Παρέμβαση... των ΜΑΤ σε φοιτητες στου Ζωγραφου (video)

Κομματα... και Ομάδες...

Απο cult 24

Το 2015 αδιαμφισβήτητα είναι μια χρονιά που θα μείνει στην ιστορία της χώρας ως η πλέον περίεργη και αγχωτική. Όχι μόνο πολιτικά αλλά και γενικότερα είναι η χρονιά που πρώτη φορά μετά τη πτώση της χούντας των συνταγματαρχών ο ελληνικός λαός νιώθει τόσο φόβο και ανασφάλεια. Το cult24 ως μία σατιρική σελίδα η οποία δημιουργήθηκε μέσα σε αυτή τη πολυτάραχη περίοδο, δε θα μπορούσε να μείνει αμέτοχο και να μη πάρει θέση, σε σατιρικό επίπεδο, για τις επικείμενες βουλευτικές εκλογές.
Έχετε σκεφτεί ποτέ με ποιες ποδοσφαιρικές ομάδες θα μπορούσαν να μοιάζουν τα ελληνικά πολιτικά κόμματα ? Ε λοιπόν εμείς σκεφτήκαμε και σας παρουσιάζουμε τον πολιτικό χάρτη της χώρας με ματιά…ποδοσφαιρική!!

ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – Club Atletico de Madrid : Το κόμμα της αριστεράς για χρόνια και ιδιαίτερα τη δεκαετία του 00 ήταν σε κάθε εκλογική αναμέτρηση στα όρια της εισόδου στη βουλή. Τυχαίο ή όχι η Atletico στη πρώτη δεκαετία της νέας χιλιετίας και αυτή ήταν αφανισμένη ή στη καλύτερη ήταν στα όρια του αφανισμού. Το 2000 γνώρισε τον υποβιβασμό και μόλις με τη δεύτερη προσπάθεια κατάφερε να επιστρέψει στα μεγάλα σαλόνια. Από το 2002 μέχρι το 2010 κατάφερε να βγει μόλις δύο φορές 4η στο ισπανικό πρωτάθλημα αλλά ταυτόχρονα το 2010 πήρε το Europa league. Το μεγάλο bam έγινε όταν στο τιμόνι της ομάδας βρέθηκε ο Diego Simeone. Νέος άφθαρτος και με φιλοδοξίες όπως και ο Τσίπρας έφερε τον ενθουσιασμό και ανέβασε επίπεδο την ομάδα. Κορυφαίες στιγμές η κατάκτηση του τίτλου το 2014,του Europa league to 2012 και ο τελικός του Champions League το 2014. Στο ίδιο επίπεδο ο Τσίπρας κατάφερε να φτάσει το κόμμα του στη δεύτερη θέση το 2012,στη νίκη στις ευρωεκλογές το 2014 και τέλος στη νίκη τον Γενάρη του 2015.

Νέα Δημοκρατία – Real Madrid : Η βασίλισσά της Ευρώπης και του ισπανικού ποδοσφαίρου. Είναι γνωστή η σχέση της με τη βασιλική οικογένεια και τη Δεξιά της Ισπανίας και κυριότερα έχει το στίγμα ως η ομάδα του δικτάτορα Φράνκο. Το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας ταυτόχρονα είναι ίσως η μεγαλύτερη παράταξη της χώρας μας και ταυτόχρονα η πολιτική δύναμη που μετά τον εμφύλιο πόλεμο είχε τα πολιτικά σκήπτρα του τόπου. Προφανώς μιλάμε για μια Δεξιά παράταξη με διάφορα στελέχη που τοποθετούνται είτε στον νεοφιλελεύθερο χώρο είτε ακόμα και στην ακροδεξιά. Η πορεία λοιπόν τον δυο αυτών δυνάμεων είναι παραπλήσια καθότι η Real αντιμετωπίζει δυσκολίες στο ισπανικό πρωτάθλημα ,παρόλο που στην Ευρώπη τα πάει θαυμάσια. Η αλλαγή προπονητή συμπίπτει με την αλλαγή αρχηγού και στη Νέα Δημοκρατία, με μόνο στόχο την επιστροφή στον πρωταθλητισμό και στην εξουσία αντίστοιχα.

ΠΑ.ΣΟ.Κ- AC MILAN :Τι να πρωτοπεί κανείς για τη ΠΑΣΟΚΑΡΑ της καρδιάς μας. Επί δεκαετίες και συγκεκριμένα του 90 και 00 μεσουρανούσε στα πολιτικά δρόμενα του τόπου με τα γνωστά αποτελέσματα. Ακριβώς την ίδια περίοδο η MILAN κυριάρχησε σε Ευρώπη και Ιταλία, ίσως βέβαια όχι τόσο όσο η ΠΑΣΟΚΑΡΑ ,αλλά σίγουρα αποτέλεσε για μεγάλη περίοδο το κατεστημένο του Ιταλικού ποδοσφαίρου. Η σημερινή εικόνα των δυο τους είναι τουλάχιστον τραγική. Το μεν ΠΑΣΟΚ είναι εξαφανισμένο και πασχίζει να έχει μια καλή θέση στη βουλή (ούτε λόγος για εξουσία) και η δε MILAN πέρσι βγήκε δέκατη στο πρωτάθλημα και γενικά γελάνε μαζί της και οι βιντεοκάμερες των καναλιών του Μπερλουσκόνι. Το τρομακτικό στην υπόθεση είναι πως και οι δυο εξαφανίστηκαν το 2011. Τότε ήταν η τελευταία κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και τότε ήταν το τελευταίο πρωτάθλημα της MILAN!!!

Λαϊκός Σύνδεσμος Χρυσή Αυγή – Real Madrid Castilla : Ως σελίδα δεν παίρνουμε πολιτική θέση, όμως για το θέμα του ρατσισμού και της βίας δεν είμαστε αμέτοχοι. Η Χρυσή Αυγή όλοι ξέρουμε πλέον που τοποθετείται ιδεολογικά οπότε αν το θέταμε σε ποδοσφαιρικό επίπεδο και σε συνδυασμό με τα πολιτικά της χώρας, θα λέγαμε πως είναι η Real Madrid Castilla. Με λίγα λόγια η β ομάδα της Real. O συσχετισμός αυτός γίνεται καθότι η Χρυσή Αυγή αποτελεί τη δεξαμενή ακροδεξιών στοιχείων που έχουν περάσει από τη Νέα Δημοκρατία στο παρελθόν ή και που άνετα θα μπορούσαν να πάνε. Έτσι λοιπόν όπως η Castilla προμηθεύει με ταλέντα τη Real έτσι και η Χρυσή Αυγή αποτελεί φυτώριο ακραίων φωνών για τη Νέα Δημοκρατία.


