ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΚΟΡΙΝΘΟΥ - ΕΧΟΥΜΕ ΨΥΧΗ...

Δελτίο Τύπου Συντονιστικού Επιτροπών Αγώνα Χαλκιδικής και Θεσσαλονίκης

Έκλειψη Δημοκρατίας

Παρασκευή 20 Μαρτίου και σχεδόν σε όλη την Ελλάδα, ο κόσμος περιμένει με ανυπομονησία να δει την έκλειψη ηλίου. Μόνο για τη Χαλκιδική, αυτή η ημερομηνία θυμίζει κάτι διαφορετικό. Ήταν 3 χρόνια πριν όταν ζήσαμε τη μέρα που αποτελεί μία θλιβερή επέτειο για τον τόπο και τους κατοίκους του. Είναι εκείνη ακριβώς η στιγμή, που η Eldorado εκφράζει βροντερά τις προθέσεις της. Μαζί με την πολιτική ηγεσία του τόπου και της χώρας, δηλώνει πως η εξόρυξη θα γίνει με κάθε τρόπο. Ακόμα κι αν χρειαστούν 500 μισθωμένα «πρωτοπαλίκαρα» να επιτεθούν οργανωμένα σε 20 αγωνίστριες και 10 αγωνιστές, οι οποίοι προστάτευαν τον τόπο τους. Ακόμα κι αν χρειαστεί να στήσουν τετελεσμένα γεγονότα, κατηγορίες και κυνήγι μαγισσών απέναντι σε περισσότερους από 350 κατοίκους και αλληλέγγυους.

Τρία χρόνια μετά τα θλιβερά γεγονότα, είμαστε ακόμα ζωντανοί και το δηλώσαμε με τον τρόπο που γνωρίζουμε καλύτερα. Διαδηλώσαμε για το δίκιο του αγώνα μας, για την ελευθερία του τόπου μας, για την ελευθερία των συναγωνιστών μας. Φωνάξαμε δυνατά ότι το βουνό δεν ανήκει σε καμία εταιρεία αλλά στον κόσμο της Χαλκιδικής. Ξεκαθαρίσαμε ότι ο εχθρός μας δεν είναι οι εργαζόμενοι αλλά τα συμφέροντα που τους χρησιμοποιούν ως ασπίδα. Είναι η εταιρεία που τους υποχρεώνει σε απεργίες και αντισυγκεντρώσεις με σκοπό να ακυρώσει τη φωνή μας.

Δεν αντιμετωπίσαμε κάτι πρωτόγνωρο εκτός από τις καιρικές συνθήκες. Πυκνό χιόνι, λάσπη και πολικό ψύχος δε σταμάτησαν τον κόσμο. Χρειάστηκαν πάνοπλες διμοιρίες ΜΑΤ, προκλητικοί ασφαλίτες που βιντεοσκοπούσαν όλη την πορεία και αποκοπή της διαδήλωσης μας ελάχιστα μέτρα πάνω από τον κόμβο της Μ. Παναγίας. Για άλλη μια φορά βρήκαμε απέναντί μας ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις με σκοπό να σταματήσουν την ανακοινωμένη δράση μας πριν ουσιαστικά ξεκινήσει. Αυτήν τη φορά, όμως, αποφασίσαμε να απαιτήσουμε την ελευθερία μας. Συνεχίσαμε την πορεία μας και καταλήξαμε πολύ κοντά στο σημείο που βρισκόταν 3 χρόνια πριν το φυλάκιο. Κι εκεί, όμως, το ίδιο σκηνικό. Προσβολές, ειρωνεία και προκλήσεις από την αστυνομία. Στην προσπάθεια μας να προχωρήσουμε μέσα στο δικό μας βουνό, στον δικό μας τόπο, απάντησαν με τις γνωστές μεθόδους. Δακρυγόνα, κρότου-λάμψης και κυνηγητό από ασφαλίτες με πολιτικά προσπάθησαν να διαλύσουν την πορεία. Το μόνο που κατάφεραν ήταν να προχωρήσουν σε μία σύλληψη αγωνιστή που γλίστρησε στο χιόνι.

