ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΟΥΡΑΤΗΣ- ΕΠΟΝΙΤΗΣ ΚΑΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ

Οι φίλοι του ποδοσφαίρου που έζησαν και παρακολούθησαν τον Ανδρέα Μουράτη αγωνιζόμενο με τη φανέλα του Ολυμπιακού ή της Εθνικής ομάδας, τον κατατάσσουν ανεπιφύλακτα μέσα στους τρεις κορυφαίους Έλληνες ποδοσφαιριστές όλων των εποχών. Δεν είναι λίγοι, όμως, αυτοί που επιμένουν ότι είναι ο πρώτος, ο κορυφαίος των κορυφαίων. Σίγουρα αδικήθηκε από την εποχή που έπαιξε μπάλα. Μια εποχή που δεν υπήρχε η τηλεόραση ν’ απεικονίσει το παιχνίδι του και να μεταφέρει στις νεότερες γεννιές την μεγάλη ποδοσσφαιρική αξία του. Γεννήθηκε στο Νέο Φάληρο από ξεριζωμένους, από τα Βουρλά της Μικροασιατικής καταστροφής, γονείς στις 29 Νοεμβρίου 1925 και πέθανε ήσυχα στο σπίτι του την Κυριακή 10 Δεκεμβρίου του 2000.

Το ποδόσφαιρο ο Ανδρέας το είχε στο αίμα του και από μικρός έδειξε απλόχερα το ταλέντο του. Στον Ολυμπιακό, που παρακολουθούσε και θαύμαζε πρωτοπήγε το 1939 σε ηλικία 14 ετών. Μπήκε στα τσικό, αλλά από τη μια ο πόλεμος και από την άλλη πλευρά η πείνα τον υποχρέωσαν να διακόψει... Στη διάρκεια της κατοχής ο Μουράτης διακρίθηκε σαν «σαλταδόρος» στα γερμανικά καμιόνια. Παράλληλα έγινε μέλος της ΕΠΟΝ της νεολαίας του ΕΑΜ, με μοναδικό σκοπό να συμβάλει στην απελευθέρωσει της Πατρίδας από τον ναζιστικό ζυγό. Επειδή, όμως, το ποδόσφαιρο ήταν μέσα στις αγάπες του Ανδρέα, βρήκε αποκούμπι και στην Προοδευτική.

Στον Ολυμπιακό ο Μουράτης επέστρεψε το 1945. Όπως μας είχε αποκαλύψει η μεταγραφή του έγινε με αμοιβή δύο ψαρόσουπες που του πρόσφερε ο Τάκης Κτενάς σε μαγαζί του Περάματος. Ακόμη είχε ζητήσει να καταστραφεί ο φάκελος που του είχε φτιάξει η Ασφάλεια κατά τη διάρκεια της κατοχής. Το αίτημα του αυτό διαβιβάστηκε για τα περαιτέρω στον τότε Πρόεδρο του Ολυμπιακού Μιχάλη Μανούσκο.

Με τη φανέλα του Ολυμπιακού πρωτόπαιξε στις 21 Ιουνίου 1945 σε φιλικό αγώνα με αντίπαλο την ΑΕΚ και τελικό αποτέλεσμα 1-1. Προπονητής τότε του Ολυμπιακού ήταν ο Θεμιστοκλής Ασδέρης. Το πρώτο επίσημο ματς του μεγάλου αυτού παίκτη και όπως έχει χαρακτηριστεί και σπουδαίου λαϊκού φιλόσοφου, έγινε τον Δεκέμβριο του 1945 για το Πειραϊκό πρωτάθλημα εναντίον του Θησέα. Ο Ολυμπιακός σ’ εκείνο τον αγώνα είχε νικήσει 6-0. Όσο για το τελευταίο ματς ο Ανδρέας Μουράτης το έκανε στις 8 Μαίου 1955 εναντίον του Παναθηναϊκού, με αποτέλεσμα 0-0.

Αναντίρρητα ο Ανδρέας Μουράτης υπήρξε ο πειστικότερος εκφραστής της ολυμπιακής ψυχής. Με άριστη τεχική κατάρτηση, εξαιρετικά δυνατό αριστερό σουτ και απύθμενη δύναμη και αυταπάρνηση, συνέθεσε μοναδικό ποδοσφαιριστή, που τυπικά κάλυπτε το αριστερό άκρο της άμυνας, αλλά ουσιαστικά έπαιζε σε όλα τα μήκη και πλάτη του αγωνιστικού χώρου.

Από τον Ολυμπιακό σταμάτησε το 1955. Είχε προηγηθεί τιμωρία του από την ΕΠΟ για ένα χρόνο, επειδή θεωρήθηκε πρωταίτιος της ανταρσίας των διεθνών που αποτελούσαν την Εθνική ομάδα, πριν από τον αγώνα με το Ισραήλ το 1953, για τα προκριματικά του Παγκόσμιου Κυπέλλου του 1954 στην Ελβετία. Η ΕΠΟ είχε τάξει κάποια χρήματα σαν πριμ και οι διεθνείς φοβόντουσαν ότι δεν θα τα πάρουν και άλλαξαν μόνοι τους ξενοδοχείο. Τελικά αγωνίστηκαν, νίκησαν αλλά και τιμωρήθηκαν. Ο Μουράτης δεν ξανάπαιξε με την Εθνική...

Συνολικά ο Μουράτης φόρεσε τη φανέλα του Ολυμπιακού σε 295 αγώνες του. Σε 31 αγ. πρωταθλήματος, 138 φιλικούς, σε 29 διεθνείς, 26 κυπέλλου και σε 71 αγώνες πρωταθλήματος Πειραιώς. Κέρδισε 5 πρωταθλήματα, 5 κύπελλα, 3 νταμπλ και 10 πρωταθλήματα Πειραιώς.

Με την φανέλα της Εθνικής ομάδας αγωνίστηκε 16 φορές την περίοδο 1948-1953. Σημείωσε ένα γκολ, ενώ σε δύο αγώνες της Εθνικής ήταν και αρχηγός της ομάδας.

Σαν ελάχιστο φόρο τιμής ο Δήμος Πειραιά έδωσε το όνομα του Ανδρέα Μουράτη στον δρόμο που έμενε στο Νέο Φάληρο, δίπλα από το γήπεδο «Γ. Καραϊσκάκης».