Λαϊκή Ενότητα – St. Pauli : Η Λαϊκή Ενότητα ,το νέο κόμμα του Παναγιώτη Λαφαζάνη ,γνωστό και ως η αριστερή πλατφόρμα του ΣΥΡΙΖΑ δε θα μπορούσε να μην έχει ως ποδοσφαιρικό καθρέπτη την St.Pauli . Ομάδα της β κατηγορίας της Γερμανίας , γνωστή για τους αντιφασίστες οπαδούς της είναι η πρώτη ομάδα που απαγόρευσε τη παρουσία ακροδεξιών οργανώσεων στο γήπεδο της. Αδιαμφισβήτητα μιλάμε για μια ομάδα που δημιουργήθηκε μέσα από τα κινήματα της αριστεράς, αυτής που στην Ελλάδα πλέον αντιπροσωπεύει ως ένα σημείο το κόμμα του Λαφαζάνη.

Ανεξάρτητοι Έλληνες- ΑΠΟΕΛ : Πραγματικά νομίζω ήταν δύσκολο να βρεθεί ομάδα για το κόμμα του συμπαθέστατου κατά τα άλλα Καμμένου. Ως γνωστόν οι ΑΝΕΛ βρίσκονται στο χώρο της πατριωτικής Δεξιάς έως ακροδεξιάς (αν και τελευταία όχι και τόσο ακροδεξιά, λόγο μάλλον της πολύ παρέας με τον Αλέξη Τσίπρα). Μιλάμε για ένα cult κόμμα που κατάφερε να κάνει υπουργό τον κύριο Μπαλαφούτη. Όπως λοιπόν οι ΑΝΕΛ έτσι και ο ΑΠΟΕΛ είναι μια μικρή ομάδα για τα δεδομένα της Ευρώπης με μία επιτυχία την πρόκριση στους 8 του Champions league. Επίσης οι οπαδοί του(πολιτικά δεξιοί έως φασίστες) ανακηρύχθηκαν ως οι ποιο σιχαμένοι οπαδοί του κόσμου καθότι τοποθετήθηκαν εναντίον των Σύριων προσφύγων με νεοναζιστικά σύμβολα και εμετικά συνθήματα. Το κοινό στοιχείο λοιπόν των δύο είναι η από το πουθενά εμφάνιση τους τόσο στο πολιτικό σκηνικό όσο και στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο αντίστοιχα.

Κ.Κ.Ε.- Athletic Bilbao : Το ΚΚΕ είναι ένα από τα μεγαλύτερα κομμουνιστικά και σκληροπυρηνικά κόμματα της Ευρώπης, γνωστό για τον αρνητισμό του για συνεργασίες με την υπόλοιπη αριστερά ,καθώς επίσης για το έντονο πατριωτικό αίσθημα , τη πάγια θέση του περί αποχώρησης από ΕΕ ,ΝΑΤΟ και το βίτσιο του Δημήτρη Κουτσούμπα να τη βρίσκει λέγοντας σε κάθε του εμφάνιση ΛΥΚΟΣΥΜΜΑΧΙΑΤΟΥΚΕΦΑΛΑΙΟΥΚΑΙΤΗΣΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣΕΝΩΣΗΣ(ναι σωστά το γράψαμε γιατί ο σύντρολος Κουτσούμπας δεν παίρνει ανάσα όταν μιλάει). Αρκετές φορές οι απόψεις του είναι ριζοσπαστικές και διακατέχεται από μία τάση απομονωτισμού. Εδώ ακριβώς έρχεται και η Athletic Bilbao. Η γνωστή βασκική ομάδα , η οποία δέχεται στις τάξεις της μόνο Βάσκους ποδοσφαιριστές έχει την έδρα της στο Bilbao, στη πρωτεύουσα της Χώρας των Βάσκων. Είναι ευρέως γνωστός ο βασκικός εθνικισμός και η θέληση μεγάλου μέρους του λαού για ανεξαρτησία από το κράτος της Ισπανίας.

Ένωση Κεντρώων- Ponferradina SD : Το κόμμα του συμπαθέστατου Βασίλη Λεβέντη, που τη δεκαετία του 90 μας χάρισε στιγμές άπλετου γέλιου ,για πρώτη φορά εμφανίζεται να έχει πιθανότητες για είσοδο στη βουλή. Πραγματικά δεν ξέρουμε κανέναν από το κόμμα του και δε νομίζουμε πως χρειάζεται κιόλας αφού ο Βασίλης είναι κορυφαία cult μορφή. Έτσι λοιπόν επιλέξαμε μια ομάδα η οποία είναι γνωστή στον στοιχηματικό κόσμο και ταυτόχρονα παντελώς άγνωστη σε όλο το υπόλοιπο. Αρκεί να σκεφτεί κανείς πως η καλύτερη θέση της ήταν η 7η το 2014 στη β εθνική Ισπανίας!!! Να σημειώσουμε πως από την ιστορική αυτή ομάδα των αλωνιών της Ισπανίας έχει περάσει ο Tam Nsaliwa και ο Nabil Baha, πρώην ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ !!

ΑΝΤΑΡΣΥΑ-Rayo Vallecano : Ακόμα ένα κόμμα της αριστεράς που όμως δεν έχει μπει ποτέ στη βουλή. Γνωστό για τη μαχητικότητα του και το ριζοσπαστισμό του. Το ίδιο και οι οπαδοί της Rayo γνωστοί ως Bukaneros.

ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ – Manchester City : Το Ποτάμι είναι και αυτό ένα νέο κόμμα που από το πουθενά κατάφερε να πάρει ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό στις εκλογές του Γενάρη. Είναι γνωστό για τις φιλελεύθερες θέσεις του και τα μέλη του είναι κατά κύριο λόγο νεόπλουτοι ,δημοσιογράφοι και ένα σπάνιο πολιτικό είδος, Ψαριανοί. Η City είναι μια ομάδα η οποία και αυτή από το πουθενά εμφανίστηκε στο βρετανικό ποδόσφαιρο, χωρίς καμία ιδιαίτερη ποδοσφαιρική ιστορία, μόνο και μόνο γιατί ένα αραβικό fund ανέλαβε τις τύχες της. Χαρακτηριστική απόδειξη της ποδοσφαιρικής της ανυπαρξίας είναι οι τραγικές εμφανίσεις στην Ευρώπη ακόμα και με ποδοσφαιριστές αξίας εκατομμυρίων.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μπροστά σε νέα καθήκοντα

ΑΠΌ : ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ

του Γ. Μαυρομάτη, δημοσιεύθηκε στο ΠΡΙΝ στις 12/3/16

Η ολοκλήρωση της 3ης Συνδιάσκεψης αφήνει ένα καθαρά αισιόδοξο και θετικό μήνυμα για τον κόσμο του κινήματος, για την Αριστερά και υπό προϋποθέσεις για την ίδια την Ανταρσύα.