Στεκόμαστε δίπλα σε ακόμα έναν συναγωνιστή μας που φορτώθηκε κατηγορίες και αυτό φάνηκε από τη συγκινητική απόκριση του κόσμου που βρέθηκε μαζικά στο ΑΤ Πολυγύρου και απαιτούσε την άμεση απελευθέρωσή του. Ένας άνθρωπος που συνελήφθη από αστυνομικό με πολιτικά, από αυτούς που καταργήθηκαν και πνίγηκε από τα χημικά της αφοπλισμένης, πλέον αστυνομίας. Συνεχίζουμε τον αγώνα μας καθημερινά, μαζικά και δυναμικά. Δε μας πτοούν τα χιόνια, οι λάσπες, τα δακρυγόνα και οι συλλήψεις. Δε σταματάμε μέχρι την τελική δικαίωση. Να φύγει η εταιρεία και να μην έρθει άλλη. Να αποσυρθούν οι κατηγορίες από τους 350 αγωνιστές

Στις 28 Μάρτη στην Θεσσαλονίκη και στις 5 Απρίλη στις Σκουριές διαδηλώνουμε για τον τόπο μας, για την ζωή μας, για την ελευθερία μας.

Επιτροπές Αγώνα Χαλκιδικής και Θεσσαλονίκης

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΕΑΑΚ για την προκλητική ανακοίνωση της Πρυτανείας του ΑΠΘ

Την Πέμπτη 19/03, ήταν προγραμματισμένη η συνεδρίαση της συγκλήτου του ΑΠΘ, στην οποία οι φοιτητικοί σύλλογοι, μετά από απόφαση των γενικών τους συνελεύσεων, παρευρέθηκαν μαζικά ώστε να καταθέσουν τις αποφάσεις τους και να παρέμβουν στη διαδικασία. Ωστόσο η διοίκηση του πανεπιστημίου αρνούμενη να έρθει αντιμέτωπη με τα συλλογικά όργανα των φοιτητών επιστράτευσε για ακόμη μια φορά τις αυταρχικές πρακτικές της, κλειδώνοντας την πόρτα και φυλάσσοντας με μπράβους τον 7ο όροφο του κτιρίου διοίκησης όπου πραγματοποιούνταν η σύγκλητος. Κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης η μαζική παρουσία των φοιτητικών συλλόγων αγνοούνταν επιδεικτικά.

Η πεισματική άρνηση της συγκλήτου και οι αυταρχικές πρακτικές που μεταχειρίζεται υποσκελίστηκαν μέσα από την συνήθη τακτική παραποίησης των γεγονότων και αντικατάστασής τους από εξόφθαλμα ψέματα που απασχόλησαν τον δημόσιο λόγο σε ψευδή ρεπορτάζ και λασπολογίες των ΜΜΕ, τη ρητορική των οποίων υιοθέτησε και το Υπουργείο Παιδείας, που έκανε λόγο για πράξεις βαρβαρότητας και τυφλής βίας. Όλα αυτά τροφοδοτούνται προφανώς και από την ανακοίνωση της πρυτανείας στις 20/3, που αναφέρονταν σε μαυροφορεμένες ομάδες εξωπανεπιστημιακών που επιχείρησαν να βάλουν φωτιά στην πόρτα του 7ου ορόφου χωρίς να επικαλούνται συγκεκριμένα φοιτητικά αιτήματα. Χαρακτηριστικό της διαστρέβλωσης της πραγματικότητας είναι η προκλητική και απαράδεκτη επίκληση της πρυτανείας στην υπεράσπιση του ασύλου και την ελευθερία έκφρασης, την ίδια στιγμή που αποκλείει με μπράβους τους φοιτητές και ζητάει κατ’ εξακολούθηση την παρέμβαση του εισαγγελέα και της αστυνομίας.

