ΚΕΔΔΕ - ΚΥΡΙΑΚΗ 21 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013 – 46 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ

Από : ΚΕΔΔΕ

Μπροστά στην επέτειο της 21ης Απριλίου, 46 χρόνια μετά, και ενώ έχει λήξει το διάλειμμα της Μεταπολίτευσης, το σύνθημα «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία», ταυτισμένο με την εξέγερση του Νοέμβρη του ’73, είναι επίκαιρο όσο ποτέ.

Βιαστήκαμε να μιλήσουμε για άνοιξη των λαών πριν από δύο χρόνια. Η άνοιξη, όμως, σήμερα δεν έχει επικρατήσει. Εναλλάσσεται με το βαρύ χειμώνα. Σε αυτό τον άστατο καιρό, δεν φτάνει να λες «Η χούντα δεν τελείωσε το ’73», δεν φτάνει να βγεις στο δρόμο. Τώρα που η επίθεση στο ψωμί, στην παιδεία, την ελευθερία παίρνει τρομακτικές διαστάσεις, τώρα που δεν έχουμε ανοιχτή δικτατορία αλλά ανάπηρη δημοκρατία, πρέπει να βρούμε τρόπο να μιλήσουμε για τα πάντα χωρίς να γίνουμε φλύαροι. Να αμυνθούμε χωρίς να γίνουμε αμυντικοί. Να επιτεθούμε χωρίς να χάσουμε την ψυχή μας. Να φωνάξουμε χωρίς να χάσουμε τη φωνή μας.

Δεν είναι μόνο το ψωμί που λείπει απ’ το τραπέζι. Ταυτόχρονα βάλλεται η ελευθερία του να σκέφτεσαι ελεύθερα, οι δημοκρατικές ελευθερίες με πρωτεύουσες τις συνδικαλιστικές και τις πολιτικές που επίσης θρυμματίζονται με έναν ανηλεή θεσμικό αρχικά πόλεμο που καταλήγει στην πράξη σε βάρος των εργαζομένων και των δικαιωμάτων τους.

Οι «δημοκρατικά» εκλεγμένες κυβερνήσεις, όπως η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, δεν είναι παρά διαπραγματευτές που ξεπουλούν τα κάθε είδους δικαιώματά μας ως εργαζόμενοι και πολίτες στους κάθε είδους «δανειστές». Ο φασισμός, που σηκώνει κεφάλι διαφημιζόμενος από τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης, εξασφαλίζει μόνο αίμα, ποταμούς αίματος για τους λαούς και κέρδη για τα μονοπώλια. Από κοντά και η κρατική καταστολή με όλα τα δύσμορφα πρόσωπά της που αναδεικνύονται όταν στραγγαλίζουν την ελεύθερη ενημέρωση και, κυρίως, την αντίθετη γνώμη στον έντυπο ή και στον ηλεκτρονικό τύπο κατασκευάζοντας μια πλασματική πραγματικότητα που δεν έχει καμιά σχέση με τη ζωή που μας αξίζει. Αναδεικνύονται μέσα από τις καταδίκες συνδικαλιστών αγωνιστών μόνο και μόνο επειδή επιμένουν να μην είναι «κρατικοί» συνδικαλιστές – υπηρέτες, αναδεικνύονται μέσα από τα μέτρα που στοχεύουν να μετατρέψουν τους εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης σε… γυρολόγους που θα διδάσκουν, όπου τοποθετηθούν κάθε φορά σε όσους μαθητές μπορούν να στοιβαχτούν σε μια αίθουσα, και για απεριόριστο αριθμό ωρών γιατί η «πατρίδα των δανειστών» έχει ανάγκη υποταγμένους και πειθήνιους πολίτες. Στα νοσοκομεία, στις δομές πρόνοιας, στα κέντρα απεξάρτησης, παντού εμφανίζεται το πρόσωπο του τέρατος.

Και η επίθεση συνεχώς εντείνεται αφού μόνο για την Ελλάδα αριθμούνται 1,5 εκατ. άνεργοι ενώ στην πραγματική ζωή οι εργαζόμενοι επιβιώνουν χωρίς δικαιώματα, χωρίς περίθαλψη, συχνά απλήρωτοι και κατά κανόνα, «χάρη» στα αλλεπάλληλα μνημόνια, με μισθούς πείνας. Ταυτόχρονα δρομολογείται το νομικό οπλοστάσιο που θα νομιμοποιήσει την απεργοσπασία, το λοκ άουτ, αλλά και πιο «προχωρημένα» μέτρα όπως οι διαδηλώσεις σε μια μόνο λωρίδα ή στο πεζοδρόμιο! Διαδηλώσεις μακριά από το κέντρο των πόλεων, με στόχο οι εργαζόμενοι που αγωνίζονται για τα αιτήματά τους να περιθωριοποιούνται από τον κοινωνικό κορμό των συμπολιτών τους και να απομαζικοποιείται το κίνημα.