Η συζήτηση διαπεράστηκε από το σύνολο των διαφωνιών που έχουν αναδειχθεί στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ και των διαφορετικών τακτικών των δυνάμεών της. Διαφορετικές τακτικές που το προηγούμενο διάστημα αποτυπώθηκαν στην έλλειψη ενότητας στην δράση.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πήγε στη Συνδιάσκεψη αναζητώντας βηματισμό απέναντι στα κρίσιμα ζητήματα της περιόδου. Πώς, στις νέες συνθήκες εργαζόμενοι και λαϊκά στρώματα θα δώσουν τη μάχη για τα ζωτικά αιτήματα τους, τα δημοκρατικά τους δικαιώματα και τις ελευθερίες, για την απελευθέρωσή τους από τα δεσμά της επίθεσης κεφαλαίου-ΕΕ-κυβερνήσεων. Πώς θα οργανωθεί η αντεπίθεσητου οργανωμένου εργατικού και λαϊκούκινήματος και μιας άλλης αριστεράς ενάντια στα μνημόνια και στις λογικές της μη ύπαρξης δυνατότητας ανατροπής της υφιστάμενης κατάστασης που προωθούν οι δυνάμεις του συστήματος.  Αυτό που κληθήκαμε να αποφασίσουμε ήταν ποιο πολιτικό σχέδιο θα προβάλει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τους πολιτικούς στόχους της περιόδου.

Η κατάληξη δεν ήταν εύκολη, ήταν όμως απαίτηση της πλατιάς πλειοψηφίας που διαμορφώθηκε στη Συνδιάσκεψη ως συνέχεια της συζήτησης των τοπικών επιτροπών. Οι στόχοι που μπαίνουν είναι ξεκάθαροι:

- Βασικός πολιτικός στόχος είναι η ανατροπή της επίθεσης κυβέρνησης-κεφαλαίου-ΕΕ-ΔΝΤ και της κυβέρνησης που την υλοποιεί, ως προϋπόθεση για να ηττηθούν οι δυνάμεις της αστικής τάξης και του μνημονιακού μπλοκ και  να ανοίξει ο δρόμος που ο πλούτος και η εξουσία θα περάσουν στους εργαζόμενους. Οι χρεοκοπημένες λογικές της «αριστερής κυβέρνησης» στις παλιές και τις νέες εκδοχές του κυβερνητισμού και της διαχείρισης του καπιταλισμού, ξεπερνιούνται αποφασιστικά.

- Αυτή η ανατροπή θα γίνει από ένα ταξικά ανασυγκροτημένο εργατικό λαϊκό κίνημα, από το αγωνιστικό μέτωπο ρήξης και ανατροπής και από την ενίσχυση της αντανάκλασής του στο πολιτικό επίπεδο, του αντικαπιταλιστικού πόλου/μετώπου. Βάση για την αντικαπιταλιστική ανατροπή αποτελεί το μεταβατικό πρόγραμμα.

- Το αγωνιστικό μέτωπο και ο αντικαπιταλιστικός πόλος αποτελούν όψεις της πολιτικής μας σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο και παλεύονται ενιαία.

-Αναλαμβάνουμε και εντείνουμε τις πρωτοβουλίες για την οικοδόμηση του αγωνιστικού μετώπου στο αντιιμπεριαλιστικό αντιπολεμικό κίνημα, τη διεθνιστική ταξική αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και μετανάστες, την ενίσχυση και ταξική ενότητα εργατικών, λαϊκών στρωμάτων με τη μικρομεσαία αγροτιά , τη νεολαία, τα φτωχά "μπλοκάκια". Συμβάλλουμε στο χτίσιμο νέων σωματείων, συνδικάτων, επιτροπών αγώνα, ενώ παράλληλα ενισχύουμε μορφές συλλογικής οργάνωσης της πάλης στις γειτονιές. 

- Στο πολιτικό επίπεδο, ξεκαθαρίζονται οι δρόμοι για την οικοδόμηση του αντικαπιταλιστικού μετώπου, με προτεραιότητα στη συνάντηση στο αγωνιστικό μέτωπο, σε πολιτικές πρωτοβουλίες και συντονισμό σε κεντρικά μέτωπα της ταξικής πάλης με στόχο τη συσπείρωση δυνάμεων, σε πρωτοβουλίες διαλόγου για το μέτωπο/πόλο. Σε αυτή την κατεύθυνση και για τη διευκόλυνση του στόχου εντάσσουμε και αξιοποιούμε προτάσεις πολιτικής συνεργασίας, πάνω στους άξονες του Α/Μ προγράμματος, σε ενότητα με το αγωνιστικό μέτωπο. Βασικό κύτταρο του μετώπου αποτελεί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

- Με δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής, αντιϊμπεριαλιστικής, αντιΕΕ αριστεράς και των πολύμορφων δυνάμεων που κινούνται σε λογική ρήξης και  ανατροπής, που έρχονται στον ένα ή τον άλλο βαθμό σε ρήξη με τις λογικές της διαχείρισης, αλλά δεν είναι έτοιμες για το αντικαπιταλιστικό μέτωπο, συνεχίζουμε και αναβαθμίζουμε το διάλογο και επιδιώκουμε συνεργασία. Προωθούμε τις πρωτοβουλίες αυτές ανάλογα με τις προτεραιότητες και τις συνθήκες και αδιάρρηκτα ενταγμένες στο στόχο της ενίσχυσης των δυνάμεων του αντικαπιταλιστικού πόλου.

Η 3η Συνδιάσκεψη απέδειξε την αντοχή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ παρά τα προβλήματα. Το κρίσιμο ζήτημα της επόμενης περιόδου για αυτήν θα είναι καταρχήν η ενότητα στη δράση. Η υλοποίηση της πολιτικής απόφασης όπως ψηφίστηκε από τη μεγάλη πλειοψηφία, χωρίς εξαιρέσεις και αστερίσκους.