Οι πρυτανικές αρχές καταδικάζουν τις πρακτικές των φοιτητικών συλλόγων μιλώντας εξ ονόματος ολόκληρης της πανεπιστημιακής κοινότητας ξεχνώντας όμως ότι κανένα σωματείο εργαζομένων του πανεπιστημίου (είτε διοικητικών, είτε εργολαβικών) αλλά και κανένας φοιτητικός σύλλογος δεν έχει σταθεί απέναντι σε αυτές τις κινητοποιήσεις ούτε τις έχει καταγγείλει. Άλλωστε δεν είναι λίγες οι φορές που η πρυτανεία του ΑΠΘ έχει επιχειρήσει να φέρει αντιμέτωπους τους φοιτητές με τους εργαζόμενους του πανεπιστημίου, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον εκβιασμό για την επαναπρόσληψη των διαθέσιμων διοικητικών μέσα από την συγκρότηση του Οργανισμού του Ιδρύματος, ενώ είχε προχωρήσει σε εκδικητικές απολύσεις στοχοποιώντας την μερίδα των εργολαβικών εργαζομένων που πρωτοστατούσαν στην μεγαλειώδη απεργία του 2012. Οι πρυτανικές αρχές αυτή τη στιγμή με τον πιο βρώμικο και απεχθή τρόπο μεταλλάσσουν κατά το δοκούν τα καθήκοντα των εργαζομένων στην φύλαξη-θυρωρών, μετατρέποντας τους σε επίλεκτη ομάδα μπράβων, που καλείται να παίξει ρόλο πρυτανικής φρουράς και «αστυνομικής αρχής» στο εσωτερικό του πανεπιστημίου. Η πρυτανεία του ΑΠΘ, που επικαλείται το άσυλο και την ελευθερία έκφρασης, με τον ίδιο τρόπο που τοποθετεί μπράβους για να περιφρουρήσουν την διαδικασία της συγκλήτου, αφήνει την εκάστοτε εργολαβική εταιρία (πρώτα την οικολογική και την ΑΣΠΙΣ, τώρα την ISS) να περιφρουρεί με μπράβους στο υπόγειο του κτιρίου διοίκησης την ανανέωση των συμβάσεων των εργαζομένων συγκαλύπτοντας τον εργοδοτικό δεσποτισμό εις βάρος πάντα των εργαζομένων. Τελικά απ’ ό, τι φαίνεται αυτοί που χαρακτηρίζουν με θρασύτητα «φασιστικού τύπου βιαιότητες» τις συλλογικές διεκδικήσεις και πρακτικές των φοιτητικών συλλόγων, που αποφασίζονται μέσα από τις γενικές συνελεύσεις είναι οι ίδιοι που με τις πρακτικές τους επιβεβαιώνουν τον φασιστικό πυρήνα της λογικής που διέπει την πρυτανική αρχή και εφάπτεται στα λόγια του έκπτωτου αντιπρύτανη Τζιφόπουλου περί ανάγκης φασιστοποίησης όσων κατέχουν θέσεις εξουσίας.

Το γεγονότα που εκτυλίχθηκαν την Πέμπτη 19/3 αλλά και ο τρόπος που τα διαχειρίστηκε η διοίκηση του ΑΠΘ αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι μιας διαδικασίας έντασης του αυταρχισμού και επιβολής του δόγματος «ησυχία, τάξη και ασφάλεια» που διαμορφώνεται τα τελευταία χρόνια στο πανεπιστήμιο και αποκρυσταλλώθηκε στο πρόσωπο των νέων πρυτανικών αρχών με πρωτοπόρο τον τέως πρύτανη του ΕΚΠΑ και νυν βουλευτή της ΝΔ Φορτσάκη. Ακολουθώντας απαρέγκλιτα την ίδια κατεύθυνση αυταρχικοποίησης η πρυτανεία του Μήτκα κατ’ εξακολούθηση επιδιώκει οι αποφάσεις των διοικητικών οργάνων να αποκλείουν τους φοιτητικούς συλλόγους και να μην λογαριάζουν τις ανάγκες και τα συμφέροντα των φοιτητών, ειδικά σε μια συγκυρία που η νεολαία δέχεται αλλεπάλληλες και πολύπλευρες επιθέσεις βλέποντας την προοπτική της να συρρικνώνεται.

Στην διαμορφούμενη κατάσταση παρά την στοχοποίηση και την καταστολή το φοιτητικό κίνημα συνεχίζει να αντιλαμβάνεται τα προβλήματα εντός του πανεπιστημίου και συνεχίζει να παλεύει για τα δικαιώματά του, καθώς η κυβέρνηση μπορεί να άλλαξε, αλλά μια σειρά πραγμάτων παραμένουν ίδια κι απαράλλαχτα. Θα συνεχίσει να αντιτάσσεται και να παλεύει για την κατάργηση του νόμου Διαμαντοπούλου, πλαίσιο που ανέδειξε αυτές τις διοικήσεις, μέσω των συμβουλίων ιδρύματος, προσυπογράφοντας το μαύρο εργασιακό μέλλον μας, μέσω της διάσπασης των πτυχίων από τις αλλαγές των προγραμμάτων σπουδών, καταργώντας το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα του πανεπιστημίου και ενισχύοντας τα ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.