Έχουμε κάθε λόγο λοιπόν, αλλά και υποχρέωση να διασφαλίσουμε τις συνθήκες μαζικοποίησης του κοινωνικού κινήματος που θα σαρώσει κάθε είδους τρόικες που απεργάζονται την ήττα μας. Εμείς έχουμε το δίκιο, εμείς θα βάλουμε και τους όρους. Οι θεσμικές ρυθμίσεις, νόμοι, διατάγματα, δικαστικές αποφάσεις για απεργίες παράνομες και καταχρηστικές «πέφτουν» στους δρόμους όταν τις παρασύρει το ποτάμι της κοινωνικής οργής των λαών.

Δεν έχουμε να μοιράσουμε τίποτα μεταξύ μας, ούτε με τους μετανάστες, ούτε με τους πρόσφυγες οικονομικούς ή πολιτικούς δεν μας χωρίζουν, όσα κατά καιρούς ανάγουν οι κάθε λογής εξουσίες σε ιδεολογήματα, όπως σύνορα, φύλο, χρώμα, επίπεδο εκπαίδευσης, σεξουαλικές διαφοροποιήσεις ή θρησκεία και άλλα παρόμοια.

Αντίθετα μας ενώνει το άδικο που μας πνίγει, αυτή είναι και η δύναμη μας τη στιγμή που μας επιτίθενται οι διεθνείς οργανισμοί των μονοπωλίων μαζί με το πολιτικό προσωπικό που παριστάνει πως κυβερνά τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης σέρνοντας μαζί του έναν ολοκληρωτισμό με κοινοβουλευτικό μανδύα και ενώ ουσιαστικά, η χώρα έχει κηρυχθεί σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, η οποία τείνει να μετατραπεί σε μόνιμο καθεστώς…

Μιλάνε για επενδύσεις, για ανάκαμψη, για θέσεις εργασίας. Την ώρα που ξεπουλάνε τα πάντα. Τη γη, το έδαφος, το υπέδαφος, τα νερά.

Ξέρουν καλά οι πολίτες που αγωνίζονται για το δικαίωμά τους στη ζωή, στην εργασία, στην ελεύθερη έκφραση, στον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών, έχουν «εισπράξει» τοις μετρητοίς την κρατική καταστολή (την ανοιχτή, τη γυμνή βία της αστυνομίας, των στρατών, των μπράβων, των φασιστών, της δικαστικής εξουσίας, τη βία της φυλακής). Ο κατάλογος είναι μακρύς: η Λευκίμμη, η Κερατέα και πρόσφατα οι Σκουριές στη Χαλκιδική όπου οι κινητοποιήσεις των κατοίκων αντιμετωπίστηκαν από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς με όλα τα μέσα (δακρυγόνα, ξυλοδαρμούς, συλλήψεις, εισβολές, απαγωγές, φυλακίσεις αγωνιστών κ.ά.) Προχτές στη Μανωλάδα της Ηλείας φάνηκε η πιο ακραία μορφή της εργοδοτικής βίας.

Οι αγορές, το κέρδος, η εκμετάλλευση δεν είναι το μέλλον μας, όλοι εμείς θα γίνουμε οι νεκροθάφτες τους και όχι τα άβουλα θύματά τους. Δεν τρομοκρατούμαστε, δεν συμβιβαζόμαστε, δεν υποχωρούμε ΑΛΛΑ έχουμε ανοιχτά τα μάτια μας και τα αυτιά μας και αφουγκραζόμαστε το καινούργιο που φέρνουμε με τους αγώνες μας.

Καλούμε, σε αυτή τη δυσμενή συγκυρία, καθεμιά και καθέναν από όλους όσοι υφιστάμεθα την ολομέτωπη επίθεση του καπιταλισμού να συσπειρωθούμε, να συντονιστούμε, να αναδείξουμε όσα μας ενώνουν και να αποκρούσουμε την επίθεση των μηχανισμών που σημαδεύουν τη ζωή του εργαζόμενου ανθρώπου και τα δικαιώματά του, τις ελευθερίες του, τον πολιτισμό του.

Έχουμε την πεποίθηση ότι οι ρωγμές που ήδη έχουν επιφέρει οι λαοί στο αυταρχικό οικοδόμημα της Ε.Ε. και στις κυβερνήσεις που προωθούν τη βαρβαρότητα μπορούν να διευρυνθούν. Tώρα είναι ο καιρός να θέσουμε ως προτεραιότητα την ανυποχώρητη αντίσταση στον εκφοβισμό, στον εκφασισμό, στον περιορισμό των ελευθεριών μας, στην κρατική καταστολή και τρομοκρατία, στην παραπληροφόρηση και στη χειραγώγηση.

Η «Κίνηση για τις Ελευθερίες και τα Δημοκρατικά Δικαιώματα της Εποχής μας» εκτιμά πως το εργατικό λαϊκό κίνημα έχει μνήμη και γνώση και συνάμα γνωρίζει από πρώτο χέρι τη διαφορά ανάμεσα στη «δημοκρατία» και τη «δικτατορία». Έτσι επιβάλλεται να μην κοιμόμαστε στη δημοκρατία τους για να μην ξυπνήσουμε σε δικτατορία.


ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ στη συγκέντρωση και συναυλία στις 5.00 το απόγευμα της Κυριακής 21/ 4 στο Πάρκο Ελευθερίας (πρώην ΕΑΤ-ΕΣΑ) & στη διαδήλωση στη Βουλή, που θα ακολουθήσει.