Η διαδικασία άνοιξε παράλληλα και νέες δυνατότητες και προοπτικές. Καθοριστική θα είναι η  ενίσχυση του εργατολαϊκού χαρακτήρα της και η ανάπτυξή της με την ένταξη ρευμάτων και αγωνιστών του κινήματος και της νεολαίας.  Τη βαθύτερη πολιτική και οργανωτική ενοποίηση,  και δέσμευση των ανένταχτων και οργανωμένων δυνάμεων της πλειοψηφίας, την κατανόηση του ρόλου τους ως τη κινητήριο δύναμη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, για την αταλάντευτη υλοποίηση της πολιτικής απόφασης. Το δυναμικό αυτό οφείλει να προχωρήσει στο επόμενο επίπεδο και να αποτελέσει τη μαγιά, την προωθημένη και προωθητική πλευρά για τη συγκρότηση ενός νέου κομμουνιστικού επαναστατικού φορέα, να συμβάλει στη συζήτηση για την προγραμματική διακήρυξη, θέσεις και πρόγραμμα του κόμματος που έχει ανάγκη η εποχή μας και να ταχθεί ολόψυχα στην κατεύθυνση αυτή.

Γιώργος Μαυρομάτης, μέλος ΚΣΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

ΑΧΜΜΕΤ - Η συμβολή όλων μας είναι απαραίτητη!

Απέναντι στους πολέμους τους και τα σχέδια των ιμπεριαλιστών, που αιματοκυλίζουν τη Μέση Ανατολή προτάσσουμε την ταξική αλληλεγγύη προς τους πρόσφυγες. Είναι κρίσιμο η νεολαία και δη εμείς οι φοιτητές να αγωνιστούμε ενάντια στους πολέμους και τις βόμβες και να βάλουμε φρένο στα σχέδια του κεφαλαίου που θέλει τους λαούς να αλληλοσκοτώνονται. Στη βάση των αποφάσεων του Φ.Σ., και ως ελάχιστη ενδέιξη αλληλεγγύης συγκεντρώνουμε είδη Α' ανάγκης για τους πρόσφυγες (αναγράφονται στη φωτογράφια). Η συμβολή όλων μας είναι απαραίτητη!

Τραμπουκισμοί χρυσαυγιτών στο Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής

Από The Press Project

Νέα πρόκληση από χρυσαυγίτες που διέκοψαν τη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου Αττικής για τους πρόσφυγες. Περίπου 30 άτομα με κράνη, επιτέθηκαν με ύβρεις και εμπόδισαν φοιτητές αριστερών παρατάξεων και περιφερειακούς συμβούλους να φύγουν από την αίθουσα, όταν άρχισε η ομιλία του χρυσαυγίτη βουλευτή Παναγιώταρου.

 

Όταν ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής και επικεφαλής της παράταξης “Ελληνική Αυγή”, Ηλίας Παναγιώταρος, πήρε τον λόγο, 30 άτομα ξεκίνησαν να χειροκροτούν και εμπόδισαν την αποχώρηση μελών αριστερών φοιτητικών παρατάξεων και της περιφερειακής συμβούλου της «Αντικαπιταλιστικής Ανατροπής», Δέσποινας Κουτσούμπα.

Οι τόνοι ανέβηκαν επικίνδυνα με τον Η.Παναγιώταρο να ουρλιάζει από το μικρόφωνο ανταλλάσσοντας ύβρεις (“τραμπούκοι”, “μαχαιροβγάλτες”, “κότες”) με τους περιφερειακούς συμβούλους του ΚΚΕ. Αργότερα και σύμφωνα με πληροφορίες, ο δημοσιογράφος του Ριζοσπάστη Π.Αναστασιάδης που παρακολουθούσε τη συνεδρίαση δέχθηκε μπουνιές όταν προσπάθησε να σταματήσει την επίθεση κάποιων χειροκροτητών της “Χρυσής Αυγής” που προσπάθησαν να αρπάξουν το κινητό με το οποίο κάποιος τραβούσε βίντεο.

Κάποιοι σύμβουλοι δέχτηκαν επίσης προπηλακισμούς από τους ίδιους την ώρα που προσπαθούσαν να βγουν από την αίθουσα. Οι αστυνομικοί που υπήρχαν έξω από την αίθουσα δεν μπήκαν στην φάση του επεισοδίου και όταν ρωτήθηκαν, απάντησαν ότι δεν τους κάλεσε η διοίκηση της Περιφέρειας.

3η Συνδιάσκεψη ΑΝΤΑΡΣΥΑ (Φωτογραφίες)

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ 3ης ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗΣ ΤΗΣ ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Α. Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΑΠΕΙΛΕΣ ΕΝΤΕΙΝΟΝΤΑΙ

1. Η καπιταλιστική κρίση γνωρίζει νέες σοβαρές περιπλοκές. Αυτό δείχνουν τα σημάδια στο οικονομικό επίπεδο (λαχάνιασμα των BRICS, σημάδια κρίσης στην Κίνα, οικονομική κατάσταση της Deutche Bank, εξασθένιση της ανάπτυξης στην ευρωζώνη κ.ά). Παράλληλα η κρίση εκδηλώνεται και με την ένταση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και των πολέμων και, ειδικά στην περιοχή μας, την πρωτοφανέρωτη όξυνση του «προσφυγικού ζητήματος» και τέλος την πολιτική κρίση και τα εντεινόμενα αδιέξοδά της.