Απέναντι στην ασταμάτητη λασπολογία των συστημικών ΜΜΕ που αναπαράγουν τη θυματοποίηση και τα παιχνίδια των πρυτανικών αρχών, απαντάμε ότι το φοιτητικό κίνημα δεν καταστέλλεται και δεν συκοφαντείται, αλλά θα συνεχίσει να στοχοποιεί επιθετικά τις αυταρχικές και φασιστικές πρακτικές των πρυτανικών αρχών, που φιλοδοξούν να φιμώσουν τους φοιτητικούς συλλόγους και την συλλογική έκφραση των φοιτητών. Δεν κάνουμε βήμα πίσω από τα κεκτημένα μας και απαιτούμε ανοιχτές σε όλη την πανεπιστημιακή κοινότητα συνεδριάσεις της συγκλήτου και όλων των οργάνων διοίκησης. Με τον ίδιο τρόπο θα συνεχίσουμε πεισματικά να αντιπαλεύουμε την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και τον αλαζονικό αυταρχισμό μέχρι να ξηλώσουμε κάθε αντιδραστικό κατακάθι και φορέα που τον επιβάλει.

ΕΑΑΚ Θεσ/νίκης

21/3/15

Αριστερή Συσπείρωση - Η Ε.Ε. δεν είναι το σπίτι των λαών!

 

Από Αριστερη Συσπέιρωση

Δελτίο Τύπου της Αριστερής Συσπείρωσης για τις διαδηλώσεις της Τετάρτης 18/3 στη Φρανκφούρτη

Η Αριστερή Συσπείρωση χαιρετίζει τις μεγαλειώδεις και δυναμικές διαδηλώσεις της Τετάρτης 18 Μάρτη στη Φρανκφούρτη της Γερμανίας με αφορμή τα εγκαίνια του νέου πύργου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Χιλιάδες διαδηλωτές από τη Γερμανία, αλλά και από άλλες χώρες της Ευρώπης, βρέθηκαν από το πρωί στους δρόμους διαδηλώνοντας ενάντια στην εφαρμογή των σκληρών πολιτικών λιτότητας από την ΕΕ και την ΕΚΤ υπό το φόντο της παγκόσμιας δομικής κρίσης του καπιταλισμού και αμφισβητώντας τις «κόκκινες ζώνες» απαγορεύσεων που είχε στήσει από νωρίς η γερμανική αστυνομία με κιγκλιδώματα μήκους 100 χιλιομέτρων, αύρες και ανάπτυξη δυνάμεων με σενάριο εμφυλίου πολέμου.

«Οι άνθρωποι πάνω από τις τράπεζες» ήταν το σύνθημα που κυριάρχησε στις διαδηλώσεις, απέναντι στην πολιτική λιτότητας που επιβάλει η ΕΕ σε ολόκληρη την Ευρώπη για το ξεπέρασμα της κρίσης εις όφελος των τραπεζών και συνολικά του κεφαλαίου, τσακίζοντας ταυτόχρονα τον κόσμο της εργασίας, τα κατώτερα και μεσαία κοινωνικά στρώματα. Χέρι – χέρι με την ΕΕ στην κατεύθυνση επιβολής των μνημονίων, των προγραμμάτων – συμφώνων σταθερότητας, των αντεργατικών – αντιλαϊκών πολιτικών κινείται η ΕΚΤ, η οποία εκβιάζει με την παροχή ρευστότητας, με την καταβολή δόσεων, με την ενίσχυση των τραπεζών και με την εξαγορά του χρέους την εφαρμογή των πολιτικών αυτών.
Σήμερα, γίνεται περισσότερο σαφές από ποτέ ότι οι μηχανισμοί αυτοί ούτε μπορούν να «αλλάξουν», ούτε εξωραΐζονται βαφτίζοντας τους με νέα ονόματα (όχι τρόικα, αλλά «θεσμοί»). Είναι μηχανισμοί, οι οποίοι από την ίδρυσή τους έχουν σκοπό την επιβολή των συμφερόντων των αστικών τάξεων της Ευρώπης πάνω στην εργατική τάξη και τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα. Δεν υπάρχει επομένως «αμοιβαία επωφελής λύση», η οποία να σώζει και την ΕΕ, την ΕΚΤ, το ευρωπαϊκό κεφάλαιο και τον κόσμο της εργασίας των χωρών της Ευρώπης. Απαιτείται η σύγκρουση, η ρήξη και η ανατροπή αυτών των μηχανισμών, για να κερδίσουν τα συμφέροντα των εργαζομένων και της νεολαίας κι όχι του κεφαλαίου. Απαιτείται η διπλή έξοδος από ΕΕ και Ευρώ και το άνοιγμα του δρόμου για μία διαφορετική κοινωνική πραγματικότητα.
Το εργατικό κι ευρύτερα λαϊκό κίνημα σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, θα πρέπει να πιάσει το νήμα από τις πρόσφατες διαδηλώσεις στη Φρανκφούρτη, από τις κινητοποιήσεις στην Ελλάδα και τις άλλες χώρες, των τελευταίων ετών, και να παλέψει στην παραπάνω κατεύθυνση.

