάλων ομάδων ήταν ουσιαστικά ημιεπαγγελματικό.)

Από το μεσημέρι της 1ης Νοεμβρίου χιλιάδες φίλαθλοι – που δεν γνώριζαν τα συμβάντα- συνέρρεαν στο γήπεδο του Παναθηναϊκού. Την ώρα έναρξης της αναμέτρησης (3:30 μ. μ.) οι θεατές ανέρχονταν σε 25.000 περίπου (εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ, φύλλο της 3ης Νοεμβρίου 1953).Ο αγώνας ήταν αμφίρροπος και τελικά νικηφόρος για τους Έλληνες διεθνείς, χάρη σε τέρμα που σημείωσε στο 53΄ο Θανάσης Μπέμπης. Έτσι η εθνική μας «έπιασε» στην πρώτη θέση της βαθμολογίας τους Γιουγκοσλάβους με δύο βαθμούς, αλλά με έναν αγώνα περισσότερο από αυτούς.

Δύο μέρες αργότερα, την Τρίτη (3 Νοεμβρίου), συνήλθε υπό την προεδρία του Α. Μέρμηγκα το Δ. Σ. της Ε.Π.Ο. και αποφάσισε, μετά από θορυβώδη συνεδρίαση που κράτησε πάνω από τρεις ώρες, την «καρατόμηση» των «ανταρτών» διεθνών. Συγκεκριμένα:

• Την οριστική διαγραφή από τα μητρώα της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας του αρχηγού της εθνικής ομάδας Ανδρέα Μουράτη, ο οποίος θεωρήθηκε υποκινητής της «ανταρσίας».
• Την διά παντός απομάκρυνση από την εθνική Ελλάδας των παικτών Ευστάθιου Μανταλόζη (του Εθνικού Πειραιώς), Κώστα Καραπατή, Αθανασίου Σούλη, Ι. Ιωάννου, Γιώργου Δαρίβα και Χαράλαμπου Δρόσου (του Ολυμπιακού Πειραιώς), Κώστα Πούλη και Παύλου Εμμανουηλίδη (της Α.Ε.Κ.), Θ. Αλούπη, Ι. Νεμπίδη και Β. Πετρόπουλου (του Π.Α.Ο.), Χαράλαμπου Σεραφείδη (του Απόλλωνα Αθηνών), Κώστα Νεστορίδη (τότε του Πανιωνίου) και Αθανασίου Μπέμπη (τότε του Ακράτητου).

Οι δημοσιογράφοι καυτηρίασαν τη στάση της Ε.Π.Ο. και κυρίως τη διαγραφή από τα μητρώα των ποδοσφαιριστών του Ανδρέα Μουράτη. Ένας αθλητικογράφος έγραψε την επόμενη μέρα για τη ληφθείσα απόφαση: «Διά της αποφάσεως η Ε.Π.Ο. ανεύρε χθες την νύκτα το εξιλαστήριον θύμα, το οποίον επλήρωσε την απειθαρχία των ποδοσφαιριστών της εθνικής μας ομάδος […]. Ο Ανδρέας Μουράτης διεγράφη διά παντός εκ των τάξεων του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ο απλοϊκός και εντελώς αγράμματος ποδοσφαιριστής μας, ο οποίος είχεν ορισθεί υπό της Ε.Π.Ο. αρχηγός της ομάδος, εθυσιάσθη εις τον βωμόν του «ερασιτεχνισμού», διότι τάχα παρέσυρε τους υπολοίπους συμπαίκτας του, εκ των οποίων μερικοί είναι φοιτηταί του Πολυτεχνείου, της Παντείου και έφεδροι αξιωματικοί […].Κατόπιν τούτου οφείλει να επέμβη εντός της ημέρας ο υπουργός της Παιδείας κ. Καλλίας, διότι διά την διάλυσιν της εθνικής ομάδος ακεραίαν ευθύνην φέρει η Ε.Π.Ο. (εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ, φύλλο της 4ης Νοεμβρίου 1953).