Η γενίκευση των πολεμικών αναμετρήσεων δεν είναι πλέον ένα μακρινό ενδεχόμενο. Οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί για το μοίρασμα των σφαιρών επιρροής ξεσπάνε με απίστευτη βιαιότητα λόγω της καπιταλιστικής κρίσης, που κάνει το κεφάλαιο να αναζητά απεγνωσμένα νέες αγορές και εντείνουν τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. Η βαρβαρότητα του πολέμου περικυκλώνει επικίνδυνα τη χώρα μας, τόσο στην Συρία όσο και στον σφαγιασμό των Κούρδων στα εδάφη της Τουρκίας.
Ο αναδυόμενος ρατσισμός των κλειστών συνόρων και των φραχτών και η μονιμοποίηση των μέτρων «έκτακτης ανάγκης» και «κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού» στο όνομα της «πάλης κατά της τρομοκρατίας» σε όλη την Ευρώπη, έρχονται στην πρώτη γραμμή των κινδύνων για την εργασία, τον πολιτισμό και την ανθρωπότητα. Όπως φάνηκε και με το πραξικόπημα του καλοκαιριού ενάντια στο ΟΧΙ του εργαζόμενου λαού, έτσι και σήμερα απέναντι στο προσφυγικό κύμα που η ίδια δημιούργησε, η Ευρωπαϊκή Ένωση θωρακίζεται απέναντι στη λαϊκή βούληση, στα εργατικά δικαιώματα και προωθεί τη βαρβαρότητα και τον φασισμό ενάντια σε κάθε έννοια ανθρωπισμού.
Όλα τα παραπάνω θέτουν αναβαθμισμένα καθήκοντα στο αντιπολεμικό κίνημα: είναι αναγκαίο να υπάρξει ένα στιβαρό διεθνές αντιπολεμικό αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, ένα ταξικό κίνημα αλληλεγγύης στους πρόσφυγες  που θα βάλει φραγμούς στους σχεδιασμούς του ιμπεριαλισμού, θα διεκδικήσει το σταμάτημα του πολέμου, τα ανοιχτά σύνορα και την ασφαλή διέλευση των προσφύγων και των μεταναστών, θα οργανώσει την ταξική αλληλεγγύη, θα συντρίψει την όποια ανάπτυξη ακροδεξιών αντανακλαστικών ή πρακτικών στη χώρα μας και σε όλη την Ευρώπη. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα συνεχίσει τις πρωτοβουλίες της προς όλες τις δυνάμεις του κινήματος και της μαχόμενης Αριστεράς στο μέτωπο αυτό.
Ο μύθος της «Ευρώπης των λαών» είναι νεκρός. Η ευρωπαϊκή καπιταλιστική ολοκλήρωση βρίσκεται σε διαδικασία φθοράς και κρίσης. Η ΕΕ δεν έχει καμιά σχέση με τη δημοκρατία και την αλληλεγγύη. Το πραγματικό πρόσωπό της ήταν και είναι το αποκρουστικό πρόσωπο μιας διεθνούς ιμπεριαλιστικής ένωσης του κεφαλαίου για τη διεξαγωγή του κοινωνικού πολέμου σε βάρος της εργατικής τάξης, της διαρκούς «επιτροπείας», του ρατσισμού, της πολεμικής σύμπραξης με το ΝΑΤΟ και των αντιδραστικών πολιτικών. Η ρήξη/αποδέσμευση  από τον μηχανισμό αυτό, από αντικαπιταλιστική διεθνιστική σκοπιά, γίνεται αναπόσπαστος όρος κάθε προγράμματος που θέλει να υπερασπίζεται πραγματικά τα εργατικά λαϊκά συμφέροντα.
Η διεθνής καπιταλιστική κρίση και οι δραματικές της συνέπειες φέρνουν και πάλι στην πρώτη γραμμή το θεμελιακό δίλημμα «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα».  Απέναντι σε έναν καπιταλισμό που απειλεί να παρασύρει στον όλεθρο κάθε έννοια αξιοβίωτης ζωής, δημοκρατίας και  πολιτισμού, η ανασυγκρότηση της ενότητας και της αλληλεγγύης της εργατικής τάξης και των λαϊκών τάξεων, ο αντικαπιταλιστικός αγώνας, η επαναθεμελίωση του προτάγματος της κοινωνικής χειραφέτησης, της απελευθέρωσης της κοινωνίας από τα δεσμά της εκμετάλλευσης, η προοπτική της επανάστασης, του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού στον 21ο αιώνα είναι η μόνη ελπιδοφόρα προοπτική.

2. Στη χώρα μας η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, μαζί με την ΕΕ και το ΔΝΤ, κλιμακώνουν την αντιλαϊκή επίθεση. Προωθούν τα βάρβαρα μέτρα του τρίτου μνημονίου (ασφαλιστικό, φορολογικό, υπερταμείο ξεπουλήματος δημόσιας περιουσίας, πλειστηριασμοί κλπ) ενώ προετοιμάζουν ένα τέταρτο μνημόνιο, για να καλύψουν το δημοσιονομικό κενό των 6-9 δισ. ευρώ με πρόσχημα την «ελάφρυνση του χρέους». Η βαθύτερη πρόσδεση της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στην ΕΕ, το ΝΑΤΟ και τον αντιδραστικό άξονα Ισραήλ-Αίγυπτος εμπλέκει τη χώρα μας στη δίνη του πολέμου, επιτρέπει στο ΝΑΤΟ να κάνει κουμάντο στο Αιγαίο, διατηρεί τον φράχτη στον Έβρο και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, ακολουθεί την πολιτική και τις πρακτικές της «Ευρώπης Φρούριο». 

Συνολικά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αποτελεί το κύριο κέντρο προώθησης της επίθεσης για την επιβολή των μνημονίων. Είναι βαθιά ταξική και εχθρική απέναντι στον λαό.

3. Ο νέος γύρος των αγώνων που άνοιξε, παρά και ενάντια στην θέληση όχι μόνο της κυβέρνησης αλλά όλου του αστικού μνημονιακού μπλοκ, είναι όχι ο μακρινός επίλογος των προηγούμενων αγώνων αλλά η εισαγωγή στα νέα κύματα των αγώνων που έρχονται. Οι όποιες αυταπάτες περί «άλλης διαχείρισης» του Μνημονίου ή «παράλληλου προγράμματος» κατέρρευσαν. Σημαντικά τμήματα των εργαζομένων και του λαού δεν ενσωματώνουν την υποταγή του ΣΥΡΙΖΑ σαν δική τους ήττα και δεν παύουν στον ένα ή τον άλλο βαθμό  να έχουν αναζητήσεις προς τα αριστερά, να βγάζουν βαθύτερα συμπεράσματα από την περίοδο αυτή, ενισχύοντας τις αντιμνημονιακές και αντι-ΕΕ τάσεις στην κοινωνία. Διαφαίνεται ότι ο αρνητικός συσχετισμός δυνάμεων που διαμορφώθηκε από το καλοκαίρι και μετά δεν έχει σταθεροποιηθεί και μπορεί κάτω από συγκριμένες προϋποθέσεις να ανατραπεί. Αυτό είναι το ελπιδοφόρο μήνυμα, η πραγματική δυνατότητα της νέας περιόδου.
4. Με βάση τα παραπάνω, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλείται να απαντήσει πώς, στις νέες συνθήκες που διαμορφώνονται, οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα θα δώσουν τη μάχη για τα ζωτικά αιτήματα τους, τα δημοκρατικά τους δικαιώματα και τις ελευθερίες, για την απελευθέρωσή τους από τα δεσμά της αντεργατικής επίθεσης κεφαλαίου-ΕΕ-κυβερνήσεων. Πώς θα οργανωθεί η αντεπίθεση του εργατικού και λαϊκού κινήματος και μιας άλλης αριστεράς ενάντια στον μνημονιακό οδοστρωτήρα, ενάντια στις λογικές του «όλοι τα ίδια είναι» και του «δεν γίνεται τίποτα», που προωθούν οι δυνάμεις του συστήματος. Προϋπόθεση για αυτό είναι μια βαθιά τομή στην ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, στην οικοδόμηση του εργατικού και λαϊκού μετώπου ρήξης, αντιπολίτευσης και ανατροπής, και μια ριζική αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων μέσα στην αριστερά στην κατεύθυνση της οικοδόμησης του αντικαπιταλιστικού μετώπου που απαιτεί η εποχή μας.