Εποικοδομητική κριτική ή αριστερή αντιπολίτευση ?

Από Συσπείρωση Αριστερων Μηχανικών

Η εισήγηση που καταθέτουμε επιχειρεί να αναμετρηθεί με επείγοντα πολιτικά ερωτήματα : Εποικοδομητική κριτική ή αριστερή αντιπολίτευση ? Ανοχή ή Αντιπαράθεση ? Πώς οφείλει να τοποθετηθεί η Συσπείρωση Αριστερων Μηχανικών απέναντι σε μια Κυβέρνηση που κινείται σε ολοένα και μεγαλύτερη απόσταση από τις διεκδικήσεις των Μηχανικών και της Κοινωνίας ? Σε ποιους πολιτικούς άξονες μπορεί να αναπτυχθεί μια γραμμή ανάπτυξης κινητοποιήσεων ?

Λεβ Γιασίν, η «μαύρη αράχνη» της κόκκινης αρμάδας

 25 χρόνια από το θάνατο του καλύτερου τερματοφύλακα του 20ου αιώνα.

Από atexnos.gr

Υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους αθλητές όλων των εποχών, ένας αθλητής που προπορεύτηκε της εποχής του, ο κορυφαίος -των κορυφαίων- τερματοφύλακας στον κόσμο για τον 20ο αιώνα και ίσως ο μεγαλύτερος στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Ο Λεβ Ιβάνοβιτς Γιασίν, έφυγε πρόωρα από τη ζωή (μόλις στα 60 του χρόνια) μια μέρα σαν σήμερα, στις 20 Μάρτη του 1990, αφήνοντας στη μνήμη των φίλων του ποδοσφαίρου μερικές από τις ομορφότερες στιγμές του αθλήματος και το όνομά του χαραγμένο με χρυσά γράμματα στην ιστορία του παγκόσμιου αθλητισμού.

Ο επονομαζόμενος και «μαύρη αράχνη» των γηπέδων ―εξαιτίας της εξ ολοκλήρου μαύρου χρώματος εμφάνισής του και της ικανότητάς του να «αιχμαλωτίζει» τις φάσεις μέσα στην περιοχή του και να εξουδετερώνει τους αντιπάλους του επιθετικούς― Λεβ Γιασίν γεννήθηκε στη Μόσχα στις 22 Οκτώβρη του 1929. Οι γονείς του ήταν εργάτες σε εργοστάσιο. Σε ηλικία 12 ετών, κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου όταν ολόκληρος ο σοβιετικός λαός έχει ριχτεί στη μάχη ενάντια στον γερμανικό φασισμό που επελαύνει στην Ευρώπη, ο Λεβ πιάνει δουλειά σε εργοστάσιο παραγωγής πολεμικού υλικού. Παράλληλα έχει ξεκινήσει να παίζει  ποδόσφαιρο και να ξεδιπλώνει το ταλέντο του στην τοπική κοινωνία, ώσπου σε μια διοργάνωση  αγώνων μεταξύ ομάδων εργοστασίων θα τραβήξει την προσοχή των ανθρώπων της Ντιναμό Μόσχας και θα πάρει μεταγραφή στη μεγάλη ομάδα.

Την πρώτη του εμφάνιση ως επαγγελματίας ποδοσφαιριστής θα την πραγματοποιήσει το 1949, σε έναν αγώνα που θα ήθελε να ξεχάσει για πάντα, αφού εξαιτίας της κακής απόδοσής του στάθηκε αφορμή να παροπλιστεί για τέσσερα ολόκληρα χρόνια. Ο νεαρός Λεβ δεν το έβαλε κάτω. Ασχολήθηκε σε υψηλό επίπεδο με το χόκει επί πάγου και μάλιστα με την ομάδα χόκει της Ντιναμό κατέκτησε το πρωτάθλημα Σοβιετικής Ένωσης το 1953!