Ανάλογα ήταν και τα σχόλια των άλλων δημοσιογράφων. Ένας από αυτούς έγραψε στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ (φύλλο της 5ης Νοεμβρίου 1953): «Ο Ανδρέας Μουράτης διαλέχτηκε για θύμα και πλήρωσε για όλα τα στραβά του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ο καημένος ο «Αντρίκος»! Απεκλείσθη για όλη του τη ζωή και δεν θα ξαναεμφανισθή σε γήπεδο […]. Δεκατέσσερις άλλοι διεθνείς παίκται αποκλείονται στο μέλλον από την εθνική ομάδα. Δέκα από τους παίκτας αυτούς ανήκουν στα τρία μεγάλα σωματεία, αυτά που αποτελούν το συγκρότημα του Π.Ο.Κ. (διευκρίνιση: Ποδοσφαιρικές Ομάδες Κέντρου, δηλαδή Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, Α.Ε.Κ.). Αυτοί συνεχίζουν χωρίς καμμία τιμωρία να μετέχουν στους αγώνες των συλλόγων των. Από την εθνική ομάδα μονάχα απεκλείσθησαν. Όσο για τον αποκλεισμό τους αυτόν, εδώ είμαστε και θα σας το θυμίσουμε έπειτα από λίγον καιρό. Η τιμωρία αυτή δεν θα αργήση να χαρισθή. Και ξέρετε πώς θα χαρισθή. Τις παραμονές διεθνούς αγώνος για τα «εθνικά μας χρώματα» .

Οι αντιδράσεις των τιμωρηθέντων ποδοσφαιριστών απείλησαν την ύπαρξη του ελληνικού ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου, αν και ήταν γνωστό σε όλους ότι αυτό ήταν – τουλάχιστον για τους παίχτες των μεγάλων ομάδων – ημιεπαγγελματικό. Οι διεθνείς συγκεντρώθηκαν το πρωί της Πέμπτης (5 Νοεμβρίου) στο καφενείο « Πανελλήνιον» και αποφάσισαν να μην αγωνιστούν στους κυριακάτικους αγώνες των ομάδων τους, τασσόμενοι έτσι αλληλέγγυοι στον Α. Μουράτη. Ακόμη συζήτησαν τα ενδεχόμενα να συγκροτήσουν «δυο επαγγελματικάς ομάδας, ενισχυομένας και υπό άλλων δυναμικών παικτών» (εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ, φύλλο της 5ης Νοεμβρίου 1953) ή «μία επαγγελματική ομάδα, η οποία θα δίδη αγώνας με επαγγελματικάς ομάδας του εξωτερικού (π.χ. Αγγλίας, Γαλλίας, Ιταλίας, Αυστρίας) (εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, φύλλο της 6ης Νοεμβρίου 1953).

Την Παρασκευή (6 Νοεμβρίου) το πρωί οι τιμωρημένοι διεθνείς ποδοσφαιριστές επιδίωξαν να συναντηθούν με τον υπουργό Παιδείας, στην αρμοδιότητα του οποίου υπάγονταν τα αθλητικά ζητήματα. Λόγω απουσίας του υπουργού έγιναν δεκτοί από το διευθυντή Σωματικής Αγωγής. Τον διαβεβαίωσαν ότι ο διαγραφείς αρχηγός τους Α. Μουράτης είχε την ίδια μ’ αυτούς ευθύνη για τα συμβάντα κατά την παραμονή του αγώνα με την εθνική ομάδα του Ισραήλ και ζήτησαν την παρέμβαση του υπουργείου για την άρση των επιβληθεισών ποινών(εφημερίδες ΕΜΠΡΟΣ και ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, φύλλα της 7ης Νοεμβρίου 1953).

Την Κυριακή (8 Νοεμβρίου) διεξάγονταν ποδοσφαιρικοί αγώνες για τα τοπικά πρωταθλήματα Αθηνών και Πειραιώς. Μόνον τέσσερις από τους δεκατέσσερις τιμωρημένους διεθνείς ποδοσφαιριστές αγωνίστηκαν με τις ομάδες τους. Οι υπόλοιποι δέκα, συνοδευόμενοι από θεατρικό επιχειρηματία, μετέβησαν στο Μεγάλο Πεύκο. Εκεί συζήτησαν τον τρόπο δημιουργίας επαγγελματικής ομάδας στην περίπτωση που η Ε.Π.Ο. δεν ήταν διατεθειμένη να άρει τις ποινές. «Λέγεται ότι προσεφέρθη (υπό τουεπιχειρηματία) εις τους παίκτας μηνιαίος μισθός 2,5 εκατομμυρίων δραχμών και ποσοστόν 20% επί των εισπράξεων των αγώνων. Ακόμη λέγεται ότι θα καταβληθή προσπάθεια όπως παραχωρήση ο Απόλλων το γήπεδον (διευκρίνιση: της Ριζούπολης) διά τους αγώνας της επαγγελματικής μας ομάδος που θα γίνωνται με ξένας επαγγελματικάς ομάδας» (εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, φύλλο της 10ηςΝοεμβρίου 1953).