Έτσι μπορούμε να απαντήσουμε θετικά για την εργατική τάξη και το λαό το βασικό ερώτημα της περιόδου: Συνέχιση του δολοφονικού καπιταλιστικού δρόμου μέσα σε ΕΕ και ΝΑΤΟ ή χάραξη ενός δρόμου αντικαπιταλιστικής ανατροπής της αντεργατικής επίθεσης, με ορίζοντα τον σοσιαλισμό της εποχής μας.  Για να μοιραστούμε τη νέα ελπίδα της ανατροπής και όχι την ήττα του συμβιβασμού και της υποταγής.

Αποτελέσματα εκλογών της 3ης Συνδιάσκεψης για την ΚΣΕ και το ΠΣΟ

 

Από ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Ανακοινώθηκαν από την Εφορευτική Επιτροπή της 3ης Συνδιάσκεψης τα αποτελέσματα για την εκλογή της νέας ΚΣΕ και του νέου ΠΣΟ
Στην νέα Κεντρική Συντονιστική Επιτροπή (ΚΣΕ) εκλέχθηκαν (με αλφαβητική σειρά) οι

1. Αντωνόπουλος Παύλος,
   
2. Βαϊνάς Παντελής,
   
3. Γανιάρη Πόπη,
   
4. Διαβολάκης Θανάσης,
   
5. Δραγανίγος Αντώνης,
   
6. Ερωτοκρίτου Αργυρή,
   
7. Κοσκινάς Δημήτρης,
   
8. Κρασάκης Νίκος,
   
9. Κυρίλλου Δήμητρα,
   
10. Μαραβελάκης Γιάννης,
    
11. Μάρκου Κώστας,
    
12. Μπινιώρη Άσπα,
    
13. Πετροκόκκινος Λουκάς,
    
14. Σηφακάκης Γιάννης,
    
15. Τσίτσος Τάκης,
    

τα άλλα 6 μέλη της ΚΣΕ θα οριστούν από τις οργανώσεις/τάσεις της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.

Στο Πανελλαδικό Συντονιστικό (στο οποίο μετέχουν και τα 21 μέλη της ΚΣΕ) εκλέχθηκαν με αλφαβητική σειρά οι

1. Αγγελόπουλος Γιάννης
   
2. Αδαμόπουλος Νίκος,
   
3. Αλεξίου Σπύρος,
   
4. Αμπάτης Διονύσης,
   
5. Αναστασιάδης Τάσος,
   
6. Αργύρη Νίκη,
   
7. Αργύρης Χρήστος,
   
8. Ασπράγκαθος Αβραάμ,
   
9. Βάσσης Διονύσης,
   
10. Βαφειάδου Αντωνία,
    
11. Βογιατζίδης Δημήτρης,
    
12. Βουρεκάς Θόδωρος,
    
13. Βραδής Στέλιος,
    
14. Γαϊτάνου Ειρήνη,
    
15. Γάτσιος Βασίλης,
    
16. Γκαργκάνας Πάνος,
    
17. Γουσης Κώστας,
    
18. Δεσύλας Δημήτρης,
    
19. Δημητρόπουλος Γιάννης,
    
20. Ζιώζα Ηρώ,
    
21. Ζούμπος Βασίλης, μηχανικός,
    
22. Ζουμπουλάκης Νίκος,
    
23. Ζώτος Δημήτρης,
    
24. Ηλίας Νίκος,
    
25. Θεοδωράκης Μιχάλης,
    
26. Θωϊδου Κατερίνα,
    
27. Καταραχιάς Κώστας,
    
28. Κατίντσαρος Τάσος,
    
29. Κατσίμπα Δάφνη,
    
30. Καυκαλάς Σήφης,
    
31. Καυκιάς Χρήστος,
    
32. Κλάδης Διονύσης,
    
33. Κοντομάρης Σπύρος,
    
34. Κοσμάς Πάνος,
    
35. Κούτρας Γιάννης,
    
36. Κουτσούμπα Δέσποινα,
    
37. Κωνσταντίνου Πέτρος,
    
38. Μαντέλας Νίκος,
    
39. Μάντζαρης Γιάννης,
    
40. Μανωλόπουλος Γιάννης,
    
41. Μαρκέτος Σπύρος,
    
42. Μαρκόπουλος Γιώργος,
    
43. Μαρτίνη Αλεξανδρα,
    
44. Μαυροειδής Παναγιώτης,
    
45. Μενούνος Γιώργος,
    
46. Μινωτάκης Αλέξανδρος,
    
47. Μιχαηλίδης Στέλιος,
    
48. Μοσχονάς Γιάννης,
    
49. Μπαρμπάρης Γιώργος,
    
50. Μπλάνας Δημήτρης,
    
51. Μπόλαρης Λέανδρος,
    
52. Μπουρίτη Λίλιαν,
    
53. Ντούρος Στάθης,
    
54. Ξηρουδάκης Νικος,
    
55. Ξοπλίδης Παναγιώτης,
    
56. Ορέστης Ηλίας,
    
57. Παλληκαράκης Νίκος,
    
58. Πανταζοπούλου Έλλη,
    
59. Παπαδάκης Κώστας,
    
60. Παπανικολάου Γιώργος,
    
61. Πατρικίου Κατερίνα,
    
62. Πέππας Μιχάλης,
    
63. Πίττας Κώστας,
    
64. Πλακιώτη Χρυσούλα,
    
65. Πολίτη Φύλια,
    
66. Πρεκατές Χρήστος,
    
67. Πυρουνάκης Νίκος,
    
68. Σμήλιος Ηλίας,
    
69. Σπυρόπουλος Τάσος,
    
70. Συλλαϊδής Βασίλης,
    
71. Τάκη Βούλα,
    
72. Τζαμουράνης Γιώργος,
    
73. Τζαμουράνης Δημήτρης,
    
74. Τουλγαρίδης Κώστας,
    
75. Τσαμούρης Γιώργος,
    
76. Φελέκης Γιάννης,
    
77. Χάγιος Άγγελος,
    
78. Χαϊντάρ Νεκτάριος,
    
79. Χατζηθωμάς Κώστας,
    
80. Χριστόπουλος Κώστας
    

Από την Μετωπική Συμβίωση στην Πολιτική Συνύπαρξη [του Σπύρου Κοντομάρη]

 