ΑΠΟΦΑΣΗ του Πανελλαδικού Συντονιστικού Οργάνου (ΠΣΟ) της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, 15 Μαρτίου 2015

Α. Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΓΚΥΡΙΑ

1. Στις εκλογές της 25^ης Ιανουαρίου 2015 πλατιά εργατικά και λαϊκά στρώματα μαύρισαν τα κόμματα της συγκυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ. Εκδήλωσαν την αγανάκτησή τους απέναντι στην βαρβαρότητα της μνημονιακής επίθεσης, ξεπέρασαν εν μέρει το φόβο και τους εκβιασμούς, αναδεικνύοντας τον ΣΥΡΙΖΑ σε πρώτο κόμμα, ενισχύοντας συνολικά την αριστερά. Μετά από 5 χρόνια μεγάλων αγώνων, απαίτησαν να γυρίσει σελίδα, να τελειώνουμε με την λιτότητα και τα μνημόνια.

Το αποτέλεσμα των εκλογών επιβεβαίωσε την διαλυτική κρίση του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, ενώ όξυνε σημαντικά τα προβλήματα και στην ΝΔ. Έτσι η κρίση των κομμάτων της αστικής τάξης που συγκυβέρνησαν και διαχειρίστηκαν την επίθεση φτάνει σε πρωτόγνωρα επίπεδα.

Η οικονομική κρίση που συγκλόνισε τον παγκόσμιο καπιταλισμό το 2007-08 δεν έχει τελειώσει. Η υιοθέτηση της πολιτικής της “ποσοτικής χαλάρωσης” δεν έχει προκαλέσει την ανάπτυξη που ανέμεναν ούτε στις ΗΠΑ, ούτε στην Ιαπωνία και δεν πρόκειται να το κάνει ούτε και στην ΕΕ. Eίτε με Μέρκελ είτε με Ντράγκι, είναι κοινός ο προσανατολισμός στην λιτότητα, τους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, τα πλεονάσματα, στο έδαφος των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων, με μόνους ωφελημένους τους τραπεζίτες και τους βιομήχανους.

Οι τάσεις υποχώρησης και η κατάρρευση των παραδοσιακών πυλώνων της αστικής διαχείρισης σε όλη την Ευρώπη είναι αποτέλεσμα της τεράστιας δυσαρέσκειας των πλατιών λαϊκών στρωμάτων, της κρίσης της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και της συνέχισης της οικονομικής κρίσης. Η κατάσταση αυτή ανοίγει μεγάλες δυνατότητες για την Αριστερά η οποία μπορεί αποφασιστικά να ενισχυθεί εφόσον είναι δύναμη εργατικής χειραφέτησης, συνεπούς αντιΕΕ αγώνα, αντικαπιταλιστικής επαναστατικής προοπτικής. Αλλά ταυτόχρονα υπάρχει τεράστιος κίνδυνος να καλύψουν το πολιτικό κενό ακροδεξιές, εθνικιστικές ακόμα και φασιστικές δυνάμεις, εάν απουσιάσει μια τέτοια παρέμβαση. Την ίδια στιγμή ο φόβος των ευρωπαϊκών ελίτ απέναντι σε μια άνοδο εργατικών και λαϊκών κινημάτων αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής μπορεί να εξηγήσει και το γιατί η ΕΕ σκληραίνει σε τέτοια κλίμακα την πολιτική της απέναντι στην ελληνική κυβέρνηση και διαλέγει το δρόμο του ωμού εκβιασμού.

 2. Δεν πέρασε παρά ένα μικρό χρονικό διάστημα για να επιβεβαιωθεί η βασική εκτίμηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην προεκλογική περίοδο: δεν υπάρχει τρίτος δρόμος ανάμεσα στην ρήξη με τους δανειστές, την ΕΕ, τις δυνάμεις του κεφαλαίου από την μια ή την συνέχιση και την διαιώνιση της μνημονιακής επίθεσης από την άλλη. Δεν υπάρχει πολιτική win –win. Δεν υπάρχει πολιτική που να ωφελεί και τους τοκογλύφους και τους εργαζόμενους. Ότι είναι αυταπάτη η λογική ούτε ρήξη-ούτε υποταγή.

