Η φλόγα της εξέγερσης είναι ζωντανή
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου, ως κορυφαία στιγμή και εκδήλωση της ταξικής πάλης στον ελληνικό κοινωνικό σχηματισμό, εξακολουθεί και σήμερα να συγκινεί, να εμπνέει και να αφυπνίζει. Παραπέμπει σε μια λαϊκή εξέγερση, όπου για πρώτη φορά μετά τη δεκαετία του ’40, ο λαϊκός παράγοντας εισβάλλει με δυναμικό τρόπο στο προσκήνιο, σφραγίζοντας τις πολιτικές εξελίξεις, ανεξάρτητα και ενάντια στους σχεδιασμούς του συνασπισμού εξουσίας.
Το αίτημα για «ψωμί – παιδεία – ελευθερία», όπως αυτό μεταφράζεται στις μέρες μας, είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Όχι μόνο γιατί αποτελεί την κύρια συνθηματολογία των τελευταίων κινητοποιήσεων αλλά κυρίως γιατί σήμερα αυτή η αιτηματολογία αποτυπώνει τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας.
Ψωμί: Μετά και τα τελευταία μέτρα που ψήφισε η τρόικα εσωτερικού, στην Ελλάδα έχει εφαρμοστεί η πιο βίαια μείωση του μεριδίου της εργασίας σε χώρα του ανεπτυγμένου καπιταλισμού. Μεγάλα κοινωνικά στρώματα οδηγούνται στην εξαθλίωση. Εργαζόμενοι, νεολαία, άνεργοι και συνταξιούχοι, φτωχά στρώματα της αγροτιάς και ελεύθεροι επαγγελματίες, βιώνουν όλοι την πιο σκληρή επίθεση του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του, που αρνούνται στο φτωχό λαό ακόμα και την επιβίωση. Μέσα στο νέο χάος των νέων μέτρων περιλαμβάνονται η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, οι απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, νέα φορολογική επιδρομή, νέες αυξήσεις ασφαλιστικών εισφορών μόνο για τους εργαζόμενους, νέες μειώσεις και περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, νέες «πρόνοιες» για το κεφαλαίο σε σχέση με τις απολύσεις και τα ωράρια εργασίας. Είναι πιο ξεκάθαρο από ποτέ, ότι η μνημονιακή πολιτική δεν επιδέχεται διορθώσεις και δεν υπάρχει κανένα πεδίο συμβιβασμού με τα λαϊκά στρώματα, τα οποία έχουν επιστρέψει στο βιοτικό επίπεδο της δεκαετίας του ’50. Μονάχα μέσα από το δρόμο του αγώνα μπορούμε να κατακτήσουμε τα δικαιώματα που μας αφαιρούν με τη βία. Το μαζικό κίνημα, που ανέτρεψε τη χούντα με την εξέγερση του Νοέμβρη ‘73, που ανέτρεψε πρόσφατα δύο μνημονιακές κυβερνήσεις (Παπανδρέου και Παπαδήμου), που φάνηκε και στις 6-7/11, όπου η κυβέρνηση κάτω από το βάρος του κινήματος δε τόλμησε να ψηφίσει καν σύσσωμη τα μέτρα, θα είναι ο συνεχόμενος εφιάλτης της ολιγαρχίας, αλλά και παρακαταθήκη για τους αγώνες του αύριο.
Παιδεία: Την εποχή της μνημονιακής σάρωσης, πρέπει οι νέοι εργαζόμενοι να αποδέχονται την ανεργία, τους μισθούς πείνας, τα εξαντλητικά ωράρια και την τεράστια φορολογία. Οι αναδιαρθρωτικές τομές σε σχολεία και σχολές δεν είναι μνημονιακή επιταγή είναι καθαρή επιλογή του συνασπισμού εξουσίας για να διαλύσει κάθε έννοια συλλογικής κατοχύρωσης και διεκδίκησης, είναι η προσπάθεια να φτιαχτεί το νέο μοντέλο του συλλογικού εργαζόμενου που θα είναι ιδεολογικά προετοιμασμένο να αποδεχτεί παθητικά όλη αυτή τη κατάσταση. Η διάλυση των πτυχίων και της επαγγελματικής κατοχύρωση που αυτά παρείχαν, η αποστείρωση των πολιτικών διαδικασιών εντός της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης από την παρέμβαση των φοιτητών και η προσπάθεια διάλυσης του συνδικαλισμού, ο περιορισμός των ελευθεριών και τα μέτρα καταστολής σε σχολεία και σχολές για τους «απείθαρχους» εκπαιδευόμενους είναι μόνο ένα μέρος της επίθεσης στη νεολαία. Η συγκεκριμένη συνταγή δεν είναι καινούργια και το φοιτητικό και νεολαιίστικό κίνημα την έχει συντρίψει τα προηγούμενα χρόνια όπως θα κάνει και σήμερα. Πρέπει ο τριήμερος εορτασμός του Πολυτεχνείου να αποτελέσει το νέο εφαλτήριο ανατροπής της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης.