Η 3^η Συνδιάσκεψή σηματοδοτεί για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ το τέλος μια περιόδου με συσσωρευμένη αρνητική αλλά και εξαιρετικά χρήσιμη πολιτική εμπειρία, τόσο για την ίδια, όσο και για το Κίνημα. Αν θέλουμε η ανανέωση της πολιτικής μας συμφωνίας να καταστεί προωθητική, αυτή η εμπειρία πρέπει να βρεθεί στο επίκεντρο του πολιτικού διαλόγου, να μας βοηθήσει να καταλήξουμε στα κρίσιμα ζητήματα με τρόπο πολιτικά καθαρό και δημοκρατικά αδιαμφισβήτητο.
Εργατική Πολιτική
Όσο τα Μνημόνια τα υλοποιούσε ο παλιός δικομματισμός ήταν ευκολότερο για τον Επίσημο Συνδικαλισμό να εκτοξεύει φραστικούς λεονταρισμούς, κρύβοντας το πραγματικό αντεργατικό του σχέδιο κάτω από σποραδικές και ασύνδετες απεργίες, δρώντας σταθεροποιητικά για το πολιτικό σύστημα .
Σήμερα τα πράγματα είναι ακόμα πιο καθαρά. Όλες οι δυνάμεις του «λιγότερου κακού» και του «καπιταλιστικού εξωραϊσμού» έχουν συμπτυχθεί γύρω από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, τις θετικές προτάσεις, το παράλληλο πρόγραμμα. Με το επιχείρημα «να μην ξανάρθει η Δεξιά», σύσσωμος ο Επίσημος Συνδικαλισμός σε σωματεία, φορείς, Δήμους, Περιφέρειες υπερψηφίζει ακατάπαυστα μνημονιακές αποφάσεις, υλοποιεί σε επίπεδο βάσης την άγρια επίθεση που νομοθετεί η Κυβέρνηση. Έχουν χάσει κάθε αλληλεπίδραση με την εργατική τάξη, κινούνται αυτοτελώς και μάλιστα εναντίον της.
Με όσους στηρίζουν το Μνημόνιο από τα Κάτω, φορώντας μάλιστα αριστερό προσωπείο, δεν έχουμε τίποτα να συζητήσουμε. Είμαστε σε πόλεμο. Εκεί που μέσα στην κίνηση των μαζών δημιουργείται ζωτικός χώρος για την αντίληψή μας, θα είμαστε επιθετικά παρόντες, επιτείνοντας την απονομιμοποίηση του Επίσημου Συνδικαλισμού, ανοίγοντας δρόμους για την οργάνωση της ασυνδικάλιστης εργασίας. Στις φιέστες του Επίσημου Συνδικαλισμού η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν είναι δυνατόν να εμφανίζεται ως ευγενικός επισκέπτης.
Τακτική Συμμαχιών
Αυτοί που στοιχημάτιζαν ότι ο Χάρτης στην Αριστερά θα αλλάξει ριζικά χωρίς μια αντίστοιχη κοινωνική αλλαγή, έχουν διαψευστεί ολοκληρωτικά. Είτε το παραδέχονται, είτε όχι, η κοινωνική αλλαγή γεννά τη Νέα Πολιτική και όχι το ανάποδο. Ειδικά η επαναστατική κοινωνική αλλαγή θέλει δουλειά πολλή, σίγουρα πολλή περισσότερη και πολύ διαφορετική από αυτή που καταβάλουμε.
Πολλοί από τους Συνέδρους και τα πάνω από 3.000 μέλη που συμμετείχαν στην προσυνεδριακή διαδικασία, επανέκαμψαν μετά από μια μακρά περίοδο αποστασιοποίησης. Οι μεγάλες προσδοκίες που καλλιεργήθηκαν για τις «υγιείς δυνάμεις που θα απελευθερωνόταν» από το ΣΥΡΙΖΑ, έφεραν και μεγάλες απογοητεύσεις. Θνησιγενείς, γραφειοκρατικές και ξεπερασμένες αποδείχτηκαν ως επί το πλείστον οι δυνάμεις αυτές. Αντί για «εν δυνάμει σύμμαχες στο Κίνημα», αποδεικνύονται ήδη μνημονιακότερες του ΣΥΡΙΖΑ, στην Περιφέρεια Αττικής, στο ΤΕΕ, στην ΟΛΜΕ.
Η αντίληψη που επιμένει να εντάσσει αυτές τις δυνάμεις σε ένα κοινό πολιτικό τόξο με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ως έστω «αγωνιστικές δυνάμεις του αριστερού ρεφορμισμού», όχι μόνο παίζει με τις αντοχές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά επιμένει να παραβλέπει ότι εκπροσωπούν διαφορετικά κοινωνικά συμφέροντα. Βάζουν το ζήτημα των παραγωγικών δυνάμεων μπροστά από το ζήτημα των παραγωγικών σχέσεων, διακρίνουν αμοιβαία οφέλη του Λαού με μερίδες της αστικής τάξης. Συνδικαλιστικά υποστηρίζουν τη λογική της «εξαίρεσης του κλάδου μας», της «διατήρησης των κεκτημένων μας», την ίδια στιγμή που γκρεμίζονται τα πάντα για την κοινωνική πλειοψηφία. Με αυτό το πολιτικό κριτήριο είναι πάντα έτοιμοι να δικαιολογήσουν ως «ταχτική» κάθε μνημονιακή διολίσθηση. Στρατηγικά λοιπόν είμαστε αλλού.
Στο κίνημα όμως και στους επιμέρους χώρους παρέμβασης, εκεί που είναι πρακτικά αδύνατο, όλοι ανεξαιρέτως οι σύντροφοι που αποχώρησαν από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ να μαντρωθούν στο ΜΕΤΑ, μαζί με τον κυβερνητικό συνδικαλισμό, εκεί θα υπάρξει συζήτηση, σκληρή συντροφική κριτική και προσπάθεια κοινής παρέμβασης.
Οργανωτική Λειτουργία
Το κεφάλαιο ΄Δ προχωρά ένα βήμα εμπρός στον τρόπο εκλογής των οργάνων, αποτυπώνοντας έμπρακτες υποχωρήσεις και βούληση σύνθεσης. Στη θέση 20 προβλέπει τις Πολιτικές Πλατφόρμες για την εκλογή του ΠΣΟ. Προβλέπει δηλαδή ένα ψηφοδέλτιο με εσωτερικές λίστες που εκλέγονται με απλή αναλογική. Προβλέπει πολύ χαμηλό αριθμό σταυροδοσίας 15% (από 25%). Προβλέπει, εκτός από τη Λίστα ή τον Μεμονωμένο Υποψήφιο της αρεσκείας σου, να μπορείς να σταυρώσεις ένα ή δυο συντρόφους σε άλλη Λίστα. Αναλογική εκλογή του ΠΣΟ σημαίνει και αναλογική εκλογή της ΚΣΕ.
Ή αυτή η πρόταση θα περάσει, ή με το πρόσχημα της Απλής Αναλογικής αλλά με ξεχωριστά ψηφοδέλτια, θα απορριφθεί και θα οδηγήσει στην επανάληψη του τρόπου εκλογής της 2^ης Συνδιάσκεψης, την Ενιαία Λίστα, την Κυκλική Σταυροδοσία και το Κακό Συναπάντημα.
Ή μπροστά ή πίσω.
Πολιτική Απόφαση
Με την Πολιτική Απόφαση δεν γίνεται να είμαστε όλοι ευχαριστημένοι. Ακόμα και όσοι δικαίως θα θέλαμε να βρούμε μέσα στις 80 σελίδες των Θέσεων το «Κάτω η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ», αναγνωρίζουμε τη δυνατότητα των ισοδύναμων διατυπώσεων. Όμως η πολιτική απόφαση της 3^ης Συνδιάσκεψης στα κρίσιμα πολιτικά ζητήματα της οργανωτικής λειτουργίας, των συμμαχιών και του εργατικού πρέπει να προκύψει χωρίς ίχνος πολιτικής αμφισημίας, και χωρίς ίχνος δημοκρατικής αμφισβήτησης.
Η καθαρή πολιτική απόφαση υποχρεώνει την πλειοψηφία να κριθεί γι’ αυτήν στην επόμενη συνδιάσκεψη, υποχρεώνει τη μειοψηφία να τη σεβαστεί χωρίς να αλλάξει τη γνώμη της, υποχρεώνει άπαντες να την υλοποιήσουν από κοινού. Χωρίς την υλοποίηση μιας συγκεκριμένης πολιτικής γραμμής από όλα τα μέλη μας δεν μπορεί να υπάρξει στο τέλος καμιά αποτίμηση και καμιά σοβαρή κριτική. Άλλοι θα λέμε ότι έφταιγε η γραμμή και άλλοι ότι δεν την υλοποιήσαμε.
Τέλος,
μετά από 7 και πλέον χρόνια, κοινής μας προσπάθειας, κανένας από μας δεν μπορεί να κατηγορήσει τον άλλο ότι νοιάζεται και ότι πονάει την ΑΝΤΑΡΣΥΑ λιγότερο. Γιατί κανείς από όλους εμάς σε αυτά τα 7 χρόνια δεν έμεινε ανεπηρέαστος και αδιαπέραστος από τις ανάγκες και τις προϋποθέσεις της κοινής μας προσπάθειας και της κοινής μας συζήτησης.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει περάσει στο πολιτικό μας αίμα, έχει περάσει στο πολιτικό αίμα των ανένταχτων και των Οργανώσεων που μέσα από τις Υπερβάσεις τους, τη συγκρότησαν σαν μέτωπο. Απαιτείται τώρα μια ακόμα Υπέρβαση. Η διαλεκτική επίλυση των διαφωνιών μας μπροστά στην πολλαπλασιαστική πολιτική ισχύ που μπορεί να απελευθερώσει.
Η ολομέτωπη επίθεση που διεξάγει το Κεφάλαιο, η ΕΕ, η Κυβέρνηση, συναντά κοινωνικές αντιστάσεις. Η ολόπλευρη στήριξη του Μνημονίου και του Πολέμου από το Σύνολο του Επίσημου Πολιτικού Συστήματος δεν καταφέρνει να κάμψει τους χιλιάδες κοινωνικούς αγωνιστές της αλληλεγγύης και της πολιτικής αξιοπρέπειας. Η Κρίση βαθαίνει την Αντεργατική Επίθεση, που με τη σειρά της βαθαίνει ακόμα περισσότερο την Κρίση. Οι λογαριασμοί του δημοψηφίσματος ξανανοίγουν σε κάθε νέο Νομοσχέδιο σε κάθε νέα επίσκεψη των Θεσμών, με νέους εκβιασμούς από το Κεφάλαιο και με νέα αμφισβήτηση της ΕΕ από το Λαό. Η συγκυρία συνεχίζει να μας θέτει συνεχώς νέα δυσκολότερα καθήκοντα, καθήκοντα στα οποία είναι πια προφανές ότι δεν μπορούμε να ανταποκριθούμε χωρίς μια πιο συνεκτική πολιτική συμφωνία και λειτουργία.