Η ΕΕ αποδείχτηκε ότι δεν είναι «εταίρος». Ότι αποτελεί βαθιά αντιδραστική πολιτική ένωση των τραπεζιτών και των πολυεθνικών, που δεν διστάζει σε τίποτα μπροστά στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους. Για αυτό χρησιμοποιεί όλα τα μέσα που της δίνουν η συμμετοχή της χώρας μας στην ευρωζώνη και την ΕΕ για να εκβιάσει τον λαό με «πιστωτική ασφυξία» οδηγώντας την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ σε πλήρη άρνηση ακόμα και των «χλωμών» διακηρύξεών της, σε πλήρη υποταγή σε μια πολιτική συνέχισης των μνημονίων, των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων, της σκληρής λιτότητας και της επιτροπείας.

Χωρίς ρήξη με τους δανειστές, χωρίς μονομερείς ενέργειες για τη διαγραφή του χρέους και την αναγκαία ρήξη και έξοδο από ΕΕ-ευρώ, εθνικοποιήσεις των τραπεζών και χτύπημα του κεφαλαίου δε θα περισσέψουν ούτε κονδύλια για παιδεία και υγεία, δε θα υπάρχει δυνατότητα για την προστασία του φυσικού πλούτου και των δημόσιων υποδομών, δε θα είναι ιερές και απαραβίαστες οι ελευθερίες και τα δικαιώματα του λαού.

Αυτός ο δρόμος μπορεί να επιβληθεί από εργατικό και λαϊκό κίνημα οργανωμένο και μαχητικό που θα επιβάλλει τη λαϊκή βούληση στην κατεύθυνση της ρήξης και της αντικαπιταλιστικής ανατροπής

Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΣΕΦΟΝΗΣ - ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ

Γρηγόρης Μπιθικώτσης - Μέρα Μαγιού μου μίσεψες

Κατάληψη Αλληλεγγύης σε Πρόσφυγες και Μετανάστες στα Λυόμενα της Ιλισίων.

 

-Προσφυγιά-

Τα τελευταία χρόνια μαίνεται στη Συρία ένας σφοδρός εμφύλιος πόλεμος που έχει προκαλέσει -ανάμεσα στα άλλα- αμέτρητους θανάτους και χιλιάδες πρόσφυγες. Πολλοί απ΄ αυτούς κατάφεραν να φτάσουν στην Ελλάδα όπως λένε οι ίδιοι “διασχίζοντας θάλασσες, λιμάνια και δάση, άντρες και γυναίκες, νέοι και ηλικιωμένοι, τραυματίες και μη, για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε”, ενώ άλλοι πνίγηκαν στα νερά της Μεσογείου προκαλώντας στιγμιαία θλίψη και μόνιμη αδιαφορία.
Εδώ αντιμετώπισαν την αδιαφορία του επίσημου κράτους (παρ' όλες τις υποχρεώσεις που έχει απέναντι σε πρόσφυγες πολέμου) και με ευθύνη των αρχών μας μαρτυρούν ότι “σοκαριστήκαμε βλέποντας τον εαυτό μας ως, πραγματικά, μία μπουκιά στα στόματα όλων όσων φτιάχνουν πλαστά χαρτιά και μας τα πουλάνε για να μπορέσουμε να ταξιδέψουμε”. Μετά από πολυήμερο αγώνα στην πλατεία Συντάγματος πήραν υποσχέσεις για αυτά που δικαιούνται: ταξιδιωτικά έγγραφα, στέγη και φαγητό, ελευθερία για όσους κρατούνται, χωρίς όμως μέχρι στιγμής να έχουν τηρηθεί τα συμφωνηθέντα.

-Ανθρωπιά-

Στην ελληνική ιστορία λέξεις όπως πόλεμος, μετανάστευση και προσφυγιά δεν είναι άγνωστες. Σ' αυτούς τους δύσκολους καιρούς, είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαίο να δείξουμε την αλληλεγγύη μας σε όσους την έχουν ανάγκη και είναι θύματα του άκρατου καπιταλισμού της βιομηχανίας των όπλων, των πολέμων, των ολιγαρχικών συμφερόντων. Η στάση μας απέναντι σε συνανθρώπους μας που βρίσκονται σε ευάλωτη θέση είναι αυτή που δείχνει τι κοινωνία είμαστε και τι κοινωνία θέλουμε.