Μπροστά στην έκρυθμη κατάσταση που είχε δημιουργηθεί λόγω της αποχής των τιμωρημένων διεθνών από τους αγώνες των ομάδων τους οι παράγοντες των τριών μεγάλων τότε ποδοσφαιρικών συλλόγων δραστηριοποιήθηκαν. «Την Παρασκευή (13 Νοεμβρίου) την εσπέραν συνήλθον τα διοικητικά συμβούλια του Παναθηναϊκού, Ολυμπιακού και Α.Ε.Κ., τα οποία συνεζήτησαν την υπόθεσιν της αποχής των διεθνών των ποδοσφαιριστών εκ των αγώνων της παρελθούσης Κυριακής. Τελικώς απεφασίσθη όπως οι ποδοσφαιρισταί Νεμπίδης και Πετρόπουλος του Π.Α.Ο., Δαρίβας και Δρόσος του Ολυμπιακού και Εμμανουηλίδης και Πούλης της Α.Ε.Κ. τιμωρηθούν διά τριμήνου αποκλεισμού από παντός αγώνος […]. Πάντως η εν λόγω απόφασις περί τιμωρίας των έξι ποδοσφαιριστών – ανά δύο εξ εκάστης ομάδος – αποδεικνύει ότι η επιβολή της τριμήνου ποινής των είχε προκαθορισθεί κατά την προηγηθείσα συνεδρίασιν των αντιπροσώπων του Π.Ο.Κ.» (εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ, φύλλο της 14ης Νοεμβρίου 1953).

Μετά από λίγους μήνες με παρέμβαση του υπουργείου Παιδείας ήρθη η ποινή του αποκλεισμού από την εθνική ομάδα των δεκατεσσάρων διεθνών. Η «ανταρσία» τους είχε τρία αποτελέσματα:

• Άρχισε πλέον να συζητείται από τους αρμόδιους παράγοντες η οργάνωση του ελληνικού ποδοσφαίρου σε επαγγελματική βάση.
• Αποκλείστηκε, λόγω της τιμωρίας των διεθνών ποδοσφαιριστών, η εθνική Ελλάδας από τα τελικά του Παγκόσμιου Κυπέλλου του 1954.
• Οδηγήθηκε σε πρόωρο «ποδοσφαιρικό θάνατο» ο Ανδρέας Μουράτης, ένας από τους καλύτερους αμυντικούς που ανέδειξε το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Η ποινή που του επιβλήθηκε οφειλόταν στο αγωνιστικό του παρελθόν. Στην Κατοχή είχε ενταχθεί στην Ε.Π.Ο.Ν.. Μάλιστα είχε συμμετάσχει και σ’ έναν ποδοσφαιρικό αγώνα μεταξύ Ε.Π.Ο.Ν. Πειραιώς και Ε.Π.Ο.Ν. Αθηνών τον Αύγουστο του 1944. Αλλά και αργότερα δεν έκρυβε τα αριστερά του φρονήματα. Έτσι το μετεμφυλιακό κράτος της Δεξιάς βρήκε την ευκαιρία το Νοέμβριο του 1953 να τον «καρατομήσει». Λόγω των αντιδράσεων των φιλάθλων του επιτράπηκε να επανέλθει μετά από δύο χρόνια στα γήπεδα (όχι όμως και στην εθνική ομάδα), αγωνίστηκε για λίγο στον Ολυμπιακό και μετά «κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια», έχοντας 16 συμμετοχές στην εθνική.

Σημείωση: η «ανταρσία» των διεθνών αποτέλεσε το θέμα της κινηματογραφικής ταινίας «Οι άσοι του γηπέδου». Το σενάριο το έγραψε ο Ιάκωβος Καμπανέλλης και την σκηνοθέτησε ο Βασίλης Γεωργιάδης. Σ’ αυτή έπαιξαν πολλοί από τους ποδοσφαιριστές που πρωταγωνίστησαν στα γεγονότα του 1953. Η ταινία βγήκε στους κινηματογράφους στις 13 Μαρτίου 1956. Το «ωραίο» της υπόθεσης είναι ότι λίγες μέρας μετά την πρεμιέρα της η Ε.Π.Ο. κάλεσε σε απολογία και απειλούσε να παραπέμψει στην Επιτροπή Φιλάθλου Ιδιότητας τους Στάθη Μανταλόζη, Κώστα Λινοξυλάκη, Λάκη Πετρόπουλο, Ανδρέα Μουράτη και Κώστα Πούλη, γιατί, αν και ήταν ερασιτέχνες, είχαν συμφωνήσει να πάρουν χρήματα για να παίξουν στην ταινία.