Ανακοίνωση της Επιτροπής Αγώνα Πολυγύρου

Ανακοίνωση 

   Ως μέλη του κινήματος, που νιώθουμε την ανάγκη να αγωνιζόμαστε για το καλό του τόπου και για το μέλλον όλων μας, θεωρούμε πως είναι απαράδεκτη και ανεπίτρεπτη η στοχοποίηση του συναγωνιστή μας, και οποιουδήποτε συναγωνιστή από τον δήμαρχο Αριστοτέλη. Αν έγινε εκ παραδρομής και όχι με σκοπό να θολώσει τα νερά και να κρυφτεί από τις ευθύνες του, περιμένουμε άμεσα να επανορθώσει ο κος Ζουμπάς, όχι μόνο με λόγια αλλά και με πράξεις. Σε κάθε περίπτωση οι αιρετοί πρέπει να γνωρίζουν ότι κρίνονται με βάση όχι μόνο τις προθέσεις ή τις απόψεις που υπόσχονται ή εκφράζουν αλλά και την πολιτική και θεσμική τους αποτελεσματικότητα. Υπ' αυτή την έννοια ο κ. Ζουμπάς και η κ. Ιγγλέζη θα έπρεπε να απολογούνται για την απογοητευτική τους πορεία ως αιρετοί και όχι να εγκαλούν τους συναγωνιστές που τους ασκούνε κριτική για την κατάληξή τους αυτή. Επίσης, θεωρούμε ότι η απαγόρευση της βιντεοσκόπησης και μαγνητοφώνησης της συνέλευσης από Δήμαρχο και Βουλευτή καθώς και οι απειλές που δέχτηκε δημοσιογράφος της περιοχής, μας μεταφέρουν σε άλλες εποχές και άλλα ήθη που σίγουρα δε συμβαδίζουν με τις λογικές και τα αιτήματα του κινήματος.

   Τόσο για τα παραπάνω, όσο και για τις υπόλοιπες πρόσφατες εξελίξεις, οι απαντήσεις πρέπει να δοθούν εκεί που μας αρμόζει. Στο βουνό, στον δρόμο, δίπλα στους συναγωνιστές μας.

Όλοι στην πορεία στις 5 Μάρτη στην Θεσσαλονίκη 

Επιτροπή Αγώνα Πολυγύρου