Δεν μας περισσεύουν τα λεφτά και ο χρόνος• είμαστε και οι ίδιοι φτωχοποιημένοι, άνεργοι, απελπισμένοι. Σε καμία όμως περίπτωση δεν θα γίνουμε κανίβαλοι.

-Αλληλεγγύη-

Συλλογικότητες και κάτοικοι της περιοχής προσπαθούμε να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να σταθούμε στο πλευρό των ανθρώπων αυτών που έχουν μείνει έξω στο κρύο, χωρίς καμία μέριμνα από κανέναν. Έτσι, προχωρούμε στην οικειοποίηση των παρατημένων λυόμενων του δήμου στην οδό Ιλισίων με σκοπό να φιλοξενηθούν δύο οικογένειες προσφύγων από τη Συρία.

Τη στιγμή που η ελληνική κοινωνία ζητά την αλληλεγγύη των λαών της Ευρώπης για να ξεφύγει από το βάρος των μνημονιακών μέτρων, προσπαθούμε μαζί με τους ίδιους τους πρόσφυγες να δημιουργήσουμε τις συνθήκες μιας αξιοπρεπούς διαβίωσης. Είναι το λιγότερο που μπορούμε...

Σε αυτό το πλαίσιο δηλώνουμε ότι στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον δίκαιο αγώνα των προσφύγων για την υλοποίηση των αιτημάτων τους και στηρίζουμε την προσπάθεια των κατοίκων για τη στέγαση των συνανθρώπων μας στα λυόμενα της οδού Ιλισίων.

- Κατάληψη Αλληλεγγύης σε Πρόσφυγες και Μετανάστες στα Λυόμενα της Ιλισίων -

Συγκλονιστική εκτέλεση τραγουδιού του Μίκη Θεοδωράκη στα Ιμαλάια!

ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ - Άμεση ανάκληση των απολύσεων στην QCS - IKE!

 

ΑΠΟ :  ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ

Νέα κινητοποίηση στα γραφεία της QCS - IKE (Πατησίων 48, Αθήνα) την Τετάρτη 4/3 στις 5.00 μμ για την επαναπρόσληψη των δύο απολυμένων εργαζόμενων.

Η αυθαιρεσία και η αδιαλλαξία της εργοδοσίας στο call center - κάτεργο της QCS - IKE συνεχίζεται. Ύστερα από τις πρόσφατες άδικες απολύσεις δύο εργαζόμενων, μεταξύ των οποίων και του συντρόφου Κ.Φ., με το αιτιολογικό της μειωμένης παραγωγικότητας, ο εργοδότης δηλώνει ότι "προτιμά να κλείσει η εταιρία παρά να επαναπροσλάβει τους "αντιπαραγωγικούς" εργαζόμενους". Φαίνεται πως οι μισθοί πείνας των 250 ευρώ κάθε μήνα, οι 400 κλήσεις κάθε μέρα, τα 4ωρα εργασίας, οι κάμερες και οι διαρκείς απειλές πάνω από τα κεφάλια των εργαζόμενων για την εντατικοποίηση της εργασίας τους, δεν είναι αρκετά για να διασφαλίσουν τα επιθυμητά κέρδη για την εργοδοσία, η οποία επιχειρεί να τσακίσει περαιτέρω τα δικαιώματα των εργαζόμενων, να τους "ξεζουμίσει", προκειμένου "να πάει καλά το μαγαζί".

Μόνο που τα κέρδη του "μαγαζιού" δεν τα μοιράζονται όλοι. Για τους εργαζόμενους η εταιρία, εκτός από τις εργασιακές συνθήκες σύγχρονης γαλέρας, επιφυλάσσει μέχρι κι εκδικητικές απολύσεις, όπως συνέβη στην περίπτωση του συντρόφου Κ.Φ. που στην προηγούμενη προσπάθεια απόλυσής του, πριν από ένα μήνα, με κινητοποίηση κερδήθηκε η επαναπρόσληψή του.

Η αυθαιρεσία και η αδιαλλαξία της εργοδοσίας να σταματήσει τώρα!

Απαιτούμε την άμεση επαναπρόσληψη των συναδέλφων! Κανένας εργαζόμενος μόνος του, με συλλογικούς αγώνες σπάμε την εργοδοτική τρομοκρατία.