Κάλεσμα Επιτροπής δ. Πολυγύρου

Είμαστε όλοι κατηγορούμενοι

Τόσα χρόνια το κίνημα της Χαλκιδικής δείχνει σε κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο ότι το δίκιο κερδίζεται με αγώνα. Οι συνειδήσεις δε χτίζονται από τα κανάλια και τα καφενεία αλλά στον δρόμο, στο βουνό, έξω από τα τμήματα, έξω από τα δικαστήρια. 

Όποιος έχει συμμετάσχει στον αγώνα αυτό, ξέρει ότι δημιουργούνται δεσμοί ισχυροί, ειλικρινείς και παντοτινοί. Άνθρωποι άγνωστοι μέχρι χτες, έχουν ενωθεί για να προστατεύσουν τον τόπο τους και την ζωή τους. Αν μπορούσαμε να περιγράψουμε όσα έχουμε ζήσει με μία λέξη αυτή δεν θα ήταν άλλη από την αλληλεγγύη!

Αυτό τρομοκράτησε το σύστημα και όλα του τα πλοκάμια.  Η εταιρεία μαζί με τοπικούς άρχοντες, τους πολιτικούς φορείς,  την «δικαιοσύνη» και την αστυνομία προσπάθησε να εκβιάσει και να τρομοκρατήσει το κίνημα και τους αγωνιστές. Βάζοντας την ταμπέλα του τρομοκράτη σε κάθε έναν από μας προχώρησαν στο χουντικό τους σχέδιο. Μεταμεσονύχτιες έφοδοι σε νοικοκυριά, σπασμένες πόρτες, απειλές απέναντι σε ανήλικα παιδιά, δακρυγόνα σε σχολεία, ξυλοδαρμός γυναικών, στρατιωτική παρέλαση στην Ιερισσό σαν άλλοι Ναζί κατακτητές, συνθέτουν το σκηνικό εκφοβισμού που ήθελαν να στήσουν. Δεν τους πέρασε ποτέ! Η απάντηση του κινήματος ήταν άμεση και αποφασιστική. Μαζικές διαδηλώσεις, συναυλίες και εκδηλώσεις κέρδισαν τον κόσμο και πέρασαν το μήνυμα ότι δεν τρομοκρατούμαστε!

 

Αποφάσισαν να παραμερίσουν κάθε δημοκρατική και νόμιμη διαδικασία, να φυλακίσουν 4 αγωνιστές και να κρατούν ομήρους εκατοντάδες με ψευδείς δικογραφίες και κατηγορίες. Μία αμείλικτη δικαιοσύνη απέναντι σε αγωνιστές που το μόνο που έπραξαν ήταν το αυτονόητο. Μία δικαιοσύνη που κλείνει τα μάτια μπροστά σε κάθε παρανομία της Eldorado και του Μπόμπολα, έδειξε το πιο αυστηρό της πρόσωπο απέναντι μας.

Για τον αγώνα όλων μας οδηγούνται 29 παιδιά στο σκαμνί. Για τα δικαιώματά μας, για τις ελευθερίες μας και για το μέλλον μας. Κανένας τους δεν πρέπει να νιώσει μόνος τις επόμενες μέρες. Δεν απολογούνται μόνο αυτά τα παιδιά. Απολογούμαστε όλοι μας!

7-8-9 Ιούλη θα είμαστε όλοι έξω από τα δικαστήρια Πολυγύρου, να αγωνιστούμε ακόμη μία φορά και να δείξουμε ότι οι αγώνες δεν ποινικοποιούνται, οι αγωνιστές δεν τρομοκρατούνται, το δίκιο δε φυλακίζεται!

Χαμένοι είναι οι αγώνες που δεν έγιναν ποτέ!

Che Guevara

ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ - ΓΕΝΙΚΟΣ ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ

ΓΕΝΙΚΟΣ ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ

Συνάδελφοι,

Από τα μεσάνυχτα της Τετάρτης 2 Ιουλίου αρχίζουν οι 48ωρες επαναλαμβανόμενες απεργίες στον Όμιλο ΔΕΗ

Αντιδρούμε

-στην εκποίηση Δημόσιας Περιουσίας

-στη διάλυση του Ομίλου ΔΕΗ και στην απώλεια των θέσεων εργασίας μας

-στην λεηλασία του Εθνικού Πλούτου

• Αγωνιζόμαστε για την προστασία της Επιχείρησης, των Καταναλωτών και της Αξιοπρέπειάς μας
• Αποκαλύψαμε ότι το παιχνίδι στην αγορά Ηλεκτρικής Ενέργειας είναι στημένο σε βάρος της ΔΕΗ

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ- ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ "μικρή" ΔΕΗ ή ΜΕΓΑΛΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