Ελευθερία: Τριανταεννιά χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου ο αγώνας για ελευθερία συνεχίζεται. Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγραφτεί η άρση των δημοκρατικών ελευθεριών που έχει επιχειρηθεί τη τελευταία διετία. Οι κρατικοί κατασταλτικοί μηχανισμοί σε σύμπνοια με το παρακράτος της ΧΑ εφαρμόζουν πρακτικές παρακράτους της εποχής του μετεμφυλιακού ελληνικού κράτους. Ομάδες ένστολων ή μη τραμπούκων περιφέρονται στις διαδηλώσεις και προσπαθούν να τις διαλύσουν, όργανα του κράτους με κοστούμια καταδικάζουν αγωνιστές και προσπαθούν να απονομιμοποιήσουν συλλογικές πρακτικές του κινήματος (καταλήψεις, απεργίες), η κατάργηση του ασύλου, οι μαζικές απαγωγές-συλλήψεις (προληπτικές προσαγωγές) διαδηλωτών, ο ξυλοδαρμός διαδηλωτών και μεταναστών, τα βασανιστήρια στη ΓΑΔΑ είναι μερικά παραδείγματα της φυσικής καταστολής που έχουν αναβαθμιστεί στην περίοδο της κατασταλτικής θωράκισης του κράτους. Παράλληλα διάφορα παπαγαλάκια της κυβέρνησης προσπαθούν σε ιδεολογικό επίπεδο να περιορίσουν τις λαϊκές αντιστάσεις. Οι οργανικοί διανοούμενοι της αστικής τάξης και οι ιδεολογικοί μηχανισμοί της προσπαθούν να πείσουν ότι η κοινωνική καταστροφή του μνημονίου γίνεται για το «καλό μας» και όποιος αντιστέκεται θέλει να χρεοκοπήσει η χώρα. Όλοι όμως έχουν καταλάβει πια ότι αυτή η πολιτική έχει οδηγήσει σε οικονομική και κοινωνική χρεοκοπία. Η τρομοκρατία δεν περνάει, κάθε νέα απεργία, κάθε νέα διαδήλωση συγκεντρώνει χιλιάδες λαού που αψηφά την κρατική τρομοκρατία, σπάει τις κόκκινες γραμμές που βάζει το σύστημα και συγκρούεται μαζί του. Όπως τότε, το Νοέμβρη του ’73, έτσι και σήμερα. Η τρομοκρατία δε μας σταματά!
Το μαζικό λαϊκό κίνημα, βαδίζοντας στο δρόμο του αγώνα, διεκδικεί όλα όσα έχουν αφαιρέσει, με το πιο βίαιο τρόπο, από το λαό οι δυνάστες του. Αγωνίζεται με κάθε τρόπο και μέσο για ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, για την εκπλήρωση των οραμάτων του Πολυτεχνείου, για μια άλλη κοινωνία, χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, χωρίς χούντες στρατιωτικές (τότε) ή πολιτικές (σήμερα).
Η Αριστερή Συσπείρωση με όλες τις δυνάμεις της, θα επιδιώξει να συμβάλει ώστε να βρεθούν τα συνεκτικά πολιτικά στοιχεία, αυτά που θα ενοποιήσουν τα επιμέρους κινήματα που έχουν διαμορφωθεί στη λογική ανατροπής αυτής της πολιτικής και της κυβέρνησης. Θα επιδιώξει να συμβάλει για να συγκροτηθεί ένα πλατύ πολιτικό και κοινωνικό μέτωπο που από τη μια μεριά θα συγκροτεί κινητοποιήσεις σε επιμέρους χώρους και προβλήματα και από την άλλη θα δείχνει το δρόμο της αντικαπιταλιστικής ανατροπής μέσα από τη πάλη για σωτηρία του Λαού μας! Παλεύουμε για την έξοδο της Ελλάδας από το € ,την ευρωζώνη και την Ε.Ε., παλεύουμε για την διαγραφή του χρέους, χωρίς υποσημειώσεις και παραπομπές σε επιτροπές «σοφών και ειδικών», για εθνικοποίηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος και στρατηγικών επιχειρήσεων, για επαναφορά των μισθών και συντάξεων σε επίπεδα ζωής και όχι επιβίωσης, για την αντκαπιταλιστική ανατροπή και την επαναστατική αλλαγή της κοινωνίας.
Εμπρός για νέες εξεγέρσεις, εμπρός για την αντικαπιταλιστική ανατροπή!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου