το Πουλάω το σπίτι...

Διαδηλωτές Έσβησαν την ολυμπιακή φλόγα στο Ρίο

Η λαμπαδηδρομία στο Ρίο διακόπηκε όταν έπεσε πάνω σε διαδηλωτές, που έσβησαν την ολυμπιακή φλόγα. 

Η λαμπαδηδρομία στη μεγαλούπολη της Βραζιλίας έπεσε πάνω σε διαδήλωση απεργών δασκάλων, που έσβησαν την ολυμπιακή φλόγα, ενώ ο δρομέας που τη μετέφερε φυγαδεύτηκε από την ασφάλεια! Η ενέργειά τους αποδίδεται στην οργή τους από την καθυστέρηση δύο και πλέον μηνών στην καταβολή των μισθών τους, μιας και τα οικονομικά της πολιτείας είναι σε άσχημη κατάσταση και οι ίδιοι επιρρίπτουν την ευθύνη στην ανάληψη των Ολυμπιακών Αγώνων. 

Μετά το συγκεκριμένο περιστατικό η λαμπαδηδρομία διακόπηκε προσωρινά και αρκετοί δρομείς αποφάσισαν να αποσύρουν τη συμμετοχή τους και ένα κομμάτι της διαδρομής ακυρώθηκε τελείως. 

Οι διαδηλωτές ήρθαν σε σύγκρουση μ την αστυνομία πετώντας πέτρες, ενώ οι αρχές έκαναν χρήση δακρυγόνων για να αποκαταστήσουν την τάξη. 

Οι διοργανωτές προσπάθησαν να υποβαθμίσουν το περιστατικό.

Παύλος Σιδηρόπουλος: Ο «καταραμένος» της ελληνικής ροκ

Από ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ

Σαν σήμερα, 27 Ιουλίου 1948, γεννήθηκε ο Παύλος Σιδηρόπουλος.

Ξεκινά την πορεία του στη μουσική από τη Θεσσαλονίκη, όπου μαζί με τον Παντελή Δεληγιαννίδη, φτιάχνουν το δίδυμο «Δάμων και Φιντίας». Μετά το 1972 συμμετέχουν στο συγκρότημα «Μπουρμπούλια». Στη συνέχεια ο Σιδηρόπουλος αυτονομείται και συνεργάζεται με τον Γιάννη Μαρκόπουλο. Συμμετέχει ως τραγουδιστής σε τρεις δίσκους του: «Θεσσαλικός Κύκλος», «Μετανάστες» και «Οροπέδιο».

Το 1976 έρχεται η ώρα του συγκροτήματος «Σπυριδούλα» (μαζί τον Βασίλη και Νίκο Σπυρόπουλο). Κυκλοφορούν έναν από τους σημαντικότερους δίσκους της ελληνικής ροκ, τον «Φλου». Ακολουθεί, το 1979, το σχήμα «Εταιρία Καλλιτεχνών», με αγγλικό στίχο, από το οποίο δεν προέκυψε κάποια δισκογραφική δουλειά .

Μετά το 1980 ο Παύλος Σιδηρόπουλος μένει σε ένα συγκρότημα, τους «Απροσάρμοστους». Κυκλοφορούν το δίσκο «Εν λευκώ» (3 από τα τραγούδια κατηγορήθηκαν για προσβολή της δημοσίας αιδούς και προτροπή για χρήση ναρκωτικών). Το 1985 έρχεται, σε παραγωγή του Δ. Πουλικάκου, ο δίσκος «Zorba the freak» και 1989 το «Χωρίς Μακιγιάζ» (ζωντανή ηχογράφηση στο «Μετρό»).

Ο Σιδηρόπουλος συμμετείχε στην ταινία του Αντρέα Θωμόπουλου «Ο Ασυμβίβαστος». Ερμηνεύει ο ίδιος το soundtrack της ταινίας. Ορισμένα απ’ αυτά τα τραγούδια είναι χαρακτηριστικές επιτυχίες του («Να μ’ αγαπάς»). Κινηματογραφικά συνέχισε με την ταινία «Αλδεβαράν» με πρωταγωνιστή τον Δημήτρη Πουλικάκο.

Ο Παύλος Σιδηρόπουλος φεύγει από τη ζωή στις 6 Δεκεμβρίου του 1990. Ήταν στο σπίτι μιας φίλης του, στο Νέο Κόσμο. Έπεσε σε κώμα από υπερβολική δόση ναρκωτικών (ηρωίνης). Πέθανε κατά τη μεταφορά του στο νοσοκομείο.

Η νεολαία της εργασιακής περιπλάνησης ενάντια στην Ε.Ε. – κείμενο υπογραφών

Από  http://www.attack.org.gr/

Ε, το λοιπόν, ό,τι και να είναι τ’ άστρα,
εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω!

Σε μια από τις βασικές μητροπόλεις του καπιταλισμού, το Ηνωμένο Βασίλειο, η εργατική τάξη απειλούμενη από την εργασιακή ανασφάλεια, την ολοένα και μεγαλύτερη χειροτέρευση των συνθηκών ζωής και την υποβάθμιση των δημόσιων κοινωνικών υπηρεσιών, γυρνάει την πλάτη στην κινδυνολογία των Συντηρητικών αλλά και των Εργατικών και καταδικάζει την άθλια πολιτική της ΕΕ.

Το εργατικό κίνημα στη Γαλλία με μπροστάρη τη νεολαία συνεχίζει μετά από τρεις μήνες σκληρών απεργιακών κινητοποιήσεων ενάντια στην εργασιακή μεταρρύθμιση που προωθεί η κυβέρνηση Ολάντ, παρά τη βίαιη καταστολή και τις απειλές της Κυβέρνησης, δημιουργώντας ρήγμα στην σταυροφορία του κεφαλαίου σε βάρος των λαών.

Εδώ, παρά την τεράστια επίθεση στις δουλειές και τις ζωές μας, στις κρίσιμες καμπές η κοινωνική πλειοψηφία δείχνει πως δεν έχει τίποτα να χάσει και ότι μπορεί να το πάει μέχρι τέλους. Ένα χρόνο πριν, στο δημοψήφισμα, η εργατική τάξη και η νεολαία αψήφισε την εργοδοτική τρομοκρατία, τις απειλές, τις απολύσεις, την προπαγάνδα και τον φόβο και ψήφισε μαζικά ΟΧΙ, σε μια προσπάθεια να βρει διέξοδο, να δώσει απαντήσεις από εργατική σκοπιά.

Όποτε η ΕΕ και οι επιλογές της μπήκαν στη δοκιμασία της λαϊκής ψήφου αποδοκιμάστηκαν με κατηγορηματικό τρόπο.

Και πώς αλλιώς θα μπορούσε να γίνει; Το μέλλον που εγγυώνται στους εργαζόμενους και στη νέα γενιά η ΕΕ, οι δυνάμεις του κεφαλαίου και οι πολιτικοί εκφραστές τους δεν είναι άλλο από την απλήρωτη, ολιγόμηνη, part time δουλειά χωρίς δικαιώματα, τη διά βίου επανακατάρτιση και το ξαναπέταγμα στο περιθώριο. Οι παλιές σταθερές σχέσεις εργασίας που έχουν απομείνει στην Ευρώπη αντικαθιστώνται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς από τα προγράμματα της ΕΕ και τις νέες σχέσεις φθηνής ελαστικής εργασίας (mini jobs, midi jobs, συμβάσεις on call, λευκες, μηδενικών ορών κοκ).

Ειδικά για τη νέα γενιά, σε ρόλο πειραματόζωου στην προσπάθεια καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης με σκοπό το ξεπέρασμα της κρίσης, δοκιμάζουν σύμφωνο πρώτης απασχόλησης, μαθητεία, προγράμματα ΟΑΕΔ ΕΣΠΑ, 50% ανεργία, μετανάστευση. Σε ολόκληρη την ήπειρο, οι νέοι συνειδητοποιούν συνεχώς ότι έχουν όλο και λιγότερα να χάσουν, όλο και λιγότερα που τους κρατούν «δεμένους» με αυτή την κοινωνία της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.

Ξεχνούν να υπολογίσουν πως η νεολαία είναι αστήθμητος παράγοντας ως η γενιά που υποφέρει περισσότερο αλλά ταυτόχρονα βαρύνεται απ’ το χρέος να παλέψει για τις προηγούμενες και τις επόμενες γενιές. Μέσα της υπάρχει μια σημαντική πρωτοπορία που αναζητά αντισυστημική διέξοδο στις μεγάλες και τις μικρές μάχες, από το μαθητικό και το φοιτητικό κίνημα για το εργασιακό μέλλον που τους περιμένει, μέχρι τους απλήρωτους voucherάδες, τους σπουδαστές των ΙΕΚ ενάντια στον εμπαιγμό της Κυβέρνησης και του ΟΕΑΔ που τους στερούν ακόμα και τα ελάχιστα δικαιώματα του ανέργου, τους ανέργους και ελαστικά εργαζομένους για μόνιμη και σταθερή δουλειά.

Η απογόητευση και η αδράνεια της περιόδου μπορεί να σπάσει. Μπορεί να υπάρξει ΔΙΕΞΟΔΟΣ αν κοιτάξουμε στα μάτια τον αντίπαλο και αν δώσουμε τη μάχη παντού και με επιμονή. Κόντρα στο αφεντικό που απολύει, μειώνει μισθούς, κόντρα στην Κυβέρνηση που φέρνει τον ελληνικό νόμο Κομρί δήθεν για το καλό των πιο αδύναμων, για να γίνουμε όλοι “ίσοι στη φτώχεια”. Κόντρα στην ΕΕ και τα προγράμματα ΕΣΠΑ που μας μετατρέπουν σε σκλάβους του 21ου αιώνα. Κόντρα σ’ αυτό το σύστημα που για να γλιτώσει απ’ την κρίση του παρασέρνει τα πάντα στον δρόμο του. Μπορούμε να νικήσουμε με ένα ανατρεπτικό αγωνιστικό κέτρο αγώνα εργαζομένων, ανέργων και νέων κόντρα στη ΓΣΕΕ του ΝΑΙ στο δημοψήφισμα και στους απανταχού γραφειοκράτες που μιλούν για εμάς χωρίς εμάς.

ΔΙΕΕΞΟΔΟΣ για μας σημαίνει:
Πρώτα απ’ όλα, προετοιμασία για τη μάχη ενάντια στον εργασιακό νόμο που ετοιμάζει η Κυβέρνηση, μάχη για να ανατραπεί η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και κάθε Κυβέρνηση που υλοποιεί αυτή την πολιτική.
Ανατροπή όλων των αντιασφαλιστικών νόμων! Ασφάλιση για όλους, χτύπημα της μαύρης εργασίας! Δημόσια και Δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους!
Αγώνα για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, μείωση των ωρών εργασίας με παράλληλες αυξήσεις στους μισθούς, επαναφορά των ΣΣΕ. Μαζικές προσλήψεις τώρα!
Πάλη για την κατάργηση των προγραμμάτων ΕΣΠΑ, πάλη ενάντια στην πολιτική της ΕΕ για την ανεργία. Κατάργηση όλων των διατάξεων που διαχωρίζουν τους εργαζομένους σε νέους και παλιούς, ωφελούμενους και κανονικούς εργαζόμενους. Ίση αμοιβή για ίση εργασία! Επίδομα ανεργίας για όλους τους ανέργους χωρίς προϋποθέσεις.
Πάλη για το δικαίωμά μας στον αγώνα ενάντια στην κερδοφορία των επιχειρήσεων και τον εργοδοτικό δεσποτισμό. Ελεύθερος συνδικαλισμός στους χώρους δουλειάς.
Δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους, κατάργηση των σύγχρονων δουλεμπορικών δομών κατάρτισης ΚΕΚ.
Ελεύθερος χρόνος για να μπορέσουμε να ζήσουμε όπως μας αξίζει.
Απαγόρευση των απολύσεων, δήμευση των περιουσιακών στοιχείων των επιχειρήσεων που κλείνουν. Εθνικοποίηση χωρίς αποζημίωση των επιχειρήσεων που κλείνουν, των τραπεζών και των στρατηγικών πυλώνων της οικονομίας με εργατικό έλεγχο.
Ανατροπή των μνημονίων και κάθε νόμου Κυβερνήσεων-ΕΕ-Κεφαλαίου που ελαστικοποιεί τις εργασιακές σχέσεις, που διαλύει τους μισθούς μας και το δικαίωμά μας στη δουλειά.
Δε θα πληρώσουμε την κρίση τους, δε θα γίνουμε βορά στα νύχια τους. Να διαγράψουμε το χρέος, όχι το μέλλον μας. Ρήξη και αποδέσμευση από την Ευρωζώνη και την ΕΕ. Να διαλυθούν αυτοί οι μηχανισμοί του κεφαλαίου.

Γι’ αυτό ολόψυχα στηρίζουμε τη πρωτοβουλία για την αποδέσμευση από την ΕΕ

(Η συλλογή υπογραφών συνεχίζεται στην ηλεκτρονική διεύθυνση againstmodernslavery@gmail.com) 

1. Αρλαπάνου Λένα
2. Βισαξής Μιλτιάδης
3. Βραζιώτης Δημήτρης
4. Γεωργιτσοπούλου Κωνσταντίνα
5. Γραβάνη Ινώ-Άρηα
6. Δαγκλής Φάνης
7. Δαύρος Γιώργος
8. Δεμιρτζή Ειρήνη
9. Ζαφειρούλη Φανή
10. Ζιώζια Ηρώ
11. Θάνου Ειρήνη
12. Καραΐσκος Δημήτρης
13. Κόλλια Γωγώ
14. Κουβακά Ελένη
15. Κουτσούκος Πάνος
16. Μακρής Μάκης
17. Μαραγκουδάκης Σταύρος
18. Μόσχου Εύη
19. Μπακάλη Χριστίνα
20. Μπέσης Παύλος
21. Μπέτης Γιώργος
22. Μπούγου Μαρία
23. Μωραΐτης Σταύρος
24. Νούμτα Κατερίνα
25. Παππάς Γιάννης
26. Περιβολάρη Μάγδα
27. Περπινιά Σοφία
28. Ποτηράκης Σήφης
29. Πουλοπούλου Ιωάννα
30. Πρωτογεράκη Κατερίνα
31. Ρίζου Φένια
32. Σαββάκη Ευγενία
33. Σαλάπας Γιάννης
34. Σαμοθρακίτης Παναγιώτης
35. Σαουσοπούλου Ελίνα
36. Σιούλας Παναγιώτης
37. Ταβουλάρης Μάνθος
38. Τζιουβάρα Ολύβια
39. Τσαμπουλατίδης Χρήστος
40. Φώτης Αντώνης
41. Χριστόπουλος Κώστας
42. Χρίστου Δήμητρα

Για την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία

Απο Αριστερή Συσπείρωση

Οι τελευταίες εξελίξεις στην γειτονική Τουρκία έρχονται για ακόμα μια φορά να χτυπήσουν το καμπανάκι του κινδύνου για τους λαούς και τους εργαζομένους στην Ελλάδα και την Τουρκία και όχι μόνο για αυτούς. Αποτελούν ακόμη μια ψηφίδα στο μωσαϊκό που διαμορφώνει η δομική διεθνής καπιταλιστική κρίση, της οποίας τα αδιέξοδα σπρώχνουν το διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα στην αναζήτηση και υλοποίηση ολοένα και πιο πολυαίμακτων για τους λαούς δρόμων ξεπεράσματός της.

Προχθές ήταν η Αίγυπτος, χθες ήταν η Συρία, σήμερα είναι η Γαλλία και η Τουρκία. Από κάθε γωνιά της γης τα μηνύματα συνηγορούν αμείλικτα σε ένα κοινό συμπέρασμα, δεν φτάνουν διακηρύξεις, σωστός προσανατολισμός συμμαχιών στο διεθνές στερέωμα, «χρηστή δημοσιονομική πολιτική και πολιτική επενδύσεων» για το ξεπέρασμα των αδιεξόδων που δημιουργούν οι ίδιες οι αντιφάσεις και οι αντινομίες του καπιταλιστικού συστήματος διεθνώς και στη κάθε χώρα ξεχωριστά. Ο μόνος δρόμος που αυτός ο τρόπος κοινωνικοπολιτικής οργάνωσης της ανθρωπότητας έχει στην διάθεσή του για να επιλύσει αυτά τα αδιέξοδα είναι αυτός της καταστροφής. Της καταστροφής παραγωγικών δυνάμεων, της καταστροφής συνεπώς και της πιο σημαντικής παραγωγικής δύναμης για το κεφάλαιο που είναι η εργατική τάξη (αφού είναι η μόνη που είναι σε θέση να της παράξει το οξυγόνο που την κρατάει στη ζωή, την υπεραξία).

Σ’ αυτό το πλαίσιο ολοένα και μεγαλύτερες περιοχές του πλανήτη, ολοένα και περισσότεροι λαοί, θα σύρονται από την δίνη των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών προς πορείες ολοένα  και πιο καταστροφικές για αυτούς. Ένα ακόμα επεισόδιο αυτής της διαδικασίας αποτελεί και η απόπειρα πραξικοπήματος που έλαβε χώρα στην Τουρκία το βράδυ της Παρασκευής 15 Ιούλη.

Με πολλές από τις παραμέτρους που το όρισαν και το καθόρισαν ακόμα θολές και ανεξακρίβωτες, δεν μπορεί όμως να χαθεί το κύριο μήνυμα αυτών των εξελίξεων. Η ένταση της αστάθειας στην περιοχή, η όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, η παρόξυνση του αγώνα για την νομή της εξουσίας μεταξύ διαφορετικών μερίδων της τουρκικής αστικής τάξης, με διαφορετικές σχέσεις της κάθε μιας με τα διάφορα ιμπεριαλιστικά κέντρα, αλλά σε τελική ανάλυση το ίδιο πιστών στο ιμπεριαλιστικό σύστημα και στον τρόπο με τον οποίο «διεξάγεται το παιχνίδι» στο εσωτερικό του.

Η αντιπαράθεση από την μια των ενόπλων μερίδων του στρατού και από την άλλη των ενόπλων της αστυνομίας, των μυστικών υπηρεσιών και της πιστής στον Ερντογάν πολιτοφυλακής (που αποτέλεσαν τους κύριους πόλους της αντιπαράθεσης την Παρασκευή το βράδυ) θα πρέπει να θέσουν τους λαούς των δύο χωρών σε συναγερμό και επιφυλακή.

Τον τουρκικό λαό γιατί όποιο και από τα δύο στρατόπεδα ενόπλων κερδίσει το πάνω χέρι (και προς το παρόν αυτό φαίνεται να είναι το στρατόπεδο του AKP και του Ερντογάν) θα φροντίσει – αφού κοντύνει τον αντίπαλό του στα μέτρα του – να ενισχύσει την ηγεμονία του συντάσσοντας το «ηττημένο» στρατόπεδο πίσω του στην εξαπόλυση πογκρόμ ενάντια στους εργαζόμενους και τους λαούς της Τουρκίας (Κούρδους, Αλεβίτες και άλλους).

Τον ελληνικό λαό γιατί τα σύννεφα του πολέμου έρχονται ακόμα πιο κοντά στη χώρα μας, αφού ο πιο αποτελεσματικός τρόπος αποδεκατισμού των λαών και των εργαζομένων για λογαριασμό της κάθε αστικής τάξης είναι η απόπειρα στράτευσής τους πίσω από τις χίμαιρες τους εθνικισμού και του μιλιταρισμού και η αλληλοεξόντωσή τους.

Απέναντι στο σκοτεινό και δυσβάσταχτο μέλλον που ετοιμάζουν για τους λαούς της περιοχής οι ιμπεριαλιστές και οι συνεργάτες τους, οι εγχώριες αστικές τάξεις, οι λαοί της περιοχής θα πρέπει να αντιτάξουν τον κοινό τους αγώνα τόσο για την ανατροπή των αστικών τους τάξεων στη χώρα τους και των αγώνα τους για την αποτίναξη του ιμπεριαλιστικού ζυγού. Απέναντι στις σειρήνες του εθνικισμού και τις πατριδοκαπηλίας που ολοένα και θα δυναμώνουν θα πρέπει να αντιτάξουν την ενίσχυση της διεθνιστικής αλληλεγγύης και του κοινού τους αγώνα χέρι-χέρι για ζωή με αξιοπρέπεια, αλληλεγγύη, χωρίς πόλεμο και με αδελφοσύνη.

Αριστερή Συσπείρωση,

18/07/2016